Χθες, Τετάρτη 01/11, έκλεισαν 10 χρόνια από τον θάνατο δύο μελών της Χρυσής Αυγής. Η Αθήνα αστακός.

Η αστυνομία είχε οργανώσει επιχειρήσεις, είχε απαγορεύσει συμαθροίσεις, ήδη από το πρωί είχαν συλληφθεί φασίστες από την Ιταλία στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος.

Όλα φαινόταν να πηγαίνουν καλά. Άλλωστε, μετά την αποτυχία του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη να προλάβει το φιάσκο με τους Κροάτες φασίστες, οι οποίοι διέσχισαν ανενόχλητοι ολόκληρη τη χώρα και έφτασαν στην Νέα Φιλαδέλφεια, μας έριξε στάχτη στα μάτια, πως δήθεν πήρε τα μέτρα της για να αποφευχθούν εγκλήματα κατά της ζωής αυτήν την πρώτη μέρα του Νοέμβρη. Του Νοέμβρη της επανάστασης. Του συμβόλου του αντιφασισμού.

Την ώρα που οι φασίστες παρέλαυναν στο κέντρο της Αθήνας, με χάρη και περίσσιο θράσος, η αστυνομία του κυρίου Οικονόμου εξαπέλυσε επίθεση εναντίων αντιφασιστών στο Μοναστηράκι, στο Θησείο, στην Ομονοια, στην Βικτόρια.

Διαδηλωτές με ανοιγμένα κεφάλια σέρνονταν - κυριολεκτικά - στην ΓΑΔΑ, πραγματοποιήθηκαν προσαγωγές και συλλήψεις απλά επειδή κάποιος έτυχε να βρίσκεται στο λάθος μέρος την λάθος στιγμή, έγινε χρήση χημικών εντός σταθμού του μετρό. Γιατί; Για να μην διαταραχτεί η ομαλή διεξαγωγή μιας φασιστικής συγκέντρωσης.

Ήττα. Ήττα της δημοκρατίας και των δημοκρατικών θεσμών.

Η ελληνική αστυνομία στέκεται ανέκαθεν στο πλευρό των φασιστών και έχει αποδειχθεί άλλωστε και η βαθιά σχέση της με την Χρυσή Αυγή. Θα περίμενε κανείς κάτι διαφορετικό; Θα περίμενε κανείς ότι αυτή τη φορά η αστυνομία δεν θα κάνει πλάτες στους φασίστες;

Λένε ότι όποιος σηκώσει το κεφάλι θα κοπεί. Και ακριβώς αυτό κάνει το Κράτος με τον αντιφασισμό.

Το αντιφασιστικό κίνημα έχει γιγαντωθεί, έχει παγιωθεί, έχει αποκτήσει φωνή. Εξυπηρετεί σκοπούς εκ διαμέτρου αντίθετους από αυτούς του κράτους και των αφηγημάτων που χτίζει για να καλλιεργήσει τον φόβο. Για να φιμώσει. Για να γίνουν όλα πιο εύκολα, πιο γρήγορα.

Τα χθεσινά επεισόδια δεν ήταν ήττα για το αντιφασιστικό κίνημα. Ήταν ήττα για την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και των τεράτων που ανέθρεψε. Θα ήταν ήττα για οποιοδήποτε δημοκρατικό κράτος. Ίσως αλλού να καθιερωνόταν ως ημέρα εθνικής ντροπής - η μέρα που η αστυνομία απροκάλυπτα - δεν χωράει αμφιβολία - προστάτεψε τον φασισμό και τις ιδέες του. Η ημέρα που όλοι οι μηχανισμοί σιώπησαν για να βρει τη θέση του ξανά στις γειτονιές μας η ακροδεξιά. Η μέρα που το κράτος διάλεξε πλευρά και πήρε θέση υπέρ του φασισμού.