Οι αναρτήσεις στα social media για τη σημειολογία του εμβλήματος και τα κέφια του γραφίστα και του νονού δίνουν και παίρνουν. Άρθρο ψηφιακού μέσου περιγράφει το έμβλημα της «Νέας Αριστεράς»: απεικονίζει ένα βέλος, το οποίο δείχνει προς τα πάνω και τα αριστερά, ενώ στο σημείο εκείνο υπάρχει μια τελεία. Το φόντο στο οποίο παρουσιάστηκε το σήμα, ήταν κόκκινο, ενώ σε ορισμένα σημεία έφερε και πράσινες-μπλε αποχρώσεις».

Δεν αναρωτιέται, όμως, τι έρχεται να προσφέρει πραγματικά η «Νέα Αριστερά»; Μιλάμε για τη μεγάλη έξοδο ή για μια νέα αμοιβαία ασφυξία; Θα απογειωθεί ή θα χαθεί αύτανδρη; Μήπως τελικά αυτή η εμμονική προσήλωση στις αποχρώσεις επιτυγχάνεται σε βάρος μιας συνολικής θεώρησης; Την απάντηση την έδωσε μέσα από ανάρτησή του ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας, από τη Ρώμη όπου βρίσκεται για τη Συνεδρίαση της Επιτροπής Monitoring του Συμβουλίου της Ευρώπης:

«Η πολυδιάσπαση και ο πολυκερματισμός των προοδευτικών δυνάμεων ανοίγουν το δρόμο για την εδραίωση των συντηρητικών δυνάμεων στη διακυβέρνηση, αλλά και για την εδραίωση της ηγεμονίας των ιδεών της Ακροδεξιάς στις ευρωπαϊκές κοινωνίες.

Οι μάχες που έχουμε μπροστά μας δεν είναι μόνο εκλογικές, αλλά πολιτικές και ιδεολογικές.

Και θα είναι ολοένα και πιο δύσκολες όσο δεν κατανοούμε ότι ο εχθρός δεν βρίσκεται εντός των τειχών».

Τι καταλάβαμε, λοιπόν;

Τι καταλάβαμε από τις πρώτες «άναρχες» κραυγές της Νέας Αριστεράς; Ότι έχει ανοίξει ένα ακόμα αχρείαστο αριστερό παράθυρο στο χαμηλοτάβανο σπίτι που ονομάζεται «ελληνική πολιτική», το οποίο, πάλι με διάθεση ανατροπής, υπόσχεται να φέρει τη σταδιακή απαγκίστρωση απ' την κατρακύλα και την υπονόμευση των ιδεών. Ή ακόμα καλύτερα: κάτι μωράκια που φωνάζουν σαν να βγάζουν δόντια. Που ζητούν την κουδουνίστρα τους για να ηρεμήσουν. Που αποτελείωσαν ένα ήδη τσακισμένο κόμμα, άδειασαν τους ψηφοφόρους του και τώρα ζουν τη μεταμόρφωση της πεταλούδας. Οι περισσότεροι έχουν κουραστεί πια από αυτές τις συζυγικές σκηνές γέρικου ζευγαριού. Οι περισσότεροι έχουν βαρεθεί πολιτικούς που σπέρνουν τα χωράφια των μπαγιατεμένων ιδεαλισμών. Οι περισσότεροι έχουν χάσει εκείνη την παλιά ορμή που παρακινούσε και θα προτιμούσαν μια πιο πραγματιστική θεώρηση που θα στρέφεται προς τα αληθινά προβλήματα, αυτά που σε αγγίζουν.

Τι θα έπρεπε να είναι η Αριστερά στην Ελλάδα; Μια μόνιμη υποστήριξη των πλουραλιστικών ιδεών. Τι έχει καταντήσει, δυστυχώς; Ένα σεμινάριο πολιτικής ανωριμότητας. Γι’ αυτό, όπως αναμένουμε ακόμα από το ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ να αξιοποιήσει το δυναμικό του και να ανοιχτεί υπεύθυνα και με ουσιαστικό τρόπο στην κοινωνία, έτσι στεκόμαστε και μπροστά στη Νέα Αριστερά.

«Κάνουμε μια νέα αρχή για τη συνείδησή μας», ανέφερε η Έφη Αχτσιόγλου στη χθεσινή εκδήλωση, συμφιλιωμένη πια με το βόλεμα του εφησυχασμού και υψώνοντας τον τόνο της χαρούμενης κακοφωνίας. Είναι εμφανές πως το τελευταίο διάστημα, η λαχτάρα των αποχωρησάντων να ξεχωρίσουν ως οι μόνοι αληθινοί είναι αυτό που συσφίγγει την αδελφότητά τους. Όμως, η αλαζονική αυτή λαχτάρα να μη μοιάζουν με κανέναν θα επιφέρει, αργά ή γρήγορα την ομοιότητα. Άλλωστε απομακρύνθηκαν από τους υπόλοιπους, πόσο διαφορετικοί να είναι πια;

Βάζοντας πλάτη στη Νέα Δημοκρατία;

Μπορεί ο συνδυασμός τεχνοκρατών και πολιτικών να μοιάζει κατάλληλος, ωστόσο η αρχή της Νέας Αριστεράς έγινε με ένα μεγάλο «αυτογκόλ», που αφορά στο νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών για τις αλλαγές στη διαχείριση των κόκκινων δανείων και τους servicers. Πιο συγκεκριμένα, εκτός από τον Φερχάτ Οζγκιούρ, οι υπόλοιποι βουλευτές που αποχώρησαν από την αξιωματική αντιπολίτευση δήλωσαν «παρών» σε τρία άρθρα που προβλέπουν τις εξής προκλητικές ρυθμίσεις: ακατάσχετο λογαριασμό των servicers, τη δυνατότητά τους να συνεργάζονται και με μη εποπτευόμενο από την ΤτΕ πιστωτικό ή χρηματοδοτικό ίδρυμα αλλά και παράταση των αδειών λειτουργίας τους χωρίς νέα δικαιολογητικά.

Εύλογα κανείς δεν μπορεί να υπαινιχθεί την επιθυμία να αποδυναμωθεί η Αριστερά και ταυτόχρονα να αξιοποιηθεί μέχρις εσχάτων;

Αυτό που εξακολουθεί να προβληματίζει, έξι μήνες πλέον μετά τη νίκη της ΝΔ στις εκλογές, είναι το αν θα καταφέρει η «συγκροτημένη» αυτή ομάδα να πείσει με καινούργιες προτάσεις και πρωτοβουλίες. Από το ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ τις περιμένουμε ακόμα. Από τη Νέα Αριστερά πότε θα τις δούμε; Άντε… και καλή τύχη.