Στις 16 Ιανουαρίου 2024, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου έφερε 10 χρόνια μετά την δικαίωση στην οικογένεια του Σύρου πρόσφυγα που σκοτώθηκε από πυρά του Ελληνικού Λιμενικού το 2014. Πέρα από την ομόφωνη καταδίκη της Ελλάδας για παραβίαση στο δικαίωμα της ζωής, η απόφαση καταδικάζει και την σαρωτική και «βολική» ανικανότητα της χώρας για διερεύνηση της υπόθεσης.

Οι συγγενείς του πεσόντα απευθύνθηκαν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο με την υποστήριξη της οργάνωσης RSA-Refugee Support Aegean και ProAsyl. Η αποζημίωση ορίστηκε στα 80.000 ευρώ.

Όσο κι αν είναι θετικό αποτέλεσμα η καταδίκη για τον επαίσχυντο θάνατο του 33χρονου, η κοστολόγηση της ανθρώπινης ζωής παραμένει μικρή, καθώς κανένα χρηματικό ποσό δεν θα μπορούσε να είναι ισάξιό της.

Τα νομικά

Το πρώτο σκέλος της καταδίκης αφορά τα γεγονότα της 22ης Σεπτεμβρίου του 2014. Γύρω στις 7 παρά το πρωί, δύο λιμενικοί του πλωτού περιπολικού με τον αριθμό 1012 διαπιστώνουν ότι πολυεστερικό ταχύπλοο 7 μέτρων χωρίς διακριτικά εισέρχεται στον όρμο Βασιλική στην Ψέριμο. Το ταχύπλοο δεν σταματά την πορεία του στο σήμα των λιμενικών. Οι δυο λιμενικοί μετά από μανούβρες ρίχνουν 7 προειδοποιητικές βολές. Προειδοποιητικές τις αποκαλούν γιατί ακόμα δεν στοχεύουν ανθρώπους, απλά τους τρομοκρατούν. Μετά την τρομοκρατία του ο λύκος λοιπόν και αφού είδε ότι τα πρόβατα συνεχίζουν να τρέχουν, ο λύκος πυροβόλησε 13 φορές το ταχύπλοο, με αποτέλεσμα τον θανατηφόρο τραυματισμό του 33χρονου και τον σοβαρό τραυματισμό ενός ακόμη 63χρονου επιβαίνοντα με διαμπερές τραύμα στον ώμο.

Το Δικαστήριο απόρησε ποιες απόρρητες, κρυφές και ποιας δεκαετίας ρυθμίσεις περί εμπλοκής και βίας στη θάλασσας υιοθέτησαν οι λιμενικοί και η απάντηση μάλλον βρίσκεται βυθισμένη σ όλα τα κρατικά εγκλήματα κατά προσφύγων, στην ανικανότητα διερεύνησης κάθε παρόμοιας υπόθεσης και στην κάλυψη κάθε «λάθους», «ατυχήματος» και «κύματος».

Σημειώνεται καταληκτικά στην δικαστική απόφαση.

«Η χρήση βίας στην παρούσα υπόθεση δεν ήταν ούτε απολύτως αναγκαία ούτε αυστηρά ανάλογη με τους νόμιμους σκοπούς»
Το δεύτερο μέρος της απόφασης καταδικάζει τις ελληνικές αρχές τόσο του Λιμενικού όσο και της Δικαιοσύνης για την αποτυχία τους, που μόνο θέμα τύχης δεν ήταν η συγκάλυψη, να διερευνήσουν και να διαλευκάνουν την υπόθεση, επιδεικνύοντας τους υπεύθυνους και δίνοντας στα θύματα και στις οικογένειες τους το ελάχιστο και αυτονόητο δικαίωμα στην δικαίωση και την ισονομία.

Παρότι το Ναυτοδικείο Πειραιά είχε διατάξει προανακριτική έρευνα, ο εισαγγελέας Εφετών του Ναυτοδικείου φύσηξε την υπόθεση στο αρχείο, μαζί με το βουνό υποθέσεων που βαραίνει την ζυγαριά υπέρ της ατιμωρησίας, της αυθαιρεσίας και της επιλεκτικής ανομίας στην Ελλάδα. Και σαν να μην έφτανε η φίμωση της υπόθεσης, ο εισαγγελέας Πρωτοδικείου της Κω κατέθεσε ποινική δίωξη στον Τούρκο οδηγό του ταχύπλοου και τον βοηθό του για την παράνομη είσοδο τους στην ελληνική επικράτεια και για διακίνηση υπηκόων τρίτων χωρών. «Κλαίνε οι χήρες, κλαίνε και οι παντρεμένες». Αλλά μαθημένη στην ατιμωρησία, τι να φοβηθεί; Που να φανταστεί και πώς να προβλέψει ότι μπορεί και να τιμωρούταν κάποια στιγμή; Ότι ο λύκος δεν βγαίνει πάντα νικητής;