Ο Κυριάκος Μητσοτάκης φαίνεται ότι δεν ήταν και πολύ καλός μαθητής. Δεν απέδωσαν τα ταχύρρυθμα του Λιγνάδη, ούτε η παρακολούθηση της -περι ης ο λόγος- τραγωδίας του Αισχύλου, πέρυσι στην Επίδαυρο, όταν και ως άλλος Ξέρξης (που διέβη με ξύλινες γέφυρες τον Ελλήσποντο) μετέβη με στρατιωτικό ελικόπτερο από την Αντίπαρο, κάνοντας ένα μικρό διάλειμμα στις διακοπές του.

Το ελληνικό #MeToo, βαζει ένα (βραχυπρόθεσμο;) stop στην επικοινωνιακή παντοκρατορία της κυβέρνησης Μητσοτάξη. Την ατζέντα πλέον την επιβάλει ο κόσμος που διψάει για δικαιοσύνη. Τα παρηκμασμένα συστημικά ΜΜΕ και οι δημοσκοπήσεις ίσως να μην αρκούν, τουλάχιστον για την ώρα.

Μετά και τη χθεσινή (25/02) συζήτηση στη Βουλή, είναι πλέον επίσημο. H “υπόθεση Λιγνάδη” πέρα από το ποινικό σκέλος της και την δικαστική διαδικασία, είναι ένα καραμπινάτο πολιτικό σκάνδαλο, με διαστάσεις που ίσως ξεπερνούν ακόμα και αυτά που ήδη υποψιαζόμασταν εδώ και καιρό.

Όχι, το παραπάνω δεν είναι μια αυθαίρετη εικασία. Είναι το αναντίρρητο συμπέρασμα από τη θλιβερή παρουσία του ίδιου του πρωθυπουργού στη Βουλή (ΥΠΠΟ την ηχηρή απουσία της Λίνας Μενδώνη), αλλά κυρίως του παραληρηματικού, απολογητικού υπομνήματος Λιγνάδη.
Ενός υπομνήματος που έπεισε τόσο πολύ που ο ίδιος… προφυλακίστηκε.

Η επιλογή Μητσοτάκη, Μενδώνη (ή τέλος πάντων, απ’ ότι καταλάβαμε, μάλλον της Γιαδικιάρογλου), επιχειρεί να μετατρέψει μια ποινική δίωξη για κατά συρροή βιασμό, σε ένα συντηρητικό μανιφέστο κατά των «θολοκουλτουριάρηδων της αριστεράς» -που μισούν την αρχαία ελληνική κληρονομία- και των «επαγγελματιών ομοφυλόφιλων».

«Σκοπός τους η ηθική μου εξόντωση γιατί δεν έκανα "αριστερές" επιλογές», ισχυρίζεται ο Λιγνάδης, βάζοντας στο στόχαστρο το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών.

«Με την ανάληψη των καθηκόντων μου κατήργησα την Πειραματική Σκηνή δίνοντας μια πιο αρχαιοελληνική κατεύθυνση στο ρεπερτόριο. Αυτές οι επιλογές μου επειδή δεν ήταν "αριστερές", ήταν διαφορετικές από τις επιλογές της προηγούμενης διοίκησης επί Κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ, διότι η Αριστερά διαχρονικά προωθούσε τα μεταμοντέρνα και πειραματικά έργα σε βάρος των έργων που προέρχονταν από την πολιτιστική μας κληρονομιά», ισχυρίζεται ο Λιγνάδης, κλείνοντας το μάτι στο κομματικό και όχι στο θεατρικό ακροατήριο.

«Πριν την ανάληψη των καθηκόντων μου είχα ασκήσει σκληρή κριτική στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ για τις επιλογές των παραγωγών στο Εθνικό Θέατρο», ισχυρίζεται ο Λιγνάδης, κομματικοποιώντας την υπόθεση.

«Αποκορύφωμα της έκφρασης της αγάπης μου για τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό που ενδεχομένως να ενόχλησε τους αριστερίζοντες θιασώτες του μεταμοντέρνου, ήταν η επιλογή μου να φιλήσω το ομοίωμα του Παρθενώνα μετά το τέλος της περσινής παράστασης "Πέρσες" στην Επίδαυρο», ισχυρίζεται ο Λιγνάδης, επαναφέροντας στη συλλογική μνήμη μια σκηνή εξευτελισμού, όχι πατριωτισμού. Ο Λιγνάδης γονατιστός να φιλάει το ομοίωμα του Παρθενώνα κοιτώντας στα μάτια το πρωθυπουργικό ζεύγος και τη υπουργό Πολιτισμού. Σαν να τους ευχαριστεί που, ως από μηχανής Θεοί, του δώσανε αξιώματα, δύναμη και πλούτο. Μια σκηνή, αριστοφανική και τραγική μαζί.  

Φωνή μιαρά, γέγονας κακώς, αγοραίος εί, έχεις άπαντα προς πολιτείαν ά δει (Βρώμικη φωνή, κακή ανατροφή, είσαι χυδαίος, τα έχεις όλα όσα χρειάζονται για να ασχοληθείς με την πολιτική), όπως γράφει ο Αριστοφάνης στους «Ιππείς», αν και στη “Λυσιστράτη” το περιγράφει ακόμα καλύτερα:
Μα Δί᾽ ουδὲ δέομαί γ᾽, αλλά βινείν βούλομαι. (Μα τον Δία, δεν χρειάζομαι τίποτα, να πηδήξω θέλω).

Επί δύο βδομάδες, μετά την αποκάλυψη του 2020mag.gr και της Ναταλί Χατζηαντωνίου, δόθηκε -με την κάλυψη της κυβέρνησης και συμβουλαί κορυφαίων συνταγματολόγων- ο κρίσιμος χρόνος για να προετοιμαστεί ο “γνωστός σκηνοθέτης-ηθοποιός”, να στηθεί η υπεράσπισή του και το αφήγημα της μεταμοντέρνας αριστεράς που υπερασπίζεται με πάθος τους «επαγγελματίες ομοφυλοφιλους», αλλά μισεί την αρχαιοελληνική πολιτιστική μας κληρονομιά, η οποία, εν τέλει, ίσως είναι και το μόνο “ελαφρυντικό” επιχείρημα για έναν παιδεραστή, όπως φρόντισε με ένα γιγαντιαίο άλμα λογικής να καταθέσει -ως τηλεοπτικός μάρτυρας υπεράσπισης- η Ιωάννα Μάνδρου.

Ευτυχώς οι εποχές αλλάζουν και αγαπητό επιτελικό κράτος, πλέον δεν βάζετε εσείς την ατζέντα.

Τώρα την βάζουμε εμείς.


ΥΓ. Το αίτημα του Γιώργου Μπαμπινιώτη για την άμεση κατάθεση αιτήματος στην εισαγγελία και την κλήση και των 285 αποφοίτων που υπογράφουν την επιστολή - καταπέλτη κατά των Αρσακείων Σχολείων, ώστε να καταθέσουν και να ερευνηθούν σε βάθος όλες οι καταγγελίες, θα μπορούσε να εκληφθεί ως άλλο ένα περιστατικό νομικίστικου "εκφοβισμού" θυμάτων κακοποίησης που παλεύουν και βρίσκουν το θάρρος να μιλήσουν.