Ας μη γελιόμαστε, αν η Φιορεντίνα συναντούσε οποιαδήποτε αλλοδαπή ομάδα σ’ αυτό τον τελικό (απ’ τους ευγενείς χωριάτες της Άστον Βίλα ως τους πολεμόχαρους γείτονες της Φενέρμπαχτσε), θα ‘χαμε το κεφάλι μας ήσυχο. Όχι επειδή δεν έχουν χούλιγκανς οι ξένες ομάδες, ανέκδοτο να συγκρίνουμε τη δική μας ανεγκέφαλη πλευρά της κερκίδας με κείνη των Άγγλων, των Ιταλών ή των Τούρκων. Μόνο που να, το ματς δεν γίνεται όπου-όπου. Γίνεται στο γήπεδο της ΑΕΚ. Στο νέο γήπεδο της ΑΕΚ. Όχι στο γήπεδο που χρησιμοποιεί ο δικέφαλος αλλά στο δικό του γήπεδο. Στο σπίτι του. Στο ναό του.

Από πέρσι που ‘κανε τα εγκαίνια, η Αγιά Σοφιά δίνει την αίσθηση πραγματικής εκκλησίας για τον κόσμο της Ένωσης. Και ποια μεγαλύτερη βλασφημία απ’ το να σηκώσει μες στην κιτρινόμαυρη εκκλησία την πρώτη ελληνική ευρωπαϊκή κούπα, άλλη ομάδα, μ’ άλλα χρώματα, μ’ άλλους πιστούς, αλλόθρησκη. Βλέπεις, αν μ’ ένα πράγμα δεν τα ‘χει καλά ο οπαδισμός (παντού στον κόσμο), αυτό είν’ η ανεξιθρησκία. Κι άρα, τι κάνουμε;

Ως ανθρωπότητα δεν το ‘χουμε μπορέσει να κρατήσουμε την οπαδική καζούρα μ’ ασφάλεια στο επίπεδο της πλάκας. Του πειράγματος. Κι άρα λοιπόν, σ’ όσα κράτη το μπορούσαν, μια λύση απόμεινε: να την επιβάλουν. Προτιμώντας να κρατούν έξω απ’ την πόλη το θεριό που δεν μπορούνε να σκοτώσουν, Άγγλοι, Ισπανοί, Ιταλοί και Γερμανοί (από κοντά τους κι άλλοι μικρότεροι δορυφόροι) έδωσαν μιαν απλή και καθαρή διαταγή: Όχι μέσα στο γήπεδο, όχι με κίνδυνο φιλάθλων. Λύσαν το πρόβλημα; Φυσικά όχι! Κάθε χρόνο θρηνούν τα θύματα της οπαδικής βίας, όμως δεν επιτρέπουν στην ανάγκη των σταυροφόρων για πόλεμο να χαλάσει το αγνό (και συνάμα εμπορικό) προϊόν του ποδοσφαίρου. Και φυσικά δεν επιτρέπουν στη σταυροφορία να θέσει σε κίνδυνο ζωές αθώων.

Στην Ελλάδα ωστόσο, δεν το μπορούμε ούτε κι αυτό να εξασφαλίσουμε. Ούτε οργανωμένο χουλιγκανισμό δεν μπορούμε να καταφέρουμε, κι άρα ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο; Ο ίδιος που το πληρώνει παράπλευρα σε κάθε θρησκευτικό πόλεμο της ιστορίας: ο άθεος! Ο πολίτης που δεν θα πάει στο γήπεδο, ο πολίτης που αντιμετωπίζει το ποδόσφαιρο ως αυτό που πραγματικά είναι: το πιο σημαντικό ασήμαντο πράγμα στον κόσμο. Το πιο σημαντικό. Απ’ τ’ ασήμαντα!

Νωπός ο θρήνος για έναν νεκρό αστυνομικό σε αγώνα βόλεϊ. Θα μου πεις, νωπή κι η ανάμνηση ενός κομβόι εκ Κροατίας που έκανε λαμπόγυαλο τη Φιλαδέλφεια κι ευθύνεται μάλλον για τη μαχαιριά που σκότωσε το Μιχάλη Κατσούρη. Θέλω όμως να πιστεύω πως καμία ομάδα της Ευρώπης δεν θα το ρίσκαρε σ’ έναν τελικό. Οι ομάδες της Ελλάδα ωστόσο, έχουν δικά τους ξεκαθαρίσματα. Κι ας επανέλθουμε στην αρχή. Τι θα συμβεί αν ο Ολυμπιακός σηκώσει ευρωπαϊκό μες στην ΑΕΚ Αrena; Πιθανώς τίποτα. Μα ίσως πολλά. Κι η ΕΛ.ΑΣ. δεν το ρισκάρει. Μπορείς να την κατηγορήσεις;

Όχι και ναι. Όχι την ίδια την ΕΛ.ΑΣ. μα την ελληνική πολιτεία. Μαζί και τη διοίκηση της ομάδας που έχει το γήπεδο. Παρέα και τη διοίκηση της ομάδας που συμμετέχει στον τελικό. Αν η αστυνομία δεν μπορεί να ελέγξει μ' απόλυτη ασφάλεια τη διοργάνωσης ενός ευρωπαϊκού αγώνα, ας αρνηθεί την ευθύνη. Μ' όποιο κόστος. Αν η ΑΕΚ δεν μπορεί να δεσμευτεί για την ασφαλή διοργάνωση της γιορτής στο γήπεδό της, ας μην τη διοργανώσει. Μ' όποιο κόστος. Αν ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να δεσμευτεί για την ειρηνική παρουσία των οπαδών του εντός κι εκτός γηπέδου την ημέρα του τελικού, ας μη συμμετάσχει. Μ' όποιο κόστος. Κοινώς, αν δεν μπορείτε, μην το αναλαμβάνετε!

Όμως, ας το παραδεχτούμε, είναι η Ελλάδα (ηλίθιε!). Μια χώρα που θέλει να φοράει πότε-πότε τα μεταξωτά βρακιά του πολιτισμένου κόσμου, έχοντας τον πιο αδέξιο πισινό της ευρωπαϊκής γειτονιάς. Κι έτσι, για να ταιριάξει στο μετάξι, θα προσφέρει τα νοσοκομεία της αποκλειστικά για VIP λεφτάδες φιλάθλους, θα ναυλώσει τα τραίνα της αποκλειστικά για οργανωμένους οπαδούς, θα φροντίσει να φανεί όμορφος ο κώλος της γράφοντας πάνω του τις δυτικές ελευθερίες των δικών της πολιτών. Των πολιτών της που, Θεός να δώσει να 'χουν λεφτά για ταξί και να μη χρειαστούν τον Ευαγγελισμό αύριο το βράδυ. Κι όχι, αυτό δεν είναι εντάξει. Ούτε για το άγγιγμα ενός ωραίου βρακιού όπως το Conference, ούτε για το πιο σημαντικό από τ’ ασήμαντα του κόσμου…