Είναι μια ερμηνεύτρια που ξεχωρίζει, τόσο για τη μοναδική χροιά της φωνής της όσο και για την καθαρή καλλιτεχνική της στάση. Η Ευτυχία Μητρίτσα είναι μία από τις γυναικείες φωνές στις οποίες στηρίζεται το καλό ελληνικό τραγούδι σήμερα -και πιστεύουμε πως θα στηριχθεί ακόμη περισσότερο στο μέλλον- και ήταν ιδιαίτερη χαρά μας να συνομιλήσουμε μαζί της στο νέο επεισόδιο του Podήλατου στο 20/20.

Ευτυχία, μίλησέ μας για τα «Νυχτολούλουδα», το νέο single σου σε μουσική Νίκου Καλλίνη και στίχους Δήμητρας Νεοφύτου.
«Έχει παρελθόν αυτό το τραγούδι, είναι καμία πενταετία τουλάχιστον που το είχα πρωτοακούσει. Με είχε προσεγγίσει ο Νίκος και μου είχε δώσει ένα άλλο τραγούδι να ηχογραφήσω, το “Μου λένε να μη σ’ αγαπώ”, το οποίο το γράψαμε, βγήκε, αλλά την ημέρα που πήγαμε στο στούντιο, μου λέει “κάτσε ν’ ακούσεις, έχω κι ένα άλλο”. Μπήκα να τραγουδήσω, να κάνω ένα πρόχειρο demo, και η διαίσθησή μου ήταν να ηχογραφήσουμε πρώτα τα “Νυχτολούλουδα”. Διάφοροι φίλοι καλοί, ανάμεσά τους και ο Άγγελος Σφακιανάκης, που είχε λίγο εμπλακεί στην παραγωγή, μου είχε πει να πάρει ένα προβάδισμα το πρώτο τραγούδι, ωστόσο τα “Νυχτολούλουδα” πάντα τα έλεγα στα live. Χαιρόμουν πολύ να τα λέω, έκαναν και πολύ γκελ στον κόσμο, ο ήχος του τραγουδιού έχει ένα αίσθημα οικειότητας και οι στίχοι του μια αμεσότητα. Μπορείς εύκολα να το μάθεις στον κόσμο, ακόμα και την ώρα που το λες».

Ο Νίκος ο Καλλίνης -από τους Εκείνος+Εκείνος- ως μουσικός το έχει αυτό, αυτή την αμεσότητα και την όμορφη απλότητα.
«Είναι μεγάλο προσόν αυτό. Και είναι κάτι που όλοι οι τραγουδιστές το επιζητούμε με έναν τρόπο, θέλουμε το τραγούδι που συστήνουμε στον κόσμο να έχει αυτό το προτέρημα, να μπορεί εύκολα να μπει στα χείλη τους. Δανείζεται στοιχεία από την παράδοση -έτσι κι αλλιώς είναι ένας κόσμος που μου αρέσει, με αφορά και η φωνή μου γυρίζει γύρω από εκεί. Είχα κάνει διάφορες προσπάθειες να βρω έναν ήχο για το κομμάτι, δεν ήταν η ώρα του προφανώς, αλλά φέτος, με τη συγκυρία του εγκλεισμού στο σπίτι μας, νομίζω το προβάδισμα το έχει πάρει το στούντιο. Έχω συνεργαστεί με διάφορους ανθρώπους, με τους οποίους δουλέψαμε πολύ ωραία μαζί και είμαι πολύ ευχαριστημένη με το αποτέλεσμα, και με τον Λεωνίδα Πετρόπουλο που ενορχήστρωσε το τραγούδι και με την Κατερίνα Κυρμιζή, που του έδωσε εικόνα».

Αυτό το είδα στα credits και ήθελα να σε ρωτήσω, πώς ήρθατε κοντά με την Κατερίνα Κυρμιζή και τον Νίκο Γρηγοριάδη;
«Με την Κατερίνα είχαμε συναντηθεί μέσω social, μου είχε γράψει πολύ ωραία μηνύματα και για το δίσκο που έβγαλα πέρυσι, το “Πρώτο βλέμμα”. Παρακολουθούσα κι εγώ τη δουλειά της, παρόλο που σε πρώτη ανάγνωση δεν κάνουμε ακριβώς το ίδιο είδος μουσικής, θεωρώ όμως ότι είναι μια τρομερά αξιόλογη τραγουδίστρια, φωνάρα, γράφει πολύ ωραία και έχει πολύ ωραία άποψη στα πράγματα. Ήρθαμε σε επαφή, κάναμε μία πρώτη κουβέντα και στην πορεία γίναμε φίλες. Είναι και ζωγράφος, έχει μια πολύπλευρη καλλιτεχνική οπτική, και λέω γιατί να μην κάνουμε το βίντεο με γυναικεία αίσθηση και άποψη».

Τα “Νυχτολούλουδα” θα συμπεριληφθούν σε κάποιον δίσκο που ετοιμάζεις;
«Είναι ένα single και βλέπουμε. Ελπίζω να μπει στην επόμενη δουλειά, αλλά ακόμα δεν το έχω ακριβώς στο μυαλό μου πώς θα γίνει. Ψάχνω καινούργιο υλικό, υπάρχουν άνθρωποι που θέλω να συνεργαστούμε, να μου δώσουν στίχους ή μουσικές. Έτσι κι αλλιώς έρχομαι από έναν ήδη ολοκληρωμένο δίσκο που κυκλοφόρησε στην αρχή της πανδημίας, το “Πρώτο βλέμμα”, που κάναμε με τη Νάντια Δουλαβέρα, οπότε θέλω να δω πώς θα πάει».

Τον Σεπτέμβρη που μας πέρασε κυκλοφόρησε και η δουλειά του Γιώργου Καγιαλίκου και του Ηλία Μάστορη, όπου συμμετέχεις σε τρία τραγούδια.
«Είναι ο δίσκος “Αυλαία” που έκαναν οι δύο δημιουργοί. Με τον Γιώργο μάς συνδέουν κι άλλες συναντήσεις, έχω ξανασυμμετάσχει σε δουλειά του. Είναι μια περίπτωση δημιουργού που ήρθε στη διαδρομή μου χωρίς να το περιμένω, πραγματικά είναι ένας καταπληκτικός άνθρωπος, ένας πολύ ωραίος μελωδός, που αισθάνομαι ότι μου ταιριάζει πάρα πολύ και η αισθητική του και η όλη εικόνα που φτιάχει γύρω από τη μουσική του. Γι’ αυτό και του ζήτησα και να ενορχηστρώσει το “Πρώτο βλέμμα”. Είναι ένας άνθρωπος που νομίζω πως θα κάνουμε κι άλλα πράγματα παρέα, τον αγαπώ πάρα πολύ και είναι πάντα πρόθυμος να μου λύσει όλα τα διλήμματα που έχω, ενίοτε και στις καλλιτεχνικές μου επιλογές. Είναι μια σχέση ουσίας για μένα».

«Όλη αυτή η οριζοντιοποίηση των μέτρων ήταν πάρα πολύ άδικη»

Ένα χρόνο τώρα, τι σε έχει δυσκολέψει περισσότερο μέσα σ’ αυτό που ζούμε; Είναι το καλλιτεχνικό κομμάτι; Είναι το προσωπικό;
«Είναι όλα μαζί και κυρίως ότι λείπει το στοιχείο της έκπληξης. Ότι σήμερα δηλαδή θα σηκωθώ και θα κάνω κάτι άλλο, που δεν το είχα προγραμματίσει, κάτι που θα κάνει την κάθε μέρα λίγο διαφορετική. Έχουμε μπει σε μια ρουτίνα η οποία, όπως και να το παλέψεις, κάποια στιγμή περνάς και στιγμές που βουλιάζεις λίγο μέσα σ’ αυτό. Μου έχει λείψει πάρα πολύ η ανθρώπινη επαφή, να δω τους φίλους μου και να πάμε χαλαρά να πιούμε ένα ποτό, να κάνουμε τις κουβέντες μας, η επαφή με τον κόσμο και η μουσική. Νομίζω ότι ο καθένας, στη φάση που βρίσκεται, τραβάει το δικό του ζόρι. Δεν είναι για κανέναν εύκολο, ούτε για τα παιδιά, ούτε για εμάς, ούτε για τους πιο ηλικιωμένους».

Πώς το έχεις διαχειριστεί όλο αυτό συναισθηματικά;
«Είναι μια συνθήκη που έχει βγάλει στη φόρα τον τρόπο που ο καθένας έχει δομήσει τη ζωή του, με τα αρνητικά και τα θετικά. Τα έχει μεγεθύνει και μας τα έχει φέρει στο πρόσωπο, φόρα παρτίδα. Εντάξει, δεν έχω καταρρεύσει, καλά τα έχω πάει μέχρι τώρα, προσπαθώ να είμαι και δημιουργική και να κάνω λίγο και την αυτοκριτική μου σε διάφορες επιλογές που έχω κάνει στη ζωή μου. Ήταν σίγουρα ένας χρόνος περισυλλογής και αυτοεστίασης, ειδικά το πρώτο εξάμηνο».

Στο δεύτερο εξάμηνο, όπου υπήρξαν κάποιες αποφάσεις για την καθημερινότητά μας που όλοι μας λίγο-πολύ αμφισβητήσαμε, μάλλον θυμώσαμε.
«Στην αρχή υπήρξε και το πρώτο σοκ, δεν ξέραμε τι είναι αυτό και πόσο επικίνδυνο είναι και πώς θα το διαχειριστούμε. Μετά το διάλειμμα του καλοκαιριού, άρχισαν κάποια πράγματα να δείχνουν ότι κάτι δεν πάει καλά στη διαχείριση. Δεν επαναστατήσαμε, βέβαια, γιατί πρέπει να υπάρχει και μια κοινή λογική προστασίας του εαυτού μας και του περίγυρου, αλλά δεν μπορείς να μη βλέπεις πως κάποια πράγματα πάνε λάθος. Όλη αυτή η οριζοντιοποίηση των μέτρων θεωρώ ότι ήταν πάρα πολύ άδικη, έχει επηρεάσει πάρα πολύ βάναυσα πολλές κατηγορίες επαγγελματιών και βέβαια τον καλλιτεχνικό χώρο. Παρόλο που σε όσες συναυλίες έγιναν στο μεσοδιάστημα, όπου κάτι λειτούργησε, δεν υπήρχαν αποδεδειγμένα κρούσματα διασποράς μέσα στους χώρους, γιατί υπήρχε απόλυτος σεβασμός του πρωτόκολλου και οι άνθρωποι ήταν συνειδητοποιημένοι. Όταν ένας πολίτης αισθανθεί πως η πολιτεία τον σέβεται και έχει πρωτίστως γνώμονα το καλό του, θα είναι πάρα πολύ εντάξει με τη συμπεριφορά του και με το πώς αντιδρά στα μέτρα. Έχω την αίσθηση ότι αυτό χάθηκε στην πορεία».

Τι θεωρείς ότι πρέπει να γίνει με τους χώρους, που έχουν μείνει τόσο καιρό κλειστοί;
«Οι μεγάλοι χώροι ίσως είναι λίγο πιο προνομιούχοι, με την έννοια ότι μπορείς να επιβάλεις ένα ποσοστό χωρητικότητας και η κάθε παραγωγή κάπως να μπορέσει να βγει. Αυτοί που είναι οι πιο “αδύναμοι κρίκοι” είναι οι μικροί χώροι και δεν ξέρω πώς θα μπορέσει να επανέλθει όλη αυτή η συνθήκη με τη νέα σεζόν, από το φθινόπωρο. Σίγουρα, βέβαια, το ότι ο εμβολιασμός προχωράει, το ότι υπάρχουν κάποια εργαλεία όπως τα self test και τα rapid test, θα δημιουργήσει ένα πλαίσιο ασφαλείας που κάποιοι χώροι θα μπορέσουν να λειτουργήσουν καλύτερα».

Ακόμα και οι μικροί χώροι δεν θα μπορούσαν να λειτουργούν, έστω και με πολύ λιγότερο κόσμο, μόνο και μόνο για να υπάρχει μια επαφή; Αλλιώς φοβάμαι πως κινδυνεύουν να κλείσουν οι περισσότεροι.
«Όταν εκ προοιμίου λες όχι σε κάτι, όταν δεν του δίνεις τη δυνατότητα να βρει καινούργιους τρόπους, να επανεφεύρει τον εαυτό του, ώστε να μπορέσει να λειτουργήσει, δεν μπορείς να κάνεις κάτι. Είσαι με δεμένα χέρια. Ευρηματικότητα υπάρχει στην ανθρώπινη φύση και όλοι μπορούμε να διαχειριστούμε δυσκολίες και να βρούμε τρόπους, αλλά όταν δεν σου επιτρέπεται αυτό από την Πολιτεία, μένεις στον αέρα».

Η μουσική σήμερα και οι νέοι καλλιτέχνες

Μπήκες στη διαδικασία να σκεφτείς να κάνεις κάποιο live streaming όλο αυτόν τον καιρό;
«Το σκεφτόμουν, ειδικά με την ιδέα της προηγούμενης δουλειάς, αλλά είναι αλήθεια ότι δεν το πήγα παραπέρα γιατί μου φάνηκε όλο αυτό σαν υποκατάστατο του live. Θέλει άλλο σχεδιασμό, άλλη οπτική, γιατί είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Θα μου άρεσε, αλλά δεν εστίασα πολύ σε αυτό. Με κάλεσε ο Θοδωρής ο Κοτονιάς και κάναμε ένα live streaming πριν από μερικές εβδομάδες, όπου είχε αρκετούς καλεσμένους και ήταν σαν πάρτι, αφού βέβαια κάναμε τα τεστ μας. Ήταν μια πολύ ωραία βραδιά, όπου καταφέραμε να ιδωθούμε μετά από πολύ καιρό όλοι οι φίλοι καλλιτέχνες και η αλήθεια είναι ότι το ευχαριστήθηκα».

Με τον Θοδωρή Κοτονιά και τον Σταύρο Σιόλα βρέθηκες πρόσφατα και στο «Μουσικό κουτί» του Νίκου Πορτοκάλογλου και της Ρένας Μόρφη.
«Ήταν πολύ ωραία βραδιά, πολύ ωραία εμπειρία, οι πρόβες μας, το γύρισμα. Νομίζω και η ανταπόκριση του κόσμου στο αποτέλεσμα της εκπομπής ήταν πολύ μεγάλη και πολύ εγκάρδια. Η εκπομπή αυτή έχει αλλάξει λίγο το τοπίο, έχει καταφέρει να φέρει όρους και προϋποθέσεις πάρα πολύ αξιοπρεπείς στη μουσική. Ο σχεδιασμός γίνεται με πολλή αγάπη, ο ήχος είναι πάρα πολύ φροντισμένος, οι πρόβες, όλοι είναι καταπληκτικοί. Όλη η παραγωγή είναι κάτι που εγώ προσωπικά δεν έχω δει σε άλλη εκπομπή στην τηλεόραση και σίγουρα αυτό είναι κάτι που ο κόσμος το εκτιμάει και βγαίνει προς τα έξω. Το ότι βρεθήκαμε με τον Σταύρο και τον Θοδωρή ήταν πολύ ευτυχής συγκυρία γιατί γνωριζόμαστε χρόνια, αγαπώ πολύ τη δουλειά τους, υπάρχει μια αμοιβαία εκτίμηση και φιλία και νομίζω ότι οι συνθήκες ήταν ιδανικές».

Συμφωνείς με το αίτημα των τραγουδιστών και των μουσικών να αμείβονται στις τηλεοπτικές εκπομπές;
«Εννοείται πως ναι. Σκέψου πόσα χρόνια, μην πω δεκαετίες, έχουν περάσει που όλο αυτό το πράγμα γίνεται στην πλάτη όλων των μουσικών και των τραγουδιστών, που συμμετέχουν, φτιάχνουν ολόκληρα προγράμματα, τόσα χρόνια χωρίς καμία αμοιβή. Η αλήθεια είναι πως η ΕΡΤ -προς τιμήν της- το έχει ξεκινήσει αυτό, να δίνεται ένα συμβολικό ποσό αμοιβής στους ανθρώπους που συμμετέχουν, που κι αυτό το ποσό δεν είναι αρκετό, αλλά σίγουρα είναι μία αρχή που θα ήθελα να μην περιοριστεί μέσα στο πλαίσιο της εξέλιξης της πανδημίας. Είναι μια αφετηρία που νομίζω πως πρέπει να εδραιωθεί».

Παρακολουθείς τα τραγούδια που κυκλοφορούν; Πες μου για τη σχέση σου με τους νέους ανθρώπους και τα νέα τραγούδια.
«Κατ’ αρχάς, είμαι πάρα πολύ νέα, μπορώ να σ’ τα πω “από μέσα” (γέλια). Εντάξει, θέλω να ακούω καινούργιες δουλειές, γίνεται μια ανατροφοδότηση μέσα από τα νέα ακούσματα. Υπάρχει ένα πολύ μεγάλο ρεύμα γύρω από το hip hop, από την trap, από διάφορα τέτοια ρεύματα που εμένα δεν μου είναι πάρα πολύ οικεία. Καταλαβαίνω όμως ότι υπάρχει φοβερή κινητικότητα, είναι ένα είδος μουσικής που έχει μια δυναμική και καταπιάνεται με όλα τα τρέχοντα κοινωνικά, προσωπικά, όλες τις αγωνίες των νέων ανθρώπων. Υπάρχουν και πολύ καλά παραδείγματα και κάποια που θεωρώ πιο επιφανειακά. Σε σχέση με το τραγούδι που κάνω εγώ, βλέπω μια φοβερή αγάπη και επιστροφή του κόσμου και των νέων ανθρώπων στην παράδοση και στο λαϊκό τραγούδι και την αναβίωση του ρεμπέτικου, πολλά καινούργια σχήματα, ωραίες νέες φωνές. Πολύ χαίρομαι με αυτό, γιατί δεν γίνεται να μην έχεις τα μάτια σου και στις ρίζες, και σ’ αυτό που είσαι -στο DNA σου ως πολιτισμός».

Έχεις να μου προτείνεις κάποιον νέο καλλιτέχνη που αξίζει να ακούσω;
«Μου αρέσει πάρα πολύ η Σεμέλη Παπαβασιλείου. Πρόσφατα άκουσα ένα podcast που έκανε, ένα live me 6-7 τραγούδια καινούργια, η οποία συνδυάζει ένα σύγχρονο ήχο με το hip hop, με πολύ πρωτοποριακό στίχο, ενώ είναι και μια πολύ καλή λαϊκή τραγουδίστρια ταυτόχρονα. Τις δουλειές των φίλων μου παρακολουθώ πολύ, του Αλέξανδρου Εμμανουηλίδη, ο Σπύρος Γραμμένος έβγαλε ένα καινούργιο άλμπουμ που θεωρώ ότι έχει πολύ ενδιαφέρον, τα τραγούδια της Κατερίνας Κυρμιζή. Θεωρώ ότι υπάρχουν πολλές δουλειές ακόμη στα σκαριά και θα βγουν κι άλλες προς τα έξω».

Εκτός από εξαιρετική τραγουδίστρια για μένα -και όχι μόνο για μένα- που είσαι, μου αρέσει πολύ και ο τρόπος που γράφεις μουσική. Γράφεις αυτόν τον καιρό;
«Όχι τόσο. Ποτέ δεν ήταν αυτό σε πρώτο πλάνο, νομίζω ότι μετά την τελευταία δουλειά έχει λίγο καταλαγιάσει. Θα το ξαναπιάσω σίγουρα, δεν φεύγει. Σημασία έχει κανείς, πέρα από αυτό που μπορεί να κάνει, το τι αισθάνεται να κάνει. Εγώ αισθάνομαι πιο πολύ τραγουδίστρια παρά τραγουδοποιός».

Για το άλμπουμ «Πρώτο βλέμμα»

Στο άλμπουμ «Πρώτο βλέμμα», προϋπήρχαν οι στίχοι της Νάντιας Δουλαβέρα και εσύ τους μελοποίησες;
«Το φτιάξαμε βήμα βήμα μαζί, από κοινού. Ο πρώτος στίχος που ήρθε στα χέρια μου ήταν η “Ηλέκτρα”, μετά κάναμε τη “Μαγδαληνή” και είδαμε ότι υπάρχει ένας πολύ ωραίος κώδικας κοινός μεταξύ μας, και στο αίσθημα των στίχων που γράφει η Νάντια, που εμένα με συγκινεί βαθύτατα, και στη δική μου επιθυμία και παρόρμηση που μου γέννησε αυτό το υλικό, να δημιουργήσω ένα άλμπουμ που να έχει μια ενιαία θεματική. Είναι πρόσωπα γυναικεία, είτε ιστορικά είτε από την αρχαία ελληνική γραμματεία, από την παράδοση, και φωτίζουν διάφορες πτυχές της συναισθηματικής γυναικείας υπόστασης. Γινόταν κουβέντα, ποιο θα είναι το επόμενο πρόσωπο, γιατί να πιάσουμε αυτό, τι θέλουμε να πούμε. Ο δίσκος έγινε μέσα από δική μας ζύμωση, δεν ήταν ένα έτοιμο υλικό που η Νάντια μου έδωσε κι εγώ το μελοποίησα. Το φτιάξαμε παρέα».

Αυτό που εμένα με ενθουσίασε σ’ αυτό το υλικό, είναι ότι οι γυναίκες αυτές ακούγονται σαν γυναίκες του σήμερα, παρότι προέρχονται από κάποια ιστορική αναφορά.
«Αυτό ήθελα να πω πριν, ότι ενώ έχουμε ένα πλαίσιο γι’ αυτές στο μυαλό μας -γιατί είναι πρόσωπα με τα οποία έχουν καταπιαστεί ανά τους αιώνες πάρα πολλοί δημιουργοί- προσπαθήσαμε να δώσουμε τη δική μας οπτική, τη δική μας αίσθηση για τα πρόσωπα αυτά. Αυτός ο δίσκος ήταν να γίνει και παράσταση, υπήρχε αυτή η ιδέα, αλλά τα θέατρα έκλεισαν και δεν μπόρεσε να υλοποιηθεί. Ελπίζω κάποια στιγμή να μπορέσουμε να το υλοποιήσουμε».

Λέω να κλείσουμε τη συζήτησή μας με ένα στίχο μέσα από την αγαπημένη μου «Ηλέκτρα»: «Αν μάνα μου δεν ήσουν μάνα, πώς θες εγώ να γίνω κόρη;».
«Είναι η Ηλέκτρα που απευθύνεται στη μητέρα της την Κλυταιμνήστρα, αλλά αυτό μπορεί ο καθένας να το δει με τα μάτια της δικής του βιωμένης σχέσης παιδιού προς γονέα. Μια σχέση που καθορίζει τόσα και τόσα στη ζωή μας».


* Φωτογραφία: Νίκος Καρανικόλας