Ο Δημήτρης Ζερβουδάκης, ο δημοφιλής Θεσσαλονικιός καλλιτέχνης που χρόνια τώρα χαράζει τον ξεχωριστό δημιουργικό του δρόμο στο τραγούδι, μας μίλησε για τις εμφανίσεις του, που «επανεκκινούν» την Κεντρική Σκηνή του Σταυρού του Νότου μετά από πολύ καιρό, τα Σάββατα 30 Οκτωβρίου, 6 και 13 Νοεμβρίου.

Στις εμφανίσεις του αυτές συμπράττει με τη Γεωργία Νταγάκη, καθώς και με μία ομάδα ικανότατων μουσικών και συνεργατών του, σε ένα πρόγραμμα που, όπως λέει χαρακτηριστικά ο ίδιος, «η Κρήτη συναντά τη Μακεδονία στην αγκαλιά της βαλκανικής μας γειτονιάς».

Παράλληλα, ο Δημήτρης Ζερβουδάκης μας μιλά για το νέο album του «Του τρελού η ανάσα», που κυκλοφόρησε μέσα στην πανδημία, για τον τρόπο που επικοινωνεί μέσα από την τέχνη του, και τέλος για «Τα ανείπωτα», το τραγούδι του που, εδώ και 15 χρόνια από την ημέρα που κυκλοφόρησε, δεν έχει πάψει να τραγουδιέται και να παίζεται με ένταση στα ραδιόφωνα.

Σε λίγες μέρες, μαζί με τη Γεωργία Νταγάκη, «ανοίγετε» την Κεντρική Σκηνή του Σταυρού του Νότου, έπειτα από μια μεγάλη περίοδο παύσης. Τι εισπράττετε από τον κόσμο για την επιστροφή σας αυτή;

«Όντως μια μεγάλη και δύσκολη περίοδος αποχής, από αυτήν την άμεση μορφή επικοινωνίας, του “τρόπου”, των αγαπημένων σε όλους μας μουσικών σκηνών. Κι εμείς κόσμος είμαστε. Υπάρχει μια αγωνία. Σαν να είναι πρώτη φορά. Υπάρχει αδημονία για μια άφοβη αγκαλιά. Ένα ζεστό φιλί. Αυτό που σε οδηγούν τα τραγούδια και οι μουσικές. Υπάρχει δίψα για γλέντι, για λίγη χαρά. Ένα τρανταχτό επιτέλους γέλιο, χωρίς φόβο».

Τι διαφορετικό θεωρείτε ότι θα έχουν αυτές οι παραστάσεις σας, σε σχέση με άλλες που έχετε κάνει στο παρελθόν;

«Με την αγαπητή Γεωργία βρεθήκαμε και ετοιμαστήκαμε για την κοινή μας διαδρομή στις αρχές αυτής της περιπέτειας. Είχαμε τη χαρά κάποιων κοινών συναυλιών και μάλιστα σε πολύ όμορφες διοργανώσεις. Ωστόσο έπρεπε να αντιμετωπίσουμε και τη σκοτεινή πλευρά των ημερών. Κρατηθήκαμε παρέα, σε αντίθεση με τις επιταγές των καιρών. Μας κράτησε θεωρώ η δύναμη και η αλήθεια του υλικού μας. Η ανθρώπινη χημεία αλλά και η δύναμη της παρέας. Λειτουργούμε για μια ακόμη φορά σαν συγκρότημα. Είμαστε συνεχώς παρέα στο πατάρι, με εξαίρεση κάποιες ιδιαίτερες μοναχικές στιγμές. Κι αυτές με τη σειρά τους υπηρετούν το “μαζί”. Νέες ενορχηστρώσεις, νέο αφήγημα και αφηγητής-τρια για πολλά τραγούδια».

«TOY ΤΡΕΛΟΥ Η ΑΝΑΣΑ»

Στο πρόγραμμα θα περιλαμβάνονται και τραγούδια από την τελευταία σας δουλειά, «Του τρελού η ανάσα»;

«“Του τρελού η ανάσα” κυκλοφόρησε ψηφιακά μόλις τον Οκτώβρη του 2020. Φυσικά στη διαδρομή μας υπάρχει ήδη το αντίστοιχο σήμα γνωριμίας μαζί της. Τώρα που επανακάμπτουμε, προτιθέμεθα να αναθερμάνουμε το ενδιαφέρον. Μέσα από τις ζωντανές μας εμφανίσεις καθώς και τις ψηφιακές πλατφόρμες επικοινωνίας. Εξάλλου, περιμένουμε να πάρουμε πίσω και κάτι περισσότερο από τον αντίκτυπο τον οποίο έχει προκαλέσει στο κοινό μας. Να ξεχωρίσουν τραγούδια. Πράγμα που ήδη γίνεται σιγά σιγά».

Η Γεωργία Νταγάκη συμμετείχε στο νέο album σας, αλλά σας είδαμε μαζί και σε αρκετές συναυλίες. Τι είναι αυτό που σας έχει δέσει καλλιτεχνικά;

«Κατ’ αρχάς, οφείλω και εγώ με τη σειρά μου να σας πω, πως η Γεωργία είναι μια εξαίρετη τραγουδίστρια και μουσικός. Είναι πραγματικά ακούραστη, συμπαρασύροντας την παρέα στη δουλειά. Το συχνοτικό ταίριασμα των φωνών μας είναι ένα δώρο. Αυτό καταγράφηκε στο studio με το ντουέτο μας στο τραγούδι “Καθρέφτης”. Η συνάφεια των συναισθημάτων στα τραγούδια μας δημιουργεί έναν όμορφο αυτοματισμό, θα έλεγα. Έτσι το πέρασμα από τίτλο σε τίτλο τραγουδιού, στη ροή του προγράμματός μας, κάνει περιπετειώδες το αφήγημα, διεγείροντας έντονα το συναίσθημα. Το διονυσιακό μας στοιχείο αναβλύζει άκοπα με ευχέρεια.
Οι φίλοι και συνεργάτες μας, εξαίρετοι επίσης μουσικοί, “βάζουν γερή πλάτη”. Θανάσης Αρχανιώτης τύμπανα, Θάνος Κολοκυθάς μπάσο, Νίκος Παπαδόπουλος κιθάρες, Διαμαντής Καραγιαννακίδης πλήκτρα, Γιώργος Μακρής γκάιντα, νέι, καβάλ, φλογέρες. Ο ήχος του Μάκη Δρακόπουλου ομογενοποιεί εξαιρετικά τα ύφη, τις εναλλαγές και τις εξάρσεις. Η Κρήτη συναντά τη Μακεδονία στην αγκαλιά της βαλκανικής μας γειτονιάς. Τέλος, την παρέα κλείνει ο Άγγελος Γρίσπος, με όλη του την επιμέλεια στην διαχείριση της ομάδας».

Πώς ήταν η εμπειρία τού να εκδώσετε τη νέα δισκογραφική σας δουλειά μέσα στη συνθήκη της πανδημίας;

«Δεν έχω λόγια... Παρ’ όλα αυτά, επειδή το πείσμα υπάρχει, θα φροντίσουμε για την επικαιροποίηση του μηνύματός μας. Εμπιστεύομαι το υλικό αυτού του δίσκου, μα πιο πολύ το αγαπώ βαθιά. Θεωρώ πως είναι ένας από τους πιο όμορφους δίσκους που έχω προτείνει. Το γεγονός πως η πλειοψηφία των τραγουδιών αφορά νέα παιδιά, νέους ταλαντούχους ομότεχνους, μου δίνει ένα επιπλέον κίνητρο για τη στήριξή του. Μια ανεξάρτητη παραγωγή με φως στην καρδιά και ξεκάθαρες προθέσεις».

Παρά τις όποιες δυσκολίες, πάντως, τα τραγούδια σας βρίσκουν ανταπόκριση. Ποια ήταν η πρόκληση για εσάς στη συγκεκριμένη δουλειά;

«Χαίρομαι αν τα τραγούδια βρίσκουν τον δρόμο τους προς τις ψυχές σας. Η μεγάλη πρόκληση για μένα ήταν η αισθητική γεφύρωση των γενεών, οι οποίες συμμετέχουν σε αυτήν τη δουλειά. Ο Ευριπίδης Μπέκος συνθέτει και ενορχηστρώνει. Ο Θέμης Μπέκος έχει την ευθύνη της ηχοληψίας και του mix, χαρίζοντας και την ιδιαίτερη φωνή του σε σημεία. Ο συνομήλικός μου Θωμάς Μπέκος, αφοσιωμένος στα στιχάκια του, να ανασύρει μνήμες. Η κόρη μου Μαριάνθη-Αναστασία καταγράφει το ντεμπούτο της στο πιάνο και τα φωνητικά. Ο Δημήτρης Χατζάκος συμμετέχει δημιουργικά με μια πανέμορφη μπαλάντα. Νέες τραγουδιστικές παρουσίες. Μαρία Φραγκούλη και Ηλέκτρα Καράλη. Τέλος ο Απόστολος Λυκεσάς με τον “Λαδοπόντικά” του μας χαρίζει λίγο άρωμα πολιτικού τραγουδιού. Για να σας προλάβω, έχω και εγώ το δημιουργικό μου μερίδιο».

«ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΟΙΡΑΙΑ ΛΑΘΗ ΜΑΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ»

Είστε συχνά τολμηρός μουσικά και στιχουργικά, τόσο στα τραγούδια που γράφετε εσείς όσο και σε τραγούδια άλλων που επιλέγετε να τραγουδήσετε. Τι είναι αυτό που σας κάνει να θέλετε να πείτε ένα τραγούδι;

«Μια εσωτερική παρόρμηση πάντα. Μια ανεξήγητη ταύτιση σίγουρα. Ένας ρόλος ηθοποιού, τον οποίο θεωρώ πως μπορώ να ενσαρκώσω. Πάντα αρχικά βέβαια με νικά η μελωδία. “Εν αρχή ην ο λόγος” όμως. Η δύναμη των νοημάτων, των μεταφορών. Το αξιακό σύστημα ενός κειμένου. Με γοητεύει ιδιαίτερα η παραβολή στη στιχουργική. Ο ελευθεριασμός ακόμη και της τυφλής γραφής. Μια ρεαλιστική σύνδεση με τον ρομαντισμό και τον έρωτα. Ένα κλικ...».

Ο τρόπος για να φτάσετε στις καρδιές των ακροατών είναι να είστε απόλυτα ειλικρινής με τον εαυτό σας, αλλά και απέναντί τους;

«Όχι βέβαια. Δεν υπάρχουν στεγανά στην τέχνη. Πολύ δε περισσότερο ιδεοληπτικές ηθικολογίες. Μάλλον μέσα από τα μοιραία λάθη μας επικοινωνούμε καλύτερα. Εξαιρούνται όμως, για παράδειγμα, η ρητορική του μίσους, η ομοφοβία, ο σωβινισμός. Υπάρχουν κομμάτια της ζωής μου τα οποία δεν επιθυμώ να τα κοινοποιώ. Νιώθω πως θέλω να τα διαφυλάξω από την κοινή θέα. Κρατώ “κατά χώρας” τα εσωτερικά μου “μάρμαρα”. Τώρα αν η αλήθεια μου δώσει κάτι σε κάποιον, τον οποίο δεν θα γνωρίσω ποτέ, αυτό αφορά τη δύναμη της τέχνης μου. Μια ιδιαίτερα άμεση μορφή τέχνης. Βιωματική τραγουδοποιία. Εκεί τοποθετώ τον εαυτό μου. Βάρδος στον καιρό μου».

«Λαϊκός», «ρεμπέτης», «ροκ», «Βαλκάνιος» ή απλά Θεσσαλονικιός; Τι σημαίνει το να κατάγεται κανείς από μία πόλη σαν αυτή;

«Επιτρέψτε μου να δηλώσω Πολίτης του Κόσμου. Αυτό σημαίνει. Ναι, είμαι όλα αυτά, τα πολλές φορές αντιφατικά, που αναφέρατε. Η Θεσσαλονίκη είναι μια πολυπολιτισμική πόλη από καταβολής της. Είναι ανεκτική στην πράξη ως φτωχομάνα. Είναι συντηρητική, από τη φτώχεια την οποία είναι αναγκασμένη να υπομένει, χρόνια και χρόνια. Ταυτόχρονα είναι ιδιαίτερα εξωστρεφής στο γλέντι και στην “πλάκα” της. Είναι μια πανέμορφη κούκλα και σε νικάει με την συναρπαστική Ιστορία μα και Γεωγραφία της.
Επιθυμώ βαθιά μια αλλαγή στο πολιτιστικό της ισοζύγιο υπέρ του ντόπιου καλλιτεχνικού της δυναμικού. Δεν θα σταματήσω να ζητώ θεσμικές αλλαγές, στη διαχείριση των δημόσιων χώρων της, υπέρ των καλλιτεχνών της. Η επί χρόνια πολυέξοδη εισαγωγή πολιτιστικού - καλλιτεχνικού προϊόντος, επιτρέπει να δημιουργούνται τεράστια ελλείμματα ανάμεσα στα παιδιά της. Κι αυτό, από τις ίδιες τις τοπικές αρχές της. Αυτό πρέπει να αλλάξει πάραυτα. Οι λιγοστοί φορείς, οι οποίοι υπάρχουν με δυνατότητες στην πόλη, οφείλουν να αφουγκραστούν και στη συνέχεια άμεσα να προστρέξουν ιδιαίτερα προς και για τους νέους δημιουργούς της.
Το ταλέντο αναβλύζει στην Θεσσαλονίκη. Δεν είναι δυνατόν να μην το αντιλαμβανόμαστε καν. Αυτό πρέπει να αλλάξει».

«ΕΙΣΙΤΗΡΙΑΚΙ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΜΑΣ ΜΝΗΜΗ»

Από το 2006 μέχρι σήμερα, έχει υπάρξει live σας χωρίς «Τα ανείπωτα»; Σας προκαλεί έκπληξη το πόσο βαθιά έχει αγαπήσει ο κόσμος το συγκεκριμένο τραγούδι;

«Έχω την αίσθηση πως το τραγούδι μου αυτό, ίσως αποτελέσει το εισιτηριάκι για τη συλλογική λαϊκή μας μνήμη. Επιτρέψτε μου την παρατήρηση αυτή, μετά από ένα βίντεο που έπεσε στην αντίληψή μου από έναν γάμο κάπου στην Ελλάδα. Εκεί λοιπόν, μια εξαίρετη δημοτική τραγουδίστρια το τραγουδά ανάμεσα σε περίφημα δημοτικά τραγούδια, για λογαριασμό του κουμπάρου, από ό,τι έχω καταλάβει. Πρόκειται για την κ. Γιώτα Γρίβα. Η περίφημη λαϊκοδημοτική ορχήστρα της, κάνει αριστοτεχνικά την δουλειά της. Ειλικρινά το εξέλαβα ως δώρο.
Όχι λοιπόν, δεν υπάρχει βραδιά που να μην το τραγουδήσουμε. Η συγκίνηση είναι το συναίσθημα που με κατακλύζει, από την αγάπη του κόσμου, για το συγκεκριμένο τραγούδι. Εύχομαι όλος αυτός ο κόσμος, με αφορμή τα αγαπημένα του πια “Ανείπωτα”, εύχομαι ολόψυχα, να γνωρίσει και να αγαπήσει κι άλλες πτυχές της καλλιτεχνικής μου προσπάθειας».

INFO

Δημήτρης Ζερβουδάκης - Γεωργία Νταγάκη
30 Οκτωβρίου - 6 & 13 Νοεμβρίου
Σταυρός του Νότου
Official site

Tηλ.: 210 9226975
Εισητήριο: 14€
Ώρα έναρξης: 22.30
Ώρα προσέλευσης: 21.30

Συμμετέχουν:
Θανάσης Αρχανιώτης (τύμπανα)
Διαμαντής Καραγιαννακίδης (πλήκτρα)
Θάνος Κολοκυθάς (μπάσο)
Νίκος Παπαδόπουλος (κιθάρες)
Μάκης Δρακόπουλος (ηχοληψία)

Επικοινωνία: zuma communications