Μια βραδιά που τα είχε όλα: Ο Σπύρος Γραμμένος στον «Ορφέα» (εικόνες)
Ο αγαπημένος τραγουδοποιός Σπύρος Γραμμένος ξεκίνησε τις εμφανίσεις του στον «Ορφέα», στη Φωκίωνος Νέγρη, που θα συνεχιστούν κάθε Σάββατο μέχρι το τέλος Νοεμβρίου με την παρουσία ξεχωριστών καλεσμένων. Το 2020mag.gr βρέθηκε εκεί ως Χορηγός Επικοινωνίας, εξασφαλίζοντας αποκλειστικό υλικό.
Είναι γνωστό ήδη από το 1991 πως ένα από τα τρία πιο πυκνοκατοικημένα μέρη του κόσμου είναι η Κυψέλη. Γι’ αυτό κι εμείς παρκάραμε στην κατάληψη της «Λέλας Καραγιάννη» και μετά βαδίσαμε με ξαφνάδα γνώριμη ως τη Φωκίωνος Νέγρη. Με το μάτι μου γυρεύω την Έρση, την πιο ωραία της Κυψέλης, όπως έχει καταγράψει ο Χρήστος Βακαλόπουλος στη «Γραμμή του ορίζοντος». Δεν την βρίσκω την όμορφη, αλλά αυτό που παρατηρώ είναι πως σε κάθε οικοδομικό τετράγωνο οι αμαρτίες εξιδανικεύονται, ενώ η διαστροφή, η διαφθορά κι οι ηδονές αποθεώνονται, σε μια έξαρση αισθητισμού. Ένας ανοργάνωτος χώρος που σφύζει από ζωντάνια. Εδώ όλες οι ενδείξεις αταξίας που συναντάς δεν γίνονται αισθητές ως απειλή, αλλά ως θερμή αγκάλη.
Εκεί, λοιπόν, στη μουσική σκηνή του «Ορφέα», που μοιάζει με μπουάτ, στη Φωκίωνος Νέγρη, επέλεξε ο Σπύρος Γραμμένος να βάλει σε σειρά τα τραγούδια του και να μας τα παρουσιάσει με τον ιδιαίτερο τρόπο του. Με την καθησυχαστική δυναμική που επιβάλλουν οι άγραφοι νόμοι της γειτονιάς. Οι εμφανίσεις του θα συνεχιστούν για κάθε Σάββατο του Οκτωβρίου και του Νοεμβρίου, ενώ μάλιστα κάθε βράδυ επιφυλάσσει διάφορες εκπλήξεις με την εκλεκτή παρουσία άλλων καλλιτεχνών, το όνομα των οποίων θα παραμένει μυστικό ως το τέλος. Άνθρωπος της εποχής του ο Γραμμένος, δημιουργεί τραγούδια εμπνευσμένα απ’ την καθημερινότητα, που περιέχουν σκώμματα, ερωτισμό, αλλά και τραγικές αλήθειες.
Παρ’ όλο που χάσαμε λίγο την έναρξη, καθίσαμε στο τραπέζι μας την ώρα που ο οικοδεσπότης απευθυνόταν στο κοινό και προλόγιζε το επόμενό του τραγούδι. Χωρίς την επιθυμία να μας υπενθυμίσει το ότι το κομμάτι αυτό «καταδικάστηκε» πριν έξι μήνες ως casus belli, παίζει το «Κουκουλοφόρος». Με τις κόκκινες τιράντες και τα γνώριμα κορδόνια πάντα εκεί, για να μην ξεζέψουμε. Τον συνοδεύει στην κιθάρα ο Κώστας Μιχαλός, εμπλουτίζοντας έτσι τον ήχο με πιο ηλεκτρικά στοιχεία. Όλοι οι παρευρισκόμενοι τραγουδούν με πλεονάζουσα ευεξία. Και μετά ξανά αφήγηση. Ένας από τους λόγους της αποδοχής που απολαμβάνει ο Σπύρος Γραμμένος οφείλεται στο χαρακτήρα του. Πληθωρικός, μπριόζος, χιουμορίστας, πνευματώδης.
Το πρόγραμμα συνεχίστηκε με εναλλαγές διάφορων τραγουδιών από τη μέχρι τώρα δισκογραφία του, καθώς και αφηγήσεις που ανέδιδαν έντονα στοιχεία από stand up comedy. Έτσι ακούστηκαν μεταξύ άλλων τα «Τζίβες και κοτσίδες», «Διανυκτερεύον φαρμακείο», «Να είσαι εδώ», «Ω να σου», «Σεροτονίνη», «Ο κύριος», «Ενενηντάρα TDK», «Αλίκη». Τραγούδια που σε τοποθετούν εντός οικοσυστήματος, αφού δεν καταπιάνονται με θέματα άγνωστα, έτσι ώστε να τα μεταλάβεις ως όμαιμος. Φωτογραφίες της κάθε μέρας του καθενός μας, με όλους εμάς από κάτω να τον σιγοντάρουμε με ακριβοδίκαιο παλμό, μιας και όταν το νεύρο ερεθίζεται δεν μπορείς παρά να αντιδράσεις. Μου έλειψε το «Έπεσα απ’ τα σύννεφα», όμως, με το οποίο διασκεδάζω πολύ.
Αμέσως μετά το απαραίτητο διάλειμμα για τσιγάρο κλήθηκε στη σκηνή ο βασικός καλεσμένος της βραδιάς, ο Ζακ Στεφάνου, ο οποίος, παρά το ότι είχε πολλά χρόνια να εμφανιστεί και να τραγουδήσει ζωντανά, παρουσίασε ολόχαρα τα τραγούδια του με ζέση νοσταλγική και με την αίσθηση ότι δεν παρασύρεται από τον άπαυστο θαυμασμό του κοινού προς τον ίδιο. Η μουσική του, που γεννήθηκε στις αρχές της περασμένης δεκαετίας, μιας εποχής της οποίας πολλοί από εμάς είμαστε ταλαιπωρημένοι νοσταλγοί, μας οδήγησε πίσω σ’ αυτά τα χρόνια της αθωότητας μέσα από τις επιτυχίες «Ο προσωπικός σας σκύλος», «Ο βασιλιάς του λα», «Μάλλον», «Δείξε μου τον τρόπο» και «Μικρό μου πόνυ».
Αφού ο Ζακ Στεφάνου μας αποχαιρέτησε, ο Γραμμένος ανέβηκε ξανά στη μικρή σκηνή του μπαρ για να πει τα «Οι φίλοι», «Τι με κοιτάς», «Στη Χώρα Των Λωτοφάγων (Ο Παππούς)» και για να φέρει δάκρυα στα μάτια όλων μας με το «Το όνομά μου είν’ το δικό σου», προτού καλέσει τον ανερχόμενο Αλέξανδρο Κτιστάκη, γνωστό σε όσους έχουν βρεθεί στα live του Θανάση Παπακωνσταντίνου, για να εντείνει τη συγκίνηση μ’ ένα δικό του κομμάτι, αλλά και με το «Ο καθρέφτης», του Φοίβου Δεληβοριά. Η τέχνη γεννάται μέσα σε τέτοιες απαίσιες στάχτες, όπως είναι ο θάνατος, ο φασισμός, η βία, η καταραμένη προσφυγιά.
Για το ανκόρ ο πάντα ετοιμόλογος καλλιτέχνης μάς τραγούδησε την «Ψυχή», το οποίο ήρθε και με παρέσυρε έτσι όπως ελάχιστα τραγούδια με έχουν συγκινήσει, αλλά και ένα πολύ ξεχωριστό πάντρεμα του «Ο ανθρωπάκος» με το «Άκου μάνα» των Active Member. Κι επειδή πολύ είχε αργήσει να μας συντρέξει το πνεύμα του Τζίμη Πανούση εκείνο το βράδυ, το κλείσιμο έγινε με το «Γαμάτε γιατί χανόμαστε», την ειρωνική παραλλαγή αυτής της δήθεν «οικολογικής» έκκλησης. Ντοπαρισμένα αναλόγως, τα Σάββατα στον «Ορφέα» με τον Σπύρο Γραμμένο αναμένεται να ανακατατάξουν τις επιλογές στη νυχτερινή διασκέδαση για το φθινόπωρο, αφού με το συνδυασμό πρόζας και μουσικής δεν μπορούμε παρά να σπεύσουμε να τον ακούσουμε ξανά.
* Φωτογραφίες για το 2020mag.gr: Χάρης Ζησιμόπουλος
