Eπιμέλεια ήχου: Αντώνης Παπαβομβολάκης (Music Row Studio)
Μουσική σήματος: Κωνσταντίνος Ταχτσίδης (20/20 Music)

Δε νιώθω καθόλου άνετα με το να κάνω ένα Midnight Express μόνο για εμβολιασμένους

Για το Midnight Express

«Το σινεμά είναι να αναζητάς κάτι στο βλέμμα του άλλου. Την ώρα που βλέπουμε μια ταινία στο σινεμά, γυρίζεται ταυτόχρονα μια άλλη ταινία. Η ολική εμπειρία του να βλέπεις σινεμά εμπεριέχει και αυτές τις δύο ταινίες μαζί και αυτό θα το χάνεις πάντα στο σπίτι σου, ακόμα και αν έχεις οθόνη σε μέγεθος iMax. Στο Midnight Express δεν ήθελα να προβάλλω ταινίες για να τις υπονομεύσω αλλά για να έχουμε έναν ειλικρινή διάλογο μαζί τους».

«Είχα δει τον Κυνόδοντα στις Κάννες και φυσικά γελούσαμε όλοι με τα αστεία της ταινίας. Πήγα να δω την ταινία και σε μία αθηναϊκή σοβαρή αίθουσα και μόλις γέλασα με το πρώτο αστείο, μου την πέσανε όλοι. Έχουμε χάσει το πως να επικοινωνούμε με τις ταινίες, με ειλικρίνεια και τιμιότητα. Αυτό ήθελα να βρούμε στο Midnight Express».

«Ο καπιταλισμός πλέον δεν μπορεί να ικανοποιήσει μια ανάγκη ενατένισης του μέλλοντος γιατί δεν υπάρχει αντίκρισμα και επενδύει στο vintage … ναι, υπάρχει μια βιντατζολατρεία, αλλά ο κόσμος του Midnight Express βλέπει ταινίες με έναν τρόπο που δεν τις βλέπει άλλος κόσμος στην Αθήνα και είμαι πολύ κάθετος σε αυτό».

«Δε νιώθω καθόλου άνετα με το να κάνω ένα Midnight Express μόνο για εμβολιασμένους. Εμβολιασμένος είμαι και εγώ, θα πάω και για την τρίτη δόση όταν έρθει η ώρα της, αλλά δε νιώθω ότι συνάδει με αυτό που είναι το Midnight Express. Εγώ όταν πηγαίνω σε μια ταινία ή σε μια συναυλία, πηγαίνω για να τοποθετήσω τον εαυτό μου σε έναν χώρο εκτός κράτους. Για να εισπράξω και να μεταβολίσω κάτι μέσα μου, έξω από εμένα, κάτι που με ξεπερνά. Δε νομίζω πως μπορείς να αφήσεις την τέχνη να κάνει μέσα σου αυτό που έχει τη δύναμη να κάνει, εντός κράτους».

Η "πολιτική ορθότητα" έχει εργαλειοποιηθεί τόσο πολύ απ’ το Hollywood και την αρμέγει τόσο ξεδιάντροπα, που οι νεαροί θεατές πλέον το βλέπουν και το καταλαβαίνουν αυτό

"Πολιτική ορθότητα"

«Έχουμε μια καινούργια μορφή κινηματογραφικής δραματουργίας. Οι ταινίες δεν πρέπει να είναι αμφίσημες. Η αμφισημία πέθανε, είναι μάλιστα στο στόχαστρο. Ότι είναι αμφίσημο μπορεί να είναι ενδεχομένως και επικίνδυνο, οπότε το στοχοποιούμε και του δίνουμε τα δικά μας ονόματα. Το Καλό και το Κακό πρέπει να είναι ξεκάθαρα και διαχωρισμένα και οι συμβολισμοί να είναι πρώτη προκαταρκτική. Τα απολύτως βασικά και απαραίτητα».

«Η "πολιτική ορθότητα" είναι ένα εργαλείο, ένα όπλο. Και όπως όλα τα όπλα σημασία έχει σε ποια χέρια βρίσκεται. Από τη μία ο κόσμος ξεκάθαρα χειροτερεύει και όταν τα πράγματα σκληραίνουν κοινωνικά είναι γνωστό ποιες κοινωνικές ομάδες στοχοποιούνται, οπότε δε θα είμαι ο μαλάκας που θα πει ότι δεν μας χρειάζεται η πολιτική ορθότητα.
Από την άλλη νομίζω ότι αυτή η ψυχαναγκαστική τάση για ρεβιζιονισμό, με άλλοθι την πολιτική ορθότητα είναι το πρόβλημα. Νομίζω ότι η πολιτική ορθότητα –σε εισαγωγικά πάντα- έχει εργαλειοποιηθεί τόσο πολύ απ’ το Hollywood και την αρμέγει τόσο ξεδιάντροπα, που οι νεαροί θεατές πλέον το βλέπουν και το καταλαβαίνουν αυτό. Αυτό θα πάψει να μας απασχολεί σε λίγο καιρό. Ο κόσμος θα έχει και πάλι την ανάγκη να ταραχθεί από μία ταινία».

Δε νιώθω καλά με το να λέω στους ανθρώπους τι ταινία να πάνε να δούνε και τι να μη δούνε

Κριτική κινηματογράφου

«Αν ήταν στο χέρι μου, οι κριτικές ταινιών θα κυκλοφορούσαν την Δευτέρα, μετά δηλαδή την έξοδο μιας ταινίας στις αίθουσες. Δηλαδή θα ήθελα να βγαίνουν οι ταινίες την Πέμπτη, να τις επιλέγει ο κόσμος και την Δευτέρα να διαβάσουν τον κριτικό. Δε νιώθω καλά με το να λέω στους ανθρώπους τι ταινία να πάνε να δούνε και τι να μη δούνε. Νομίζω πως παίζουμε το ρόλο των διαφημιστών όταν το κάνουμε αυτό»

Μέλλον

«Η ανησυχία μου δεν είναι τι θα έρθει. Το τι έρχεται είναι άσχημο, ξεκάθαρα.
Η ανησυχία μου είναι εγώ πως στέκομαι ως γονιός απέναντι στην προετοιμασία ενός ανθρώπου, στο μεγάλωμα αυτού του ανθρώπου. Άλλες φορές νιώθεις ότι τα καταφέρνεις, άλλες ότι έχεις αποτύχει οικτρά»

Φωτογραφία: Jominatrix - Jane Fotou photography