Ταινίες περσινές και προπέρσινες που δεν βγήκαν στην ώρα τους έφτασαν μέχρι τις αίθουσες ή σε streaming.
Οι διαδικτυακές πλατφόρμες άρπαξαν την ευκαιρία που τους έδωσε η ψηφιοποιημένη ζωή στην πανδημία για να διεκδικήσουν το δικό τους μερίδιο από το σινεφίλ κοινό, προβάλλοντας ταινίες που αλλιώς θα χανόντουσαν.
Στους κινηματογράφους κονταροχτυπήθηκαν mainstream ταινίες με ανεξάρτητες παραγωγές με αμφίρροπο το αποτέλεσμα του αγώνα. Ας έχει!

Η παρακάτω λίστα έχει αποκλειστικά ταινίες που προβλήθηκαν το 2021 στην Ελλάδα, είτε στις αίθουσες είτε σε πλατφόρμες. Είναι, όπως και κάθε άλλη λίστα, εντελώς υποκειμενική. Δεν υπάρχουν κανόνες στο σινεμά για το τι είναι καλύτερο από το άλλο, και φέτος είδαμε πολλές καλές ταινίες. Το μόνο που μπορεί να κάνει όποιος αγαπάει τον κινηματογράφο και αγαπάει να μιλάει και να γράφει για τον κινηματογράφο είναι να πει το γιατί του άρεσε κάτι. Έστω και με πέντε λέξεις.

Για πλείστους όσους λόγους, δεν είδα όλες τις ταινίες που θα ήθελα να δω. Άλλος ένας λόγος που η λίστα μου δεν φέρει τη σφραγίδα της Κρίσεως. Είναι μάλλον ένα ακόμα αποτύπωμα στην άμμο της ψηφιακής ερήμου.

10. Η λίμνη με τις αγριόχηνες (The wild goose lake) – Γι’νάν Ντιάο

Προβλήθηκε από το Cinobo

Γιατί είναι ένα εικαστικό θαύμα, κάθε λήψη και ένας πίνακας, και ταυτόχρονα ένα συγκλονιστικό νουάρ. Πραγματικά κρίμα που δεν μπορούμε να το χαρούμε στη μεγάλη οθόνη.

9. Ατυχές πήδημα ή παλαβό πορνό (Bad luck Banging or Looney Porn) – Ράντου Ζούντε

Γιατί το enfant terrible του νέου Ρουμάνικου κινηματογράφου όταν θέλει να πει κάτι δεν κωλώνει πουθενά. Και αρέσκεται να εφευρίσκει νέες κινηματογραφικές φόρμες.

8. Χαρακτηριστικά γνωρίσματα (Identifying Features) – Φερνάντα Βαλάντες

Γιατί είναι από τις πρώτες ταινίες που τόλμησαν να μιλήσουν για τη φρικτή πραγματικότητα στην μεξικανική μεθόριο. Σκηνοθέτης και σεναριογράφος το έκαναν συνδυάζοντας την ντοκουμενταρίστικη γραφή με ψυχεδελικές πινελιές που την έκαναν να ξεχωρίζει.

7. Digger – Τζώρτζης Γρηγοράκης

Ήταν η ελληνική ταινία που μίλησε στις καρδιές μας. Γιατί στο αγώνα με τις μπουλντόζες, είμαστε πάντα με το βουνό.

6. Ο πατέρας (the father) – Φλόριαν Ζέλλερ

Γιατί η προσέγγιση της αρρώστιας ήταν αυτή τη φορά "από τα μέσα". Και ο Χόπκινς μας χάρισε μια συγκλονιστική ερμηνεία, ίσως την κορυφαία, ίσως την τελευταία, της πολυετούς καριέρας του.

5. Δεν υπάρχει κακό (There is no evil) – Μοχαμέντ Ρασούλοφ

Γιατί ο Ρασούλοφ είναι ένας γενναίος άνθρωπος που γύρισε σε συνθήκες ημι-παρανομίας μια ταινία που προσπαθεί να δώσει απαντήσεις για τα Μεγάλα Ναι και τα Μεγάλα Όχι της ζωής μας.

4. Η χώρα των Νομάδων (Nomadland) – Κλόε Ζάο

Παρά τις πολλές αντιρρήσεις για τον τρόπο απόδοσης της ζωής των σύγχρονων ανέστιων νομάδων στις Η.Π.Α., το Nomadland παραμένει μια ποιητική καταγραφή της μοναχικής πορείας μιας γυναίκας που προσπαθεί να ξεφύγει από το πένθος και τη συνταξιοδοτική πολιτική της χώρας της.

3. West Side Story – Στήβεν Σπίλμπεργκ

Γιατί ο μεγάλος παραμυθάς του Χόλυγουντ σέβεται τους μύθους του κινηματογράφου. Κι όταν καταπιάνεται μαζί τους, κεντάει.

2. Ο Μεγάλος Αποχωρισμός (So long, my son) – Γουάνγκ Γιαοσουάι

*Προβλήθηκε από το Cinobo

Γιατί οι κινέζικες ταινίες είναι σαν να κουβαλάνε πάνω τους σοφία αιώνων. Μια κριτική και διεισδυτική ματιά στην κινέζικη κοινωνία σε βάθος τριών δεκαετιών με αριστοτεχνική σεναριακή δομή, που, χωρίς μελοδραματισμούς,  στόχευσε κατ’ευθείαν στην καρδιά.

1. Πρώτη Αγελάδα (First Cow) – Κέλι Ρέιχαρντ

Τη χρονιά που οι χαμηλών τόνων, ανεξάρτητες παραγωγές σήκωσαν το μπόι τους, η Ρέιχαρντ απέδειξε για δεύτερη φορά πως ξέρει να αφηγείται τον κυρίαρχο μύθος της Αμερικής για την Άγρια Δύση… αλλιώς.

Bonus tracks

Τρεις ταινίες που είδα φέτος και ξεχώρισα, και δεν ξέρω πότε και πως θα φτάσουν στο ελληνικό κοινό. Τρεις μαύρες, κατάμαυρες ταινίες, δύο από τις Η.Π.Α. και μία από την Αφρική. Because Black Cinema Matters!

Ο Ιούδας και ο Μαύρος Μεσσίας (Judas and the Black Messiah) - Σάκα Κινγκ

Η συγκλονιστική ιστορία του ηγέτη των Μαύρων Πανθήρων Φρεντ Χάμπτον που δολοφονήθηκε σε ενέδρα από τις μυστικές υπηρεσίες του Η.Π.Α. σε ηλικία εικοσιενός ετών. Και η ιστορία του Ουίλλιαμ Ο’Νηλ που τον πρόδωσε.
Γιατί Black History Matters!

Summer of soul (or, when the revolution could not be televised) – ΚουέστΛοβ

Απίστευτη καταγραφή του Harlem Cultural Festival του 1969, που ‘έτρεξε’ στην αφροαμερικάνικη συνοικία την ίδια εποχή που οργανωνόταν το Γούντστοκ. Η απάντηση της μαύρης κουλτούρας στην επανάσταση των λουλουδιών. Με συνεκτικό κρίκο τον Sly και τους Family Stone του που γράφουν τον επίλογο και στις δύο ταινίες.
Because Black Music Matters!

Η νύχτα των Βασιλιάδων (La nuit des Rois) – Φιλίπ Λακότ

Τη νύχτα της πανσελήνου ο νεοφερμένος Ρομάν πρέπει να αφηγηθεί στους έγκλειστούς στην τεράστια φυλακή – ζούγκλα Μάκα, στην Ακτή του Ελεφαντοστούν, μια ιστορία. Από την εξέλιξη της ιστορίας εξαρτάται το αν το κεφάλι του θα παραμείνει στους ώμους του. Μυστηριακές, αφρικάνικες ‘ Χίλιες και Μία Νύχτες’. Η παρουσία του Ντενίς Λαβάντ στην ταινία είναι από μόνη της εγγύηση. Είναι γνωστό ότι δεν εμφανίζεται όπου κι όπου.
Because Black Africa Matters!