Υπάρχουν κάτι μέρες που δεν μοιάζουν με τις άλλες. Εκείνο το μεσημέρι της βροχερής Παρασκευής που βρεθήκαμε με τον Πάνο Βλάχο στο εστιατόριο «Prosopa» στο Γκάζι, φτάνω λιγάκι αργοπορημένος και προσπαθώ να βρω τον τρόπο να αποφορτίσω το μυαλό μου από σημαντικές και ασήμαντες έννοιες που είχα στο κεφάλι μου.

«Κων, βάλε το κινητό σε πτήση» μου λέει ο Αντώνης και μαζί με αυτό, μπήκα και εγώ σε μια άλλη διάσταση. Οι απανωτές ειδοποιήσεις χάθηκαν στο flight mode και ηρέμησα. Η Μαρία, που χιλιάδες φορές μου λέει για τα πεντακόσια διαφορετικά πράγματα που έχω στο κεφάλι μου, με κοιτάζει και χαμογελά.

Λίγες στιγμές μετά, φτάνει ο Πάνος, ευδιάθετος και λαλίστατος, δημιουργώντας ένα κλίμα αρκετά παρεϊστικο, το οποίο έκανε ολονών την δουλειά, ευκολότερη.

Χωρίς να έχουμε ανταλλάξει πολλές κουβέντες off camera, ξεκινήσαμε να γράφουμε και ουσιαστικά το κουβάρι της συζήτησης ξετυλίγεται με μικρόφωνα ανοιχτά.

Με τον κόσμο να παγώνει για μια ώρα, ο Πάνος Βλάχος και η κουβέντα που κάναμε, μου υπενθύμισε πόσο σημαντικό είναι τα κινητά να μπαίνουν σε πτήση καμιά φορά καθώς και το να κοιτάς τον άνθρωπο που έχεις απέναντι στα μάτια, να έχεις τα αυτιά σου ανοιχτά και να μην βρίσκεσαι στην επόμενη... σκηνή.

Συζητήσαμε για τα ταξίδια που αποτελούν μονόδρομο για να κατανοήσεις την διαφορετικότητα των πολιτισμών και για τα μαθήματα που πήρε το διάστημα που έμεινε στην Αμερική από ανθρώπους που ξεκίνησαν απ’ το μηδέν. 

Γυρνώντας πίσω στην Ελλάδα, αντίκρισε μια χώρα χωρίς κανένα πλάνο, βασισμένη αποκλειστικά στην δεξιοτεχνία των πολιτών και στην ικανότητα τους να κάνουν τους ζογκλέρ.

«Η χώρα μας λειτουργεί με ένα μοναδικό τρόπο, χωρίς πλάνο. Το ότι δεν έχουμε κοινωνικές δομές, η δημόσια διοίκηση δεν υπάρχει και εμείς κινούμαστε χωρίς δρόμους, πράγματα που θυμίζουν Ινδία, είναι ένα θαύμα. Ζούμε σε μια μεταφυσική χώρα, λόγω δομών, αλλά με σπουδαίους ανθρώπους με μια ενέργεια που δεν ξέρω από που προκύπτει. Με μαθηματική ακρίβεια είναι αδιανόητο να πας και στην δουλειά σου το πρωί, έτσι όπως είναι φτιαγμένη η χώρα. Κρατάω την εξαιρετική αντίληψη που έχουμε ως Έλληνες για να τα βγάζουμε πέρα στις δυσκολίες»

Η κουβέντα πηγαίνει στην προπαγάνδα των ΜΜΕ. Και πώς να μην πάει..

«Τα ΜΜΕ διαλύουν την οποιαδήποτε διάθεση του κόσμου να φουντώσει κάτι μέσα του όταν βλέπει την αδικία και εξημερώνει το θηρίο που έχει μέσα του. Ένας άνθρωπος όταν εξεγείρεται μέσα του υπάρχει και ζει. Αυτή η προπαγάνδα έχει καταφέρει να κάνει τους ανθρώπους να είναι καλά με καμία έκρηξη μέσα τους, με καμία διάθεση επικοινωνίας, με μεγαλύτερη απόσταση και μεγαλύτερο φόβο, απλά να έχουμε την ησυχία μας».

“Ασταμάτητα κανάλια τρώνε το μυαλό μας” έγραφαν οι Στέρεο Νόβα, 13 χρόνια πριν, χωρίς να έχουν αλλάξει πολλά. Ίσως μόνο προς το χειρότερο. Πλέον, τοποθετούν στα διάφορα πάνελ και τύπους που δίνουν οδηγίες σε εν δυνάμει δολοφόνους «Μου έκανε εντύπωση στην ατάκα του Μπαλάσκα για τις γυναικοκτονίες ότι δεν προκάλεσε κάτι. Μια τέτοια άποψη σε μια άλλη κοινωνία, θα ήταν λόγος για δραματικές αλλαγές και σε εμάς δεν έκανε τίποτα. Ήταν μια Τετάρτη απόγευμα», μου εξηγεί ο Πάνος.

Κλείνουμε την κουβέντα με μια ερώτηση που πάντα μου αρέσει να κάνω, όταν σπάει ο πάγος, συνήθως off the record. Τον ρωτάω για εκείνον τον άνθρωπο στον οποίο θα έλεγε ευχαριστώ, για κάτι. Η απάντηση του Πάνου, ήταν σχεδόν ακαριαία. 

«Στη μητέρα μου. Γιατί έχει αφιερώσει την ζωή της στο να προσπαθήσει να με κάνει άνθρωπο. Το πρώτο ευχαριστώ που μου έρχεται είναι προς τη μητέρα μου»

Ο Πάνος Βλάχος είναι ένας πολύ ωραίος τύπος και τον ευχαριστώ που μου υπενθύμισε ότι δεν χρειάζεται ιδιαίτερη προεργασία για να κάνεις μια κουβέντα γεμάτη ουσία.

Ένα πράγμα χρειάζεται μόνο, να βάζουμε πιο συχνά το κινητό σε πτήση για να μπαίνουμε εμείς οι ίδιοι σε λειτουργία. 

Ευχαριστούμε το εστιατόριο Prosopa για τη φιλοξενία.

Δημοσιογραφική επιμέλεια/Παρουσίαση: Κωνσταντίνος Βρεττός
Σκηνοθεσία/κάμερες: Μαρία Γαλάτη, Αντώνης Παπαβομβολάκης
Μοντάζ/επιμέλεια ήχου: Αντώνης Παπαβομβολάκης (Music Row Studio)
Μουσική σήματος 20/20: Σαλβατόρι Μπέτσι
Παραγωγή: 20/20 Media / ©2021 - All rights reserved