Σε φωνάζουν Λαγό;
Ναι αλλά όχι μόνο, με φωνάζουν «μπαμπά» η κόρη μου, ρε μ**** οι φίλοι μου και άλλα πολλά.

Πώς και άρχισες τα σκίτσα;
Δε ξέρω πως άρχισα γιατί ζωγραφίζω περίπου από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Ξέρω όμως πως τα ξανάρχισα. Τα είχα αφήσει κάπου στην εφηβεία, στο λύκειο και τα ξανάρχισα με το που τέλειωσα το σχολείο και ήμουν στο 1^ο έτος σε άλλη πόλη μένοντας μόνος.

Νομίζω λόγω της καταπίεσης που είχα νοιώσει στο λύκειο μου βγήκε υποσυνείδητα μια τάση να ξανασυνδεθώ με τον πραγματικό μου εαυτό και με το τι αγαπάω να κάνω. Οπότε δίχως να το προγραμματίσω ή σκεφτώ παραπάνω με το που αποφοίτησα και βρήκα επιτέλους χώρο και χρόνο μακριά από το απαίσιο στάδιο των πανελληνίων, πήρα κάποια τυχαία υλικά και ξεκίνησα να ζωγραφίζω. Την πρώτη φορά ήταν κάρβουνα, ένα μεγάλο χαρτί και ζωγράφιζα κάπως μανιασμένα ένα δράκο που ήταν στο εξώφυλλο του Malice των Necromantia. Λερωνόμουν και λέρωνα με τεράστια ευχαρίστηση απολαμβάνοντας ότι το πάθος μου αυτό δεν είχε πεθάνει αλλά υπήρχε ακόμα. Από τότε δε σταμάτησα και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ζωγραφίζω περίπου σε καθημερινή βάση.

Πώς και πότε το έπαθες αυτό με τις καρυάτιδες;
Τις καρυάτιδες ξεκίνησα να τις σχεδιάζω λίγους μήνες αφού μετακόμισα στην Αθήνα πριν 6 χρόνια περίπου. Μένω κοντά στο μουσείο της Ακρόπολης, νομίζω το γεγονός ότι τις βλέπω καθημερινά και γενικά είναι ένα τόσο γνωστό σύμβολο, με επηρέασε και άρχισα να θέλω να κάνω ένα παιχνίδι μαζί τους, να αποκτήσουμε ας πούμε μια ισότιμη σχέση να γίνουμε φίλοι τέλος πάντων.

Ποιό είναι το πιο σπουδαίο έργο σου;
Δε ξέρω ποιο είναι το πιο σπουδαίο ή αν είναι οποιοδήποτε από αυτά σπουδαίο. Ξέρω πως κάποια είχαν μια πολύ ευχάριστη για εμένα συγχρονικότητα στο πως διαδόθηκαν και αγαπήθηκαν από τον κόσμο.

Για παράδειγμα το «παραμύθια στην καραντίνα» το είχα σχεδιάσει και ανεβάσει ακριβώς την ημέρα της καραντίνας που πρώτη φορά ίσχυσε η απαίσια και γελοία απαγόρευση κυκλοφορίας στις 18.00 το απόγευμα το Σαββατοκύριακο.

Νομίζω είχε κυκλοφορήσει τόσο πολύ εκείνη την ημέρα αυτό το σκίτσο γιατί λειτουργούσε ως βαλβίδα εκτόνωσης στην οργή και καταπίεση που είχε συσσωρευτεί λόγω του lockdown και του escalation στο οποίο είχε πλέον φτάσει στην απαγόρευση αυτή. Αυτό είναι κάτι που μου δημιουργεί μεγάλη ευχαρίστηση, αυτή η ας πούμε επιδραστικότητα σε μια σχετικά κρίσιμη στιγμή.

Κυκλοφορείς με ένα πενάκι στο χέρι;
Όχι πάντα αλλά πολύ συχνά. Γενικά τα υλικά που χρειάζομαι για να κάνω αυτό που κάνω είναι πάμφθηνα, πανεύκολο να τα βρω και χωράνε στην τσέπη μου. Όσο και να μου αρέσει ο fancy εξοπλισμός, ουσιαστικά το κλασσικό μου «στούντιο» είναι 2 πενάκια ένα 0.1 και ένα 0.3 mm, ένα μηχανικό μολύβι, ξυλομπογιές της πλάκας, ένα μικρό sketch book και το κινητό μου. Αυτά αρκούν. Ο Alan Moore είχε πει ότι "η τέχνη είναι ο πιο δημοκρατικός χώρος έκφρασης του ανθρώπου, το μόνο που χρειάζεται είναι ένα τετράδιο και ένα μολύβι". Και πολύ καλά τα είχε πει.

Ξέρεις πόσο δημοφιλής είσαι;
Όχι ακριβώς. Ξέρω ότι τις σελίδες μου τις παρακολουθούν αρκετά άτομα αλλά έχω κάνει με το ίδιο ενδιαφέρον σκίτσα και ανανέωση από τις σελίδες μου όταν είχαν 20 άτομα να τις παρακολουθούν όσο και τώρα που έχουν κάποιες χιλιάδες. Η αποδοχή μου είναι πολύ ευχάριστη αλλά όχι απαραίτητη.

Έχεις haters?
Ναι κατά καιρούς και από τελείως διαφορετικά backgrounds.

Τι σου λένε οι haters?
Κυρίως με τι να μην κάνω πλάκα και φυσικά δε τους ακούω.

Πες μας λίγα λόγια για τα nft με τα στρουμφάκια και τι είναι nft (με λίγα λόγια δεν είσαι στην τηλεόραση)
NFT είναι ένα νέο μέσο για να καταχωρείται, να αποθηκεύεται και εμπορεύεται ψηφιακά η τέχνη στο blockchain. Είναι ενδιαφέρον αλλά παραμένει ένα μέσο, όχι ένα μήνυμα. Θα αγοράσουμε π.χ. ένα δίσκο επειδή αγαπάμε τη μουσική του και όχι μάλλον γιατί είναι σε βινύλιο, cd ή MP3.
Παρόλα αυτά το μέσο που θα επιλέξουμε έχει και κάποια επιρροή στη σχέση που θα έχουμε και με το μήνυμα.

Το ίδιο νομίζω γίνεται και με τα NFT. Κατά βάση θα αγοράσουμε ή έστω ασχοληθούμε με αυτά εάν μας ενδιαφέρει το περιεχόμενο της τέχνης τους. Παρόλα αυτά το γεγονός ότι είναι σε αυτή τη μορφή παίζει σίγουρα το ρόλο του.

Προσωπικά βρίσκω πολύ ενδιαφέρον ότι καθώς είναι ένα τελείως νέο μέσο, το ίδιο το context που προσφέρει, ωθεί τους καλλιτέχνες να δοκιμάσουν νέα πράγματα.

Είναι σα να σου δίνουν ένα νέο διαφορετικό κουτί με διαφορετικό σχήμα και χρώμα να γεμίσεις οπότε αναγκάζεσαι να γίνεις δημιουργικός. Με αυτό το σκεπτικό χαίρομαι πολύ να πειραματίζομαι με το μέσο καταλήγοντας σε διαφορετικά αποτελέσματα πχ τον ακραίο μινιμαλισμό από τα στρουμφάκια στο μπλέντερ, τις pixel Καρυάτιδες, εικαστικά όπως τα ΦΟΚΟ που κάναμε με τον Sonke, ανταλλάζοντας και συνδυάζοντας δύο ζωγραφιές μας και κατόπιν καίγοντας τελετουργικά τα πρωτότυπα αλλά και τα παιδικά pixel εικαστικά που έκανα για την Baresquare.

Το μέσο δέχεται μεγάλο hype αλλά και κριτική ότι είναι ας πούμε ένα περίεργο παράγωγο του καπιταλισμού. Μου αρέσει πάρα πολύ ο ορισμός που έδωσε η Nadya των Pussy Riot, οι οποίες κάνουν θαύματα με το μέσο αυτό, σε μια συνέντευξή της, «NFT’s are culture melting into the economy».

Είσαι υπέρ της ελευθερίας του λόγου;
Φυσικά. Του λόγου, του διαλόγου, του αντιλόγου κ.λπ.

Είσαι υπέρ ή κατα της αυτοδιάθεσης του σώματος των γυναικών;
Μα πως θα μπορούσε κάποιος να είναι κατά;

Πιστεύεις στην κοινωνική αλληλεγγύη
Πάρα πολύ. Επίσης όμως πιστεύω ότι αν και η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας, δε θα έπρεπε να είναι το μόνο όπλο μας. Ενώ πιστεύω πάρα πολύ στη δύναμή της, δε θέλω να καταντήσει μια καραμέλα σαν το «φιλότιμο». Μια εύκολη λύση να μπαλώνουμε συστήματα που δε λειτουργούν δίχως να διεκδικούμε ποτέ τη βελτίωση ή την ανατροπή τους.

Πιστεύεις ότι πρέπει να υπάρχει δωρεάν υγεία και παιδεία για ολους;
Πιστεύω ότι αν η έλλειψη από κάτι μπορεί να σε σκοτώσει, δε θα έπρεπε να πληρώνεις για αυτό.

Πιστεύεις ότι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες στην Ελλάδα μας αλλοιώνουν τον πολιτισμό;
Πιστεύω ότι τους μεταχειριζόμαστε με ένα τρόπο που με κάνει να ντρέπομαι που είμαι άνθρωπος και πολίτης αυτής της χώρας.

Τι πιστεύεις για τις διορθώσεις φύλου;
Πιστεύω στον αυτοπροσδιορισμό και την ελευθερία του ατόμου. Επίσης πιστεύω ότι ευτυχώς πλέον και στην Ελλάδα υπάρχουν πολύ σοβαρές ομάδες στήριξης και ειδικοί που μπορούν να καθοδηγήσουν ουσιαστικά ένα άτομο σε αυτή την απόφαση και τη διαδικασία. Οι υπόλοιποι/ες έχουμε υποχρέωση να κάνουμε μόκο και να σεβόμαστε τις επιλογές αυτοπροσδιορισμού του κάθε ανθρώπου όποιες και αν είναι αυτές. Κανείς δεν οφείλει να ζητήσει την άδειά μας ούτε την άποψή μας για το πώς θέλει να υπάρξει σε αυτό τον κόσμο.

Να υιοθετούν τα ομόφυλα ζευγάρια;
Ένα παιδί έχει ανάγκη από γονείς που το αγαπούν, το φροντίζουν και το σέβονται. Το φύλο τους είναι παντελώς αδιάφορο εάν πληρούν αυτά τα χαρακτηριστικά.

Πιστεύεις στην ισότητα μεταξύ των φύλων;
Η ισότητα των φύλων στο Δυτικό κόσμο είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη και προστατευόμενη από τις διακηρύξεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το αν πιστεύει οποιοσδήποτε σε αυτή είναι κάπως αδιάφορο. Είναι πλέον δεδομένη.

Θεωρείς ότι είναι σωστό να κατοχυρωθεί η λέξη γυναικοκτονία επίσημα;
Φυσικά. Και επειδή ακούγονται διάφορες αποψάρες από κόσμο που δεν ασχολείται ούτε καν να κοιτάξει στο google δυο λεπτά πριν μιλήσει για αυτά τα θέματα αλλά και γιατί υπάρχει μια τάση να γίνεται επίσης «σάτιρα» για τέτοια θέματα.

Πιστεύω επίσης τα εξής:

Πρώτον, ότι ως άντρες αυτή τη στιγμή εάν μας ενδιαφέρουν θέματα φεμινισμού και ισότητας, το πρώτο που έχουμε να κάνουμε είναι να μορφωθούμε για αυτά, να διαβάσουμε και να ακούσουμε πριν μιλήσουμε.

Ο σεξισμός και η πατριαρχία είναι τόσο βιωμένα στοιχεία για εμάς που συχνά μας είναι αόρατα. Δεν τα παρατηρούμε καν, τα θεωρούμε κάτι το φυσικό.

Πρέπει να κάνουμε συνειδητή προσπάθεια επιμόρφωσής μας και μετέπειτα αλλαγής πρώτα από όλα του εαυτού μας. Και δεύτερο, όσον αφορά στο «χιούμορ» και την «κωμωδία» για τέτοια θέματα που δυστυχώς ακόμα και σήμερα πολλοί καλλιτέχνες και σκιτσογράφοι κάνουν: Σάτιρα είναι να τα βάζεις με και να κοροϊδεύεις τον δυνατό, τον καταπιεστή, την εξουσία, το θύτη. Όταν κοροϊδεύεις το θύμα και τα βάζεις με αυτό, δεν είναι σάτιρα, είναι απλά τραμπουκισμός, bullying και victim blaming. Ας μάθουμε επιτέλους τη διαφορά

*βρείτε τον The Rabbit knows στο instagram, το facebook και το Twitter