Επτά Παραμύθια Ζωής

Μέσα στην πανδημία το σίγουρο είναι ότι έχουμε ξεχάσει όλους εκείνους που δίνουν μάχη για να κρατηθούν στη ζωή, να βγουν νικητές και από άλλες ασθένειες. Μου το έλεγαν στην εκπομπή πριν από λίγες μέρες μέλη οργανώσεων καρκινοπαθών. Πόσο δύσκολο είναι να προγραμματιστούν χειρουργεία, χημειοθεραπείες και ακτινοβολίες. Και να έχουν ταυτοχρόνως και το φόβο να μη νοσήσουν και από τον Covid-19.

Επτά Παραμύθια Ζωής
ΠΡΟΒΟΛΗ

Κάποια στιγμή μού τηλεφώνησε η φίλη μου η Νικολέτα από τις εκδόσεις «ΑΡΜΟΣ». Ξέρει το ενδιαφέρον μου (δεν θα πω ευαισθησία) για κάποια θέματα. Και όσοι έχουν χάσει κάποιο πρόσωπο από το στενό οικογενειακό τους περιβάλλον από καρκίνο ή κάποιο δικό τους πρόσωπο νοσεί, νομίζω ότι θα καταλάβουν το λόγο. Μου είπε, λοιπόν, ότι κυκλοφόρησε ένα βιβλίο υπό τον τίτλο «Επτά παραμύθια ζωής. Είναι η Νόσος ένα Αμετάφραστο Μήνυμα»; Το υπογράφει ο Σάββας Σαββόπουλος, ψυχίατρος, ψυχαναλυτής.

Για περισσότερα από τριάντα χρόνια εργάζεται με καρκινοπαθείς ως ψυχαναλυτής - ψυχοθεραπευτής και ως επόπτης σε ογκολογικές και ψυχο-ογκολογικές υπηρεσίες. Και αφετηρία του βιβλίου είναι οι ιστορίες καρκινοπαθών, οι οποίοι κατά την ψυχοθεραπεία τους, ανακαλύπτουν τον εαυτό τους. Έναν εαυτό που τον αγνοούσαν. Σήμερα ο καρκίνος έχει χαρακτηριστικά επιδημίας. Οι κοινωνίες επιχειρούν να τον απομονώσουν, ώστε οι απειλητικές φαντασιώσεις που διακινεί να μη στοιχειώνουν την καθημερινότητα. Οι ασθενείς αποφεύγουν να αναφέρονται σε όσα ζουν, νιώθουν και σκέφτονται, γιατί οι «απ' έξω» συχνά αρνούνται ακόμη και να ακούσουν τη λέξη καρκίνος, ενώ αποφεύγουν τον ασθενή, σαν να πρόκειται για εστία μόλυνσης.

Ζητήματα σκέψης που προσπαθεί να προσεγγίσει το βιβλίο:

Παίζουν ρόλο στην εμφάνιση του καρκίνου οι πρώτες εμπειρίες, ο τρόπος ζωής, η ιστορία του καθενός μας; Τι βιώνει άραγε ο καρκινοπαθής, όταν μόνος παλεύει με τη νόσο; Τι είδους σχέσεις υφαίνει με το περιβάλλον και με τους γιατρούς του; Ποιους μηχανισμούς άμυνας κινητοποιεί για να αντιμετωπίσει την κατάσταση που προκύπτει και το άγχος θανάτου που τον κατακλύζει; Γιατί όταν μοιραζόμαστε τις σκέψεις και τα βιώματα του καρκινοπαθούς, γινόμαστε καλύτεροι;

Ένα απόσπασμα του βιβλίου που μας μεταφέρει ένα παράδειγμα, η περίπτωση τα Ειρήνης, μιας ανύπαντρης γυναίκας 40 ετών, αρχιτέκτονα, η οποία ζήτησε ψυχολογική βοήθεια για ένα κακόηθες μελάνωμα. «Η Ειρήνη διέψευδε τη σοβαρότητα της κατάστασής της και την προοπτική θανάτου που σηματοδοτούσε το μεταστατικό κακόηθες μελάνωμα. Ο ψυχισμός της αντιδρούσε σαν να ήθελε να σβήσει ή καλύτερα να ακυρώσει αυτό που συνέβη στο σώμα της. Ένιωθε θανάσιμη απειλή από έναν εχθρό που κρυβόταν μέσα της, με κοίταζε στα μάτια, ως ικέτης, και ζητούσε να της προσφέρω ένα καταφύγιο όπου θα υπήρχε ελπίδα για την προοπτική ζωής. Το αίτημα της Ειρήνης μού προκάλεσε άγχος και αμηχανία, γιατί η Ειρήνη στον πόλεμο με τον καρκίνο, πρόσμενε ότι η ψυχανάλυση και εγώ θα αποδειχτούμε όπλο ισχυρότερο από την χημειοθεραπεία. Ενώ εκείνη μου απέδιδε δύναμη και ικανότητες που δεν διέθετα, για να τη γιατρέψω από τον καρκίνο, εγώ αναλογιζόμουν τη ζοφερή στατιστική πρόγνωση του μεταστατικού μελανώματος. Με εκλιπαρούσε να πιστέψω στη δύναμη της ζωής και να “παλέψουμε” μαζί τη νόσο. “Τότε θα γίνω καλά”. Αλλά πώς να γιάνω εγώ μια νόσο που αδυνατούν να γιατρέψουν οι επαΐοντες με τις εξειδικευμένες παρεμβάσεις τους; Θα ήταν μια τρέλα να ξεχάσω την πραγματικότητα, αλλά και οδυνηρό να την εγκαταλείψω στη λαίλαπα που είχε βρεθεί. Είχα την αίσθηση ότι δεν της αρκούσε να μοιραστεί μαζί μου όσα της συμβαίνουν και αδυνατεί να κατανοήσει. Μου ζήτησε να μπω στο μυαλό της και να βιώσω, να διαχειριστώ και να νοηματοδοτήσω, εγώ στη θέση της, την κόλαση που ζει. Και, αν επαληθευτούν οι δυσμενείς στατιστικές προβλέψεις, να τη συνοδεύσω στο θάνατο και να αντιμετωπίσω εγώ το άγχος του θανάτου».

Ο ίδιος ο συγγραφέας αφιερώνει το βιβλίο που άγγιξαν το θάνατο και του έμαθαν τη ζωή.

«Επτά παραμύθια ζωής. Είναι η Νόσος ένα Αμετάφραστο Μήνυμα»;

Σάββας Σαββόπουλος
Εκδόσεις «Αρμός» 

Ακολουθήστε το 20/20 Magazine στο Google News, στο Facebook, το Twitter και το Instagram.
ΠΡΟΒΟΛΗ