Αξιοπερίεργη και ερασιτεχνική η διαχείριση του Αnt1 στην περίπτωση του Καπουτζίδη. Ενώ το ξοφλημένο χιούμορ του Μάρκου Σεφερλή, που έχει για χρόνια κυριαρχήσει στο πρόγραμμα του σταθμού, δεσπόζει στην κυριακάτικη prime time ζώνη σε ένα αντιπαθέστατο show που αναβιώνει την αισθητική του αμερικανικού sitcom με χοντροκομμένα αστεία περί βιασμών, η τηλεοπτική επιστροφή του γνωστού Έλληνα σεναριογράφου και τις πολυαναμενόμενες «Σέρρες» του, περιορίζεται και «καταχωνιάζεται» στην premium συνδρομητική πλατφόρμα Αnt1+ και λανσάρεται από τους ιθύνοντες ως φθηνό εισιτήριο για τον παράδεισο.

Ο Γιώργος Καπουτζίδης, όμως, που στη μέχρι τώρα πορεία του δεν δέχτηκε ποτέ να εξελιχθεί σε αποκτηνωμένο απαντητή των σαμποτέρ του, επιστρέφει στη γενέτειρά του για να πραγματοποιήσει ένα τρόπον τινά βιωματικό όραμα. Με το γνωστό του όπλο, την αγάπη.

Η σειρά ακολουθεί τον Οδυσσέα (Πάνος Νάτσης), έναν νεαρό γκέι άνδρα που ζει στην πρωτεύουσα και επιστρέφει στον τόπο καταγωγής του για το μνημόσυνο της μητέρας του. Ένα ξαφνικό ατύχημα του πατέρα του, Λευτέρη (Γιώργος Γάλλος), θα αναγκάσει τον Οδυσσέα να μείνει κι άλλο στις Σέρρες για να τον φροντίσει και να επαναδιαπραγματευθούν την μεταξύ τους σχέση, αφού για χρόνια δεν είχαν καμία ουσιαστική επικοινωνία.

Από εκεί που οι γκέι χαρακτήρες εμφανίζονταν στις ελληνικές τηλεοπτικές παραγωγές ως αντικείμενα χλευασμού ή κακοποιητικών συμπεριφορών, ο Καπουτζίδης έρχεται να παρουσιάσει την ομοφυλοφιλία σε πρώτο ρόλο, όχι ως σημαία που πρέπει να κυματίζει επιδεικτικά, αλλά ως κάτι το οποίο η συντηρητική, υποκριτική πλην όμως αγία ελληνική οικογένεια του κουκουνισμού και της δήθεν ορθότητας αρνείται να συζητήσει, να αποδεχθεί, να πάψει να θεωρεί ως πληγή. Κι εντάσσοντας το θέμα αυτό μες στο τοπίο μιας πόλης της ελληνικής περιφέρειας (ας μην λέμε επαρχία), με την ιδιότυπη εσωστρέφειά της και τις χρόνιες παθογένειες, οι συντελεστές πετυχαίνουν μια ιδιαίτερα ωμή αποτύπωση.

Στα δύο πρώτα επεισόδια της σειράς, που μπορεί κανείς να παρακολουθήσει μέσω της νεοσυσταθείσας ψηφιακής πλατφόρμας Ant1+, ο θεατής εντοπίζει πολλά από τα στοιχεία που καθιέρωσαν τον Καπουτζίδη ως δεινό δημιουργό: έξυπνο χιούμορ, συγκίνηση, αφοπλιστική ειλικρίνεια, ηθογραφία.

Ακόμα κι αν δεν επιχειρείται καμία άμεση σύνδεση με τις «Σαββατογεννημένες», την παρέα του «Παρά πέντε» και την «Εθνική Ελλάδος», μέσα από τις σπασμένης φόρμας ερμηνείες των ηθοποιών δεν μπορεί να κρυφθεί πως η σειρά είναι η οπτικοποιημένη καλλιτεχνική μορφή της προσωπικής σεξουαλικής απελευθέρωσης του δημιουργού της.

Το σενάριο γράφτηκε στην πρώτη καραντίνα, όταν ο Καπουτζίδης βρέθηκε στις Σέρρες για να βοηθήσει τον πατέρα του έπειτα από ένα ατύχημα.

Μεγάλο μέρος των γυρισμάτων πραγματοποιήθηκε στη Βόρεια Ελλάδα, με τη σύγχρονη σκηνοθετική ματιά του Σταμάτη Πατρώνη να αναδεικνύει την ομορφιά της πόλης των Σερρών. Τον Γιώργο Γάλλο και τον Οδυσσέα Νάτση, στο κύκνειο άσμα της υποκριτικής του σταδιοδρομίας συνοδεύουν οι: Λένα Δροσάκη, Μαριλού Κατσαφάδου, Γιούλη Τσαγκαράκη και Λένα Ουζουνίδου. Την πρωτότυπη μουσική της σειράς υπογράφει με μοναδικό τρόπο ο Φοίβος Δεληβοριάς.

Δεν θα ήθελα να εκμηδενίσω το μήνυμα που μεταφέρουν οι «Σέρρες» σε μία μόνο φράση, γιατί έχουμε παρακολουθήσει μόνο δύο επεισόδια, ωστόσο θα ήθελα να επικροτήσω τη σειρά για τον προοδευτισμό της.

Είναι μετρημένες στα δάχτυλα οι παραγωγές που έχουν φτάσει σε αυτό το επίπεδο συμπερίληψης και εκπροσώπησης της διαφορετικότητας.

Γι’ αυτό και είχαμε ανάγκη αυτή τη σειρά τώρα πιο πολύ από ποτέ. Κι είμαι σίγουρος πως μας περιμένουν πολύ δυνατές στιγμές στις επόμενες σκηνές.

Γιατί ο κόσμος είναι πιο όμορφος όταν αποδεχόμαστε τον εαυτό μας, αλλά και τους γύρω μας, για αυτό που είναι πραγματικά.

Καλή τύχη στις «Σέρρες»!