Οι περισσότεροι από εμάς μεγαλώσαμε με το "Τσικαμπούμ", τον "Νοσταλγό του Rock n Roll" και αφιερώσαμε αρκετές ώρες απ' την ροκ εφηβεία μας ακούγοντας τα τραγούδια του.

Ο Γιάννης Γιοκαρίνης, μαζί με τη σύζυγο του, Σοφία, μας υποδέχθηκαν στο σπίτι τους και μιλήσαμε για τα μελλοντικά του σχέδια, το ροκ, την επανάσταση, την ακρίβεια, την πολιτική κατάσταση στη χώρα, αλλά και για τον -επίσης μεγάλο ροκά- Σταμάτη Μεσημέρη.

Πού πετυχαίνουμε αυτή την περίοδο τον Γιάννη Γιοκαρίνη
Με πετυχαίνετε στο στουντιάκι μου εδώ, το σπιτικό, να φτιάχνω τραγούδια, όπως όλον αυτόν καιρό που έχει περάσει, ενώ ετοιμάζω και ένα single.

Άρα να περιμένουμε κάτι σύντομα;
Ναι, το "Μαγικό Φίλτρο", έτσι λέγεται η νέα μου δουλειά.

Αν θυμάμαι καλά η τελευταία σας δουλειά ήταν το "Είμαι ελεύθερος"
Ναι, το "Είμαι ελεύθερος", το οποίο γράφτηκε και αυτό εδώ στο σπίτι, σπιτική ηχογράφηση, όλα εδώ. Εκτός από κάποιες κιθάρες που χρειάστηκε να παιχτούν διαδικτυακά, κάποια τύμπανα που έπαιξε ο Μανώλης ο Νικολουδάκης από την Κρήτη, πάλι διαδικτυακά.

Για πρώτη φορά στη ζωή μου έκανα τέτοια πράγματα, μαθημένος να παίζω πάντα στο στούντιο με 4-5 φίλους μουσικούς, live, έτσι γινόντουσαν οι δίσκοι μου. Τώρα όμως, με αυτό το στρίμωγμα που είχαμε λόγω καραντίνας έγιναν όλα εδώ στο σπίτι, ηχολήπτρια η Σοφία, η γυναίκα μου.

Δεν μπορώ να ακούω για "ελληνικό ροκ", δεν υπάρχει "ελληνικό ροκ", "ελληνόφωνο" θα το πω, "ελληνικό ροκ" όχι. Το ροκ έχει πατρίδα!

Σε σχέση με το στούντιο, η εμπειρία πώς είναι απ' το σπίτι;
Για μένα ήταν πολύ δύσκολα τα πράγματα, γιατί δεν είχα συνηθίσει έτσι. Είναι άλλοι μουσικοί που έχουν μάθει να δουλεύουν απ' το σπίτι τους και να φτιάχνουν όλα τα όργανα. Εγώ πρώτη φορά το έκανα. Ευχαριστήθηκα όμως, αυτό έχει σημασία και νομίζω ότι η ικανοποίηση η δική μου βγαίνει παραέξω και πάει και στους ανθρώπους που ακούνε.

Άρα καλύτερα το "σπιτικό";
Όχι, με τίποτα, το live είναι άλλο πράγμα. Για μένα είναι περιοριστικοί οι όροι. Και τα τραγούδια που φτιάχνω εγώ είναι για live, αλλά στην ανάγκη τι να κάνεις;

Ήθελα να μιλήσουμε για το ροκ. Το ροκ του τότε και το ροκ του σήμερα.
Δεν υπάρχει ροκ του τότε και του σήμερα. Είναι ροκ. Είναι είδος μουσικής, αλλά όχι μόνο αυτό, είναι και ο τρόπος που ζει ένας άνθρωπος! Το να παίξεις ένα "Δωδεκάμετρο", και πολύ καλά μάλιστα, δεν φτάνει για να είναι ροκ. Το ροκ κουβαλάει φορτίο μεγάλο, φορτίο βαρύ. Απ' τη μια είναι είδος μουσικής, απ' την άλλη τρόπος ζωής! Όταν αυτά τα δυο γίνονται ένα, υπάρχει ροκ. Επίσης δεν μπορώ να ακούω για "ελληνικό ροκ", δεν υπάρχει "ελληνικό ροκ", "ελληνόφωνο" θα το πω, "ελληνικό ροκ" όχι. Το ροκ έχει πατρίδα!

Αυτό που περνάμε δυόμισι χρόνια τώρα είναι από ενοχλητικό μέχρι απαράδεκτο

Είναι τελικά το ροκ μια μορφή επανάστασης;
Και βέβαια είναι. Και κάνει επανάσταση το ροκ. "Born to be wild", ας πούμε. Ένα τραγούδι που όχι απλά επανάσταση έχει κάνει...
Και άλλα τραγούδια, μην τα πιάσουμε τώρα. Επανάσταση δεν είναι "βγάζουμε πιστόλια και πυροβολούμε". Υπάρχει και η επανάσταση η ανθρώπινη που τα λέει όλα.

Όσον αφορά το "ελληνόφωνο ροκ" του σήμερα, πιστεύετε ότι υπάρχουν νέοι καλλιτέχνες που μπορούν να το κρατήσουν σε κάποιο επίπεδο;
Και βέβαια υπάρχουν. Και πολλοί και γνωστοί και άγνωστοι. Υπάρχουν νέα παιδιά που υπηρετούν το είδος αυτό με αγάπη, αλλά δεν πολυακούγονται. Χαίρομαι πολύ όταν ακούω νέα πράγματα. Έρχονται εδώ νέα παιδιά που έχουν υλικό που το ακούω και χαίρομαι. Εύχομαι να ακουστούν νέα πράγματα, μέσα απ' την ψυχή μου.

Το ροκ έχει μια επανάσταση μέσα του. Και εμείς ζούμε σε μια χώρα που τα πράγματα τελευταία είναι λίγο περίεργα. Ποια είναι η άποψη σας για όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας;
Αυτό που περνάμε δυόμισι χρόνια τώρα είναι από ενοχλητικό μέχρι απαράδεκτο. Δεν το περίμενε κανείς ότι θα ζήσουμε κάτι τέτοιο. Μετά από πολλά χρόνια θα το συζητάνε αυτό το πράγμα και θα λένε "Να τι έγινε τότε".

Να παίρνεις 600 ευρώ και να δίνεις ένα χιλιάρικο στο ρεύμα, πώς γίνεται;

Μέσα σε αυτό το διάστημα επίσης, είδαμε τον καλλιτεχνικό κόσμο να περνάει δύσκολες στιγμές, με την κυβέρνηση να τους αντιμετωπίζει ως "αόρατους".
Δεν είναι μόνο οι καλλιτέχνες. Πίσω απ' αυτούς είναι τεχνικοί, φωτιστές, ηχολήπτες. Οι χώροι που παίζουμε έχουν προσωπικό. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι δεν είχαμε μεροκάματο δυο χρόνια. Μεγάλη ζημιά, καταστροφή. Και για αυτό δεν ενδιαφέρθηκε κανένας. Ποιος πολιτικός; Αυτοί κοιτάζουν μόνο την τσέπη τους και τον θρόνο τους. Μόνο πολιτική δεν κάνουν. Πάντα γινόταν αυτό, αλλά σήμερα έχει παραγίνει το πράγμα, είναι αφόρητο.

Τώρα τα μαγαζιά έχουν ανοίξει...
Περιμένουμε και θα δούμε. Όλοι θέλουμε τα πράγματα να πάνε καλά, και εγώ και εσύ, περιμένουμε και θα δούμε. Δεν υπάρχουν χρήματα τώρα. Αλλά λέμε και ευχόμαστε να υπάρξουν δουλειές. Όχι μόνο στον δικό μας χώρο, παντού.

Υπάρχει και το τεράστιο κύμα ακρίβειας.
Να παίρνεις 600 ευρώ και να δίνεις ένα χιλιάρικο στο ρεύμα, πώς γίνεται; Αυτό οι πολιτικοί δεν το σκέφτηκαν που το οργάνωσαν έτσι; Αυτό επηρεάζει όλα τα επαγγέλματα. Ήδη έχουν επηρεαστεί όλοι.

Γιατί νομίζεις ότι μας είχαν κλείσει το στόμα τόσο καιρό; Για να μην μιλάμε.

Ένας καλλιτέχνης που έχει έναν κόσμο πίσω του, μπορεί να τον επηρεάσει να επαναστατήσει;
Τα τραγούδια μεταφέρουν μηνύματα. Αυτά μπορεί να είναι ερωτικά, μπορεί και επαναστατικά. Επανάσταση υπάρχει και στην αγάπη ακόμα. Ο συνδυασμός που θα βγάζει κάποιος καλλιτέχνης, μπορεί να το κάνει. Γιατί νομίζεις ότι μας είχαν κλείσει το στόμα τόσο καιρό; Για να μην μιλάμε. Καλά είναι και τα διαδικτυακά που ο καθένας γράφει ό,τι θέλει, άλλοτε σοβαρά, άλλοτε σαχλαμάρες. Μόνο απο εκεί μπορούσαμε να μιλήσουμε όσοι θέλαμε. Τα τραγούδια έχουν τη δύναμη τους να μιλήσουν και αυτό περιμένω εγώ. Και από νέους και από όλους!

Πώς νιώθετε που τα τραγούδια σας έχουν περάσει σε τόσες γενιές και ακόμα και σήμερα ακούγονται από τεράστιο κομμάτι της νεολαίας;
Ικανοποίηση σίγουρα. Ευχαριστημένος είμαι, τον σταυρό μου κάνω! Αυτό οφείλεται στα τραγούδια, όχι σε μένα. Βλέπω ότι έχουν γίνει κομμάτια, και από μένα και από άλλους, που έχουν διάρκεια και προχωράνε στον χρόνο.

Πιστεύετε ότι και οι καινούργιοι μπορούν να καταφέρουν κάτι τέτοιο, με τον τρόπο που λειτουργεί η δισκογραφία;
Κοίταξε να δεις, η δισκογραφία έχει πεθάνει εδώ και καιρό. Πέθανε και απ' την ακρίβεια. Ένα CD για να το πάρεις ήθελες του κόσμου τα λεφτά. Έφτασε σε ένα σημείο που δεν αγόραζε ο κόσμος CD. Μετά υπήρξε το Internet και μπορούσε ο κόσμος να κατεβάζει ελεύθερα τα κομμάτια. Θυμάμαι πριν χρόνια συζητούσα με φίλους παραγωγούς των εταιρειών, όταν υπήρχαν ακόμα τέτοιες, και τους έβαζα να ακούσουν καινούργια τραγούδια και μου έλεγαν "Δεν κάνουν ρε Γιάννη, είναι πολύ καλά". Για να καταλάβεις...

Δηλαδή υπάρχουν πολλά τραγούδια που δεν έχουν βγει ποτέ επειδή ήταν πολύ καλα;
Ναι, πολλά και είναι κρατημένα εδώ, στο συρτάρι. Καταλαβαίνεις λοιπόν τους στόχους που είχανε, για αυτό πήγε η μουσική κατά διαόλου.

Δεν βλέπουν ότι κάτι πρέπει να αλλάξει;
Εγώ πιστεύω σε αυτό που ήξερα να κάνω μια ζωή και θα συνεχίσω να το κάνω. Θα πολεμάω, θα παλεύω και θα επιτίθεμαι. Με την καλή έννοια προφανώς.

Επίσης, για την "Ευλαμπία" κάπου διάβασα ότι δεν είχατε σκοπό να το βγάλετε παραέξω.
Να είναι καλά ο Σαβόπουλος. Αυτός επέμενε να το βάλουμε στον δίσκο, εγώ δεν θα το χρησιμοποιούσα!

Το αγαπημένο δικό σας τραγούδι σας ποιο είναι;
"Ο νοσταλγός του Rock n Roll", που είναι η ζωή του μουσικού. Να σου πω άλλο ένα; Το "Φάουλ", που δεν είναι τόσο γνωστό.

Αν θελήσει να δει κανείς τον Γιάννη Γιοκαρίνη, που θα μπορέσει να το κάνει;
Παίζουμε παρέα με τον Λάκη Παπαδόπουλο, τον Γιάννη Μηλιώκα και τον Νίκο Ζιώγαλα. Μια τετράδα που είμαστε χρόνια μαζί και φίλοι. Παίζουμε παντού. Πρόγραμμα δεν υπάρχει, αλλά θα κάνουμε εμφανίσεις σε όλους τους χώρους που μπορούν να αγκαλιάσουν αυτή την παρέα.

Άρα να περιμένουμε σύντομα κάτι;
Ναι ναι, σίγουρα!

Κλείνοντας, θα ήθελα δυο λόγια για τον Σταμάτη Μεσημέρη.
Εδώ σηκώνω τα χέρια. Τι να πω; Για τον Σταμάτη τον Μεσημέρη τον καλλιτέχνη; Τον άνθρωπο; Για τον Σταμάτη τον ψυχολόγο; Όπου και να το πιάσω, έκανε τόσο καλά τα πράγματα που μόνο τον εαυτό του δεν πρόσεχε. Αυτό που θυμάμαι είναι να μην προσέχει τον εαυτό του όσο πρόσεχε την τέχνη του. Ακόμα και εγώ που έκανα πολλή παρέα μαζί του, η ματιά του Σταμάτη ήταν τόσο βαθιά που υπήρχαν στιγμές που δεν μπορούσα να τον καταλάβω. Και στα στιχουργήματα του και στα ποιήματα του και στον τρόπο που έζησε και επικοινωνούσε. Τόσο βαθιά έβλεπε τα πράγματα.

Όταν διαπίστωσε ότι έχει καρκίνο (2008) μου είπε «Ή θα τον γαμήσω ή θα με γαμήσει».
Επίσης, πριν την καραντίνα κάναμε το "Μεσημέρι στον παράδεισο", με 14 τραγούδια του Σταμάτη που το κάθε τραγούδι το είπε άλλος άνθρωπος. Τους ευχαριστώ όλους όσους αλήθεια. Και θα έρθουν και άλλα τραγούδια του, που είναι φτιαγμένα και θα βγουν κάποια στιγμή.

Ένα απ' τα τελευταία πράγματα που είπε σε εμένα και τη Σοφία ήταν "Να προσέχετε τα τραγούδια". Αυτό δεν θα το ξεχάσω ποτέ!

Τον αγαπάμε όπως μας αγαπούσε και αυτός και θα κάνουμε τα πάντα για τον Σταμάτη τον Μεσημέρη!