Μελίνα Κανά - Σπίθα: Όταν μία σπίθα αρκεί... (δισκοκριτική)

Η Μελίνα Κανά ντύνει με την φωνή της 9 εμπνευσμένες συνθέσεις του Θέμη Καραμουρατίδη, ανάβοντας την «Σπίθα» της δημιουργίας με το νέο άλμπουμ, που κυκλοφορεί από την Panik Oxygen.

Μελίνα Κανά - Σπίθα: Όταν μία σπίθα αρκεί... (δισκοκριτική)
ΠΡΟΒΟΛΗ

Μελίνα Κανά, η πιο γήινη από όλες της γενιάς της, με μια φωνή, όμως, ανάερη και καθ’ όλα λυτρωτική. Μια αισθαντική καλλιτέχνιδα, με τις ραγισματιές της, γενναιόδωρη σε αυτά που χαρίζει μέσα από τη μουσική της όλα αυτά τα χρόνια. Ο νέος της δίσκος, σε μουσική του Θέμη Καραμουρατίδη, είναι ένα παράδειγμα αισθητικής συνεννόησης από όλες τις πλευρές. Μέσα από 9 ξεχωριστά τραγούδια, οι δυο καλλιτέχνες, με μέσο πρόωσής τους τα λόγια τριών στιχουργών, μοιράζονται την πιο μελωδική και γεμάτη μουσικό πάθος «σπίθα» που, πιστέψτε με, είναι αρκετή για να μας ζεστάνει και να μας ικανοποιήσει.

Ήδη από τον τίτλο, οι συντελεστές του δίσκου φροντίζουν να καταστήσουν σαφές στον ακροατή πως αυτά τα τραγούδια αποτελούν μια αληθινή, «από ψυχής» κατάθεση. Και σε αυτό βοήθησαν και τα τραγούδια που είχαν κυκλοφορήσει από νωρίτερα ως προπομποί, δηλαδή η ομότιτλη, γεμάτη έμπνευση, «Σπίθα» και λίγο αργότερα το «Όταν τελειώνει άλλη μια μέρα».

Έδωσα χρόνο στον εαυτό μου να μετρηθεί με τα 9 αυτά τραγούδια, μέσα από πολλές ακροάσεις, σε διαφορετικά πλαίσια και διαθέσεις. Και κατέληξα στο ότι αυτοί που μας σώζουν, πρέπει να μνημονεύονται. Έχω να τονίσω πως ο Θέμης Καραμουρατίδης δεν φοβήθηκε καθόλου να πλησιάσει την Κανά, χωρίς να εκλείπουν οι ταυτόχρονες αναφορές στο προσωπικό του ύφος αλλά και οι πιο μοντέρνες νότες. Άλλωστε, τραγούδια όπως αυτά είναι το «πέρα-δώθε» του στο χώρο της μουσικής όλα αυτά τα χρόνια: ιστορίες για τους ανθρώπους δίπλα μας, που καταφέρνουν να σε τραντάξουν απ’ τους ώμους και να σου αποκαλύψουν εκείνο που έμελλε να απαντηθεί μέσα σου.

Οι υψηλής έντασης ερμηνείες της Μελίνας Κανά είναι, νομίζω, υπεράνω κριτικής. Μια αρκετά καλή, ώριμη φωνή που μας έχει συγκινήσει αμέτρητες φορές, χωρίς απαραίτητα να έχει ανάγκη από ένα σπουδαίο ρεπερτόριο ή φωνητικές φιοριτούρες για να ξεχωρίσει. Παρ΄ όλα αυτά αναδεικνύεται έντονα μέσα από τα τραγούδια που σχολιάζουν την σημερινή πραγματικότητα με μελαγχολία, ποιητικές διαθέσεις, προβληματισμό, περηφάνεια, αλλά και αισιοδοξία. Και η ίδια ερμηνεύει με την επίγνωση του βάρους του υλικού που της έχει δοθεί ή, τουλάχιστον, με την επίγνωση πως εκφράζεται απόλυτα μέσα από αυτά.

Τους στίχους υπογράφουν ο Οδυσσέας Ιωάννου, η Λιζέτα Καλημέρη και η Μαρία Τζωρτζάκη, ενώ την επιμέλεια της παραγωγής υπογράφει ο Ηλίας Μπενέτος. Οι ίδιες οι μελωδίες του Καραμουρατίδη καθιστούν σαφές πως αυτό που  τον νοιάζει είναι η κατασκευή ενός ακροάματος μέσα απ’ το οποίο δε θα χαθούν η γλώσσα και ο λόγος, δεν θα χαθεί ο κόσμος που έχουν χτίσει οι στιχουργοί μέσα από τις λέξεις. Αντίθετα, φαίνεται πως θέλει να κατασκευάσει το τέλειο ηχητικό καταφύγιο ώστε να φωλιάσουν μέσα σε αυτό μια για πάντα.

Στα τραγούδια που ξεχώρισα ανήκουν οπωσδήποτε η ομότιτλη «Σπίθα», που θα έρθει ο άνεμος να τη φουντώσει και να απλωθεί, μετά το βραδυφλεγές «Μη με βοηθάς», αλλά και το «Αγρίμι». Δεν θα μπορούσα να μην σταθώ στο τραγούδι που κλείνει το δίσκο, το «Αξίζει», ένα χαμηλότονο τραγούδι ενορχηστρωμένο λιτά για πιάνο και τσέλο, σε στίχους της Μαρίας Τζωρτζάκη, που έρχεται ως κάθαρση και μας αφήνει με την ελπίδα να ταξιδέψει και να μείνει καταγεγραμμένο στη συνείδηση όλων: «κι αν οι άλλοι σε σταυρώνουν με καρφιά/ ή κι αν κάποιοι σε χτυπάνε με μανία/ ίσως άνθρωπε να ξέρουμε κι οι δυο/ τι σημαίνει να πονάς για ελευθερία».

Στο σύνολό του ο συγκεκριμένος δίσκος συνιστά μια εύστοχη, «ζουμερή» δημιουργική πρόταση εκ μέρους των συντελεστών, με άκρως εύληπτες και καλοχώνευτες μελωδίες και ενορχηστρώσεις, με στίχους που άλλοτε σου χαϊδεύουν κι άλλοτε σου ξυρίζουν το μάγουλο. Μια δουλειά που ακούγεται ολοκληρωμένα, αναδεικνύοντας τα συναισθήματα στην πρωτόλεια μορφή τους. Η Μελίνα Κανά δεν επαναπροσδιορίζει απαραίτητα το μουσικό της στιλ, ωστόσο χρησιμοποιεί επιτυχημένα τις συνταγές του Θέμη Καραμουρατίδη, προκειμένου να ορίσει το καλλιτεχνικό παρόν της, στεκόμενη στο επίπεδο που την έχει καθιερώσει. Γι’ αυτό και μόνο, «αξίζει».

Η «Σπίθα» κυκλοφορεί από την Panik Oxygen.

Φωτογραφίες: Κωνσταντίνος Οικονόμου
Φωτογραφία εξωφύλλου: Στιγμιότυπο από το video του τραγουδιού "Σπίθα" / Σκηνοθεσία-φωτογραφία: Γιάννης Παπαδάκος


Ακούστε το άλμπουμ Μελίνα Κανά - Σπίθα στο Spotify:

=
Ακολουθήστε το 20/20 Magazine στο Google News, στο Facebook, το Twitter και το Instagram.
ΠΡΟΒΟΛΗ