Μια πρώτη γεύση από τις έξι ελληνικές ταινίες των διαγωνιστικών τμημάτων του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Ελληνικές ταινίες συμμετέχουν και στα τρία διαγωνιστικά τμήματα του φεστιβάλ, δυο στο καθένα. Έξι ταινίες για όλα τα γούστα, που αποδεικνύουν ότι ο ελληνικός κινηματογράφος γνωρίζει τα τελευταία χρόνια μια ανοδική πορεία και στη χώρα μας γυρίζονται ταινίες αν μη τι άλλο ενδιαφέρουσες.

Μια πρώτη γεύση από τις έξι ελληνικές ταινίες των διαγωνιστικών τμημάτων του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
ΠΡΟΒΟΛΗ

Ακόμα και από τότε που έγινε διεθνές, το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης είναι πάντα η γιορτή του ελληνικού κινηματογράφου. Κάθε χρόνο στην πρωτεύουσα του Βορρά κάνουν πρεμιέρα οι περισσότερες ταινίες της ελληνικής παραγωγής της χρονιάς, εκεί τις βλέπει και τις συζητάει για πρώτη φορά το κοινό, εκεί κλείνονται οι συμφωνίες, δίνονται οι πρώτες συνεντεύξεις.

Ελληνικές ταινίες συμμετέχουν και στα τρία διαγωνιστικά τμήματα του φεστιβάλ, δυο στο καθένα. Έξι ταινίες για όλα τα γούστα, που αποδεικνύουν ότι ο ελληνικός κινηματογράφος γνωρίζει τα τελευταία χρόνια μια ανοδική πορεία και στη χώρα μας γυρίζονται ταινίες αν μη τι άλλο ενδιαφέρουσες.

Στο Διεθνές Διαγωνιστικό συναγωνίζονται το Άκουσέ με της Μαρίας Ντούζα και το Ησυχία 6-9 του Χρήστου Πασσαλή.

Η Μαρία Ντούζα γράφει και σκηνοθετεί ένα κοινωνικό δράμα με θέμα τη διαφορετικότητα και την αποδοχή, κατά πόσο ακούμε πραγματικά τον άλλο δίπλα μας και συναισθανόμαστε την ιστορία του. Πρωταγωνίστρια η κωφή Βαλμίρα (εξαιρετική η ερμηνεία της Ευθαλίας Παπακώστα, διεκδικεί επάξια το βραβείο γυναικείας ερμηνείας) η οποία λόγω του θανάτου της γιαγιάς της επιστρέφει στο νησί, στο σπίτι του πατέρα της, με τον οποίο δεν έχει ζήσει μαζί για πολλά χρόνια. Εκεί συναντάει μια καινούργια κατάσταση, μάλλον δύσκολη, καθώς έχει να αντιμετωπίσει ένα εχθρικό σχολικό περιβάλλον, τον αποξενωμένο πατέρα της, τη Βουλγάρα σύντροφο του και το γιο της που ζουν στο ίδιο σπίτι, ενώ νοιώθει τα πρώτα της ερωτικά σκιρτίματα. Χωρίς να προσπαθεί να διδάξει ούτε να θυματοποιήσει τους ήρωες της, στο Άκουσέ με η Ντούζα μας δίνει μια τρυφερή ιστορία ενηλικίωσης με ψυχολογικές και κοινωνικές προεκτάσεις.

Ο Χρήστος Πασσαλής, γνωστός από τις συνεργασίες του με τον Γιώργο Λάνθιμο και τον Σύλλα Τζουμέρκα, σκηνοθετεί την πρώτη του ταινία, Ησυχία 6-9η οποία επιμένει weird wave. Μια παράξενη ιστορία σε ένα post apocalyptic σκηνικό. Μια μισοερειπωμένη πόλη γεμάτη κεραίες που εκπέμπουν παράξενους ήχους Ο Άρης φτάνει εκεί για να δουλέψει στις κεραίες και ανακαλύπτει πως οι λιγοστοί υπάλληλοι ηχογραφούν συνεχώς τις φωνές των Εξαφανισμένων, κατοίκων που έχουν χαθεί ξαφνικά και ανεξήγητα. Η Άννα φτάνει εκεί για να παίξει το ρόλο μια εξαφανισμένης συζύγου. Mέσα σε αυτόν τον παράξενο κόσμο, η Άννα και ο Άρης ερωτεύονται. Λίγες μέρες μετά, η Άννα εξαφανίζεται. Για τους λάτρεις του είδους.

Στο διαγωνιστικό τμήμα Γνωρίστε τους Γείτονες, το Πίσω από τις Θημωνιές της Ασημίνας Προέδρου είναι μια παραγωγή που φιλοδοξεί να φτάσει το μαχαίρι στο κόκκαλο της ελληνικής κοινωνίας της επαρχίας. Σε μια ιστορία με τρία κεφάλαια, ένα για κάθε μέλος της οικογένειας του Στέλιου, η Προέδρου επιχειρεί να φέρει στη σκηνή την ιστορία της Ειδωμένης, την οποία όλοι γνωρίσαμε ως μια ακόμα σκηνή του προσφυγικού δράματος στη χώρα μας. Τα τρία μέλη της οικογένειας εμπλέκονται το καθένα με διαφορετικό τρόπο σε όσα συμβαίνουν εκεί έξω, τα οποία χωρίς να το θέλουν επηρεάζουν με τραγικό τρόπο και τις δικές τους ζωές. Δυνατό σενάριο, κορυφαίες ερμηνείες (αγαπημένος Σταμουλακάτος) και εξαιρετική διεύθυνση φωτογραφίας (τοπίου επιτρέποντος) από τον Σίμο Σαρκετζή.

To Black Stone, η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Σπύρου Ιακωβίδη, είναι «σχολής Κούτρα», δηλαδή το πώς μπορούμε να μιλήσουμε για σοβαρά πράγματα με απλό και ευχάριστο τρόπο. Με την ανεπανάληπτη Ελένη Κοκκίδου στον ρόλο της Ελληνίδας μάνας που ψάχνει απεγνωσμένα τον πρωτότοκο που το ’σκασε για να γλιτώσει την καταδίκη για κατάχρηση δημόσιου χρήματος και τον Νέγρο του Μοριά να συμβάλλει τα μάλα, η κωμωδία σύγχρονων αστικών ηθών απογειώνεται.

Το διαγωνιστικό τμήμα Film Forward προσανατολίζεται στα πολύ νέα ταλέντα μέσα σε ένα φεστιβάλ που πάντα προωθούσε τις δουλειές νέων ανθρώπων. Ταινίες πολύ χαμηλού προϋπολογισμού οι περισσότερες. Τα Μαγνητικά Πεδία του Γιώργου Γούση που θα διαγωνιστούν φέτος για μια θέση στην πεντάδα των Όσκαρ, προβλήθηκαν πέρυσι στη Θεσσαλονίκη στο πλαίσιο αυτού του τμήματος.

Ταινίες καινοτόμες και ανατρεπτικές. Τέτοια θέλει ο Νίκος Πάστρας την πρώτη του μεγάλου μήκους Μπάσταρδα. Μια ομάδα πέντε αγοριών και πέντε κοριτσιών φεύγουν από την πόλη και καταλαμβάνουν ένα μεγάλο σπίτι κάπου στην εξοχή θέλοντας να ζήσουν το εδώ και το τώρα… τώρα. Αναζήτηση ταυτοτήτων, σεξουαλικών και άλλων, αναζήτηση νοήματος, γνωριμία με τα όρια της ελευθερίας και τον πόνο, άγρια ενηλικίωση μέσα από ένα παιχνίδι χωρίς κανόνες. Η Γλυκιά Συμμορία κλείνει πονηρά το μάτι (το μουσικό θέμα της ταινίας του Νικολαΐδη διεισδύει όλο και πιο πολύ όσο περνούν τα λεπτά για να ολοκληρωθεί προς το τέλος), η νεανική εξέγερση την μεταcovid εποχή, θα μπορούσε και να γίνει μια ταινία αναφοράς χάρη στο γρήγορο, νευρικό της γύρισμα, το σωστό της καδράρισμα και το ταίριασμα της εικόνας με τη μουσική των Mazoha.

Τελευταίο αλλ ουχί έλασσον. Ως φανατική οπαδός του Λόουτς και λάτρης του ρουμανικού και ιρανικού κινηματογράφου της ποιητικής του ασήμαντου, λάτρεψα το Με Αξιοπρέπεια του Δημήτρη Κατσιμίρη. Πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του σκηνοθέτη, εξαιρετικά χαμηλού προηπολογισμού εικάζω, κατάφερε να πει τόσο πολλά μέσα σε τόσο λίγη ώρα με ένα τεράστιο μονόπλανο που, αν και στριμωγμένο μέσα στα στενά όρια ενός μικροαστικότατου σαλονιού, καταφέρνει να μπει μέσα στο κεφάλι του καθενός από τους πέντε ήρωες της μικρής, οικιακής τραγωδίας και να μας μιλήσει άμεσα και με τρυφερή ωμότητα για όσα φοβερά και τρομερά συμβαίνουν γύρω μας. Και για τα πρώτα θύματα της κάθε είδους κρίσης, τους ηλικιωμένους.

Ακολουθήστε το 20/20 Magazine στο Google News, στο Facebook, το Twitter και το Instagram.
ΠΡΟΒΟΛΗ