Ραμπιγιέ Κουρνάζ, Τουρκάλα μετανάστρια στη Γερμανία, δουλεύει μεροκάματο κι αυτή και ο άντρας της και λένε πάλι καλά, νοικοκυρεμένο σπίτι, μάνα τριών αγοριών. Για όλα μέσα στο σπίτι φροντίζει η Ραμπιγιέ που λατρεύει τα παιδιά της και ειδικά τον Μουράτ, τον πρωτότοκο. Αν και δεν μπορεί να κατανοήσει τις πρόσφατές ανησυχίες του γιου της για τη θρησκεία, που θα τον οδηγήσουν στο Πακιστάν. Εκεί θα βρεθεί, όπως και πολλοί άλλοι μουσουλμάνοι, στον λάθος τόπο τη λάθος στιγμή. Και θα μεταφερθεί εν ριπή οφθαλμού στο Γκουαντάναμο.

Η Ραμπιγιέ μαθαίνει πως ο γιος της είναι στη φυλακή και ψάχνει να βρει δικηγόρο. Για καλή της τύχη επισκέπτεται τον γνωστό υπερασπιστή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, Μπέρναρντ Ντόκε, ο οποίος, αφού βλέπει πως παρόλο που μιλάει στο τηλέφωνο δεν πρόκειται να καταφέρει να ξεφορτωθεί την ενοχλητική Τουρκάλα που επιμένει σώνει και καλά να του μιλήσει, τη ρωτάει πού τέλος πάντων είναι ο γιος της για να δει τι μπορεί να κάνει. Κι όταν αυτή του δίνει τον φάκελο που γράφει επάνω «Γκουαντάναμο», ο δικηγόρος μένει με το στόμα ανοιχτό. Και τη στιγμή εκείνη ξεκινάει ένας αγώνας σε ένα δρόμο που πολλές φορές μοιάζει να μην έχει τέλος.

Η υπόθεση του Γκουαντάναμο είναι ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα του 21ου αιώνα. Πρόκειται για μια φυλακή - στρατόπεδο συγκέντρωσης που λίγα θα είχε να ζηλέψει από τα αντίστοιχα των ναζί στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Φυλακή υψίστης ασφαλείας για τρομοκράτες -και κατά τον Μπους κάθε μουσουλμάνος θα μπορούσε να είναι τρομοκράτης, οπότε καλού κακού-, ιδρύθηκε μετά τις επιθέσεις στους Δίδυμους Πύργους το 2001 και «φιλοξένησε» πάνω από 700 άτομα τα οποία μεταφέρθηκαν εκεί χωρίς καμία προηγούμενη δίκη και κρατούνταν επ αόριστον, χωρίς καμία ημερομηνία δικασίμου, σύμφωνα με το καθεστώς που είχε θεσπιστεί ειδικά για αυτή τη φυλακή. Οι περιγραφές όσων κατάφεραν μετά από πολύ χρόνο και πολλές προσπάθειες να αποκτήσουν πρόσβαση στο κολαστήριο αναφέρουν βασανιστήρια που αντιβαίνουν οποιουσδήποτε διεθνείς κανόνες για αιχμαλώτους πολέμου. Πολλοί αυτοκτόνησαν και περισσότεροι τρελάθηκαν.

Σε αυτή τη φυλακή έχουν στείλει τον γιο της Ραμπιγιέ. Η οποία Ραμπιγιέ, που μέχρι πρότινος ασχολιόταν με το σπίτι της και με τα παιδάκια της, αρχίζει να συνειδητοποιεί τη φρικαλεότητα, και μαζί με αυτήν και ο Μπέρναρντ. Και αντί να κάνει πίσω, να λιποψυχήσει, ρίχνεται στη μάχη με λύσσα. Και ο αγώνας που δίνει δεν είναι καθόλου εύκολος. Για πέντε ολόκληρα χρόνια η Ραμπιγιέ μαζί με τον Μπέρναρντ θα κάνουν τα πάντα, θα φτάσουν μέχρι την κεντρική είσοδο του Λευκού Οίκου, θα ανταμώσουν ανθρώπους που θα συμπορευτούν μαζί τους και θα προσπαθήσουν να δαμάσουν το θηρίο και να ελευθερώσουν τον Μουράτ. Και να μη χάσουν το θάρρος τους κάθε φορά που, εκεί που πιστεύουν πως τέλειωσαν, ξεφυτρώνουν εμπόδια και εχθροί από κει που δεν το περίμεναν.

Βαθύτατα πολιτική ταινία, φυσικά καταδίκη του αίσχους που συντελέστηκε και συντελείται στο Γκουαντάναμο. Αλλά και ψυχογράφημα της Ραμπιγιέ, μιας γυναίκας που μέσα από μια επώδυνη διαδικασία αλλάζει, συνειδητοποιείται, γίνεται μαχητική, μια ακτιβίστρια. Που θα αφήσει το σπίτι της για να μιλήσει σε συνεντεύξεις Tύπου, με μόνο κίνητρο την αγάπη για το παιδί που αρνείται να το αφήσει στα νύχια του Μπους και της συμμορίας του. Μια ταινία για τη μεταμόρφωση της Ραμπιγιέ από πρόβατο σε τίγρη.

Το σαρωτικό της πέρασμα παρασέρνει τους πάντες (βραβείο γυναικείας ερμηνείας στο φεστιβάλ του Βερολίνου για την Μελτέμ Καπτάν). Οι συνάδελφοι του Μπέρναρντ στο δικηγορικό γραφείο δεν μπορούν να αντισταθούν στην επέλαση των τάπερ με τους μεζέδες με τους οποίους η Ραμπιγιέ γιορτάζει κάθε καλή είδηση, η οποία κάθε φορά πιστεύει πως είναι το τέλος του αγώνα, αλλά δεν είναι. Η Ραμπιγιέ ενσαρκώνει τον ηρωισμό που κρύβει μέσα του κάθε άνθρωπος.

Και μαζί της μεταμορφώνεται και ο Μπερνάρντ. Ο φιλελεύθερος Γερμανός που αντιμετώπιζε αποστασιοποιημένος τις διάφορες περιπτώσεις παθιάζεται, αφοσιώνεται ολόψυχα στον αγώνα που δίνει μαζί με τη Ραμπιγιέ σε σημείο που παραμελεί τα άλλα του καθήκοντα και γίνεται ο καλύτερος της φίλος, ο συνοδοιπόρος. Και μαζί με τους δύο αυτούς αλλάζει και η οικογένεια της Ραμπιγιέ. Ο δεύτερος αδερφός φροντίζει τον μικρό, του μαγειρεύει και τον διαβάζει, γιατί καταλαβαίνει πως η μητέρα τους τώρα είναι απασχολημένη με κάτι πολύ πιο σημαντικό. Η πίστη της μητέρας πως ο Μουράτ θα γυρίσει, ακόμα κι όταν ο πατέρας λιποψυχεί, είναι αυτή που θα κρατήσει την οικογένεια ενωμένη μέχρι το τέλος. Γιατί η αγάπη της μάνας δεν έχει αρχή, ούτε τέλος.

Βαθιά πολιτική ταινία, γιατί στηλιτεύει ένα πολιτισμικό συγκείμενο το οποίο δαιμονοποιεί θρησκείες και πιστούς. Οι περισσότεροι έγκλειστοι στο Γκουαντάναμο βρίσκονταν εκεί επειδή ήταν μουσουλμάνοι. Η δυτική κοινή γνώμη αρέσκεται τις τελευταίες δεκαετίες να βλέπει στο πρόσωπο του κάθε μουσουλμάνου έναν φανατικό ζωσμένο με δυναμίτη που θα ορμήξει μέσα στη καφετέρια που συχνάζουν τα παιδιά της. Και δεν την νοιάζει αν η μπάλα παίρνει δίκαιους και άδικους. Καλύτερα ένας αθώος μουσουλμάνος στο κολαστήριο παρά ένας φανατικός ελεύθερος, σκέφτονται, αντιστρέφοντας πλήρως μετά από διακόσια χρόνια το πνεύμα του Διαφωτισμού. Και ξεχνώντας πως πάνω σε αυτό ακριβώς το πνεύμα του Διαφωτισμού δομήθηκε όλο το ιδεολόγημα της Ευρώπης που προασπίζεται την Ελευθερία και ηγείται του πολέμου ενάντια στον σκοταδισμό. Και χωρίς αυτόν τον Διαφωτισμό μένει μόνο ο ρατσισμός και η μισαλλοδοξία της αποικιοκρατίας.

Ο πολύπειρος και πολυβραβευμένος σε Κάννες και Βερολίνο Αντρέας Ντρέσεν ξέρει πώς να χειριστεί μια δραματική ιστορία που θα μπορούσε να γίνει εύκολα ένα ξεχειλωμένο μελό για εύκολο κλάμα. Με τις κατάλληλες δόσεις χιούμορ αλλά και σοβαρότητας και συγκίνησης εκεί που χρειάζεται, αποφεύγει το εύκολο φινάλε, μένει προσγειωμένος στον αρχικό του στόχο και μας βοηθάει να γνωρίσουμε ανθρώπους που θα χαιρόμαστε να είχαμε κάποια στιγμή στη ζωή μας συναντήσει.

RABIYE KURNAZ VS. GEORGE BUSH Trailer

Active Member - Πάμε (Γκουαντάναμο) | Pame (Guantanamo) - Official OUTRO Live