Η Νεφέλη Φασούλη στο 20/20: «Το αφιέρωμα στον Γιάννη Σπανό είναι μια συναρπαστική εμπειρία και η Τάνια στέκεται δίπλα μας με περίσσεια ζεστασιά και αγάπη»

Λίγο πριν ανέβει στη σκηνή του Θεάτρου Παλλάς για την επανάληψη του αφιερώματος στον μεγάλο Γιάννη Σπανό υπό την Τάνια Τσανακλίδου, η Νεφέλη Φασούλη μιλά αποκλειστικά στο 20/20.

Η Νεφέλη Φασούλη στο 20/20: «Το αφιέρωμα στον Γιάννη Σπανό είναι μια συναρπαστική εμπειρία και η Τάνια στέκεται δίπλα μας με περίσσεια ζεστασιά και αγάπη»
ΠΡΟΒΟΛΗ

Μετά την ιστορική συναυλία-αφιέρωμα στον συνθέτη Γιάννη Σπανό στο Ηρώδειο τον περασμένο Οκτώβριο, που σκόρπισε συγκίνηση αλλά και αισιοδοξία στο κοινό που είχε την ευκαιρία να την απολαύσει, η Τάνια Τσανακλίδου ετοιμάζει και μια δεύτερη, συλλεκτική βραδιά αφιερωμένη στον μεγάλο συνθέτη, αυτή τη φορά στο Θέατρο Παλλάς, τη Δευτέρα, 30 Ιανουαρίου.

Μαζί της θα είναι και πάλι η Λιζέτα Καλημέρη, η Μαρία Παπαγεωργίου, ο Γιάννης Παπαγεωργίου, ο Φώτης Σιώτας, αλλά και η Νεφέλη Φασούλη, με την οποία μιλάμε αποκλειστικά στο 20/20 με αφορμή την επανάληψη αυτού του αφιερώματος.

Όταν πρόκειται για νέους καλλιτέχνες, ένας δημοσιογράφος δεν μπορεί παρά να παραδεχτεί πως, μετά τους γίγαντες της δημιουργίας, αυτοί είναι που αποτελούν αξιέραστα άτομα για συνέντευξη. Το να πιάνεις κάποιον στο ξεκίνημά του και να αφουγκράζεσαι τα όνειρα και τις αγωνίες του έχει την τιμητική του, ιδίως αν σκεφτείς πως θα δεις αυτόν τον άνθρωπο να κάνει την προσπάθεια να διαγράψει τη δική του, μοναδική πορεία.

Ένα τέτοιο, τρανό παράδειγμα, είναι και η Νεφέλη Φασούλη. Οι λόγοι, πολλοί και διάφοροι. Γιατί μας έχει κινήσει ήδη την περιέργεια, είτε αυτό το κάνει συνειδητά, είτε ασυνείδητα. Γιατί στην τέχνη της δεν καταπιάνεται με ύποπτων προθέσεων θέματα. Γιατί μοιάζει με βινύλιο που έχει δυο πλευρές, από τη μία τζαζ κι από την άλλη λαϊκό. Για όσα ζήσαμε στην «Ταράτσα του Φοίβου» τόσες καλοκαιρινές νύχτες. Γιατί ξέρει να σου μιλήσει στ’ αλήθεια για τη ζούγκλα (ή τον μαγικό κόσμο) του Παγκρατίου, αφού έχει περάσει εκεί όλη της τη ζωή. Και το καλύτερο; Γιατί ο Δεληβοριάς έχει γράψει τον πρώτο της δίσκο κι αυτό αρκεί. Τέλος, γιατί ίσως είναι από εκείνους τους καλλιτέχνες στους οποίους αξίζει να εναποθέσεις τις ελπίδες σου για ένα καλύτερο μέλλον.

Το αφιέρωμα στον Γιάννη Σπανό, που απολαύσαμε τον περασμένο Οκτώβρη στο Ηρώδειο, επιστρέφει στο Θέατρο Παλλάς, τη Δευτέρα 30 Ιανουαρίου. Πώς ήταν για εσένα η συμμετοχή σου σε αυτή την ιστορική συναυλία; Αξίζει τελικά μια επανάληψη;

Και μία και δύο επαναλήψεις. Για εμένα ήταν σαν να έζησα για λίγες μέρες στην εποχή του Νέου Κύματος, που δεν την πρόλαβα αλλά πολύ μου ταιριάζει. Και το Ηρώδειο είναι πάντοτε μια σπουδαία εμπειρία, σκέτη ομορφιά. Σχεδόν όλο τον περασμένο Σεπτέμβρη που ετοιμαζόταν η συναυλία βουτήξαμε στη μουσική και την τέχνη αυτού του πολυσχιδούς συνθέτη και ανθρώπου, και ήρθαμε πολύ κοντά του μέσω της υπέροχης Τάνιας Τσανακλίδου, που ζήσανε τόσα μαζί. Δεν πρόλαβα να τον γνωρίσω και να τον μάθω όσο ήταν μαζί μας, και νομίζω πολλοί από όσους τραγουδάμε σε αυτό το αφιέρωμα. Εγώ κρέμομαι από τα χείλη της Τάνιας, λοιπόν, για να μάθω τόσο από τις ερμηνείες, όσο και από τις ιστορίες της. Νομίζω έχουμε πολλά να πάρουμε και να μάθουμε ακόμη για τον Γιάννη Σπανό, τη μουσική και τη σπουδαία προσωπικότητά του, και το να βρισκόμαστε όλοι μαζί και να τον τραγουδάμε είναι ο μόνος τρόπος.

Το να τιμάς τη ζωή και το έργο ενός τόσο σημαντικού συνθέτη και να συνεργάζεσαι με ιερά τέρατα της μουσικής, όπως η Τάνια Τσανακλίδου, πώς σε κάνει να νιώθεις;

Με κάνει να νιώθω πως κάτι κάνω καλά, αφού αυτούς τους ανθρώπους τους νιώθω δικούς μου από πάντα, σαν οικογένεια. Το να εισπράττεις την αποδοχή τους είναι ζωτικής σημασίας. Ανεβαίνουν φυσικά και οι προσδοκίες, και το άγχος να αντεπεξέλθεις αντίστοιχα αλλά όλο αυτό είναι μία συναρπαστική εμπειρία και η Τάνια στέκεται δίπλα μας με περίσσεια ζεστασιά και αγάπη. Το έργο του Γιάννη Σπανού με κάνει να νιώθω ο εαυτός μου, αφού με έναν μαγικό τρόπο είναι ο ίδιος άνθρωπος που υπογράφει την «Αλάνα» ή τον «Ναύτη», αλλά και τα ρομαντικά εκείνα τα καλοκαίρια, και θεωρώ πως ανήκω και εγώ και στα δυο. Το να συμμετέχω λοιπόν σε αυτό το αφιέρωμα είναι σαν να μου δίνεται μία δεύτερη ευκαιρία για όσα δεν πρόλαβα να ζήσω.

Κινείσαι με εντυπωσιακή άνεση ανάμεσα σε ποπ, τζαζ, λαϊκούς, αλλά και παραδοσιακούς ήχους. Πού χτυπάει η καρδιά σου περισσότερο;

Η καρδιά μου χτυπάει νομίζω στην μουσική και στον άνθρωπο. Όλα αυτά τα είδη μουσικής που αναφέρονται έχουν ένα σημαντικό κοινό στοιχείο, είναι ή ήταν κάποια στιγμή λαϊκά σε κάποιο μήκος και πλάτος του κόσμου. Η περιέργειά μου έγκειται νομίζω στο να βρω τον κοινό τόπο που κάνει όλα αυτά τα είδη δημοφιλή, τι θέλει ο άνθρωπος να εκφράσει στην προκειμένη φάση, ποια η ιστορία του ο πόνος του και τα βάσανα του, μέσα από τη μουσική πάντα. Όλες οι μουσικές από κάπου ήρθαν και κάπου πηγαίνουν και ο απώτερος στόχος μου είναι να ανακαλύψω το από πού και για πού.

Η δημιουργική σου πορεία ως τώρα ήταν το αποτέλεσμα πολλής δουλειάς, ή μια σειρά από ευτυχείς συγκυρίες; Ποια είναι η εκτίμησή σου;

Σίγουρα είναι και τα δυο. Πιστεύω στις ευτυχείς συγκυρίες, οι οποίες όμως θεωρώ πως κάνουν τον κύκλο τους και επιστρέφουν γρήγορα, άρα θα έχεις πάντοτε μίαν ευκαιρία να αρπάξεις και κάτι θα βγει, αν δεν ήρθε τώρα. Απλά πρέπει συνεχώς να δοκιμάζεις, αν το αφήσεις, σε αφήνει. Μου είναι πολύ δύσκολο να παραδεχτώ ότι δούλεψα αρκετά για κάτι, πάντα θα θεωρώ την προσπάθεια ανεπαρκή ή ότι μπορούσα και καλύτερα, το τραύμα του καλού παιδιού/μαθητή δηλαδή. Αλλά αν ανατρέξω στην τελευταία δεκαετία, σίγουρα τραγουδάω και περιοδεύω ασταμάτητα με μουσικούς όλου του φάσματος, εκ των πραγμάτων λοιπόν κάπου θα οδηγούσε όλο αυτό, στα δέκα χρόνια ήρθαν πολλές ευτυχείς συγκυρίες για να φτάσουμε εδώ.

Μπορείς να φανταστείς τη ζωή σου χωρίς το Φοίβο Δεληβοριά; Πώς θα ήταν αν δεν είχε βρεθεί στο δρόμο σου;

Νομίζω πως η γνωριμία μου με το Φοίβο ήταν νομοτελειακή, θα γινόταν αργά η γρήγορα. Εμένα ο Φοίβος υπήρχε στη ζωή μου από την εφηβεία μου, που έπαθα έρωτα με τα τραγούδια του και τον τρόπο που έβλεπε τη ζωή, κι ας μην ήμουν εγώ στη δική του. Μεγαλώνοντας λοιπόν νομίζω ότι έκανα άθελά μου μια προεργασία για να γνωριστούμε, ήμασταν ήδη πολύ κοντά, αν και μακριά. Αν τώρα δεν είχα συναντηθεί μαζί του ούτε καν ως ακροάτρια, θα ήμουν σίγουρα χειρότερος άνθρωπος και περισσότερο αδιάφορη με τη ζωή γύρω μου.

Έχεις αγωνία να φτάσεις στην επιτυχία, ή δεν σε συγκινεί το κυνήγι αυτό;

Όχι, η μόνη μου αγωνία είναι να είμαι συνεχώς αρκετά καλή, για όλους όσους περιμένουν πράγματα από μένα, που είναι με έναν τρόπο συγγενείς ανησυχίες αλλά στη δική μου περίπτωση η αγωνία μου αφορά μόνο στο να ικανοποιηθούν κυρίως οι γύρω μου αντί για μένα. Το δουλεύω όμως, το να μην με επηρεάζουν οι προσδοκίες είναι ο «στόχος» του 2023.

Όταν τραγουδάς, αναμετριέσαι με κάτι διαφορετικό, ξορκίζεις κάτι; Θα προτιμούσες να βρίσκεσαι σε ένα γραφείο ως νομικός; Πού αισθάνεσαι πιο «χρήσιμη»;

Όταν τραγουδάω νομίζω επικοινωνώ όσο πιο κατανοητά μπορώ με τη φωνή μου το νόημα του στίχου, τι πρέπει να ειπωθεί με αυτό το τραγούδι και τι να μείνει στον ακροατή. Αν πρέπει να αναμετρηθώ ή να ξορκίσω θα το κάνω, κυρίως γιατί αυτό ήθελε ο στιχουργός του -και ο μουσικοσυνθέτης φυσικά, αλλά σε αυτήν την περίπτωση κυριαρχούν οι λέξεις- και αυτός είναι και ο σκοπός του τραγουδιού. Σίγουρα δεν θα προτιμούσα να βρίσκομαι σε ένα γραφείο, αλλά είμαι πολύ σίγουρη ότι και εκεί θα μπορούσα να φανώ χρήσιμη. Όλα για καλό είναι. Απλώς με το τραγούδι μιλάς σε πολύ μεγαλύτερη μερίδα κόσμου και άμεσα, αφού μιλάς κατευθείαν στην ψυχή και το πνεύμα, και φυσικά προτιμώ να είμαι χρήσιμη στο να επικοινωνώ έτσι, παρά με χαρτιά και τηλέφωνα.

Εκτός από εμάς τους ακροατές, σε ποιον απευθύνεσαι μέσα από τα τραγούδια σου; Υπάρχει πάντα ένας αποδέκτης, ακόμα και μέσα στη φαντασία σου;

Καμιά φορά βοηθάει να έχεις στον μυαλό σου έναν άνθρωπο, έναν αποδέκτη ή μια ιστορία, αλλά σκοπός είναι αυτό που κάνεις να αφορά περισσότερους. Νομίζω αναλόγως το κομμάτι και το στίχο, όπως είπα και πιο πριν, αλλά και τη συγκυρία στην οποία εκτίθεμαι, έχω στον μυαλό μου διαφορετικούς αποδέκτες, που με βοηθούν να επικοινωνώ πιο ρεαλιστικά το νόημα, που γίνεται τελικά ένα κοινό κτήμα.

Πού ανήκεις; Νιώθεις πως ανήκεις σε μια γενιά νέων ανθρώπων, που έχει να προτείνει κάτι διαφορετικό;

Όχι, αυτός είναι ρόλος που φοβάμαι πολύ να τον αναλάβω, και νομίζω πως στην τελική το αν αυτό που κάνεις είναι διαφορετικό και ρηξικέλευθο δεν είναι σωστό να κρίνεται από σένα αλλά από τα ίδια τα γεγονότα και καμία φορά την ιστορία. Το μόνο σίγουρο είναι πως αγαπώ πολύ τη μουσική, για αυτό και προσέχω όσο πιο πολύ μπορώ τον ήχο μου και προσπαθώ να πρωτοτυπήσω εκεί, και να τραγουδάω καλά τραγούδια, με λόγια που τα αισθάνομαι και πνίγομαι από τον ενθουσιασμό μου να τα επικοινωνήσω σε άλλους. Τώρα αν αυτό τελικά μας βγάλει σε κάτι διαφορετικό και πρωτότυπο, καλώς να έρθει.

Πώς διαχειρίζεσαι όλο το θυμό και το μίσος που βράζει γύρω μας; Νιώθεις το ίδιο; Πολεμάς την αρνητικότητα;

Εύχομαι συνεχώς όλο αυτό να στρεφόταν σε πιο σωστή κατεύθυνση και όχι στο αναμεταξύ μας, γιατί αυτό θέλουν να είμαστε. Αισθάνομαι το μίσος και την οργή να ξεχειλίζει σε άχρηστες μάχες και αναρτήσεις στο Τwitter και στο Facebook αλλά αναρωτιέμαι ταυτόχρονα πώς φτάσαμε σε έναν μιθριδατισμό, να θεωρούμε καθημερινότητα τις παράνομες παρακολουθήσεις, τη διαφθορά και το παρακράτος; Την αρνητικότητα δεν την πολεμάω, έχει δηλητήριο για αυτό μαθαίνω να φυλάγομαι από αυτήν φτιάχνοντας ένα οχυρωμένο χωριό από ανθρώπους που αγαπάω και με αγαπάνε.

Τι σημαίνει να είσαι η «Μούσα του Παγκρατίου»; Εξήγησέ μας.

Ο κολακευτικός προσδιορισμός προήλθε νομίζω από έναν συνδυασμό του μύθου και της ιστορίας. Στο μύθο οι μούσες ήταν οι θεές του τραγουδιού, του γλεντιού και της ποίησης, με φοβερά εμπνευστικές φωνές που μάλιστα ο θεός Απόλλωνας/Φοίβος διηύθυνε την χορωδία τους. Λέγεται πως οι φωνές τους έφερναν την δημιουργία - και κάπως έτσι λειτούργησε νομίζω και στην δική μας περίπτωση. Μούσα του Παγκρατίου νομίζω είναι ένα κορίτσι που μεγάλωσε στο Παγκράτι, από την προ κρίσης εποχή μέχρι και τα «μεγαλεία» που βιώνει η περιοχή σήμερα και θέλησε να πει τις ιστορίες της τραγουδώντας. Την άκουσε ο σύγχρονος πια Φοίβος και τη μετουσίωσε σε ολόκληρο δίσκο, γράφοντας δέκα τραγούδια  που συνοψίζονται στον δίσκο ο “Κόσμος σου”.

Επικοινωνία: zuma communications


INFO

«Η Τάνια Τσανακλίδου τιμά το έργο του Γιάννη Σπανού»

Θέατρο Παλλάς

Δευτέρα 30 Ιανουαρίου στις 21:00

Μετά την ιστορική συναυλία-αφιέρωμα στον συνθέτη Γιάννη Σπανό στο Ηρώδειο τον περασμένο Οκτώβριο, που σκόρπισε συγκίνηση αλλά και αισιοδοξία στο κοινό που είχε την ευκαιρία να την απολαύσει, η Τάνια Τσανακλίδου ετοιμάζει μια ακόμα συλλεκτική βραδιά αφιερωμένη στον μεγάλο μας συνθέτη, αυτή τη φορά στο Θέατρο Παλλάς τη Δευτέρα 30 Ιανουαρίου.

Μετρώντας περίπου 50 χρόνια από την πρώτη τους συνάντηση στον «Μορμόλη» (1974) και 40 από την πρώτη μεγάλη και ολοκληρωμένη συνεργασία τους στο «Φίλε…» (1982), που επαναλήφθηκε τρία χρόνια μετά (1985) με τον δίσκο «Της βροχής και της νύχτας», η μεγάλη ερμηνεύτρια επιμελείται καλλιτεχνικά και ερμηνεύει ένα πρόγραμμα-φόρο τιμής στον συνθέτη που σφράγισε τη μουσική ιστορία μας, χαρίζοντάς μας εμβληματικά κομμάτια.

Προσκαλώντας και πάλι στη σκηνή του Θεάτρου Παλλάς τη Λιζέτα Καλημέρη, τη Μαρία Παπαγεωργίου, τον Γιάννη Παπαγεωργίου, τον Φώτη Σιώτα και τη Νεφέλη Φασούλη, η Τάνια Τσανακλίδου σκύβει με αγάπη, σεβασμό και φρέσκια ματιά στο ανεξάντλητο και πάντα ζωντανό έργο του Γιάννη Σπανού και, με τον Κώστα Νικολόπουλου να διευθύνει την ορχήστρα και να ενορχηστρώνει, στήνει μια σπάνια μουσική γιορτή προς τιμήν του.

Μια σπουδαία καλλιτεχνική ομάδα υπό την Τάνια Τσανακλίδου έρχεται με λόγια μόνο της καρδιάς στο Θέατρο Παλλάς για να μας ξεναγήσει στο αστείρευτο μουσικό σύμπαν του Γιάννη Σπανού. Στο μαγευτικό αυτό ταξίδι θα είμαστε όλοι εκεί.

Διάρκεια παράστασης: 120 λεπτά χωρίς διάλειμμα

Προπώληση: viva.gr

Ακολουθήστε το 20/20 Magazine στο Google News, στο Facebook, το Twitter και το Instagram.
ΠΡΟΒΟΛΗ