Το ραντεβού μας με τους Μουσικούς του Κουτιού ήταν στις 7, στην πρόβα ήχου. Τα πρόσωπα των μουσικών που κατέφθαναν ένας ένας στο Club του Σταυρού του Νότου «φορτωμένοι» με όργανα, όλα γνώριμα. Ο Λάμπης, ο Θανάσης, ο Γιάννης, ο Βύρωνας, ο Δημήτρης και ο Στέλιος έχουν -κι έχουμε κι εμείς- την τύχη να μπαίνουν στα σπίτια μας κάθε εβδομάδα, μέσα από την εκπομπή «Μουσικό κουτί». Μια τύχη που μόνο τυχαία δεν είναι, αφού τόσο ατομικά ο καθένας τους όσο και ως σύνολο έχουν αποτελέσει, τρεις σεζόν τώρα, έναν βασικό παράγοντα στην επιτυχία και τον σεβασμό που απολαμβάνει η συγκεκριμένη εκπομπή από κάθε μουσικόφιλο.

Το soundcheck απαιτεί αρκετή προετοιμασία και λεπτομέρεια: από την καλοφτιαγμένη πεταλιέρα του Λάμπη Κουντουρόγιαννη, με την οποία μεταμορφώνει την ηλεκτρική κιθάρα του κατά βούληση, τους ηλεκτρονικούς ήχους του Θανάση Τσακιράκη που συμπληρώνουν τον φυσικό ήχο των τυμπάνων του, τα εφέ στο μπάσο του Βύρωνα Τσουράπη, μέχρι τον ήχο του βιολιού του Δημήτρη Καζάνη, των πνευστών και κρουστών του μαέστρου Γιάννη Δίσκου και τα δίσκαλα πλήκτρα του Στέλιου Φραγκού, που «αγκαλιάζουν» τον ήχο της μπάντας. Όλα όσα αποτελούν τον ήχο τους τηλεοπτικά μεταφέρονται και επί της live σκηνής. Ήταν κάτι που ευχόμουν, αλλά και κάτι που περίμενα. Δεν λείπουν όμως και οι εκπλήξεις.

Η μεγαλύτερη από αυτές, αφορά το τραγουδιστικό κομμάτι. Στην τηλεοπτική τους παρουσία, οι Μουσικοί του Κουτιού δίνουν ένα δείγμα των φωνητικών τους ικανοτήτων, κάνοντας συχνά vocals και πιο σπάνια αναλαμβάνοντας -κυρίως ο Λάμπης ή ο Βύρωνας- κάποια αγγλόφωνα μέρη. Στα δικά τους live πλέον, ο Βύρων Τσουράπης και ο Λάμπης Κουντουρόγιαννης εναλλάσσονται στο έντεχνο και το αγγλόφωνο κομμάτι αντίστοιχα και ο Στέλιος Φραγκούς συμπληρώνει ερμηνείες σε «πειραγμένα» λαϊκά και παραδοσιακά. 

Όλοι τους τα καταφέρνουν καλά. Τα χιλιόμετρα που έχει διανύσει ο Λάμπης -και με τους Wedding Singers- στο ξένο ρεπερτόριο είναι ορατά και στη φωνή του. Ο Βύρωνας, από την άλλη, τόσο στα -πρόσφατα- τραγούδια της προσωπικής του δισκογραφίας όσο και στις πιο έντεχνες στιγμές του προγράμματος, στέκεται γερά αλλά και με ευαισθησία μπροστά στο μικρόφωνο. Ξεχωριστή είναι η νότα που δίνει στο πρόγραμμα τραγουδιστικά και ο Στέλιος, κάνοντας μικρές ανατροπές. Ωστόσο, η μεγάλη έκπληξη προέρχεται από τον Θανάση Τσακιράκη και την ερμηνεία του στο «Πώς να σωπάσω» των Σταύρου Ξαρχάκου και Κώστα Κινδύνη, που έχει τραγουδήσει ο Νίκος Ξυλούρης, σε μία καταπληκτική διασκευή συνολικά, που -κατά την άποψή μου- θα άξιζε ακόμα και να δισκογραφηθεί.

Η δεύτερη έκπληξη αφορά το ρεπερτοριακό κομμάτι και το πώς οι Μουσικοί του Κουτιού καταφέρνουν να γεφυρώσουν τόσα διαφορετικά είδη σε ένα σφιχτό πρόγραμμα με καλή ροή, όπου τίποτα δεν «ξενίζει». Οι «ανταλλαγές» ανάμεσα σε μουσικούς κόσμους και διαφορετικά ηχοχρώματα δίνουν και παίρνουν, χωρίς ωστόσο να χάνεται η αίσθηση της δεμένης μπάντας με ξεκάθαρο προσανατολισμό. Ακόμα κι όταν οι γέφυρες μεταξύ των ειδών μοιάζουν με ακροβασίες. Δεν είναι αυτονόητο, για παράδειγμα, ότι ένα πρόγραμμα που συμπεριλαμβάνει το «Disco Partizani» και το «Εγώ δεν είμαι ποιητής» θα βγάλει νόημα. Κι όμως, στο τέλος της ημέρας, αυτό που κάνουν επικοινωνεί με το κοινό, όπως πάντοτε η καλή μουσική επικοινωνεί όταν οι μουσικοί επί σκηνής έχουν δουλέψει με λεπτομέρεια για να συμβεί αυτό.

Το επόμενο σχόλιό μου έχει να κάνει με το μέλλον. Δεν ξέρω αν η μπάντα των Μουσικών του Κουτιού είναι προαποφασισμένο να αποτελεί μία cover band ή αν υπάρχει αυτή η ξεχωριστή δημιουργικότητα που μπορεί να την κάνει να αποκτήσει το δικό της πρωτότυπο υλικό. Ο χρόνος θα δείξει τι μπορεί να μας προσφέρει και τι μπορούμε να περιμένουμε από αυτήν. Το μόνο βέβαιο είναι ότι καθένας από τους συγκεκριμένους έξι μουσικούς έχει την αξιοσύνη που απαιτείται για να πατά τη σκηνή με αυτοπεποίθηση και να χαρίζει στιγμές δεξιοτεχνίας. Και πως το μουσικό και ηχητικό αποτέλεσμα της μπάντας που φτάνει στον ακροατή ξεπερνά τα γνωστά εγχώρια δεδομένα. Κι όταν αυτό συνδυάζεται με μία βραδιά στην οποία πάνω απ’ όλα θα περάσεις καλά, είναι σίγουρα μία καλή αρχή.

Ως επίλογος, ακολουθεί το αποκλειστικό video διά χειρός και αυτό -όπως και οι φωτογραφίες του άρθρου- της Μαρίας Γαλάτη από την πρόβα ήχου τους, που αιχμαλώτισε κάτι μαγικό από την ενέργειά τους επί σκηνής, λίγη ώρα πριν από το live. Τόσο εμείς όσο και το -πολυπληθές- κοινό στον Σταυρό του Νότου, τους απολαύσαμε πραγματικά. Το μόνο που θα ευχηθώ στους Μουσικούς του Κουτιού είναι να συνεχίσουν έτσι - και ακόμα πιο τολμηρά. Γιατί όπου και όποτε στη μουσική η τόλμη συνδυάστηκε με το ταλέντο και τη γνώση, έγιναν θαύματα.

Φωτογραφίες/video: Μαρία Γαλάτη

Επεξεργασία: Αντώνης Παπαβομβολάκης 

Επικοινωνία: zuma communications