Στις αρχές του Φλεβάρη, κυκλοφόρησε το νέο τραγούδι του Γιώργου Νικηφόρου Ζερβάκη, με τίτλο «Άλλος ένας». Τη σκηνοθεσία του υπογράφει ο Θοδωρής Παπαδουλάκης, πασίγνωστος για την τηλεοπτική σειρά «Το νησί» και μία σειρά από άλλες -εξαιρετικής αισθητικής πάντα- σκηνοθετικές του δουλειές.

Το video του τραγουδιού είναι μία εντυπωσιακή 6λεπτη ταινία.

Διαβάζω το σημείωμα που συνοδεύει την κυκλοφορία. «Και ενώ όλα στη ζωή σου φαίνεται να πηγαίνουν καλά, ξυπνάς ένα πρωί και βλέπεις στην τηλεόραση την εικόνα ενός μικρού παιδιού που κείτεται νεκρό πάνω στην υγρή άμμο. Στις 2 Σεπτεμβρίου του 2015 το μικροσκοπικό σώμα του τρίχρονου Αϊλάν ξεβράστηκε άψυχο σε μια παραλία των τουρκικών ακτών, κοντά στο Μπόντρουμ. Ο μικρός πνίγηκε σε ναυάγιο στο Αιγαίο μαζί με τον αδελφό του Γκαλίπ, την μητέρα του Ρεχάνα και εννέα ακόμη πρόσφυγες», αναφέρει μεταξύ άλλων ο Γιώργος Νικηφόρου Ζερβάκης, για να συμπληρώσει: «8 χρόνια μετά ακόμα τίποτα δεν έχει αλλάξει. Αν τα παιδιά που χάθηκαν μπορούσαν να πουν δυο κουβέντες σε όλους αυτούς που στήνουν τείχη αντί “γέφυρες” σκέφτηκα πως θα μιλούσαν με τους στίχους αυτού του τραγουδιού».

Δράττομαι της ευκαιρίας και του ζητώ να μας πει περισσότερα. Αυτό που με συντρίβει είναι η ιδέα ότι οι εικόνες ξεχνιούνται, όσο τραγικές κι αν είναι. Ότι τείνουμε με τον καιρό να συνηθίσουμε στη θέαση τέτοιων εικόνων, αλλά και γενικότερα να συμβιβαστούμε με το «άλυτο» πρόβλημα του μεταναστευτικού, που μας ξεπερνάει και το οποίο είμαστε «πολύ μικροί για να το αλλάξουμε». Ο Γιώργος είναι καλλιτέχνης, δεν είναι πολιτικός. Γι’ αυτό και η οπτική του με ενδιαφέρει. Δεν παριστάνει ότι έχει τις λύσεις. Έχει κάτι ουσιαστικό και γνήσιο. Την ανάγκη να εκφραστεί και την πρόθεση να ευαισθητοποιήσει.

Αυτό που σε οδήγησε στη δημιουργία του τραγουδιού, ήταν η θέλησή σου να βοηθήσεις, από τη δική σου μεριά, ώστε η εικόνα του μικρού Αϊλάν να μην ξεχαστεί;

Ο μικρός Αϊλάν δυστυχώς πνίγεται κάθε μέρα. Δεν είναι υπενθύμιση. Είναι η προσπάθεια για μία συλλογική αφύπνιση. Ένας τρόπος όλοι να παρακινηθούν και να πράξουν τα δέοντα προς μια πάντα κατεύθυνση, τη λογική, την ανθρώπινη.

Ποιο είναι το συναίσθημα που δεν ξεπεράστηκε ποτέ μέσα σου, οκτώ χρόνια αφότου πρωτοαντίκρισες τη συγκεκριμένη φωτογραφία;

Με στοίχειωσε. Μου προκαλεί εναλλασσόμενα συναισθήματα, πόνου και θυμού, αναγεννά το μόνιμο ερώτημα για το πού πάει η ανθρωπότητα. Τι δύναμη είναι αυτή που κάνει ολόκληρο τον πλανήτη να κλείνει τα μάτια του και να αδιαφορεί για αυτό το τρομερό έγκλημα που συντελείται;

Πόσο φοβάσαι το ενδεχόμενο να «συνηθίσαμε» πλέον εικόνες σαν αυτή; Πώς μπορούμε να αποτρέψουμε να μας συμβεί κάτι τέτοιο;

Πολύ το φοβάμαι, πάρα πολύ δυστυχώς. Μας φαίνεται πια αυτονόητο να ακούσουμε ότι πνίγηκαν και άλλοι άνθρωποι σήμερα, και άλλα παιδιά. Ο κόσμος πρέπει να ενημερωθεί για το τι συμβαίνει στην πραγματική του διάσταση, μόνο έτσι θα δράσουμε συλλογικά και με κοινό στόχο.

Η οπτικοποίηση από τον εξαιρετικό σκηνοθέτη Θοδωρή Παπαδουλάκη, τι σημαντικό ήρθε να προσθέσει σε όσα έχει να πει το τραγούδι;

Μια εικόνα χίλιες λέξεις, ένα έργο του Θοδωρή άπειρα συναισθήματα. Ο τρόπος που προσεγγίζει κάθε ευαίσθητο θέμα με κάνει να του έχω απόλυτη εμπιστοσύνη για το ότι το αποτέλεσμα θα μου δημιουργήσει συναισθήματα χωρίς να μου τα επιβάλλει. Καταλαβαίνετε τη διαφορά.

Αυτή η «παγκόσμια υποκρισία» απέναντι στο μεταναστευτικό, όπως αναφέρεις και στο σημείωμά σου, κατά πόσο σε θυμώνει και κατά πόσο σε ενεργοποιεί ακόμα περισσότερο ως πολίτη;

Είναι απογοητευτικό να βλέπουμε τόσα χρόνια, τόσους -υποτίθεται- υψηλόβαθμους να τριγυρνάνε και να μιλάνε για το συγκεκριμένο θέμα και το αμέσως επόμενο λεπτό να μη πράττουν τίποτα. Αντιλαμβάνεσαι πως η δύναμή σου δεν είναι όλοι αυτοί, αλλά ο διπλανός σου.

Είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι, με την απάθεια και την ανοχή μας σε κυβερνήσεις που «κλείνουν τα μάτια» μπροστά σε αυτή την τραγωδία, για κάθε ανθρώπινη ζωή που χάνεται;

Πραγματικά είναι αποκαρδιωτικό να αντιλαμβάνεσαι πως μπορεί να γίνεται πολιτική πάνω σε νεκρούς. Χάνεται κάθε εμπιστοσύνη και σεβασμός στις εξουσίες και την ίδια την ανθρωπότητα. Δεν κλείνουν τα μάτια. Εργαλειοποιούν τα βάσανα κάθε συνάνθρωπου που τόλμησε να ονειρευτεί ένα καλύτερο αύριο για τον ίδιο και τα παιδιά του.

Αν μπορούμε να πιάσουμε από κάπου το νήμα της ελπίδας, από πού θα ήταν αυτό;

Ο κόσμος πρέπει να ενημερωθεί σωστά για το τι γίνεται, για τις αιτίες που οι άνθρωποι αυτοί αφήνουν τα σπίτια τους και ξενιτεύονται. Η αμερόληπτη ενημέρωση, η αφύπνιση κάθε λογικής φωνής και η προτροπή από τον καλλιτεχνικό κόσμο είναι μια αρχή για να πιστέψουμε πως αυτό το έγκλημα θα σταματήσει.

Άλλος ένας / στίχοι

Εσύ που τολμάς σαν θεός να με κρίνεις
Γεννιέσαι τυχαία στη δίπλα μου γη
Αρνείσαι για λίγο ότι είμαι να γίνεις
Ξεχνώντας πως είμαι ότι είσαι και εσύ

Η σκέψη σου λόγια και ιδέες εκείνων
Που σύννεφα φέρνουν για μαύρη αυγή
Στο λέω με πείσμα αφού είσαι ο ειδήμων
Όσοι σπέρνουν διχόνοια, θερίζουν οργή

Θες να ζεις σαν να ‘σαι ο ένας
όμως είσαι άλλος ένας
υπερασπιστής μίας νοητής γραμμής
αν κοιτάξω λίγο πίσω
τον παππού σου θα αντικρίσω
δάκρυ του κοχλάζει ακόμα
πριν αφήσει αυτό το χώμα
αν μου πει να σε γνωρίσω
πες μου τι να του απαντήσω;

Χορό που ξυπνά στη ψυχή μου τη μνήμη
Χορεύει η ζωή στου νερού την αυλή
Οι θεοί πίνουν νέκταρ μέθυσαν και εκείνοι
Και ο βυθός καρτερεί άλλο ένα παιδί

Συντελεστές τραγουδιού

Στίχοι - Μουσική - Κρητική Λύρα: Γιώργος Νικηφόρου Ζερβάκης
Κιθάρα ακουστική και Ηλεκτρική: Δημήτρης Νεονάκης
Λαούτο - Τζουρά: Παχάκης Μιχάλης
Produced & arranged by Soumka
Ηχογράφηση: Mad hat studio – Μιχάλης Μπουτσάκης
Master: Athens Mastering - Aνέστης Ψαραδάκος

Συντελεστές video

Σκηνοθεσία & Μοντάζ: Θοδωρής Παπαδουλάκης
Σενάριο: Θοδωρής Παπαδουλάκης & Γιώργος Νικηφόρου Ζερβάκης
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Γιώργος Μπομπολάκης
Παραγωγοί: Δημήτρης Ξενάκης, Ιωάννα Δάβη, Γιώργος Νικηφόρου Ζερβάκης
Διεύθυνση Παραγωγής: Δημήτρης Ξενάκης