Τα τραγούδια του Σπύρου Γραμμένου σαν να με πονάνε τελευταία. Σαν να με κάνουν να αισθάνομαι λίγο πιο ανθρώπινος. Σαν να υπάρχει σάρκα κάτω από την πέτσα. Και σαν να διαπιστώνω πως αυτά κάπως συνομιλούν μεταξύ τους. Ιστορίες παράλληλες, με υφή και σύνθεση φανταστικού και πραγματικότητας. «Ψυχή», «Λύκου Κραυγή» και τώρα το «Καμία Μόνη». Το τραγούδι κυκλοφόρησε και επίσημα στις ψηφιακές πλατφόρμες, παρόλο που ταξίδευε ήδη μέσα από τις ζωντανές εμφανίσεις του τους τελευταίους έξι μήνες.

«Τα κορίτσια απόψε στους δρόμους θα βγουν με ένα πέπλο που θα σας πλακώνει», λέει το τραγούδι, που εξερευνά φεμινιστικά, αντιπατριαρχικά και αντικατασταλτικά θέματα. Όπως και να το προσδιορίσει κανείς, ο στίχος «Αν δε γυρίσω, κάψτε την πόλη» συνιστά ένα αίτημα που επιδέχεται μόνο μιας ερμηνείας. Ένα αίτημα που, για να σας προλάβω, δεν απηχεί σε καμία πολιτική ιδεολογία, παρά μόνο στην επιθυμία για ζωή. Για την καταπολέμηση της έμφυλης βίας. Για το δικαίωμα της αναπνοής που δεν διαφεντεύεται. Για να μη γίνεται κανένας και καμία σύνθημα, πανό, άγαλμα, όνομα οδού. Για την άνοιξη που κάθε χρόνο πλέον ξημερώνει όλο και πιο βίαιη. Για την απελπισία μας που γίνεται αγέλη και τρέχει προς τα οδοφράγματα, εκεί που το αίμα τους ρέει.

Γρατζουνίζοντας για άλλη μια φορά αστικές συνειδήσεις, χωρίς απαραίτητα να είναι αυτός ο σκοπός του, ο Σπύρος Γραμμένος μάς βουλιάζει με λόγια βαριά κι ασήκωτα, που γίνονται προσωπικά και συλλογικά. Και πώς να μη γίνουν, δηλαδή, ύστερα από τόσες τρομάρες. Τον συνοδεύει η Νεφέλη Φασούλη, ενώ στα φωνητικά ακούμε τη νεαρή Αγγελίνα. Καταλαβαίνω πως μέσα από αυτό το τραγούδι προσπαθεί με μια σφιξιά του χεριού του να μην αφήσει καμία μόνη της, να μη μας φύγει καμία άλλη.

Προτού ακόμα ξεκινήσει η προώθηση του τραγουδιού στα μέσα επικοινωνίας, εμείς επικοινωνήσαμε με τον Σπύρο Γραμμένο, με αφορμή αυτήν την κυκλοφορία, θέλοντας να αποσπάσουμε απ’ τον ίδιο τα πρώτα, ακατέργαστα συναισθήματα και τις σκέψεις του.

Με το που ξεκινάει η κουβέντα μας μου λέει πως, επί της ουσίας, όσον αφορά στο συγκεκριμένο τραγούδι, δεν έχει να μας πει κάτι περισσότερο από αυτά που έγραψε μέσα από την ανάρτησή του στα social media, πως δηλαδή δεν θα ήθελε να υπάρξει ποτέ λόγος να γραφτεί αυτό το τραγούδι, καθώς επίσης κι ότι δεν θα ήθελε να το είχε γράψει ο ίδιος.

Συνεχίζω θέλοντας να μάθω τους λόγους πίσω από την κυκλοφορία του συγκεκριμένου τραγουδιού. Γιατί ακούμε το «Καμία μόνη» τώρα; «Αυτό το κομμάτι κυκλοφορεί αυτή τη στιγμή γιατί δεν ήθελα να βγει πάνω σε κάποια πολύ φορτισμένη συγκυρία. Το είχαμε καιρό έτοιμο, αλλά δεν μπορούσαμε να το κυκλοφορήσουμε με τόσες γυναικοκτονίες να συμβαίνουν γύρω μας, όπως δεν θα κυκλοφορούσα και τώρα ένα τραγούδι για ένα τρένο, αν το είχα γράψει. Το τραγουδούσα στα live για έξι μήνες, για να μπορέσω να το πω χωρίς ενοχές».

Άραγε ως καλλιτέχνης αναζητούσε μια «νεκρή περίοδο» για να εκφραστεί καλλιτεχνικά με ασφάλεια; Μου απαντά: «Όχι, δεν υπάρχει νεκρή περίοδος. Όλες οι περίοδοι είναι πάντα ένα μπουρδέλο. Μες στα σκατά ζούμε. Οι γυναίκες και οι άντρες κακοποιούνται σεξουαλικά, παρενοχλούνται συνεχώς γύρω μας. Είναι απλώς μια στιγμή που νιώσαμε με τους συνεργάτες μου ότι “τώρα θα το βγάλουμε”».

Τον ρωτάω για το τι είναι αυτό που τελευταία τον ωθεί στο να εμπνέεται κυρίως από όσα μαύρα συμβαίνουν γύρω μας. Γιατί δεν προτιμά να δημιουργήσει μέσα από ένα πιο αισιόδοξο συναίσθημα μέσα του, όπως ο έρωτας; Ευθύς με αποστομώνει: «Δυστυχώς δεν μπορώ να επιλέξω από τι θα εμπνευστώ. Είμαι πολύ ερωτευμένος, αλλά δεν μπορώ να το επιλέξω. Μακάρι να μη χρειαζόταν να γράψω για αυτά. Μακάρι να έγραφα μόνο τραγούδια όπως το “Ω να σου” και το “Θέλω να είσαι εδώ”. Μακάρι να γινόταν αυτό. Δυστυχώς μέσα στην πίεση αυτή που ζούμε, δεν μου βγαίνει κάτι διαφορετικό τελευταία κι αυτό είναι κάτι που με προβληματίζει κι εμένα πάρα πολύ».

Τέλος, πολύ αυθόρμητα τον ρωτάω για το αν έχει να δώσει κάποια συμβουλή. Ηλίθια ερώτηση της στιγμής. Πάλι με βάζει στη θέση μου: «Ρε γαμώτο, θα έπρεπε να είναι τόσο αυτονόητα αυτά τα πράγματα. Το να αγαπάς τον άνθρωπο που ζει δίπλα σου και να του φέρεσαι όπως θα ήθελες να φέρονται και σε εσένα, είναι κάτι τόσο αυτονόητο. Μπορείς να δώσεις συμβουλές εσύ για το πώς μπορεί να φέρεται κάποιος, είτε είναι γυναίκα, είτε άντρας, είτε straight, είτε gay; Δηλαδή ως κοινωνία είμαστε ακόμη σε αυτό το σημείο; Στο σημείο που πρέπει να συζητάμε ακόμη τα αυτονόητα; Είμαστε. Αλλά εμένα μου είναι πολύ δύσκολο να το δεχτώ».

Εμείς θα συνεχίσουμε να φωνάζουμε το σύνθημα που γράφουν τα κορίτσια στους δρόμους με σπρέι: «Αν δε γυρίσω, κάψτε την πόλη». Και θα την κάψουμε. Η αγάπη είναι δωρεάν. Και σ’ αυτήν θ’ αναμετρηθούμε. Για εσάς. Τους όμορφους. Τις όμορφες. Γαλήνιες ψυχές. Ωραίες κοιμωμένες. Που δεν είστε εδώ. Δεν σας ξεχνάμε. Κανένας μόνος. Καμία μόνη.

Καμία Μόνη

Σπύρος Γραμμένος & Νεφέλη Φασούλη

Στίχοι: Σπύρος Γραμμένος

Μουσική: Σπύρος Γραμμένος - Βασίλης Ντοκάκης

Το πιο όμορφο απόψε κορίτσι περνά
Τσιμουδιά αγαπημένοι μου φίλοι
Τα πιο όμορφα μάτια, τα λυτά τα μαλλιά
Τα υγρά, τα πρησμένα της χείλη

Το πιο ωραίο κορίτσι απόψε μιλά
Και όλοι γύρω κοιτούν μαγεμένοι
Κατσουφιάζει, γκρινιάζει και χαμογελά
Και χορεύει έναν χορό τρελαμένη

Απόψε η νύχτα είναι όλη δικιά σου
Το άρωμά σου είναι καπνός στον αέρα
Σ’ αυτό το δρόμο θα γραφτεί τ’ όνομά σου
Το χρώμα σου θα πάρει ετούτη η μέρα

Στα οδοφράγματα το αίμα σου ρέει
Το σύνθημά σου το φωνάζουν όλοι
Κορίτσια το έγραψαν στους τοίχους με  σπρέι
Αν δε γυρίσω… κάψτε την πόλη!

Το πιο όμορφο απόψε κορίτσι περνά
Σπάνε γύρω ποτήρια και πιάτα
Το κορίτσι απόψε με τα μάτια κλειστά
Τα δικά μας με δάκρυα γεμάτα

Τα κορίτσια απόψε στους δρόμους θα βγουν
Με ένα πέπλο που θα σας πλακώνει
Μια φωνή, δίχως ποίηση, θα ακουστούν
Δυνατά! Καμία μόνη

Απόψε η νύχτα είναι όλη δικιά σου
Το άρωμά σου είναι καπνός στον αέρα
Σ’ αυτό το δρόμο θα γραφτεί τ’ όνομά σου
Το χρώμα σου θα πάρει ετούτη η μέρα

Στα οδοφράγματα το αίμα σου ρέει
Το σύνθημά σου το φωνάζουν όλοι
Κορίτσια το έγραψαν στους τοίχους με  σπρέι
Αν δε γυρίσω… κάψτε την πόλη!

Παραγωγή, Ενορχήστρωση, Μίξη: Vasilis Dokakis

Φωνητικά: Αγγελίνα

Τύμπανα: Χρήστος Βίγγος

Ηχογραφήθηκε στο στούντιο Lotus

Mastering: Γιάννης Χριστοδουλάτος Sweetspot Studio

Απόδοση στη Νοηματική Γλώσσα: Όλγα Δαλέκου - Ανδρονίκη Ξανθοπούλου

Υποτιτλισμός για Κωφούς και Βαρήκοους: Liminal

Video Editing: Λουίζος Ασλανίδης

Cinematographer: Χρήστος Δούρος

Artwork: Ναταλία Κοκώση