Είναι συνεπής, ευαίσθητος, ειλικρινής. Είναι ανοιχτός, γενναιόδωρος και η επαφή που έχει χτίσει με το κοινό είναι μοναδική στο είδος της. Μια φωνή αισθαντική και στιβαρή, που έχει αφομοιώσει τόσο τις ροκ επιρροές, όσο και τις ισχυρές καταβολές της παραδοσιακής, ρεμπέτικης και λαϊκής μας μουσικής. Ως τραγουδοποιός και τραγουδιστής κυνηγάει πάντοτε το σμίξιμο, καταγράφοντας τη δημιουργία σαν ένα όνειρο μες απ’ το οποίο περνάνε νεράιδες, ποιητές, θεωρίες, πράξεις, καπνός από τσιγάρα.

Τον γνωρίσαμε μέσα από τους «Νέους Επιβάτες». Λίγο καιρό μετά, γέμισε το σακούλι του μ’ ένα σωρό ιδέες, πήρε την εθνική οδό με αλλιώτικες παρέες και από «επιβάτης», μας συστήθηκε ως «Ακροβάτης» ακολουθώντας τη δική του μοναχική πορεία, με τραγούδια που έχουν μείνει και θα συνεχίσουν να μένουν στην μνήμη και στο χρόνο.

Με αφορμή τις εμφανίσεις του στην Κεντρική Σκηνή του «Σταυρού του Νότου», όπου παρουσιάζει μια ανανεωμένη μουσική παράσταση, ο Δημήτρης Ζερβουδάκης μιλάει στο 20/20 για τη σαραντάχρονη καλλιτεχνική του διαδρομή, για την προσχώρησή του στο ΜέΡΑ25, αλλά και την υποψηφιότητα στη Β' Θεσσαλονίκης.

Κύριε Ζερβουδάκη, αυτήν την περίοδο το κοινό έχει την τύχη να σας απολαμβάνει μέσα από τις ζωντανές εμφανίσεις σας στον Σταυρό του Νότου. Τι είναι αυτό που θέλετε να αναδείξετε σήμερα μέσα από τις συγκεκριμένες παραστάσεις; 

«Πάντα το“κατέβασμά” μας στο Σταυρό του Νότου είναι ένα περιπετειώδες αφήγημα. Την αγάπη μας για αυτό που κάνουμε προτάσσουμε έτσι κι αλλιώς στην σχέση μας με το κοινό. Οι ζωντανές εμφανίσεις αποτελούν τον πυρήνα της καλλιτεχνικής μας προσπάθειας. Φέτος αποφάσισα να παρουσιάσω έναν διαφοροποιημένο ήχο με μια πιο ηλεκτρική, ρυθμική μπάντα αποτελούμενη από εξαίρετους μουσικούς, φίλους και συνεργάτες από τη Θεσσαλονίκη. Οι ενορχηστρώσεις σε όλα τα τραγούδια έχουν “πειραχτεί” δίνοντας μια πιο αιχμηρή εικόνα. Κάτι που μετά από τη δοκιμασία της σιωπής των χρόνων της καραντίνας μού βγήκε ως εσωτερική ανάγκη». 

Νομίζω πως η γεύση της εμπειρίας όλα αυτά τα χρόνια στη μουσική είναι για εσάς πολύ έντονη, γεμάτη νίκες, αλλά ίσως και ήττες. Για ποιο πράγμα είστε πιο περήφανος; Τι ρόλο έπαιξε το κριτήριο του κόσμου στις επιλογές σας; 

«Το κριτήριο του κόσμου κάθε φορά αφορά στο αν θα του αρέσει η καλλιτεχνική μας πρόταση, μέσα από αυτά που “αλιεύουμε” από τον φαντασιακό μας κόσμο. Δεν συμφωνούμε πάντα. Αυτό που μετρά όμως σε αυτήν την περίπτωση, είναι αρχικά να αναπαύεσαι ο ίδιος με το καλλιτεχνικό σου πόνημα. Δεν δημιουργώ με βάση τι θα αρέσει στο κοινό. Καλώς ή κακώς. Η δημιουργικότητα είναι μια ιδιαίτερη, μοναχική στιγμή, προσωπική και, επιτρέψτε μου να σας πω, πως ενέχει και χαρακτηριστικά ψυχοθεραπείας.Τη διατηρώ ως τέτοια, λοιπόν, στην προσπάθεια αυτοπροσδιορισμού μου, κάτι που αποτελεί έναν συνεχή αγώνα. Κρατήστε, παρακαλώ, περισσότερες ήττες από νίκες σε αυτήν τη διαδρομή. Είναι,όμως, τόσο δυνατές οι νίκες και αλλάζουν τον συσχετισμό, δίνοντάς μου κίνητρο και κουράγιο να συνεχίζω. Περήφανος αισθάνομαι για τις ανθρώπινες σχέσεις μου αρχικά. Ωστόσο, τα τραγούδια μου τα νιώθω να αρμενίζουν στον κόσμο κι αυτό μου χαρίζει επιβεβαίωση και χαρά». 

Ένας χαμηλός κοινωνικός μέσος όρος δεν είναι καλό χωράφι για να σπείρεις την Τέχνη σου

Αν αυτά που ζούμε δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως ιστορικές στιγμές, είναι σίγουρα στιγμές πολιτικά έντονες και διχαστικές. Άραγε η τέχνη οφείλει να έχει λόγο και δύναμη σε τέτοιες συνθήκες; Εσείς το πετυχαίνετε αυτό; 

«Πάντα η αντίληψή μου ήταν πως η ατομική χειραφέτηση περνάει μέσα από την συλλογική. Ένας χαμηλός κοινωνικός μέσος όρος δεν είναι καλό χωράφι για να σπείρεις την Τέχνη σου. Η Τέχνη, κατά την γνώμη μου, αναβλύζει μέσα από τις ανάγκες, τα όνειρα ή τους έρωτές μας. Βιωματική τραγουδοποιία. Χρονογραφούμε. Καταγράφουμε την ιστορία για το διάστημα που βρεθήκαμε να περνάμε ίσως τυχαία αν θέλετε από το “πέρασμα” που λέγεται ζωή. Ελπίζω να τιμήσω αυτό το ανυπέρβλητο δώρο με το δημιουργικό μου αποτέλεσμα. Μιλήσατε για διχασμό. Είναι ένα χαρακτηριστικό του λαού μας η εμφύλια διαμάχη. Τι να κάνουμε, δυστυχώς οφείλουμε να ζήσουμε με αυτό το κακό μας χαρακτηριστικό. Αυτούς με τους οποίους τα έχω, όμως, είναι όλοι αυτοί που εργαλειοποιούν το κακό μας αυτό χαρακτηριστικό με σκοπό να επιβάλουν την κυριαρχία τους. Έχουμε φτάσει σε σημείο να κυβερνάται η χώρα  από ένα κόμμα που αντιπροσωπεύει μόλις το 25% του εκλογικού σώματος. Ο κοινωνικός αυτοματισμός ή αλλιώς το “διαίρει και βασίλευε” δεν αρμόζει ως τρόπος διακυβέρνησης για μια χρεωκοπημένη δουλοπαροικία, πολύπαθη χώρα, πατρίδα όπως η Ελλάδα». 

Πόσο χαρακτηρίζει η μετριοπάθεια την καλλιτεχνική σας έκφραση, αλλά και τη γενικότερη στάση σας στη ζωή;

«Όσο προχωράει κάποιος ηλικιακά, οι γωνίες αμβλύνονται και αυτό είναι λογικό. Η συγκίνηση γίνεται αίφνης, απροειδοποίητα, ο μηχανισμός προσέγγισης της ζωής. Ωστόσο, η Τέχνη δεν ορίζεται από μετριοπάθεια. Η Τέχνη αναπνέει ελεύθερα στο άγνωστο, το απροσδόκητο. Ο ελευθεριασμός είναι το βασικό της δομικό συστατικό και ο χρόνος η τροφή της. Το θέμα είναι πόσο αντέχει ο καθένας σε αυτό ταξίδι αυτογνωσίας. Καλλιτεχνικά δεν έχω νιώσει την ανάγκη για μετριοπάθεια. Κοινωνικά; Με τόση αστυνομοκρατία και καταστολή θα με συγχωρέσετε, μα δεν επιθυμώ καμία μετριοπάθεια. Προτείνω αντίσταση και ενεργούς πολίτες κόντρα στην βία της εξουσίας». 

Το ΜέΡΑ25 μπορεί να αποτελέσει το συνδετικό μηχανισμό για την δημιουργία ενός αριστερού μετώπου

Έχει ήδη ανακοινωθεί η υποψηφιότητά σας στο ψηφοδέλτιο του ΜέΡΑ25 για την εκλογική περιφέρεια της Β’ Θεσσαλονίκης. Σε τι προσβλέπετε με την υποψηφιότητα αυτή και με ποιον τρόπο η πορεία σας όλα αυτά τα χρόνια σάς οδήγησε στο να πάρετε αυτή την απόφαση; 

«Μετά από μια έντονη πραγματικά ενασχόληση περίπου 5 χρόνων στην προσπάθεια να δυναμώσουμε το Σύλλογο Μουσικών Βορείου Ελλάδος, η δραστηριότητά μας αυτή εννοείται πως έγινε αντιληπτή από το ΜέΡΑ25 και τον γραμματέα του, Γιάνη Βαρουφάκη. Στα πλαίσια της θεσμικής ενδυνάμωσής μου, μου έγινε μια σοβαρότατη πρόταση για ένταξη στο μέτωπο της Συμμαχίας για την ρήξη. Κάτι που αποφασίστηκε στο συνέδριο του κόμματος. Ανταποκρίθηκα στο κάλεσμα εκτιμώντας την πολιτική στάση του κυρίου Βαρουφάκη το 2015 και την άρνησή του να προσυπογράψει τα μνημόνια, σε αντίθεση βέβαια με ό,τι ως σπέκουλα διακινείται τον τελευταίο καιρό και μάλιστα με τη χρήση ανύπαρκτης και πλαστής επιστολής. Η οικονομική αντίληψη του κυρίου Βαρουφάκη είναι αναγνωρισμένη διεθνώς. Την ίδια στιγμή είναι λογικό ότι όταν κάποιος διαθέτει αυτό το φίλτρο, θεωρώ πως σίγουρα είναι σε θέση να παράξει πολιτική. Ο ίδιος δηλώνει “απείθαρχος” Μαρξιστής. Κάτι που επίσης με αναπαύει. Γνωρίζοντας σιγά-σιγά το κόμμα ως συνεργαζόμενος, ανακαλύπτω και το πεδίο μιας ευρύτερης συμφωνίας μου. Το ΜέΡΑ25 μπορεί να αποτελέσει το συνδετικό μηχανισμό για τη δημιουργία ενός αριστερού μετώπου. Κάτι για το οποίο οφείλει να συνδράμει ιδιαίτερα η αγωνιστική αριστερά». 

Τι μπορεί να αντικαταστήσει, κατά τη γνώμη σας, την «Μητσοτάκης Ανώνυμη Εταιρεία»; Πώς οραματίζεστε την επόμενη μέρα;

«Οραματίζομαι ενωμένες τις δημιουργικές δυνάμεις της αγωνιστικής αριστεράς, οι οποίες θα αναζητούν όμως  λύσεις, στην καθημερινή διαχείριση των ζητημάτων της επιβίωσής μας. Ασκώντας  ταυτόχρονα  θεσμικό ρόλο και έλεγχο, για λογαριασμό της κοινωνίας. Με ονόματα, διευθύνσεις και νούμερα. Θα είναι ιστορικά πολιτική αστοχία η αριστερά να επιλέξει να λείψει από αυτό το θεσμικό πόστο, ειδικά μετά την λαίλαπα της πολυνομίας η οποία έχει προκύψει ως εργαλείο καταστολής και βέβαια κοινωνικής αποδόμησης, από την Μητσοτάκης ΑΕ. Αντίθετα, αποτελεί λαμπρή ευκαιρία  για την αγωνιστική αριστερά να κερδίσει πίσω το χαμένο έδαφος της απώλειας του λεγομένου “ηθικού πλεονεκτήματόςτης”. Οι ανάγκες μας αποτελούν μια υγιή βάση για την πραγματική ενότητά μας. Για την κοινή μας δράση. Λαμπρή ευκαιρία να αναδυθεί εκ νέου η “ανιδιοτέλεια” της μαχόμενης  αριστεράς. Είναι βαρύνουσας σημασίας να πάρουμε ακόμη και τις πιο μικρές καθημερινές νίκες στα πλαίσια του στυγνού καθεστώτος που ζούμε. Κάτι που θα μας κάνει να αναθαρρήσουμε στην κατεύθυνση των ταξικών διεκδικήσεών μας. Στον δρόμο για την ουσιαστική τεκμηρίωση της αναγκαιότητας για ρήξη. Η ρήξη με τα μνημόνια αποτελεί προοπτική για τον τόπο».

Σε περίπτωση που εκλεγείτε, σκοπεύετε να ασκείτε τα καθήκοντά σας παράλληλα με τη μουσική; Μπορούν να συμβαδίζουν αυτά τα δύο; Τροφοδοτούν το ένα το άλλο; 

«Νιώθω πως μια υγιής αντίληψη για την πολιτική και την κοινωνία των ανθρώπων έχει άμεση σχέση με τον μηχανισμό που τροφοδοτεί την έμπνευση και την δημιουργικότητα. Μένει να αποδειχτεί. Δεν σκοπεύω να εγκαταλείψω την Τέχνη μου, σε καμία περίπτωση. Το ότι θα κληθώ να προσαρμοστώ, το καταλαβαίνω, και αν προκύψει εκλογή θα το ορίσω εκ νέου. Το σίγουρο είναι πως ο κλάδος των εργαζομένων ανθρώπων που ζούνε από την Τέχνη τους, μαστίζεται από δεκάδες ζητήματα, αναχρονιστικές διατάξεις, απαξία και παντελή απουσία κοινωνικής μέριμνας. Έχουμε πολλά πράγματα μπροστά μας για τα οποία και ως σωματεία εργαζόμαστε, προκειμένου να εξανθρωπιστεί το εργασιακό τοπίο, το ασφαλιστικό πλαίσιο, τα ζητήματα επάρκειας των καλλιτεχνικών σπουδών και της διαβάθμισής τους, το καλλιτεχνικό μητρώο κ.ά. Χρειαζόμαστε θεσμική εκπροσώπηση».  

Μιλήστε μας για την πόλη σας, τη Θεσσαλονίκη. Είναι μια πόλη παρατημένη από τις κυβερνήσεις, ή από τους πολίτες της; Πώς μπορείτε να την υπερασπιστείτε; 

«Την Θεσσαλονίκη την υπερασπιζόμαστε με τη ζωή μας σε αυτήν. Δεν είναι καθόλου παρατημένη από τους πολίτες της ως πόλη. Την υπερασπιζόμαστε με την δημιουργικότητά μας, με το καλλιτεχνικό μας έργο ως παρακαταθήκη σε ό,τι μας αφορά, γενεές επί γενεών. Η πόλη αυτή ζει στα όρια, στα σύνορα του Βαλκανικού μας περίγυρου. Μετατράπηκε σε ορμητήριο από τις “συμμαχικές” δυνάμεις ειδικά μετά τον πόλεμο της Σερβίας. Η Θεσσαλονίκη είναι μια πολυπολιτισμική πόλη από καταβολής της. Είναι ανεκτική στην πράξη ως φτωχομάνα. Είναι συντηρητική, από την φτώχεια, την οποία είναι αναγκασμένη να υπομένει. Συσσωρεύει πια χρόνια και χρόνια δυσπιστίας και ανεκπλήρωτων πόθων.Ταυτόχρονα είναι ιδιαίτερα εξωστρεφής στο γλέντι και στον νταλκά της. Γενναιόδωρη  στην “πλάκα” της. Τεκμηριωμένη στην επιστημοσύνη της. Παραμένει όρθια και παρούσα στις εξελίξεις δίνοντας τον τόνο στην πολιτική, την τέχνη, τον πολιτισμό, την εργασία. Έτσι πορεύεται μες τους αιώνες».

Στην εποχή της παντοκρατορίας των socialmedia, οι άνθρωποι έχουν την τάση να παίρνουν θέση και να θέτουν τα όριά τους στη μορφή μιας ψηφιακής διαμαρτυρίας και επανάστασης. Την μεγάλη επανάσταση των κανονικών ανθρώπων, έξω, στο φυσικό περιβάλλον, την βλέπετε να έρχεται ποτέ;

«Οι επαναστατικές διεργασίες ουδείς μπορεί να γνωρίζει πού, πότε και από ποιον θα ξεκινήσουν. Με εργαλείο την ιδεολογία και την πολιτική σκέψη, η οποία ορίζεται από αυτήν, ίσως στοχαστικά αντιληφθούμε κάτι από το άρωμα του μέλλοντος. Μέχρις εκεί. Η Γαλλία φλέγεται εδώ και τόσο καιρό. Το ίδιο και η Ελλάδα, με αφορμή το έγκλημα στα Τέμπη. Η φτώχεια και η ανυποληψία, είναι οι άμεσες συνέπειες της αναδιανομής του πλούτου, η οποία επιχειρείται σε παγκόσμιο επίπεδο. Μετανάστες και πρόσφυγες πνίγονται καθημερινά στη μανιασμένη θάλασσα, στην προσπάθεια ανεύρεσης ενός ασφαλούς μέλλοντος για τα παιδιά τους και τους ίδιους. Η δημιουργία ανασφαλών πολιτών ως εργαζόμενους, είναι αυτό που ορίζει την νέα έννοια του Πρεκαριάτου ως νέο πόλο της ταξικής αντίθεσης. Ο καπιταλισμός μεταλλάσσεται σε ένα καθεστώς Τεχνοφεουδαρχίας, επανεισάγοντας τα κοινωνικά χαρακτηριστικά της ληστρικής φεουδαρχίας, σε συνδυασμό με την εξέλιξη της τεχνολογίας. Νέα δεδομένα. Ποιος φανταζόταν στις μέρες μας έναν τέτοιο λυσσώδη πόλεμο στην καρδιά της Ευρώπης, στην Ουκρανία. Το ζήτημα είναι πώς επιθυμούμε εμείς να ζήσουμε: ως σκλάβοι ή ως ελεύθεροι πολίτες;»

Πιστεύετε πως είμαστε κοντά στο να δημιουργηθεί μια νέα κοινωνική συνείδηση; Πώς θα την ορίζατε εσείς;

«Θεωρώ πως αναζητούμε τον ενεργό “πολίτη του κόσμου”...»

INFO

Ο Δημήτρης Ζερβουδάκης θα εμφανιστεί στον Σταυρό του Νότου για μια ακόμη φορά, το Σάββατο, 8 Απριλίου 2023.

Μαζί του επί σκηνής:

Αλέξης Αποστολάκης (τύμπανα)
Παναγιώτης Κουτσούρας (τρίχορδο μπουζούκι)
Διαμαντής Καραγιαννακίδης (πλήκτρα)
Στέλιος Φραγκος (κιθάρα)
ΧρήστοςΤσαπράζης (μπάσο)

Οργάνωση Παραγωγής: ArtonicaProductions
Επικοινωνία: zumacommunications

Προπώληση εισιτηρίων στο viva.gr