Ο Μιχάλης Ατσάλης μελοποιεί τους στίχους του Νάσου Αρώνη και μας παρουσιάζουν το «Στην άκρη της σιωπής», ένα από τα καλύτερα νέα τραγούδια που ακούσαμε τελευταία, με τη συμμετοχή της Ιουλίας Καραπατάκη στην ερμηνεία.

Ο ταλαντούχος κιθαρίστας βρίσκεται εδώ και καιρό στα «ραντάρ» μας, καθώς ως μουσικός μετρά ήδη πολλές συνεργασίες με σημαντικούς καλλιτέχνες αλλά και δεξιοτέχνες συναδέλφους του, όπως ο Μανόλης Ανδρουλιδάκης και ο Δημήτρης Μυστακίδης. Αυτό και μόνο τα λέει όλα για το ξεχωριστό ταλέντο του στην κιθάρα. Αυτή τη φορά, όμως, ο Μιχάλης Ατσάλης το πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα, παρουσιάζοντάς μας μία δική του σύνθεση σε στίχους του Νάσου Αρώνη, προσκαλώντας μάλιστα την Ιουλία Καραπατάκη να το τραγουδήσουν μαζί, όπως και συνέβη.

Αποτέλεσμα είναι ένα αξιόλογο τραγούδι, που κερδίζει τον ακροατή σε κάθε επίπεδο -σύνθεσης, στίχου και ερμηνείας- από την πρώτη ακρόαση. Οι όμορφα εσωτερικοί στίχοι του Νάσου Αρώνη υπηρετούνται σωστά τόσο σε επίπεδο μελωδιών όσο και μουσικοηχητικής ατμόσφαιρας, με τις κιθάρες του Μιχάλη Ατσάλη να θέτουν ενορχηστρωτικά τον καμβά και τον Άγη Παπαπαναγιώτου (μπουζούκι, κοντραμπάσο), τον Φώτη Σιώτα (βιολί) και τον Παναγιώτη Κατσικιώτη (κρουστά) -όλοι τους εξαιρετικοί μουσικοί- να τον στολίζουν με ευαισθησία.

Η φωνή της Ιουλίας Καραπατάκη, που με τον καιρό γίνεται ολοένα και πιο αγαπημένη, λειτουργεί αναμφιβήτητα ως «προτιθέμενη αξία» δίπλα σε αυτή του Μιχάλη Ατσάλη, ενισχύοντας το τελικό συναίσθημα που εισπράττει ο ακροατής.

Για το τραγούδι είχαμε τη χαρά να θέσουμε τις ερωτήσεις μας στον Μιχάλη Ατσάλη, τον οποίο και ευχαριστούμε θερμά για την ανταπόκριση.

Ο Μιχάλης Ατσάλης στο 20/20

Τι ήταν αυτό στους στίχους του Νάσου Αρώνη που σε έκανε αρχικά να πιάσεις την κιθάρα και να τους μελοποιήσεις;

To Νάσο τον γνώρισα σε ένα σεμινάριο τραγουδοποιίας του Φοίβου Δεληβοριά και αμέσως ξεχώρισα τον τρόπο γραφής του. Έχει μια απίστευτη ικανότητα να σε μεταφέρει πολύ εύκολα στον κόσμο και στη συναισθηματική κατάσταση που περιγράφει μέσα σε λίγους στίχους. Μπορεί να εμπνευστεί από μια φαινομενικά ασήμαντη στιγμή ή εικόνα της καθημερινότητας και να σου τη μεταδώσει με τόσο πρωτότυπο αλλά ταυτόχρονα πολύ αληθινό τρόπο που αρχικά σε ξαφνιάζει και πολύ γρήγορα έχεις ήδη μπει στο δικό του σύμπαν και έχεις ταυτιστεί με την ματιά του. Έτσι και με την «Άκρη της σιωπής», καταπιάστηκε με κάτι που το έχουμε βιώσει όλοι, περιγράφει όμως τόσο παραστατικά εκείνη τη στιγμή της σιωπής μεταξύ δύο ανθρώπων που έχουν ζήσει τόσα -ή και τίποτα- έχουν πει τα πάντα -ή και τίποτα- και η σιωπή τους αρκεί για να επικοινωνήσουν μια τελευταία φορά, ίσως με ακόμα πιο ουσιαστικό τρόπο απ’ ό,τι με τις λέξεις. Αυτή η απόλυτη περιγραφή του Νάσου για τη στιγμή της σιωπής που μπορεί να είναι φορτισμένη με αγωνία, αμηχανία, προσμονή και ελπίδα ή μπορεί να σημαίνει ανακούφιση και διαφυγή από το αδιέξοδο για κάποιους, εμένα με κέρδισε από την πρώτη ανάγνωση. Δεν είναι τυχαίο ότι το μεγαλύτερο μέρος του τραγουδιού βγήκε σχεδόν αμέσως.

Είχες από την αρχή φανταστεί το τραγούδι ως ντουέτο ή αυτό είναι κάτι που προέκυψε αργότερα;

Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή η δική μου ανάγνωση πάνω στους στίχους ήταν σαν μια προσωπική εμπειρία που βιώνει κάποιος και γι’ αυτό είχα φανταστεί έναν ερμηνευτή. Μέχρι να ολοκληρωθεί και να πάρει την τελική του μορφή το κομμάτι όμως, νιώσαμε ότι το κλίμα που θέλαμε να μεταδώσουμε, θα αποδοθεί πολύ καλύτερα από δύο ερμηνευτές, σαν να το απευθύνει ο ένας στον άλλον. Εξάλλου η σιωπή συχνά είναι μια κατάσταση δυναμική και κρύβει κατά βάθος έντονη αλληλεπίδραση.

Τι πολύτιμο κρατάς από τη συνεργασία σου με την Ιουλία Καραπατάκη;

Την Ιουλία τη γνωρίζω αρκετά χρόνια καθώς έχουμε πολλούς κοινούς φίλους μουσικούς και συνεργάτες. Εκτός από κάποια live που έχουμε κάνει μαζί σε μικρά μαγαζιά, είναι η πρώτη φορά που συνεργαζόμαστε σε τέτοιο επίπεδο και έχω να πω ότι είναι άψογη επαγγελματίας και πολύ δοτική. Τόσο στην ηχογράφηση όσο και στα γυρίσματα του βίντεο, μπήκε αμέσως στο κλίμα του κομματιού και συνέβαλε καθοριστικά με την προσωπικότητα και την εμπειρία της στο συνολικό αποτέλεσμα. Αυτό που κρατάω όμως από τη γενικότερη συναναστροφή μου μαζί της είναι το πόσο προσγειωμένη, αληθινή και αναλλοίωτη έχει παραμείνει, κάτι που δεν είναι καθόλου δεδομένο για την τεράστια απήχηση που έχει και την καθημερινή έκθεση που βιώνει πλέον. Για να καταλάβετε, θυμάμαι την πρώτη φορά που την είχα δει ένα καλοκαίρι πριν αρκετά χρόνια σε ένα πλοίο της γραμμής, όπου είχαν βγάλει τα όργανα με τους φίλους της και έπαιζαν μουσική στο κατάστρωμα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού. Τότε μου είχε κάνει εντύπωση -πέρα από το πόσο ωραία έπαιζαν- το πόσο ωραία ενέργεια εξέπεμπαν σαν παρέα. Με αυτή λοιπόν την παρέα παίζει ακόμα η Ιουλία στα μεγάλα πλέον live της και την ίδια ενέργεια και αληθινή όρεξη για μουσική εκπέμπουν όλοι τους, κάτι που το θεωρώ πραγματικά πολύτιμο.

Σε γνωρίζουμε καλά ως μουσικό, ωστόσο αυτή είναι η πρώτη φορά που μας χαρίζεις ένα τραγούδι. Τι ακολουθεί στη συνέχεια; 

Εκτός απ’ το ότι θα κυκλοφορήσει σύντομα ένα ακόμα τραγούδι που γράψαμε με το Νάσο Αρώνη και θα συμπεριλαμβάνεται στον προσωπικό του δίσκο, στα άμεσα σχέδια είναι η κυκλοφορία ενός δίσκου μαζί με την Ολίνα Γεωργουλοπούλου, σε τραγούδια που έχουμε συνδημιουργήσει, εκείνη ως στιχουργός και εγώ ως συνθέτης, και φυσικά θα τα ερμηνεύουμε κιόλας. Ο δίσκος θα λέγεται «Δυάρι», ένας τίτλος εμπνευσμένος από το ότι τα περισσότερα τραγούδια τα γράψαμε στην περίοδο της καραντίνας, ο καθένας κλεισμένος στο δυάρι του, αλλά και από το ότι είμαστε ντουέτο. Μαζί μας σε αυτό το εγχείρημα οι βασικοί συντελεστές είναι ο Άγης Παπαπαναγιώτου στο κοντραμπάσο, ο Χρήστος Ψαρομήλιγκος στο βιολί και ο Θανάσης Τσακιράκης στα τύμπανα, όλοι τους πολύτιμοι φίλοι και συνεργάτες με τους οποίους παρουσιάζαμε και live τη δουλειά μας κατά τη διάρκεια του χειμώνα.

Ποια είναι η σχέση σου με τη σιωπή; Είσαι ένας άνθρωπος που λέει ανοιχτά αυτό που σκέφτεται ή επιλέγεις πολλές φορές και να σιωπάς;

Η σιωπή που περιγράφεται στο τραγούδι μας, θεωρώ ότι χρειάζεται να βιώνεται και ίσως είναι και αναπόφευκτη κάποιες φορές. Εκείνες τις στιγμές που φτάνεις στιγμιαία σε συναισθηματικό ή και λογικό αδιέξοδο, κάποια λεπτά σιωπής μπορεί να είναι πολύ χρήσιμα και τελικά λυτρωτικά. Ωστόσο, αν εξαιρέσεις τέτοιες προσωπικές καταστάσεις, σαν άνθρωπος δεν αντέχω πλέον εύκολα τη σιωπή, ούτε από εμένα ούτε κι από τους γύρω μου. Προσπαθώ και θέλω να εκφράζω ανοιχτά αυτό που σκέφτομαι, παρόλο που είναι δύσκολο κάποιες φορές, και γι’ αυτόν που δεν σιωπά γιατί εκτίθεται, αλλά και για τον αποδέκτη γιατί συχνά δεν αντέχουμε την αλήθεια. Παρ' όλα αυτά, θεωρώ -και είναι και προσωπικός στόχος αυτός- ότι είναι πια καιρός να σταματήσουμε να προσπαθούμε να είμαστε αρεστοί σε όλους σιωπώντας, γιατί σε κοινωνικό επίπεδο η σιωπή αποτελεί σχεδόν πάντα εμπόδιο για οποιαδήποτε αυτοβελτίωση, εξέλιξη αλλά και διεκδίκηση.

Μιχάλης Ατσάλης, Ιουλία Καραπατάκη - Στην άκρη της σιωπής - Official Music Video

Μουσική: Μιχάλης Ατσάλης
Στίχοι: Νάσος Αρώνης

Άγης Παπαπαναγιώτου: Μπουζούκι, Κοντραμπάσο
Φώτης Σιώτας: Βιολί
Τσίκο (Παναγιώτης Κατσικιώτης): κρουστά
Μιχάλης Ατσάλης: ακουστική/ηλεκτρική κιθάρα

Ηχογράφηση, μίξη, mastering: Γιάννης Παξεβάνης (Pytzamax Studio και Studio Subway)
Ενορχήστρωση: Μιχάλης Ατσάλης, Γιάννης Παξεβάνης

Ιδέα/Σύνθεση γραμμών βιολιού στο outro: Χρήστος Ατσάλης, Μιχάλης Ατσάλης

Βιντεοσκόπηση, μοντάζ: Πάνος Ηλιόπουλος
Βοηθός παραγωγής: Χρυσάνθη Κατσιώτη

Stream/Download:

Spotify | iTunes/Apple Music | Deezer

Επικοινωνία: zuma communications