Το κείμενο της παράστασης «Απόλυτη Μαγεία» από την Αγγελική Παπούλια, είναι βασισμένο στο μυθιστόρημα «Η αστυνομία της μνήμης» της Yoko Ogawa.

Οι ήρωες ζουν σε μία συνθήκη που ακροβατεί ανάμεσα στη μυθοπλασία και την πραγματικότητα, ενώ εν είδει παιχνιδιού, στήνουν αυτοσχέδιες τελετές με σκοπό να αποχαιρετήσουν τα πράγματα που έχουν χαθεί, εκτός των άλλων, εναποθέτοντας δώρα στο μνήμα-προτομή. Κάποτε γελάνε, κοροϊδεύουν ή θρηνούν.

Σε ένα νησί γαλήνιο, στην αρχή, όταν οι θεατές προσκαλούνται σχεδόν υπνωτιστικά να «πετάξουν» από πάνω του και να προσγειωθούν σε ένα μικρό σπίτι, μυστηριώδες στη συνέχεια και τελικά τρομακτικό, όπως το νησί της Τρικυμίας του Σαίξπηρ με τα μαγικά πλάσματα, πνεύματα καταλαμβάνουν τη σκηνή, ρίχνουν καρέκλες και ανάβουν τηλεοράσεις ενώ μαγικά και απόκοσμα απαντούν στις ερωτήσεις που συχνά μας κρατούν ξάγρυπνους. Η σκηνοθεσία του Χρήστου Πασσαλή ισορροπεί ανάμεσα στο δράμα και το μεταφυσικό θρίλερ με στοιχεία φάρσας (κλόουν σε rollers, πτώσεις) αλλά και μαύρης κωμωδίας.

Η ατμόσφαιρα που δημιουργεί το κείμενο και το σύμπαν που πλάθει η σκηνοθεσία, με τα «θαύματα», τον παιγνιώδη τρόπο εν-σωμάτωσης και η μυστικιστική ανάκριση των πνευμάτων από την παρέα, που κάθε ένας έχει τις ευαισθησίες, τα χόμπι και τις ιδιαιτερότητές του, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα «σκηνικό ποίημα».

Η παράταση περιλαμβάνει διακριτικά «φυτεμένα» πολιτικά σχόλια, αφού κάθε πνεύμα αναφέρει ως ημερομηνία εξαφάνισής του κάποια συμβολική, για τη συνείδηση των θεατών (οι δύο νεαρές Εβραίες έχουν εξαφανιστεί το 1944). Ακολουθεί ένα πνεύμα του παρόντος ενώ η παράσταση κλείνει με μία δυσοίωνη εμφάνιση από το μέλλον. Σε κάθε περίπτωση, η αμείλικτη αν και αθέατη κεντρική εξουσία είναι «ένας στρατηγός» του οποίου ο πατέρας ήταν κι εκείνος στρατηγός, «ηλίθιοι και οι δύο». Μια προσπάθεια να χτιστεί η αντίσταση στην εξουσία και να συνδυαστεί με την προσπάθεια των ηρώων να συνηθίσουν σε μία καινούργια τάξη πραγμάτων που τίποτα δεν θα είναι όπως το ήξεραν, ίσως όμως και να μην το θυμούνται.

Τα σκηνικά, με κατεύθυνση την εξυπηρέτηση των «τελετουργικών» και της ατμόσφαιρας και τα κοστούμια, δηλωτικά της εποχής από όπου προέρχονται τα πνεύματα ή απλώς της ιδιότητας του εκάστοτε ήρωα, της παράστασης που συνεχίζεται έως τις 22 Οκτωβρίου, υπογράφουν, αντίστοιχα, η Θάλεια Μέλισσα και η Βασιλεία Ροζάνα. Η μουσική, χαρακτηριστική των κινηματογραφικών ψυχολογικών θρίλερ, είναι του Δημοσθένη Γρίβα και οι φωτισμοί, βασισμένοι στο δραματικό ημίφως και το τρομακτικό σκοτάδι, με τη χρήση strobe light κατά τις «επιθέσεις» είναι της Ελίζας Αλεξανδροπούλου.

Μια παράσταση θεάτρου της επινόησης (devised theatre) από έναν θίασο αξιόλογων ηθοποιών, γεμάτη τεχνάσματα και κινηματογραφικά τρικ, υποβλητική και χαρακτηριστική της εναλλακτικής σκηνής του ΚΘΒΕ, που προκαλεί την αντοχή των θεατών οι οποίοι ενίοτε δυσανασχετούν.

Με επιτυχία ισορρόπησαν στις λεπτές γραμμές των διαφορετικών θεατρικών ειδών οι ηθοποιοί: Λουκία Βασιλείου, Γιάννης Γκρέζιος, Νατάσα Δαλιάκα, Άννα Ευθυμίου, Άννα Κόπακα, Χριστίνα Μπακαστάθη, Ορέστης Παλιαδέλης και Γιώργος Παπαδάκος.