Αφού ταξίδεψαν μαζί τη μουσική τους ανά την Ελλάδα το καλοκαίρι, ο Γιώργος Νικηφόρου Ζερβάκης, ο Αργύρης Λούλατζης και ο Παντελής Κυραμαργιός έχουν επιστρέψει τα Σάββατα του Δεκέμβρη στο Club του Σταυρού του Νότου, με ένα κοινό πρόγραμμα που περιλαμβάνει τόσο τα δικά τους τραγούδια όσο και άλλα αγαπημένα τους. Εκεί θα μας χαρίσουν και μία τελευταία παράσταση το Σάββατο 30 Δεκεμβρίου, πλαισιωμένοι από μία ομάδα ικανότατων μουσικών: τον Μιχάλη Παχάκη στο λαούτο και τον τζουρά, τον Γιάννη Γρυπαίο στο μπάσο, τον Γιώργο Μιγδάνη στην ηλεκτρική κιθάρα και τον Παντελή Τάκη στα τύμπανα.

Τραγουδοποιοί με ξεχωριστή παρουσία και οι τρεις, «ποντάρουν» στο ουσιαστικό μοίρασμα της σκηνής που, όπως λέει ο Παντελής Κυραμαργιός, «κάνει τη βόλτα πιο όμορφη, όπως ομορφαίνουν τα ταξίδια όταν η παρέα είναι κατάλληλη». Τα ηχοχρώματα γύρω εναλλάσσονται, με τον ηλεκτρικό ήχο να παντρεύεται με το λαούτο, τον μπαγλαμά και την κρητική λύρα και οι τρεις τους, μπροστά στη σκηνή, επικοινωνούν τα τραγούδια τους και συνάμα ο ένας με τον άλλον, «αφουγκραζόμαστε ο ένας τον πόνο του άλλου και σπρώχνουμε ο ένας τον άλλον προς την καλύτερη εκδοχή του», όπως τονίζει ο Γιώργος Νικηφόρου Ζερβάκης.

Τι είναι αυτό που τους δένει; Έχει να κάνει με τον τρόπο που αντιλαμβάνονται την τέχνη αλλά και τον εαυτό τους. Το γιατί κάνουν ό,τι κάνουν, με τον τρόπο που το κάνουν. Το λέει με μια φράση ο Αργύρης Λούλατζης σε μια αποστροφή του λόγου του, στη συνέντευξή μας: «Ό,τι είναι να γίνεται, να γίνεται με ψυχή και με αλήθεια. Αυτό μετράει στο τέλος».

Και δεν είναι απλώς σχήμα λόγου. Το έχουν άλλωστε αποδείξει και οι τρεις τραγουδοποιοί στην πράξη, με τον ως σήμερα βηματισμό τους, ότι αυτό τους κινητοποιεί και αυτό υπερασπίζονται.

Ποια σκέψη ή επιθυμία σάς ώθησε αρχικά στο να βρεθείτε και οι τρεις μαζί πάνω στη σκηνή;

Γιώργος: Η αρχική σκέψη, πριν τρία χρόνια, στο να βρεθούμε στη σκηνή και οι τρεις μαζί, ήταν να καταφέρουμε να μοιραστούμε με τον κόσμο το συναίσθημα που βιώναμε απλά κάνοντας παρέα, λέγοντας ο ένας στον άλλον τους λόγους που γράψαμε το ένα ή το άλλο τραγούδι. Από τότε έχουμε μοιραστεί δεκάδες live και ειλικρινά νιώθω πολύ καλά μέσα σε αυτό.

Παντελής: Είναι όμορφες οι παρέες. Μοιράζεσαι τη χαρά, την ανυπομονησία, την αγωνία. Πέρα απο την ομορφιά όμως δημιουργούν και ένα περιβάλλον ασφάλειας το οποίο είναι καποιες φορές απαραίτητο στον, εκ των πραγμάτων, ανασφαλή και αβέβαιο δρόμο της τραγουδοποιίας. Το βάρος της ευθύνης και των υποχρεώσεων διαιρείται. Ο ένας δίνει δύναμη στον άλλον.

Αργύρης: Το γεγονός ότι περνούσαμε όμορφα και με ειλικρίνεια στις παρέες μας. Έπειτα ήρθαν τα τραγούδια και τα πειράματα και σκεφτήκαμε να ξεκινήσουμε κάποιες παραστάσεις παρέα.

Πώς είναι το να μοιράζεσαι τη σκηνή, όχι απλά με συναδέλφους, αλλά με φίλους;

Παντελής: Κάνει την βόλτα πιο όμορφη. Όπως ομορφαίνουν τα ταξίδια όταν η παρέα είναι η κατάλληλη. Νιώθεις πιο άνετα να πάρεις πρωτοβουλίες και ταυτόχρονα έχεις μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στον αυθορμητισμό του άλλου.

Αργύρης: Είναι πανέμορφο συναίσθημα, γιατί πέρα από το επαγγελματικό κομμάτι, υπάρχει γέλιο, κατανόηση και σπίθα.

Γιώργος: Διπλή η χαρά, γιατί ξέρεις το κάθε τραγούδι, τον κάθε στίχο, τον λόγο που τον έχει γράψει, πότε τον έγραψε και τι τον έκαιγε τότε. Υπάρχουν τραγούδια που τα άκουσα στην αρχική μορφή τους και των δύο και σήμερα τα έχει αγκαλιάσει τόσος κόσμος. 

Σχεδιάζοντας το πρόγραμμα, τι είναι αυτό που καταφέρατε πολύ εύκολα και τι πιθανόν σας δυσκόλεψε; 

Αργύρης: Νομίζω δεν μας δυσκόλεψε κάτι. Ίσως μια δυσκολία να ήταν ότι δεν χωράνε όλα τα τραγούδια μας στο πρόγραμμα, μιας και είμαστε τρεις καλλιτέχνες. Αλλά μακάρι πάντα έτσι να είναι οι δυσκολίες.

Γιώργος: Ένα πρόγραμμα πρέπει να τρέχει σαν ποτάμι μέσα στη βραδιά και να κρατάει το ενδιαφέρον στο κόσμο αμείωτο. Με τόσα δικά μας προσωπικά τραγούδια, αυτό που μας δυσκόλεψε ήταν να μην κουράσουμε, πράγμα που ευτυχώς δεν έγινε, αντίθετα αρκετός κόσμος γνώρισε και αλλά πράγματα από τη δουλειά μας. Αυτό που ήταν εύκολο ήταν η επιλογή τραγουδιών που αγαπάμε και οι τρεις από την ελληνική σκηνή. 

Παντελής: Φοβόμασταν ότι θα είναι δύσκολο να χωρέσουμε και οι τρεις τα δικά μας τραγούδια χωρίς να βαρύνει το πρόγραμμα. Όμως υποστηρίζουμε με πείσμα και αγάπη ο ένας τη μουσική του άλλου και τελικά όλα έγιναν εύκολα. Απλώς το πρόγραμμα δεν έχει τέλος! Μας βρίσκει το ξημέρωμα…

Έχετε και οι τρεις, με έναν δικό σας τρόπο, τόσο «κοφτερό» λόγο όσο και τρυφερότητα στα τραγούδια σας. Είναι αυτό κάτι που σας έφερε εξαρχής κοντά ως τραγουδοποιούς;

Αργύρης: Πολύ πιθανό σενάριο. Μπορεί να είναι κι αυτό. Δεν ξέρω, εγώ πάω με τη ροή πάντα στη ζωή μου, οπότε το ίδιο ισχύει και στους ανθρώπους που έρχονται κοντά μου. Αν υπάρχει χημεία και κατανόηση προχωράμε, εάν όχι όλα καλά και χαιρετάμε.

Παντελής: Αρχικά ήταν κάτι αδιόρατο αυτό που μας ένωσε. Και δεν νομίζω οτι υπήρχε σε κάποιον η περιέργεια, πόσο μάλλον η ανάγκη να το ανακαλύψει. Μετά από αρκετές ώρες στην ίδια σκηνή, είμαι σε θέση να πω ότι αφουγκραζόμαστε ο ένας τον πόνο του άλλου και σπρώχνουμε ο ένας τον άλλον προς την καλύτερη εκδοχή του.

Γιώργος: Ακούγαμε ο ένας τον άλλον πριν γνωριστούμε και προσωπικά θαύμαζα και θαυμάζω τον Αργύρη και τον Παντελή, έτσι όταν γνωριστήκαμε νιώσαμε την οικειότητα του «σε ξέρω και ας μην έχουμε ποτε βρεθεί».

Ποια είναι η μεγαλύτερη διαφορά που έχετε ως καλλιτέχνες και τι αισθάνεστε πως έχετε να μάθετε από τη σύμπραξή σας στη σκηνή;

Παντελής: Ο Γιώργης είναι πιο έξω καρδιά, χειμαρρώδης και διονυσιακός. Ο Αργύρης έχει μια σκοτεινιά στην οποία μπαινοβγαίνει σαν να βρίσκεται στο σπίτι του με φίλους καρδιακούς. Αυτές οι ιδιότητες προσδίδουν αυθεντικότητα και αμεσότητα στις παραστάσεις. Για μένα είναι διδακτική κάθε βραδιά, μιλώντας ως μουσικός αλλά και ως ακροατής.

Αργύρης: Είμαστε τρεις διαφορετικοί άνθρωποι με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του ο καθένας, αλλά και με αρκετά κοινά. Πάντοτε μαθαίνεις από μια σύμπραξη, από μια απλή συναναστροφή. Το ευτύχημα είναι να υπάρχει καθαρότητα στο βλέμμα και στην ψυχή και όλα τα αλλά έρχονται. Είναι όμορφο στις σχέσεις των ανθρώπων να δίνεις αγάπη και ενέργεια. 

Γιώργος: Ο καθένας κουβαλάει τα βιώματά του και τις ανησυχίες του. Αυτό από μόνο του είναι μια διαφορά. Ο Παντελής μού θυμίζει πάντα πως άλλος δρόμος εκτός από αυτόν της καρδιά σου δεν υπάρχει και ο Αργύρης με το πάθος και την ερμηνεία του με κάνει να θέλω πάντα ένα ποτό ακόμα. 

Πιάνοντας απ' άκρη σ' άκρη τα διαφορετικά ακούσματα που καθόρισαν και τους τρεις σας μουσικά, υπάρχει κάτι που δεν θα ακούσουμε στον Σταυρό του Νότου;

Γιώργος: Όντως υπάρχει μεγάλο ρεπερτόριο στις εμφανίσεις μας και πολύ μαστορικά μπλεγμένο ώστε να βγαίνουμε από μέσα εμείς. Η αλήθεια μας. 

Αργύρης: Πιστεύω πως και οι τρεις μας έχουμε πει τόσα πολλά τραγούδια που σίγουρα κάτι θα λείπει, πάντα κάτι λείπει. Τώρα αν η παράσταση διαρκέσει 24 ώρες, μπορεί και να χωρέσουν όλα.

Παντελής: Δεν μπορούν να χωρέσουν όλα τα τραγούδια που αγαπάμε. Όμως καμία ρίζα μας δεν μένει απότιστη και καμιά πλευρά μας αφώτιστη.

Είναι μάταιο να βάζει κάποιος «ταμπέλες» στους καλλιτέχνες, στα μουσικά είδη, στους ανθρώπους γενικότερα;

Παντελής: Οι ταμπέλες όταν εξυπηρετούν επικοινωνιακές ανάγκες είναι χρήσιμες. Όταν όμως κάποιος περιγράφεται πλήρως και καλύπτεται από μία τέτοια, τότε κάτι δεν πάει καλά. Οι ενδιαφέρουσες προσωπικότητες αδυνατούν να τις «φορέσουν».

Γιώργος: Υπάρχει καλό και κακό τραγούδι. Άνθρωποι που η μουσική είναι διέξοδος και άνθρωποι που η μουσική εξυπηρετεί άλλες ανάγκες τους. Προσωπικά, όσοι διαφημίζουν το «είδος» τους μου προκαλούν αρνητική προσοχή. 

Αργύρης: Ποτέ δεν μου άρεσαν οι ταμπέλες γενικότερα στις τέχνες και παντού. Πιστεύω και μου αρέσει το καλό τραγούδι, ό,τι είδος και αν είναι. Αρκεί να ακουμπήσει την ψυχή. Όλα τα αλλά είναι είχαμε να λέγαμε, «έντεχνα» και «άτεχνα».

Ποια είναι η πιο διασκεδαστική στιγμή για εσάς στο πρόγραμμα και τι σας συγκινεί σε κάθε παράσταση;

Αργύρης: Προσωπικά, όλο το προγραμμα είναι μια διασκεδαστική και συγκινητική στιγμή. Ιδιαίτερα όταν παρατηρώ στους φίλους και συναδέλφους το πάθος και την έντασή τους.

Γιώργος: Εκεί στα ελληνικά ροκ κοντά, νομίζω, υπάρχει ένας ιδιαίτερος εκστασιασμός και από τους τρεις. Πάντα θα με συγκινεί η στιγμή που ο Παντελής λέει την «Ανοικτή επιστολή» και το σημείο που τραγουδάμε με τον Άργυρη παίζοντας πιάνο ο Παντελής. 

Παντελής: Η πιο διασκεδαστική και ανέμελη στιγμή είναι η ενότητα με ελληνικό ροκ. Τρύπες, Σπαθιά, Σιδηρόπουλος… Με πηγαίνει πίσω στις σχολικές μπάντες. Η συγκίνηση έρχεται κάθε φορά απρόσκλητη σε στιγμές που δεν έχουν δώσει από πριν τη συναίνεσή τους για κάτι τέτοιο.

Σε μια εποχή που τα «μαζί» λιγοστεύουν επικίνδυνα, τι είναι αυτό που έρχεστε να πείτε και οι τρεις από σκηνής;

Γιώργος: Ότι είμαστε εδώ, παρέα με τα τραγούδια μας και όλο τον κόσμο, με τους προβληματισμούς μας, τις ανησυχίες μας, το χιούμορ και την προσέγγισή μας, να καταθέσουμε σαν νέα γενιά την πρόταση μας.

Αργύρης: Ό,τι είναι να γίνεται, να γίνεται με ψυχή και με αλήθεια. Αυτό μετράει στο τέλος. Το μαζί λιγοστεύει γιατί λιγοστεύει και η καθαρότητα των ανθρώπων, το γούστο, το πείραμα και η αλήθεια τους. Προσωπικά μου αρέσει πολύ και ο μοναχικός δρόμος, αλλά εάν δοθεί ευκαιρία για ένα όμορφο «μαζί» θα το ζήσω κι όσο κρατήσει.

Παντελής: Η μουσική είναι εδώ. Χωρίς φανφάρες, χωρίς διακοσμητικά στοιχεία, χωρις περιτυλίγματα, χωρίς επιτηδεύσεις. Με σεβασμό στον πυρήνα της τέχνης και στόχευση στο τώρα.

Ποιο τραγούδι όχι δικό σας, από αυτά των άλλων δύο συναδέλφων σας, είναι το αγαπημένο σας στο πρόγραμμα;

Παντελής: Διαλέγω τα «Ονειρομάγια» του Αργύρη και το «Άλλος ένας» του Γιώργη.

Αργύρης: Από Γιώργο Ν. Ζερβάκη πάντα λάτρευα τις «Κοντυλιές» όπως τις έχει φτιάξει, αλλά και το «Έχω μια σκέψη». Από Παντελή Κυραμαργιό θα έλεγα τα «Πάλι κλαις» και «Κάθε δειλινό».

Γιώργος: Οι «Σπιθαμές» του Παντελή και τα «Ονειρομάγια» του Αργύρη.

INFO

Τελευταία παράσταση Σάββατο 30 Δεκεμβρίου

Ώρα έναρξης: 22:00

Εισιτήριο Ορθίων: 12€

Σταυρός του Νότου Club
Φραντζή και Θαρύπου 35-37, Νέος Κόσμος
Τηλ. κρατήσεων: 2109226975

Επικοινωνία: Zuma Communications