'Οταν η νύχτα φεύγει και είναι το χάραμα τόσο κοντά που τα κενά σχεδόν αγγίζεις - ώρα να στρώσεις τα μαλλιά, να ετοιμάσεις τα λακκάκια και ν' απορήσεις τι να ήσαν τα γηραιά, ξεθωριασμένα μεσάνυχτα και σε φόβισαν.

Ντυμένη στα λευκά, φεύγει σαν σήμερα η ποιήτρια που δεν έμαθε ποτέ να ζει φωναχτά.