Ήταν 21 Σεπτεμβρίου όταν ο Ζακ Κωστόπουλος, ακτιβιστής του ΛΟΑΤΚΙ κινήματος, οροθετικός και αντιφασίστας, δολοφονήθηκε βάναυσα στο κέντρο της Αθήνας σε δημόσια θέα.

Ήταν ένα ελεύθερο πνεύμα, ένα παιδί που ομόρφυνε τον κόσμο με τα λόγια του, την καλοσύνη του και την συμπόνια του, την ευγενική ψυχή και την αγάπη του.

Ο Ζακ ήταν αυτά και άλλα τόσα, μια πολυδιάστατη προσωπικότητα, μια τόσο ατίθασα ζωγραφισμένη παλέτα, που ποτέ δεν είχε ένα συγκεκριμένο χρώμα επάνω της.

Μια θάλασσα άστατη, ενίοτε και φουρτουνιασμένη, στην οποία κολυμπούσαν ελεύθεροι οι φίλοι, οι σύμμαχοι και οι σύντροφοι του.

Εκπροσωπούσε τις φωνές μιας αόρατης για πολλούς ομάδας και έδινε καθημερινό αγώνα διεκδικώντας την ορατότητα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας και την ουσιαστική ενσωμάτωση της στην κοινωνία. Χρησιμοποιούσε την τέχνη του ως όπλο, έγραφε κείμενα, τα έβαζε με υπουργούς και παπάδες και ποτέ δεν χαριζόταν σε κανέναν.

Οραματίστηκε ένα αύριο που στους δρόμους της πόλης θα κυκλοφορούν άφοβα ομοφυλόφιλοι, τρανς, λεσβίες, κουίρ, τα πάντα. Έναν κόσμο συμπεριληπτικό, στον οποίο κανείς δεν μένει πίσω.

Ο Ζακ δε μένει πια εδώ, αλλά σε αυτό τον κόσμο που άφησε πίσω, που μέρα με τη μέρα διχάζεται ακόμα παραπάνω, ένωσε τις φωνές των ανθρώπων που επιλέγουν το φως μέσα στο σκοτάδι.

Με αφορμή την έναρξη της δίκης για τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου, οι Χάρης Τζωρτζάκης, Νίκος Μπογιόπουλος, Ζέτα Δούκα, Αντίνοος Αλμπάνης, Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, Νεφέλη Φασούλη, Κωνσταντίνος Μπιμπής και Λίλα Μπακλέση μοιράστηκαν τις σκέψεις τους με το 2020mag.gr και έδωσαν το δικό τους μήνυμα.

Χάρης Τζωρτζάκης

Και τι να πεις για τον Ζακ;

Μονάχα να επιλέξεις παπούτσια μπορείς. Κι επειδή εμένα οι μπότες μου φαίνονται παιδιόθεν χοντροκομμένες επιτρέψτε μου να επιλέξω τακούνια. Είναι κομψά και εύθραυστα  τα τακούνια, καμιά φορά σπάνε κιόλας. Θέλουν λεπτούς χειρισμούς  και επιδέξια κίνηση, συνδυασμός που τα καθιστά παντελώς ακατάλληλα για πατούμενα πεζοδρομίου. Είναι γεμάτα ρωγμές και λακούβες και δεν είναι τόπος αυτός για τη λεπτοκαμωμένη ακμή του τακουνιού. Σκαλώνει και σκοντάφτει και πέφτει. Και όταν σκαλώσει και σκοντάψει και πέσει το εύθραυστο λεπτοκαμωμένο τακούνι, έχει παρά την πτώση μια κάποια πιθανότητα, παρά την άκομψη και βίαιη πτώση να μην σπάσει και να καταφέρει να σηκωθεί, να πατήσει και να συνεχίσει το κομψό αέρινο διάβα του. Και τότε είναι που θα τα θαυμάσεις. Γιατί κάλλος χωρίς μόχθο δεν υπάρχει.

Εκτός εάν.

Εκτός εάν στο διάβα τους βρεθεί μια μπότα. Και ως γνωστόν οι μπότες είναι άκαμπτες σκληρές αποφασιστικές. Προπάντων αποφασιστικές είναι οι μπότες. Δεν διστάζουν οι μπότες, οι μπότες δεύτερες σκέψεις δεν έχουν. Βρίσκουν το εύθραυστο και το πατάνε. Για την ακρίβεια το συνθλίβουν. Κι όταν αρχίσει η μπότα να συνθλίβει μαζεύονται κι άλλες μπότες, πολλές δυνατές μπότες μαζεύονται γιατί αυτό οι μπότες κάνουν, υπάρχουν για να είναι δυνατές ρωμαλέες αποτρεπτικές. Δεν σηκώνουν μαλακίες οι μπότες. Σηκώνονται πατάνε και συνθλίβουν. Και είναι άριστες σε αυτό που κάνουν γιατί άλλωστε για αυτό ακριβώς οι μπότες φτιάχτηκαν. Για να συνθλίβουν.

Αύριο ξεκινάει η δίκη. Σειρά σου να επιλέξεις ποια παπούτσια θα βάλεις.

Δικαίωση για τη Zackie Oh

Νίκος Μπογιόπουλος

Στην περίπτωση του Ζακ είδαμε για ακόμη μια φορά ότι ο φασισμός τραμπουκίζει, ο φασισμός λιντσάρει, ο φασισμός σκοτώνει, ο φασισμός δολοφονεί. Αλλά είδαμε επίσης ότι ο φασισμός δεν θα μπορούσε να τα κάνει όλα αυτά αν δεν υπήρχαν θύλακες - εν προκειμένω ένστολοι του αστικού κράτους που τον θωπεύουν και ενίοτε κάνουν ακριβώς τα ίδια.

Ζέτα Δούκα

Οι σκέψεις μου συνοψίζονται στα λόγια που είπε ο ίδιος ο Ζακ: «Για μένα εάν με ρωτούσες τι θα ήθελες να αλλάξεις στην κοινωνία, επειδή οι φασίστες δεν θα πάψουν να είναι φασίστες, θα ήταν όταν βλέπεις να επιτίθενται σε κάποιον να μην κοιτάς από την άλλη» Αυτό είναι το μέγιστο κεφάλαιο που λέγεται παιδεία. Παιδεία από την οικογένεια, το σχολείο, την κοινωνία ολόκληρη. Η αλληλεγγύη, η αλληλοβοήθεια και ο σεβασμός είναι αξίες που οφείλουμε να μάθουμε κι εμείς και -κυρίως- τα παιδιά μας.

Αντίνοος Αλμπάνης

Ένας νεκρός, τρία χρόνια, κανένα μαχαίρι.

Έξι κατηγορούμενοι, πολλά βίντεο, κανένας ένοχος.

Η δίκη ξεκινά και αυτό που οφείλουν πλέον να αποδείξουν, όχι οι κατηγορούμενοι αλλά τα θεσμικά όργανα, είναι πως αντιλαμβάνονται τις αρχές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.  Γιατί είναι ευθύνη του κράτους να προστατεύει το δικαίωμα στη ζωή.  Θα είμαστε όλοι εδώ. Και θα παρατηρούμε.

Πυγμαλίων Δαδακαρίδης

Διαφορά, διαφορετικό, διαφέρω, ενδιαφέρον, ίσο, ίδιο, άλλο μικρό, μεγάλο, στρέιτ γκέι, μαύρο, άσπρο, κόκκινο, μπλε, κίτρινο, τόπος, ουρανός, πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια, ζωή, αγκαλιά, αγάπη, χαρά, ζώα, έντονο, άοσμο, αντίθετο και πολλά άλλα. Αλλά ο θάνατος είναι κάτι αμετάκλητο και η αδικία πρέπει να δικαιώνεται παρελθόν παρόν και μέλλον χρόνος αόριστος μιας και ο πόνος είναι παντοτινός για εμένα για εσένα για όλους γιατί;

Γιατί είμαστε άνθρωποι και μετά όλα τα αλλά.

Νεφέλη Φασούλη

Πως είναι να σκοτώνεται κανείς σε κοινή θέα, επανειλημμένα; Μια από τους δολοφόνους, μια από τους σιωπηρούς παρατηρητές , αμέτρητες φορές από τα ψεύδη ρατσιστικά κατασκευάσματα των φυλλάδων και των καναλιών. Επί τρία χρόνια ο Ζακ δολοφονείται συνεχώς μπροστά στα μάτια μας και έχουμε την ευθύνη να τιμωρηθούν οι αυτουργοί. Δικαιοσύνη είναι το φάρμακο για την ανοιχτή πληγή που άφησε, πληγή που θα επουλώνεται αργά μέσα από τους συνεχείς αγώνες μας- που θα ‘χουν το όνομα του.

Κωνσταντίνος Μπιμπής

Πάνε 3 χρόνια από τη δολοφονία του Ζακ. Και είναι δολοφονία. Στυγνή. Όχι γιατί βλέπω από χθες τα γνωστά άγνωστα συστημικά μέσα να μιλούν για θάνατο και όχι για δολοφονία. Και εξοργίζομαι. Γιατί αυτό σημαίνει ότι ήδη το σύστημα προετοιμάζεται. Να συγκρουστεί με το λαϊκό κίνημα. Που θα ναι απ’ έξω και θα απαιτεί δικαιοσύνη. Γιατί απ’ την αστική δικαιοσύνη δεν περιμένουμε τίποτα. Ένας χρόνος πέρασε και ήδη άρχισαν οι χρυσαυγίτες να αποφυλακίζονται. Θα είμαστε εκεί. Θα είμαστε απ’ έξω. Θα νικήσουμε.

Λίλα Μπακλέση

Τον Ζακ τον δολοφόνησαν μπροστά στα μάτια της αστυνομίας η οποία πέρασε χειροπέδες στο άψυχο κορμί του.

Τον Ζακ τον δολοφόνησαν και δεύτερη φορά τα Μ.Μ.Ε. και έτσι κοιμούνται ήρεμοι οι "φιλήσυχοι" πολίτες, γιατί ο Ζακ ήταν διαφορετικός. Και το διαφορετικό τους τρομάζει.

Καλά κάνετε και τον φοβάστε τον Ζακ, γιατί ο Ζακ δεν έφυγε, ο Ζακ έγινε η κραυγή που βγαίνει από τα σπλάχνα μας και δεν θα σας αφήσει ποτέ να ξανά κοιμηθείτε ήρεμοι.

 Artwork: itsppak