Στο άρθρο αυτό, ο Δημήτρης Δανίκας επιδίδεται σε ένα απροκάλυπτο victim blaming κατηγορώντας τα θύματα πως ήξεραν πάρα πολύ καλά τι έκαναν και πως αν ο Στάθης Παναγιωτόπουλος δεν ήταν διάσημος δεν θα έκαναν σχέση μαζί του.

«Με απλά λόγια τα κορίτσια με τη θέλησή τους κατέφθασαν. Με τη θέλησή τους έκατσαν και περίμεναν στα τέσσερα και με τη θέλησή τους αυτές τις τόσο «υπέροχες» στιγμές μαγνητοσκόπησαν και απόλαυσαν. Ετσι δεν είναι; Να μην τρελαθώ», γράφει χαρακτηριστικά.

Επίσης, αφήνει και υπονοούμενα για χρηματισμό

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο του Δημήτρη Δανίκα, όπως δημοσιεύθηκε στο «Πρώτο Θέμα»:

Ε καλά τώρα! Μόνο ο γνωστός αρβυλόμαγκας ο κακός. Μόνο αυτός η ροχάλα και ο πολτός. Μ αυτό το πλευρό να κοιμόμαστε. Με αυτές τις ανοησίες να πορευόμαστε. Και μ αυτές τις αποενοχοποιητικές αντιλήψεις να βολευόμαστε
Επειδή λοιπόν φίλος φερέγγυος και σοβαρός μου έδειξε στιγμιότυπα από τις «θρυλικές» βιντεο-επιδόσεις του αρβυλόμαγκα. Ένα το κρατούμενο αυτό.

Επειδή το εν λόγω βίντεο το χειρίζεται μία εκ των δύο θηλυκών. Ίσως η «σταθερή» του. Ποιος ξέρεις. Εμένα καθόλου με νοιάζει. Δύο τα κρατούμενα

Και επειδή σ αυτά τα στιγμιότυπα η μεν «σταθερή» οδηγούσε και καθοδηγούσε την άλλη την «προσωρινή» με προσταγές, σαν αφέντρα, του τύπου «άνοιξε το μ@@@ι σου», και «άνοιξε τον κ@@ο σου», η δε άλλη υπάκουη και φρόνιμη έπραττε γονυπετής στα τέσσερα. Τρία τα κρατούμενα

Επειδή λοιπόν συμβαίνουν όλα αυτά, εντελώς οπτικά και αποκαλυπτικά, έχω να πω για τελευταία φορά μερικά λογάκια. Σε όλους εκείνους που από τη μια-και καλά κάνουν, αρκεί και οι ίδιοι στη ζωή τους να μη το αντιγράφουν-σχολιάζουν και λούζουν με τα χείριστα τον αρβυλόμαγκα, και από την άλλη άκρα του τάφου σιωπή για αυτές τις πρόθυμες κυρίες.

Ένα λοιπόν. Αν επρόκειτο για βίντεο προς προσωπική και ιδιωτική ευχαρίστηση εμένα δεν μου πέφτει ο λόγος. Αφού έτσι τη βρίσκουν καλά κάνουν.

Δύο λοιπόν. Αν ο αρβυλόμαγκας ήταν άγνωστος και «ανώνυμος» αμφιβάλλω πόσες και ποιες θα τον ακολουθούσαν. Όχι στο κρεβάτι και στα τέσσερα, αλλά μέχρι τη γωνία για ένα «γεια πως από ΄δώ;»

Τρία λοιπόν. Αν ο αρβυλόμαγκας εκλαμβάνεται ως γόης και παιδαράς, τότε εγώ είμαι φτυστός Αλαίν Ντελόν του 1960. Άντε μέχρι και το 1970.

Τέσσερα λοιπόν. Επομένως το δέλεαρ και ο πειρασμός ήταν η «επωνυμία», η δημοσιότητα, η δημοφιλία τω αρβύλων και ίσως το κάποιο χρήμα. Λέω τώρα εγώ.

Πέντε λοιπόν. Με απλά λόγια τα κορίτσια με τη θέλησή τους κατέφθασαν. Με τη θέλησή τους έκατσαν και περίμεναν στα τέσσερα και με τη θέλησή τους αυτές τις τόσο «υπέροχες» στιγμές μαγνητοσκόπησαν και απόλαυσαν. Ετσι δεν είναι; Να μην τρελαθώ.

Έξι λοιπόν. Αφού λοιπόν λόγω τηλεοπτικής δημοφιλίας κατέληξαν στο κρεβάτι του. Αφού λοιπόν λόγω «επωνυμίας» έκατσαν στα τέσσερα. Και αφού λόγω αρβυλο-εκπομπών, που όζουν πετσίλα και πορδίλα, συμφώνησαν να αποθανατιστούν, οπτικώς και μπρος και πίσω και πλαγίως και μπρούμυτα και παρτουζοειδώς, ε τότε με το σπαθί τους κέρδισαν πρώτο ρόλο σ αυτή τη χυδαιότητα που μπροστά στο τελευταίο επαγγελματικό πορνογράφημα του Δημήτρη Σειρηνάκη μοιάζει κάτι χειρότερο από σκουπίδι

Θα πείτε-και σωστά-τα κορίτσια δεν ήξεραν. Ότι εν αγνοία τους ο αρβυλόμαγκας το «ανέβασε» προς κοινή θέα και προς εκδίκηση. Ωραία λοιπόν. Όμως όταν «πηγαίνεις» με τέτοιους αρβυλόμαγκες. Όταν κι εσύ κορίτσι μου συμφωνείς και πρωταγωνιστείς σε τέτοιες σκηνές. Και όταν από το νιονιό σου δεν περνάει καν ως σκέψη, ως κάποια υποψία, ότι μπορεί να διασυρθείς και να διαπομπευθείς, τότε δύο τινά συμβαίνουν:

Είτε το κάνεις γιατί κάτι στο τέλος θέλεις να κερδίσεις και ίσως να διαπραγματευθείς. Είτε είσαι ο πλήρης ζωντανός ορισμός του λεγόμενου IQ ραδικιού

Διάλεξε. Στην πρώτη περίπτωση είσαι συνένοχη, στη δεύτερη χρειάζεσαι επειγόντως να μάθεις το Α-Βου-Γου-Δου γιατί αν όχι είσαι σκέτο αλαλούμ!