Ο οργανισμός "Women on Top" γκρεμίζει τα στερεότυπα στην αγορά εργασίας: «Στον Δείκτη Ισότητας είμαστε στην τελευταία θέση της Ε.Ε.»

Το Women On Top είναι ένας σημαντικός οργανισμός για την επαγγελματική ενδυνάμωση των γυναικών και την ισότητα στην αγορά εργασίας.

Ο οργανισμός
ΠΡΟΒΟΛΗ

Η συνιδρύτρια του Women on TopΠηνελόπη Θεοδωρακάκου, μίλησε στο 20/20 Magazine για τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες στην αγορά εργασίας, την επιρρολή του κινήματος #metoo, τους μελλοντικούς στόχους και το όραμα του οργανισμού.

Στον Δείκτη Ισότητας των Φύλων, είμαστε στην τελευταία θέση και από τις 27 χώρες της Ε.Ε.

Πηνελόπη εξήγησέ μας τι ακριβώς είναι το Women On Top και ποιος είναι ο ρόλος σου στον οργανισμό;
Το WoΤ είναι ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός για την επαγγελματική ενδυνάμωση των γυναικών, την ισότητα & συμπερίληψη στην εργασία. Ξεκινησε το 2012 από τις συνιδρύτριες Στέλλα Κάσδαγλη και Γαλήνη Ηλιοπούλου ως ένα δίκτυο mentoring για γυναίκες και φέτος κλείνουμε 10 χρόνια ενεργούς δράσης (όποιος/α ενδιαφέρεται μπορεί να ακούσει περισσότερα για το ποιες είμαστε και τι κάνουμε όλα αυτά τα χρόνια εδώ!).

Το 2018 μπήκα στην ομάδα ως συνιδρύτρια και υπεύθυνη εκπαιδευτικών προγραμμάτων! Σε αυτά τα 10 χρόνια η ομάδα μας έχει δημιουργήσει και παρακολουθήσει πάνω από 1000 συνεργασίες mentoring προς όφελος άνεργων γυναικών, γυναικών που θέλουν να αλλάξουν επαγγελματική κατεύθυνση ή που θέλουν να εξελιχθούν μέσα σε ανδροκρατούμενα επαγγέλματα, γυναικών που θέλουν να επιχειρήσουν κ.ά., και έχει εκπαιδεύσει πάνω από 1500 άνεργες, μισθωτές και αυτοαπασχολούμενες γυναίκες σε σεμινάρια επαγγελματικής ανάπτυξης, προσφέροντας ταυτόχρονα και δημιουργική απασχόληση στα παιδιά όσων από αυτές είναι μητέρες (προ πανδημίας!).

Παράλληλα, συνεργαζόμαστε με εταιρείες και οργανισμούς που επενδύουν ενεργά στο ανθρώπινο κεφάλαιό τους, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στα ζητήματα ισότητας, διαφορετικότητας και συμπερίληψης.

Μέσα στο 2021, υποστηρίξαμε 30 οργανισμούς για να διεκδικήσουν το πιλοτικό Σήμα Ισότητας του προγράμματος SHARE.

Τέλος, έχουμε αναπτύξει μία ευρεία πλατφόρμα επικοινωνίας και παραγωγής περιεχομένου (έρευνες, άρθρα, podcasts, εκδηλώσεις κ.ά,), με στόχο το χτίσιμο κοινοτήτων γύρω από το στόχο της έμφυλης ισότητας, αλλά και την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του ευρύτερου κοινού και των δομών λήψης αποφάσεων για τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν, ακόμα και σήμερα, οι γυναίκες στην ισότιμη συμμετοχή τους στη δημόσια ζωή, αλλά και τους τρόπους εξάλειψης των εμποδίων αυτών.

Ξέρουμε καλύτερα να διακρίνουμε σιγά σιγά το σεξιστικό αστείο από το χιούμορ και την σεξουαλική παρενόχληση από το φλερτ

Σύμφωνα με την εμπειρία σας, μέχρι στιγμής, ποιες είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες στην αγορά εργασίας;
Πρώτα ένα νούμερο (από τα πολλά που υπάρχουν). Ο Δείκτης Ισότητας των Φύλων που δημοσίευσε τον περασμένο Οκτώβριο το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο για την Ισότητα των Φύλων (EIGE), βαθμολόγησε  την Ελλάδα με 52,5 στα 100. Τι σημαίνει αυτό; Ότι είμαστε στην τελευταία θέση και από τις 27 χώρες της ΕΕ. Και οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε είναι πολλές. Μια από τις βασικές είναι o σεξισμός και οι προκαταλήψεις που συναντάει μια γυναίκα σε όλα τα στάδια της επαγγελματικής της πορείας. Αν για παράδειγμα ψάχνω για δουλειά και είμαι 30+, είναι πολύ πιθανό να μην με προσλάβουν γιατί “σύντομα θα φύγω να πάω να γεννήσω”. Αν, από την άλλη, θέλω να συνεχίσω την καριέρα μου μετά από μακροχρόνια απουσία, λόγω ευθυνών φροντίδας, και πάλι θα δυσκολευτώ να βρω μια δουλειά με προοπτική.

Το οποίο μας οδηγεί σε μια ακόμη πρόκληση, την άνιση κατανομή των ευθυνών φροντίδας, το βάρος των οποίων πέφτει, παραδοσιακά, στις γυναίκες. Η σεξουαλική παρενόχληση είναι μια ακόμη, το γεγονός ότι, σύμφωνα με έρευνα της Actionaid, το 85% των γυναικών έχει υποστεί σεξουαλική παρενόχληση ενώ εργαζόταν.

Εκτός από το γνωστό μισθολογικό χάσμα, για να μιλήσουμε και για την επιχειρηματικότητα, οι γυναίκες που θέλουν να επιχειρήσουν έχουν να αντιμετωπίσουν και το έμφυλο χρηματοδοτικό χάσμα. Σύμφωνα με την πρόσφατη έρευνα του Women On Top, ​​οι start-up επιχειρήσεις με τουλάχιστον μία γυναίκα στην ιδρυτική τους ομάδα έχουν αντλήσει μόλις το 6% της συνολικής χρηματοδότησης που έχει διοχετευτεί στο ελληνικό start-up οικοσύστημα, ενώ το 62% των γυναικών χρηματοδοτούν οι ίδιες το επιχειρηματικό τους ξεκίνημα. Δεν ξέρω, πόσο χώρο έχω ακόμη; Γιατί είναι πολλές.

Πόσο το κινημα #metoo άλλαξε την ψυχολογία, την αυτοπεποίθηση και εν τέλει την καθημερινότητα μιας εργαζομένης γυναίκας στην Ελλάδα;
Θα πω ναι. Και ένας πολύ σπουδαίος λόγος είναι ότι ξεκινήσαμε να το συζητάμε εμείς οι γυναίκες μεταξύ μας πολύ περισσότερο. Να μιλάμε, δηλαδή, ανοιχτά για περιστατικά, βλέμματα, κινήσεις που έχουμε βιώσει και που μέχρι τώρα πολλές από εμάς δεν ξέραμε καν ότι μπορούμε να τα ορίσουμε ως σεξουαλικη παρενόχληση. Ξέραμε ότι μας είχαν κάνει να νιώσουμε άβολα, είχαμε βιώσει θυμό, ενόχληση, ντροπή ή όλα αυτά μαζί.

Από την άλλη, όμως, είχαμε και την αμφιβολία, αναρωτιομασταν μέσα μας, “μήπως είμαι υπερβολική;”, “μήπως ήταν απλά ένα άκομψο αστείο;”. Αλλά και φοβόμασταν. Μην μας πουν ξινές, ότι δεν παίρνουμε από αστεία, μην μας κάνουν (ακόμη πιο) πέρα, μην μας στοχοποιήσουν. Και άλλα. Δεν λέω ότι τώρα δεν φοβόμαστε ή ότι έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη ότι θα πάρουν το επίσημο παράπονο/ την καταγγελία στα σοβαρά. Ή ότι κι εμείς οι ίδιες δεν αμφισβητούμε τον εαυτό μας. Είναι πολύ σημαντικό να θυμόμαστε πάντα ότι δεν είμαστε όλες ίδιες, ούτε έχουμε όλες το ίδιο ψυχικό σθένος. Είμαστε μεγαλωμένες και ζούμε σε μια πατριαρχική κοινωνία, άρα έχουμε όλες να παλέψουμε και με τα δικά μας στερεότυπα και προκαταλήψεις. Και φόβους.

Ωστόσο, αισθάνομαι ότι τώρα γνωρίζουμε περισσότερα. Ξέρουμε καλύτερα να ορίζουμε τι είναι έμφυλη διάκριση, αν μας συμβαίνει και πότε, αλλά και να διακρίνουμε σιγά σιγά το σεξιστικό αστείο από το χιούμορ και την σεξουαλική παρενόχληση από το φλερτ. Και επειδή το συζητάμε περισσότερο μεταξύ μας, ξέρουμε ότι δεν είμαστε μόνες.

Αλλά δεν είναι μόνο αυτό, γιατί δεν θα έφτανε μόνο αυτό. Ο λόγος που απαντάω ναι στην αρχική ερώτηση (αν θυμάστε ποια είναι!) είναι γιατί το βλέπουμε και από τις συνεργασίες μας με τις εταιρείες. Είναι περισσότερο έτοιμες να ακούσουν, να αποδεχτούν ότι η σεξουαλική παρενόχληση δεν είναι κάτι που συμβαίνει κάπου μακριά από τους/τις ίδιους/ες, αλλά παντού και να λάβουν ουσιαστικά μέτρα και για την πρόληψη και για την αντιμετώπισή τέτοιων περιστατικών. Αλλά έχουμε δρόμο ακόμα. Πολύ.

Τρέχουμε ήδη το πρόγραμμα “Σχολείο χωρίς στερεότυπα” με στόχο την ενσωμάτωση της ισότητας στην εκπαιδευτική διαδικασία, την ενδυνάμωση των κοριτσιών & τον επαγγελματικό προσανατολισμό χωρίς έμφυλα στερεότυπα

Ποιοι είναι οι μελλοντικοί στόχοι και ποιο είναι το όραμα του WoT;
Το όραμά του οργανισμού είναι ένας κόσμος στον οποίο όλες οι γυναίκες έχουν ίσες ευκαιρίες για να γίνουν αυτό που μπορούν και θέλουν να είναι. Θέλουμε να συνεχίσουμε να κάνουμε την δουλειά που κάνουμε ανοίγοντας ακόμη περισσότερο τη συζήτηση για την έμφυλη ισότητα και τι χρειαζόμαστε για να την πετύχουμε.

Στα άμεσα σχέδια μας, είναι δύο έρευνες που θα μας υποστηρίξουν στην προσπάθειά μας να αφουγκραζόμαστε και να χαρτογραφούμε τις ανάγκες και τα ζητήματα που μας απασχολούν, ώστε να προτείνουμε τις κατάλληλες προτάσεις πολιτικής, αλλά και να σχεδιάζουμε και να υλοποιούμε ακόμη πιο αποτελεσματικές ενέργειες και δράσεις.

Η πρώτη είναι μια έρευνα για το χάσμα των γονικών αδειών στην Ελλάδα & τις προτάσεις μας για την ισοκατανομή των ευθυνών φροντίδας, τις αντιλήψεις που ενθαρρύνουν ή αποθαρρύνουν τους μπαμπάδες στη χρήση των παραπάνω αδειών & τις απόψεις νέων γονέων σε σχέση με αυτές και η δεύτερη είναι μια έρευνα για τις επαγγελματικές ανάγκες, προκλήσεις και ευκαιρίες των γυναικών στην ελληνική επαρχία.

Παράλληλα, τρέχουμε ήδη το πρόγραμμα “Σχολείο χωρίς στερεότυπα” με στόχο τη δημιουργία ενός πυρήνα εκπαιδευτικών που θα πρωτοστατήσουν στην ενσωμάτωση της ισότητας στην εκπαιδευτική διαδικασία, την ενδυνάμωση των κοριτσιών & τον επαγγελματικό προσανατολισμό χωρίς έμφυλα στερεότυπα και για το οποίο σχεδιάζουμε ήδη την δεύτερη φάση του.

Και, τέλος, το μεγάλο μας όραμα, για το οποίο αναζητούμε χρηματοδότηση είναι η δημιουργία του Women Work, Hub, ενός hub για τη εξ αποστάσεως εργασία και την ισότιμη συμμετοχή των γυναικών στο μέλλον της οικονομίας, το οποίο θα παρέχει (ανάμεσα σε πολλά άλλα!)  co-working με φύλαξη παιδιών για αυτοαπασχολούμενες και remote workers, θερμοκοιτίδα γυναικείας επιχειρηματικότητας, προγράμματα απασχολησιμότητας και οικονομικής ενδυνάμωσης.

Ποια ήταν η δουλειά σου πριν το WoT;
Πριν ενταχθώ στην ομάδα του Women On Top, εργαζόμουν ως στέλεχος Επικοινωνίας και Δημοσίων Σχέσεων σε διάφορους κλάδους. Έχω δουλέψει για τον κινηματογράφο, τη μόδα (λίγο, δεν ήταν το δυνατό μου σημείο!) και, τα τελευταία πολλά χρόνια πριν κάνω τη στροφή στην καριέρα μου, εργαζόμουν σε εταιρεία καλλυντικών. Κάπου εκεί ανάμεσα, έκανα και μια πολύ αποτυχημένη επιχειρηματική προσπάθεια. Έχασα πολλά λεφτά, αλλά έμαθα πολλά πράγματα. Όπως ότι δεν μου ταιριάζει αυτού του είδους η επιχειρηματικότητα (είχα προσπαθήσει να στήσω ένα online μαγαζί με είδη πάρτυ), ότι ένα e-shop έχει περισσότερη δουλειά απ’όση ήξερα και, ακριβώς επειδή δεν γίνεται να τα ξέρουμε όλα, έμαθα ότι όλο αυτό θα είχε πάει πολύ διαφορετικά αν είχα ρωτήσει κάποιαν/ον που το είχε ήδη κάνει.

Πως πήρες την απόφαση να φύγεις από το corporate και να κάνεις τέτοια αλλαγή σταδιοδρομίας; Πως ήταν η μετάβαση;
Από τότε που ξεκίνησα να δουλεύω, όπου και να βρισκόμουν, ήμουν σχετικά ανήσυχη. Δεν μου ταίριαξε ποτέ ιδιαίτερα ο τόσο δομημένος τρόπος εργασίας. Πάντα σκεφτόμουν ότι θα προτιμούσα να μπορώ να ορίζω εγώ το ωράριό μου, αλλά και τον τόπο εργασίας μου, με μια σχετική ευελιξία. Προ πανδημίας όλα αυτά ήταν, όπως όλες και όλοι ξέρουμε, ανήκουστα.

Όταν στην έλλειψη ευελιξίας στην εργασιακή μου κατάσταση προστέθηκε και η ανάγκη μου να αλλάξω κάτι, μικρό ή μεγάλο, σε όλα αυτά που με ενοχλούσαν, ήξερα ότι είχε έρθει η ώρα να κάνω το μεγάλο βήμα και να παραιτηθώ.

Κάποτε άκουσα σε ένα podcast μια από τις συνιδρύτριες του Women’s March να λέει ότι ένας από τους λόγους που ξεκίνησε το κίνημα ήταν γιατί της ίδιας δεν της άρεσε αυτό που ζούσε. Κάπως έτσι το πήρα κι εγώ απόφαση. Σχετικά με τη μετάβαση, ήταν εύκολη γιατί είχα ήδη σχεδιάσει κάποια πρώτα επόμενα βήματα, αλλά και δύσκολη γιατί ξαφνικά μετά από 15 χρόνια δουλειάς σε γραφεία, με ομάδες, κόσμο, συγκεκριμένο ωράριο και μετακινήσεις, βρέθηκα σχεδόν όλη μέρα σπίτι με τη φόρμα μου και τον υπολογιστή μου, μόνη μου.

Αλλά, και το τονίζω, ήμουν τυχερή γιατί μπορούσα να την κάνω αυτήν την αλλαγή. Είχα στήριξη όχι μόνο οικονομική, αλλά  και συναισθηματική από τον κύκλο μου. Και αυτό έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην απόφαση μου. Το ότι γνώριζα ότι οι άνθρωποι γύρω μου θα με στηρίξουν όσο εγώ θα σχεδιάζα τα επόμενα πολλά βήματα. Δεν έχουμε όλες αυτό το προνόμιο και αυτό χρειάζεται επίσης να αλλάξει.


Φωτογραφίες: Elias Joidos 

Ακολουθήστε το 20/20 Magazine στο Google News, στο Facebook, το Twitter και το Instagram.
ΠΡΟΒΟΛΗ