Η Ευρώπη βιαστικά και χωρίς σχέδιο, θέλει να περιορίσει τις εκπομπές άνθρακα. Όμως με μεγάλη ευκολία ρίχνει το βάρος στον πολίτη, με προβλέψεις για ηλεκτροκίνητα αυτοκίνητα παντού χωρίς ενέργεια να τα φορτίσει και φωτοβολταϊκά στις στέγες που δεν επαρκούν ούτε για ένα ψυγείο, την ώρα που απλά δεν μπορούν να αγγίξουν τις μεγάλες ευρωπαϊκές βιομηχανίες.

Οι αριστεροί και κεντρώοι βουλευτές, κατήγγειλαν πως τα λόμπι της βιομηχανίας σκόρπισαν χρήμα για να πετύχουν είτε την επιστροφή του νομοσχεδίου ως προσχέδιο, είτε ένα νομοσχέδιο-φάρσα. Την Τετάρτη 8 Ιουνίου το δεξιό Λαϊκό Κόμμα, ένωσε τις δυνάμεις του με συντηρητικές, ώστε να μπουν περισσότερες προβλέψεις υπέρ των βιομηχανιών στο τελικό κείμενο, σε τέτοιο βαθμό ώστε οι Σοσιαλδημοκράτες και οι Πράσινοι να καταψηφίσουν το νομοσχέδιο. Τρία άρθρα στάλθηκαν πίσω στην Επιτροπή για ανασχεδιασμό, με αποτέλεσμα το βάρος για τις εκπομπές ρύπων να πέφτει μόνο στον πολίτη. Φανταστείτε πως συντηρητικοί βουλευτές υποστήριξαν το νομοσχέδιο με τις αλλαγές, γιατί προτιμούν να ψηφιστεί ένα νομοσχέδιο-φάντασμα που να μην δίνει λύσεις, παρά να είναι εμφανές πως δεν υπάρχει καμία πίεση προς τις βιομηχανίες.

Αυτό αποδεικνύει πως ένα μεγάλο μέρος της Ευρωπαϊκής Δεξιάς και Άκρας Δεξιάς ενδιαφέρεται για το περιβάλλον, μόνο όταν οι κινήσεις που γίνονται δεν αναγκάζουν τους βιομήχανους να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Η Κεντροδεξιά αντέτεινε πως ένα κομμάτι της νομοθετικής διαδικασίας είναι να ακούμε τις ενδιαφερόμενες πλευρές. Ο Mohammed Chahim αντιπρόεδρος των Σοσιαλδημοκρατών και υπεύθυνος νομοθέτης για την εισαγωγή φόρου άνθρακα, ανέφερε χαρακτηριστικά πως δεν μπορούσε καν να περπατήσει στο Ευρωκοινοβούλιο χωρίς να τον πιέζουν λομπίστες, για να διαμαρτυρηθούν για το νομοσχέδιο. Ανέφερε στο Politico «Ξοδεύω τον περισσότερο χρόνο μου για να ανταπαντώ σε επιχειρήματα του Λόμπι. Αυτό συνέβη τις προηγούμενες εβδομάδες: Κάθε κομμάτι του νομοσχεδίου αντιμετώπιζε επίθεση και ακόμα και σε προσωπικά ή ομαδικά μίτινγκ, έπρεπε να αντιμετωπίσω παλαιά επιχειρήματα (σ.σ. που πλέον θεωρούνται αντιεπιστημονικά, για τον ΑΝ υπάρχει κλιματική αλλαγή)».

Το ζήτημα ενέκυψε όταν η Περιβαλλοντική Επιτροπή ανακοίνωσε αυστηρούς περιορισμούς στην δωρεάν μονάδες στο Χρηματιστήριο Ρύπων, με αποτέλεσμα το λόμπι της Βιομηχανίας να εξαπολύσει ισχυρότατη επίθεση. Οι εκπομπές άνθρακα στο περιβάλλον προέρχονται από τον τομέα της ενέργειας, τα διυλιστήρια, τσιμεντοβιομηχανίες, βιομηχανίες παραγωγής χημικών, χαρτιού, ατσαλιού και αλουμινίου. Η αεροπορική βιομηχανία επίσης φέρει ευθύνη για το ζήτημα, περίπου το 1/20. Την μεγαλύτερη όμως ζημιά την κάνουν οι μηχανές εσωτερικής καύσης, δηλαδή η κατανάλωση ορυκτών καυσίμων για βιομηχανική χρήση και για μεταφορές. Με την διαφορά πως η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει πάρει αυστηρά μέτρα για τα ιδιωτικά οχήματα πολιτών και οι χειροπιαστές μειώσεις εκπομπών που παρατηρούνται κάθε χρόνο, οφείλονται σε αυτά τα βήματα.   

Όταν σχηματίστηκε το Χρηματιστήριο Ρύπων ή ETS το 2005, όλα έμοιαζαν ελπιδοφόρα. Όμως το 2008, μετά την οικονομική κρίση που δεν έπρεπε να πλήξει τις βιομηχανίες, σχηματίστηκαν πολλές European Emission Allowances (σ.σ. Ας το περιγράψουμε ως δικαίωμα εκπομπής ρύπων), που εν τέλει αποδείχθηκε πως σαμποτάρουν την ίδια την θέληση επιβολής φόρου Εκπομπών Άνθρακα. Οι ευρωπαϊκές βιομηχανίες χάλυβα, όχι μόνο πήραν πολλές δωρεάν κατανομές ή μονάδες (αντιστοιχούν σε τόνους εκπομπής διοξειδίου του άνθρακα), αλλά μπορούσαν να πουλήσουν τυχόν πλεονάσματα σε άλλους, ακόμα μεγαλύτερους ευρωπαίους ρυπαντές. Για να κατανοήσετε τι συμβαίνει, το 2019-2020 το δωρεάν περιθώριο εκπομπών αντιστοιχούσε σε 2 δισεκατομμύρια τόνους! Το ακόμα πιο γραφικό είναι πως οι 2 δισεκατομμύρια τόνοι ήταν πολύ περισσότεροι από τις ετήσιες εκπομπές άνθρακα! Δηλαδή θα σας φορολογήσουμε, ΜΟΝΟ ΑΝ καταφέρετε να ξεπεράσετε κατά 500 εκατομμύρια τόνους τις εκπομπές άνθρακα! Το κόστος εκπομπής άνθρακα κοστίζει σε μια βιομηχανία 5€ ανά τόνο.
Η ΕΕ προσπάθησε να μειώσει τα «δωρεάν περιθώρια παραγωγής άνθρακα», μόνο που μέχρι να γίνει αυτό, η υπερπαραγωγή από το 2008 μέχρι το 2020 είναι το κυριότερο περιβαλλοντικό πρόβλημα για την Ευρωπαϊκή Ένωση, τον τρίτο μεγαλύτερο ρυπαντή παγκοσμίως, την στιγμή που μιλάμε, σε σημείο ακόμα να αντιμετωπίζουμε τα δεινά αυτής της περιόδου. Η ετήσια μείωση των εκπομπών την στιγμή που μιλάμε ήταν στο 1.74 για το 2021 και η φιλοδοξία είναι η μείωση να φτάσει στο 2.2 το 2022. Κατά τα άλλα οι πολιτικοί σε όλη την Ευρώπη κάνουν Greenwashing στις βιομηχανίες-ρυπαντές, ρίχνοντας ταυτόχρονα το φταίξιμο στον πολίτη. Την δεδομένη στιγμή, σχεδόν σε όλο τον κόσμο, οι κυβερνήσεις δίνουν το δικαίωμα στις βιομηχανίες να αποφασίσουν για την Περιβαλλοντική Πολιτική. Το έχουμε δει και στην χώρα μας και ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα αποτελεί η Συνθήκη για τον Ενεργειακό Χάρτη, που έχει υπογραφεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση και δεν βοηθά τους πολίτες, το περιβάλλον ή τις κυβερνήσεις που είναι έκθετες σε μηνύσεις από τους ρυπαντές!

Με πληροφορίες από:  Politico.eu, European Data Journalism, CarbonMarketWatch.org