Επιδιώκοντας την συναισθηματική σύνδεση μαζί της –σύμφωνα πάντα με τον εισαγγελέα- της απυήθυνε φράσεις όπως «τι ωραίο κορμάκι έχεις», ενώ φρόντιζε να έχει πολύ καλές φιλικές σχέσεις με όλους τους γονείς. Πιο ειδικά όμως, φρόντισε να αναπτύξει στενές σχέσεις με τους γονείς της καταγγέλλουσας, περνούσε πολύ χρόνο στο κατάστημά τους, έτρωγε μαζί τους και αποκαλούσε τον πατέρα της επιζήσασας «πατέρα» και την μητέρα της «αδερφή» μαζί με άλλα κοπλιμέντα. Ο εισαγγελέας λοιπόν παρουσίασε μια άκρως χειριστική συμπεριφορά που του επέτρεπε να προχωρήσει στον σκοπό του.

Ο εισαγγελέας ανέφερε χαρακτηριστικά πως ο κατηγορούμενος «έβρισκε χρόνο και χώρο. Στα αποδυτήρια, στις τουαλέτες, στη θάλασσα, σε σκάφη» και πως εφάρμοσε ένα εγκληματικό σχέδιο, αφού πρώτα καταχράστηκε την ιδιότητα του προπονητή (σ.σ. θέση εξουσίας, οι δικαστικοί λαμβάνουν υπ’ όψιν την θέση των δραστών προς τους επιζώντες) και την εμπιστοσύνη των γονιών της ανήλικης, έχοντας αρχίσει τις πρώτες κινήσεις προσέγγισης της αθλήτριας τουλάχιστον για 2 χρόνια πριν τις πράξεις για τις οποίες κατηγορείται. Πιο συγκεκριμένα όταν το κορίτσι ήταν μόλις 10 ετών, χρησιμοποιώντας κομπλιμέντα αλλά και ανάρμοστα «χάδια».

Ο εισαγγελέας τόνισε πως ο κατηγορούμενος είχε πλήρη συνείδηση του «παράνομου χαρακτήρα των πράξεών του» και βίασε το κορίτσι που βρισκόταν στην προεφηβεία, η οποία προσπάθησε να αντισταθεί, όμως «διακατέχονταν από φόβο». Συνέχισε κάνοντας λόγο για σωρεία αντιφάσεων και πως χειραγωγούσε την κοπέλα με απειλές κατά της ίδιας, των γονιών της, αλλά και της δικής του σωματικής ακεραιότητας (σ.σ. Απειλούσε να αυτοκτονήσει). Συνολικά χαρακτήρισε πως οι πράξεις του κατηγορουμένου, ήταν «θρασύτατες και απάνθρωπες». Ως προς το δικονομικό κομμάτι ο εισαγγελέας πρότεινε πως ο κατηγορούμενος θα πρέπει να απαλλαγεί για την προσβολή γενετήσιας πράξης σε βάρος ανηλίκου κάτω των 15 ετών, λόγω ρήτρας επικουρικότητας (σ.σ.νόμος 2021), καθώς το «κακούργημα απορροφάται από το αδίκημα της κατάχρησης ανηλίκου, ακόμα και αν πρόκειται για ομολογημένο έγκλημα, όπως συμβαίνει στην παρούσα υπόθεση». Ο εισαγγελέας κάλεσε τους δικαστές και τους ενόρκους, να δουν το θύμα ως το παιδί που ήταν και να μην λάβουν υπόψιν τις ενέργειες, τις πράξεις και τις παραλείψεις της (σ.σ. που δεν το κατήγγειλε νωρίτερα), σε αντίθεση με την νεαρή κοπέλα που παρουσιάστηκε ενώπιόν τους. Ανέφερε πως δεν αντέδρασε επί 2-3 χρόνια «γιατί ασκήθηκε σωματική βία. Κυρίως όμως δεν αντέδρασε λόγω της ψυχολογικής βίας που την έκανε να νιώθει πολύ άβολα» και συνέχισε με τις απειλές που προαναφέραμε για δολοφονία της ίδιας, των γονιών της ή με την απειλή πως θα αυτοκτονήσει.

Πιο ειδικά, σχετικά με την καταγγέλλουσα, ο εισαγγελέας τόνισε πως δεν υπήρξαν αντιφάσεις. Χαρακτηριστικά πως «Όσες φορές και να επανέλαβε, μίλησε ακριβώς για τα ίδια πραγματικά περιστατικά, χωρίς να πέσει σε καμία αντίφαση. Γεγονός που δείχνει πως όλα όσα βίωσε, δεν είναι προϊόν φαντασίας ή μυθοπλασίας, αλλά πραγματικά περιστατικά, που η έντασή τους σε αυτή την τρυφερή ηλικία, προκάλεσαν τραύματα στην ψυχή της που κανείς δεν ξέρει αν θα ξεπεράσει». Ο εισαγγελέας ανέφερε πως η νεαρή που τότε βρίσκονταν στις αρχές της εφηβείας, δεν αποκάλυψε όσα βίωνε στους γονείς της, παρά τις καλές τους σχέσεις, «λόγω της ψυχολογικής βίας που την έκανε να νιώθει πολύ άβολα. Ένιωθε φόβο ντροπή και ενοχή. Είχε μπει σε κατάσταση υπακοής.»

Η εισαγγελική αγόρευση ήταν ιδιαίτερα εκτενής και συγκεκριμένη και οδήγησε τόσο τους γονείς της καταγγέλλουσας, όσο και την Σοφία Μπεκατώρου, η οποία δεν έχει αφήσει την υπόθεση, να ξεσπάσουν σε λυγμούς.

Σε κάθε του αναφορά στην απολογία του καταγγελλόμενου, ο εισαγγελέας ανέφερε τις αντιφάσεις στις οποίες υπέπεσε.