Η επίσημη γραμμή, τόσο από τον φυρερίσκο της οργάνωσης όσο και από τα προβεβλημένα μέλη της, ήταν «όπου ακουστεί ο χαρακτηρισμός νεοναζί εναντίον τους, να γίνονται επιθετικοί». Λεκτικά και σωματικά. Έπαιζαν μπουνιές για κάτι που... είναι, αλλά δεν ήθελαν να γνωρίζει ο λαός πως είναι! Ήταν μια απαράβατη γραμμή, σε όλες τις δημόσιες επίσημες εμφανίσεις ή στα Μέσα Ενημέρωσης να μην ανέχονται τον χαρακτηρισμό αυτόν. Η επίσημη γραμμή ήταν «Έλληνες Εθνικιστές», «Εθνικοκοινωνιστές» (ως πονηρή μετάφραση του όρου «Εθνικοσοσιαλιστές») ή απλά «Έλληνες Πατριώτες». Δεν θα ευχαριστήσουμε έναν νοσταλγό του Χίτλερ, όμως σίγουρα αυτό δρα ενάντια στην υπερασπιστική τους γραμμή. Βέβαια πολλοί ήταν και εκείνοι που έκλειναν το μάτι στην Χρυσή Αυγή, όπως ο Παναγιώτης Μπαλτάκος που λειτουργούσε ως σύνδεσμος ΝΔ με Χρυσή Αυγή, ο σημερινός Υπουργός Άμυνας Ν. Παναγιωτόπουλος που είχε δηλώσει πως «η Χρυσή Αυγή δεν είναι κόμμα νεοναζί» ή ο Βύρων Πολύδωρας που τους θεωρούσε ισότιμους συνομιλητές του.

Από εκεί και πέρα ας κρατήσουμε λίγα μικρά πραγματάκια σχετικά με την πρώτη δικάσιμο, όπου στο βήμα του μάρτυρα ανέβηκε η μητέρα του Παύλου Φύσσα. Η Μάγδα Φύσσα, δικαιωματικά η μητέρα του αντιφασιστικού κινήματος στην Ελλάδα, διατήρησε την ψυχραιμία της σε πολύ δύσκολες στιγμές και σε άλλες προκάλεσε το... χαμόγελο της αίθουσας με τις πνευματώδεις απαντήσεις της, στις ενίοτε αισχρές ερωτήσεις των συνηγόρων υπεράσπισης. Άλλες φορές απέσπασε το θερμό χειροκρότημα.

Αρχικά, η Μάγδα Φύσσα περιέγραψε το ιστορικό όπως το έζησε αυτή. Συγκλονιστική ήταν η στιγμή που περιέγραφε την είσοδό της στο νοσοκομείο.
- Βλέπω έναν γιατρό και άλλη μια γιατρό, τους ρωτούσα επίμονα και καταλαβαίνω ότι έχει γίνει κάτι πολύ κακό, αλλά πόσο κακό δεν ήξερα. Τους πίεσα πάρα πολύ να μου πουν. Κάποια στιγμή ο γιατρός μου έδωσε ένα χάπι και με πήρε στο γραφείο στο γραφείο. Ο γιατρός μου είπε «Ο Παύλος δεν ζει, τον δολοφόνησαν. Τον δολοφόνησε η Χρυσή Αυγή».
- Προσπαθήσατε να τον σώσετε;
- Δεν γινόταν τίποτα, ήταν επαγγελματικό το χτύπημα, οι μαχαιριές ήταν επαγγελματικές.

Αμέσως μετά περιέγραψε ότι πιο σπαρακτικό έχει ακουστεί σε αίθουσα δικαστηρίου: «Με όσο κουράγιο είχα ζήτησα να πάω να τον δω, τον είχαν πάει στο νεκροτομείο, πήγα και προσπάθησα να τον ζεστάνω, του ζήταγα να πέσουμε πάνω του να σηκωθεί. Δεν ήταν φοβισμένος, δεν ήταν ταλαιπωρημένος, κοιμότανε. Αφού κοιμάται να τον ξυπνήσουμε. Δυστυχώς ήταν νεκρός».

Αντίστοιχα συγκλονιστική ήταν η περιγραφή του περιστατικού, όταν τους είχαν προσεγγίσει και ο Παύλος, θέλησε να προστατέψει τους φίλους του. Τους μάζεψε μπροστά του και τους είπε: «Τώρα Τρέχουμε. Ο Παύλος όμως δεν έτρεξε, έμεινε πίσω». Αναφέροντας πως «Τον Παύλο, όσο και να τον χτυπούσαν, δεν μπορούσαν να τον ρίξουν κάτω». 

Στις ερωτήσεις του Συνηγόρου Υπεράσπισης Πλεύρη και του Ι. Λαγού είχαμε όμως το πλήρες ξεγύμνωμα της Χρυσής Αυγής από τον μανδύα της Δημοκρατίας:
«[…] και αν είναι δυνατόν να ακούσουμε σε δικαστήρια ότι είναι πολιτικός κρατούμενος, ποιος, ο Λαγός! Θα τρίζανε τα κόκκαλα όλων αυτών που βασανίζανε οι ίδιοι όλα αυτά τα χρόνια Αν είναι δυνατόν!».

Εκεί το κοινό ξέσπασε σε χειροκροτήματα, η Πρόεδρος του δικαστηρίου ζητούσε τον υπεύθυνο αστυνομικό να επιβάλει την τάξη και τότε μίλησε ο Κ. Παπαδάκης από την Υποστήριξη της Κατηγορίας:

Προχθές χειροκροτούσαν άλλοι και δεν είπατε κάτι κ. Πρόεδρε, οι συνυπερασπιστές σας κ. Πλεύρη που σας πάει τρεις και μια, όποτε τίθεται θέμα (σ.σ. τηλεοπτικής) κάλυψης.
Πλεύρης: Αν βλέπανε τη δίκη στο εξωτερικό, δεν θα τολμούσατε να λέτε αυτά που λέτε.
Μ. Φύσσα προς Κ. Πλεύρη: Θα τολμούσατε να χαιρετίσετε ναζιστικά αν ήσασταν στο Εξωτερικό;

Και τότε ο Κ. Πλεύρης σηκώθηκε όρθιος και για δεύτερη φορά χαιρέτησε ναζιστικά, παρατεταμένα. Εκείνη την στιγμή ακούστηκε -σε μια στιγμή ανατριχίλας- σε όλο το δικαστήριο από την αριστερή πλευρά του κοινού «Ο Παύλος Ζει Τσακίστε τους Ναζί».
Ο κόσμος και οι Συνήγοροι Υπεράσπισης της Κατηγορίας σηκώθηκαν όρθιοι ζητώντας από το Προεδρείο να προειδοποιήσει πως δεν θα ανεχτεί ξανά ναζιστικούς χαιρετισμούς σε αίθουσα δικαστηρίου. Η Πρόεδρος ρώτησε αν συνέβη ξανά, γιατί αποκρίθηκε πως δεν το είδε. Το ζήτημα είναι πως ακόμα και αν δεν το είδε η Πρόεδρος, στην έδρα βρίσκονταν συνολικά 10-11 άτομα, όπου δύσκολο να μην κοιτούσε κανείς στα αριστερά του και να μην το είδε.

Μπορούμε να σκεφτούμε πως, σε δίκη που δικάζεται σε δεύτερο βαθμό, είναι λογικό τα μέλη του Προεδρείου να απευθύνουν ερωτήσεις, σαν να είναι η πρώτη φορά που συναντούν την υπόθεση. Κομμάτι δύσκολο, αλλά ας υποθέσουμε πως δεν είχαν ιδέα του τι είχε συμβεί. Κάποιες όμως ερωτήσεις όπως «Μήπως φοβήθηκε ο Ρουπακιάς;» ή μια από τον εισαγγελέα και από άλλο μέρος του Προεδρείου σε δεύτερο χρόνο που έκαναν λόγο «για τον θάνατο του γιου σας» για να λάβουν την απάντηση «Δεν ήταν θάνατος, ήταν δολοφονία» είναι ανεπίτρεπτες να λέγονται από άνθρωπο σε άνθρωπο.

Το τελευταίο δώρο από την Μάγδα Φύσσα στον αντιφασιστικό αγώνα, ήταν ότι έθεσε τα πράγματα στην βάση τους από την αρχή. Αν λοιπόν πάρουμε ως δεδομένο πως αυτή η δικαστική σύνθεση δεν έχει καμία απολύτως ιδέα για το περιστατικό (δολοφονία Παύλου Φύσσα) ή συνολικά τα περιστατικά που αφορούν την δίκη, η Μάγδα Φύσσα έκανε λόγο για την στρατιωτική οργάνωση των Ταγμάτων Εφόδου την μοιραία βραδιά. Ομοιόμορφο ντύσιμο, βήμα, αρβύλες, μπλούζες της Χρυσής Αυγής, στυλιάρια, ρόπαλα και λοστούς. Φώναζαν «Αίμα, Τιμή, Χρυσή Αυγή», απειλούσαν έβριζαν και τρομοκρατούσαν.

Η Μάγδα Φύσσα έθεσε τα πράγματα στην σωστή τους βάση και σε ότι αφορά την Αστυνομία: Παρούσα, αλλά άπραγη. Από τα 8 άτομα με τις μηχανές κανείς δεν έκανε τίποτα, παρά μόνο όταν κατεύθασε περιπολικό της Άμεσης Δράσης που συνέλαβε τον Ρουπακιά. Δηλαδή ο μύθος της «όμορφης Αγγελικής» της Ομάδας ΔΙΑΣ που «ήταν πιο άντρας από τους άντρες» και συνέλαβε τον Ρουπακιά λέγοντας «Ε, όχι και μαχαίρι» και τιμήθηκε για αυτό, τίθεται εν αμφιβόλω. Χωρίς να σχολιάσουμε το «Ε όχι και μαχαίρι» που είναι για Όσκαρ Γελοιότητας, λες και δεν μπορούν να σε δολοφονήσουν με πέτρα ή ρόπαλο, αλλά μόνο το μαχαίρι την πείραξε.

Η Μάγδα Φύσσα βρίσκονταν πολλές ώρες στο βήμα του μάρτυρα, η Υπεράσπιση της Καταγγελίας προσπάθησε να το εκμεταλλευτεί αυτό, προσπαθώντας να αφήσει να εννοηθεί πως η Αστυνομία μπορούσε να περάσει αν ήθελε νωρίτερα. Όμως ο Παναγιώτης Φύσσας διέκοψε την κατάθεση και πήγε προς το βήμα, υπενθυμίζοντας πως μέλη της Χρυσής Αυγής με μηχανάκια είχαν κλείσει τους δρόμους κάθετα της Παναγή Τσαλδάρη -πλέον Παύλου Φύσσα- ώστε να μπορέσει ο Ρουπακιάς να κάνει ανενόχλητος την «δουλειά του». Εκεί διακόπηκε η συνεδρίαση καθώς η κατάσταση στο δικαστήριο ήταν τεταμένη και η Μάγδα Φύσσα είχε εξαντληθεί.

Για να κλείσουμε με κάτι απόλυτα χαρακτηριστικό: Περιγράφοντας το περιστατικό, σε μια αποστροφή του λόγου της, η Μάγδα Φύσσα είπε:
«Υπήρχε περίπτωση να επιτεθεί ο Ρουπακιάς στον Παύλο με τα χέρια; Καμία περίπτωση δεν υπήρχε. Εδώ ένα μπουκάλι του πέταξα και άρχισε να φωνάζει: Πάρτε την, πάρτε την, θα με σκοτώσει!»
Δεν υπάρχει κάτι πιο χαρακτηριστικό της θρασυδειλίας των νεοναζιστών και του τρόπου με τον οποίο δρουν ώστε να δηλητηριάσουν την κοινωνία με την ιδεολογία τους.