Το παρακάτω κείμενο θα μπορούσε να εστιάσει μόνο στο πως η Σοφία Βούλτεψη κατάφερε, με δύο ολιγόλεπτες παρεμβάσεις, να αποδείξει γιατί η κυβέρνησή της πιστεύει ότι ο Τύπος πρέπει να φιμώνεται. Όμως το 17ο Δημοσιογραφικό Συνέδριο Σαμοθράκης είχε άλλα σημεία που χρειάζονται την προσοχή μας.  

Ήμουν εκεί εκπροσωπώντας το 20/20mag.gr και αφού ξεπέρασα τον διήμερο πονοκέφαλο από τα ουρλιαχτά της υπουργού, μπορώ με σιγουριά να πω ότι δεν κατάφερε αυτό που διακαώς επιθυμούσε. Όσο και αν προσπάθησε. Το συνέδριο, που αναβίωσε μετά από 14 χρόνια -με όλα τα μικρά ή μεγαλύτερα σημεία που χρειάζονται την προσοχή των διοργανωτών ώστε να μην αποτελούν «αγκάθια» για την εντιμότητα των προθέσεών τους- έβγαλε συμπεράσματα. Χρήσιμα, ουσιαστικά και ελπιδοφόρα.

Μία μέρα, πέντε ενότητες

Ενότητα πρώτη: «Αχ, ένα ελάφι»

«Οι πρωτοβουλίες της Ε.Ε. και οι προσδοκίες του δημοσιογραφικού κόσμου. Από τη Σύσταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την προάσπιση της ασφάλειας των δημοσιογράφων ως την Ευρωπαϊκή πράξη για την ελευθερία των Μέσων Ενημέρωσης. Τι σημαίνουν στην πράξη για τους δημοσιογράφους;» 

Σε ένα δεκάλεπτο, η Δώρα Αυγέρη, δημοσιογράφος και βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ, ο Marc Gruber, Media Expert, ο Κώστας Ζαφειρόπουλος, δημοσιογράφος, Μεσογειακό Ινστιτούτο Ερευνητικής Δημοσιογραφίας, ο Μανόλης Κοττάκης, δημοσιογράφος, διευθυντής της εφημερίδας «ΕΣΤΙΑ», ο Χρήστος Μπόνης, πρόεδρος της Ένωσης Φωτορεπόρτερ Ελλάδας και ο Γρηγόρης Γερακαράκος, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αστυνομικών, μας έκαναν έναν προλογάκο για την τεράστια θεματάρα που έφτασε στο πιο-προφανές-δεν-υπάρχει συμπέρασμα ότι υπάρχει έλλειμμα στην αντίληψη και την ενημέρωση γύρω από τα θέματα ασφάλειας των δημοσιογράφων.

Να σημειώσουμε ότι εξαιρετική ήταν η τοποθέτηση της βουλεύτριας του ΣΥΡΙΖΑ, που μεταξύ άλλων είπε:

«…η έννοια του ελέγχου της εξουσίας, η έννοια της λογοδοσίας και η αμφίδρομη σχέση τους (έλεγχος και λογοδοσία), μοιάζουν να έχουν χάσει το νόημά τους τα τελευταία χρόνια. Κι αυτό δεν είναι μια θεωρητική εικασία, αλλά μία διαπίστωση επί του πεδίου. Αυτήν την αντιστροφή των ρόλων την είδαμε για παράδειγμα στο σκάνδαλο της Novartis, αλλά και στο σκάνδαλο μέσα στο σκάνδαλο, που είναι η εν εξελίξει απόπειρα συγκάλυψης του σκανδάλου της Novartis. Οι ελεγχόμενοι έγιναν κατήγοροι και οι ερευνητές δημοσιογράφοι κόντεψαν να καθίσουν στο σκαμνί γιατί ερεύνησαν το σκάνδαλο και την εμπλοκή πολιτικών προσώπων… Θυμηθείτε ποιοι υψηλά ιστάμενοι αντέδρασαν στη δίκη Τοπαλούδη ή πως στη δίκη Λιγνάδη δημοσιογράφοι βρέθηκαν στο μάτι του κυκλώνα επειδή έκαναν αυτό που επιτάσσει η δεοντολογία… Η παρακμιακή κατάταξη της Ελλάδας στη θέση 108, αναφορικά με την ελευθερία του Τύπου, όπως την καταγράφουν έγκυρα οι Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα και την αποδέχονται επισήμως οι ευρωπαϊκοί θεσμοί, δείχνει ότι μια μεγάλη κοινότητα συναδέλφων δημοσιογράφων ανά τον κόσμο αναγνωρίζει ότι υπάρχει αντικειμενικό πρόβλημα στη χώρα μας.

Υπάρχει πρόβλημα στην Ελλάδα… Είναι απίθανο, αλλά αυτή τη στιγμή που μιλάμε τα θύματα των παράνομων υποκλοπών αντιμετωπίζουν την εκδίκηση του θύτη. Ο πρωθυπουργικός ανιψιός αναδείχθηκε προχθές SLAPP πολιτικός της χρονιάς από ΜΚΟ που ασχολείται με ζητήματα φίμωσης και καταχρηστικές αγωγές, για την αγωγή με την οποία ζητά μισό εκατομμύριο ευρώ από τους Reporters United, την «Εφημερίδα των Συντακτών» και τρεις δημοσιογράφους. Δείτε εδώ ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο αντιστροφής των ρόλων. Και δείτε πώς, τελικά, ύψιστη επιδίωξη αυτής της ανωμαλίας στην απόδοση δικαιοσύνης και πολιτικών ευθυνών δεν είναι παρά η πειθάρχηση του υπολοίπου σώματος των δημοσιογράφων στην προειδοποίηση: "Δείτε τι παθαίνουν οι συνάδελφοί σας!". Στη δε υπόθεση Λιγνάδη έρχεται ο συνταγματολόγος Αλιβιζάτος και λέει "αν δεν κάνω λάθος, καταδίκη σε κάθειρξη 13 ετών με αναστολή εκτελέσεως δεν έχει γίνει στην Ελλάδα από την περίοδο της Μεταπολίτευσης. Κάτι έγινε εκεί". Αν κάτι έγινε εκεί, ποιο είναι το μήνυμα που στέλνει το σύστημα στους δημοσιογράφους που έκαναν τις αποκαλύψεις, αλλά και προς τα θύματα που τόλμησαν να μιλήσουν κόντρα σε θεούς και δαίμονες; Στη Μάλτα η δολοφονία της Καρουάνα Γκαλίθια εξιχνιάστηκε, οι σκιές όμως για τις πολιτικές ευθύνες, που αναδείχθηκαν από την έρευνά της, παραμένουν. Στην Ελλάδα, το όνομα του Γιώργου Καραϊβάζ τείνει να ξεχαστεί εντελώς, σαν να μην υπήρξε δημοσιογράφος με τέτοιο όνομα στα μέρη μας.

Ακούγεται απίθανο, αλλά στον δημόσιο λόγο τα τελευταία χρόνια δεν προσαρμόζονται τα συστήματα στις ανάγκες των πολιτών, αλλά οι πολίτες στις ανάγκες των συστημάτων. Κι αυτό ορίζεται εκ νέου ως δήθεν δημοκρατικός κανόνας. Χαρακτηριστική είναι εδώ η περίπτωση των εκδικητικών αγωγών, των SLAPPS (Strategic Lawsuits Against Public Participation), στρατηγικές αγωγές ενάντια στη συμμετοχή του κοινού. Όπως προείπα για την περίπτωση Δημητριάδη, αλίμονο στους δημοσιογράφους που παραμένουν πιστοί στο καθήκον της έρευνας και τολμούν να αποκαλύψουν την αλήθεια κόντρα στα συμφέροντα μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και πολιτικών που τα επωάζουν. Θα βρεθούν απολογούμενοι. Όπως η δημοσιογράφος Σταυρούλα Πουλημένη που βρίσκεται αυτή την στιγμή στην αίθουσα ως σύνεδρος. Και φτάνουμε στο σημείο να λέμε ότι θα αναζητήσουν το δίκιο τους στην Ευρώπη, στους θεσμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γιατί, παρά τις αντινομίες και αντιφάσεις της, σε ζητήματα ελευθεροτυπίας, δικαιωμάτων και δημοκρατικού κεκτημένου δεν έχουμε πού αλλού να απευθυνθούμε παρά μόνο σε αυτήν την Ευρώπη. Για πόσο, άραγε;..

Κάποιοι αντί να ακονίζουν το βλέμμα ακονίζουν μαχαίρια, ο εκφασισμός λειτουργεί ύπουλα και υπόγεια, μιας και έφτασαν δημοσιογράφοι - παράγοντες της εξουσίας να αναρωτιούνται αν τον Φύσσα τον σκότωσαν για το ποδόσφαιρο. Να μην τα ξεχνάμε αυτά. Εδώ, βέβαια, έχουμε φτάσει στο σημείο ο πατέρας Πλεύρης να χαιρετά απανωτές φορές ναζιστικά μέσα στο δικαστήριο και να μην αντιδρά κανένας θεσμός. Έχοντας περάσει στην πλευρά της πολιτικής οφείλω να είμαι προσεκτική στις διατυπώσεις και ειλικρινής στις διαπιστώσεις… Δεν μπορεί να ασκήσει ο δημοσιογράφος τη δημοσιογραφία όπως επιτάσσουν οι κανόνες και οι πρόνοιες της δεοντολογίας, όταν αυτός ο δημοσιογράφος είναι έρμαιο εκδικητικών αγωγών, εκδικητικών απολύσεων, πλήρους απαξίωσης του παραγόμενου δημοσιογραφικού έργου, φτωχοποίησής του, πλήρους ευτελισμού της επαγγελματικής αλλά και ανθρώπινης υπόστασής του. Και με αφορμή αυτά, πιέζουμε για καλοπληρωμένες δουλειές, διασφαλισμένες θέσεις εργασίας, συλλογικές συμβάσεις. Πιέζουμε καθοριστικά ώστε να μην κινδυνεύουν με λουκέτο αντιπολιτευόμενα ΜΜΕ, επειδή τα εκδικείται η εκάστοτε κυβέρνηση. Προκρίνουμε τη δίκαιη και αξιοκρατική χρηματοδότηση των ΜΜΕ από την πολιτεία κι όχι τις διάφορες λίστες Πέτσα που συνιστούν ξεκάθαρη απόπειρα εξαγοράς συνειδήσεων. Και θα πρέπει κάποια στιγμή οι Ενώσεις να το πάρουν αλλιώς. Τι κάνει, φερ᾽ ειπείν, η ΕΣΗΕΜ-Θ για την αποψίλωση του ενημερωτικού ρόλου στη σημερινή ΕΡΤ3; Πώς αντέδρασαν οι Ενώσεις, όταν ο πρωθυπουργός πήρε στο γραφείο του την ΕΡΤ, το ΑΠΕ, και την ΕΥΠ, δηλαδή κάθε επίσημη πτυχή ενημέρωσης και πληροφορίας στη χώρα;».

Ενότητα δεύτερη: « When I speak, you don’t have to speak!»
- ή πώς να εξηγήσετε σε οκτώ λέξεις στην Προέδρο της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων ποιος κάνει κουμάντο στη δημοσιογραφία στον τόπο 

«Τι απειλεί την ελευθερία του Τύπου στην Ευρώπη και στην Ελλάδα; Οι έρευνες, οι κατατάξεις, οι αντιδράσεις, οι αναγκαίες παρεμβάσεις»

Εισηγητές η υφυπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου και πρώην δημοσιογράφος Σοφία Βούλτεψη, ο δημοσιογράφος του Spiegel Γιώργος Χρηστίδης, η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων Maja Sever, ο δημοσιογράφος Τάσος Τέλλογλου και το στέλεχος της ECPMF, Laurens Heuting. Πολύ καλά πήγε αυτό. Διδάξαμε ήθος και δημοσιογραφική δεοντολογία διά στόματος της υφυπουργού που, έχοντας θητεία στα ξεμαλλιάσματα στα τηλεοπτικά πάνελ, ανέλαβε να εκπροσωπήσει την κυβέρνηση όπως της αρμόζει. Και κυρίως όπως επιθυμεί να εκπροσωπείται. Πρώτα ανέτρεξε στο λαμπρό παρελθόν μας -Θουκυδίδης, Πρωταγόρας, Ανάξαρχος και Ξενοφών- και μετά ίδρωσε τη φανέλα και έβγαλε δίκαια το βουλευτικό μεροκάματό της κάνοντας αρένα το πάνελ του συνεδρίου και απαντώντας ουσιαστικά στο ρεπορτάζ του συνάδελφου Γιώργου Χρηστίδη στο Spiegel σε σχέση με το περιστατικό των προσφύγων στη νησίδα του Έβρου. Ο ανταποκριτής μεγάλων διεθνών ΜΜΕ, βραβευμένος με το ευρωπαϊκό βραβείο ερευνητικής δημοσιογραφίας, που μοιράστηκε η ομάδα του Der Spiegel, της Bellingcat, της Lighthouse Reports, του ARD και του TV Asahi στις 31/3 για το κοινό ρεπορτάζ που αφορούσε το ρόλο της Frontex στις επαναπροωθήσεις στο Αιγαίο, και η πρόεδρος Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων Maja Sever στάθηκαν στο ύψος τους στις τοποθετήσεις τους που ακολουθήσαν αλλά η Σοφία Βούλτεψη έκανε ότι μπορούσε να κρατήσουμε τη θέση 108 -και να πάμε και παρακάτω σύντομα- και απάντησε με απόλυτη σαφήνεια στα ερωτήματα του τίτλου της ενότητας που ήταν εισηγήτρια, επιβεβαιώνοντας όλες τις κατηγορίες που έχουν επιρρίψει στην κυβερνησάρα μας οι διεθνείς οργανώσεις Τύπου. Με επίθεση στον Γιώργο Χρηστίδη που μόνο Γερμανό κατάσκοπο δεν τον χαρακτήρισε, παρέδωσε ταχύρρυθμα μαθήματα δημογραφίας. «Τι θέλετε λοιπόν; Ποιο είναι το θέμα; Δεν προστατεύει η Ελλάδα και το κάνει το Spiegel; Όχι κ. Χρηστίδη, πάρτε το αλλιώς, σκεφτείτε το. Πάτε λοιπόν στο περιοδικό σας και πείτε ότι προστατεύουμε τα ανήλικα. Να κάνετε ένα ρεπορτάζ» είπε. Όταν δε τόλμησε η Προέδρος της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων Maja Sever να αντιδράσει λέγοντας ότι δεν είναι σωστό να υπαγορεύουμε στους δημοσιογράφους τα ρεπορτάζ τους, της απευθύνθηκε με το εξής απαράμιλλο: «Do you want to censorship me? Just leave me to speak. I am a journalist, I have a history in journalism. When I speak, you don’t have to speak!».

Μαθήματα σωστής άσκησης το θεσμικού του ρόλου παρέδωσε και o συντονιστής, Β’ αντιπρόεδρος της ΕΣΗΕΑ, Γιώργος Γαβαλάς, που δεν έβγαλε άχνα. Δεν την σταμάτησε, δεν την επανάφερε, παρά μόνο εμπόδισε τον Γιώργο Χρηστίδη να ασκήσει το δικαίωμά του να δώσει απαντήσεις στην υπουργό. Δεν έβγαλε άχνα ούτε και όταν η Maja Sever εξέφρασε την αγανάκτησή της για το ότι ο λόγος δεν δίνεται στον Χρηστίδη και η Σοφία Βούλτεψη ουρλιάζοντας απαιτούσε να μάθει αν εκείνη είναι η συντονίστρια. «Are you the moderator?».

Ενότητα τρίτη: Oρεκτικό

«Οι πρωτοβουλίες της ΕΕ και οι προσδοκίες του δημοσιογραφικού κόσμου. Από τη Σύσταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την προάσπιση της ασφάλειας των δημοσιογράφων ως την Ευρωπαϊκή πράξη για την ελευθερία των Μέσων Ενημέρωσης. Τι σημαίνουν στην πράξη για τους δημοσιογράφους;»

Εδώ ακούσαμε τη Renate Schroeder, διευθύντρια της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων, να μας λέει τι πρέπει να έχουμε κάνει πριν πάρει το λόγο ο Δημήτρης Γαλαμάτης, Γενικός Γραμματέας Ενημέρωσης και Επικοινωνίας, που μας είπε πόσα έχουμε κάνει. Ωραίο ήταν κι αυτό και έδεσε ακόμα καλυτέρα με τον Πάσχο Μανδραβέλη, που απολαμβάνεις πάντα να ακούς, να παρουσιάζει με εξαιρετική -αξιοζήλευτη- μαεστρία τα ζητήματα. Εντελώς διαφορετικά από ό,τι είναι στην πραγματικότητα.

Ενότητα τέταρτη: Το κυρίως πάτο.

«Aγωγές και SLAPPs εναντίον της ελεύθερης ενημέρωσης»

Από το συνέδριο θα είχε μένει η υστερία της Βούλτεψη και ο κλασικός πατροπαράδοτος ρόλος των μεγάλων Ενώσεων απέναντι στους πολιτικούς, αν δεν υπήρχε το παρακάτω πάνελ: Δεν ξέρω ποιος πρότεινε και πόσο εύκολα πέρασε η ιδέα σε ένα συντεχνιακό συνέδριο -γιατί να το κρύψουμε άλλωστε;- να δοθεί χρόνος, χώρος και λόγος στους παρακάτω ομιλητές, αλλά πέτυχε κέντρο. Καθώς ο Τάσος Σαραντής, δημοσιογράφος, «Εφημερίδα των Συντακτών», η Σταυρούλα Πουλημένη, δημοσιογράφος, alterthess.gr, και ο Θοδωρής Χονδρόγιαννος, δημοσιογράφος, Reporters United, είναι τρία τρανταχτά παραδείγματα δημοσιογράφων που είναι θύματα SLAPPs (Strategic Lawsuits Against Public Participation). Δηλαδή αγωγών από οικονομικούς και πολιτικούς παράγοντες. Οι τρεις συνάδελφοι έχουν πορεία και υπογράφουν ρεπορτάζ που σώζουν τη χαμένη τιμή του επαγγέλματος. Ο Τάσος Σαραντής σηκώνει, σχεδόν μόνος, στην πλάτη του το βαρύ φορτίο του περιβαλλοντικού ρεπορτάζ, μη διστάζοντας να ερευνά οτιδήποτε δεν ακουμπάνε τα συστημικά Μέσα, γιατί καίει. Η Σταυρούλα Πουλημένη έχει ταυτίσει την υπογραφή της με τον αγώνα των Σκουριών και ο Θοδωρής Χονδρόγιαννος είναι δικαιωματικά ο δημοσιογράφος της χρονιάς, αφού οι Reporters United έβγαλαν στον αέρα το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων. Οι τρεις τους αλλά και η Κατερίνα Γαλανού, δημοσιογράφος, liberal.gr -πρωταγωνίστριά στην υπόθεση της περιπέτειας των δημοσιογράφων του «Φιλελευθέρου»- διηγήθηκαν το πώς ένα διασταυρωμένο και δημοσιευμένο ρεπορτάζ, πώς δηλαδή η σωστή άσκηση του επαγγέλματός μας, τους οδήγησε σε δικαστικούς αγώνες που σκοπό έχουν την οικονομική, ηθική και ατομική εξόντωσή τους. Η Flutura Kusari, εξειδικευμένη δικηγόρος της ECPMF και η Μαρία Τσίπρα, της νομικής υπηρεσίας της ΠΟΕΣΥ, έδωσαν τον ορισμό του νέου αυτού όρου για την ελληνική πραγματικότητα και ο Βαγγέλης Δεληπέτρος, δημοσιογράφος, Documento, εξήγησε τι είναι και τι σημαίνει όλο αυτό για τους Έλληνες δημοσιογράφους. Αφού μίλησε αναλυτικά για τις διώξεις κατά της εφημερίδας, αναφέρθηκε στο γεγονός ότι στη χορεία των αγωγών κατά δημοσιογράφων έχουν μπει -εκτός από πολιτικούς και εταιρείες- σε τοπικό επίπεδο διοικητές, εν ευρεία έννοια δημόσιοι υπάλληλοι. Έφερε ως χαρακτηριστικό παράδειγμα την διοικήτρια του νοσοκομείου Χίου, η οποία απαντά με μήνυση και αγωγές στα όσα κατά καιρούς έχει αποκαλύψει ο Γιάννης Στεβής (astraparis.gr) και που βρέθηκε στο στόχαστρο του υπουργού Μετανάστευσης Νότη Μηταράκη.

Το σημαντικότερο συμπέρασμα του συνεδρίου ήταν αυτό. Και εξηγώ τον λόγο: Οι λαμπροί συνάδελφοι εκπροσωπούν τη μάχιμη ερευνητική δημοσιογραφία. Εκείνη που διώκεται από όλους τους πιθανούς μηχανισμούς. Που βρέθηκε σε επίσημο τραπέζι συζήτησης. Που εξήγησε, ζήτησε στήριξη, δημοσιοποίηση και συμπαράσταση. Που την απαίτησε με το κύρος και την ευπρέπειά της. Και που την κέρδισε.

Ενότητα πέμπτη: -Γιατί δεν φοράς το κράνος σου; -Γιατί δεν έχω, συνάδελφε 

«Τι μας δίδαξαν η πανδημία και ο πόλεμος στην Ουκρανία;»  

Με συντονίστρια τη Μιμή Τουφεξή, Γενική Γραμματέα ΠΟΕΣΥ, και εισηγητές την Ελένη Διαφωνίδου, δημοσιογράφο, εκδότρια της εφημερίδας «Εμπρός» (Ξάνθη), τον Ανδρέα Παναγόπουλο, δημοσιογράφο, Digital Alter Ego Media, τον Χρήστου Νικολαΐδη, δημοσιογράφο, ΣΚΑΪ, την Ελβίρα Κρίθαρη, (online) δημοσιογράφο, ΕΡΤ, και τη Nία Αβδελλή, δημοσιογράφο, ΕΡΤ, οι παραπάνω μας εξήγησαν -μάλιστα πολύ γλαφυρά, σε κάποιες περιπτώσεις- γιατί οι Έλληνες πολεμικοί ανταποκριτές είναι ουσιαστικά κομάντο που τρέχουν σε εμπόλεμες ζώνες χωρίς προστασία και τα απαραίτητα μέσα.

Επίλογος: Η δέσμευση

Το 20/20 ανοίγει τον φάκελο των SLAPPs αγωγών, ενός από τα σοβαρότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Τύπος. Πρόκειται για νομικό μπούλινγκ εναντίον δημοσιογράφων, με στόχο την οικονομική τους εξόντωση και τη φίμωσή τους.

Ξεκινώντας με τις τρεις χαρακτηριστικές περιπτώσεις του 17ου Συνέδριου και πριν τις παρουσιάσουμε σε επόμενα αναλυτικά δημοσιεύματα ξεχωριστά, σας δίνουμε τα σημεία τους.

• Τελευταίο και ηχηρό κρούσμα η αγωγή του Γρηγόρη Δημητριάδη που έφτασε στα γραφεία της «Εφ.Συν.» λίγη ώρα μετά την παραίτησή του στις 5/8/22 και ζητάει ανάκληση του δημοσιεύματος της Πέμπτης 4/8/2022, «Μεσοτοιχία το Μαξίμου με το Predator», ή αποζημίωση 250.000 ευρώ. Ανάλογη αγωγή έκανε και στο Reporters United και τους συντάκτες της έρευνας, Νικόλα Λεοντόπουλο και Θοδωρή Χονδρόγιαννο, ζητώντας 150.000 ευρώ, αν δεν ανακαλέσουν το δημοσίευμα.
  
  
• Προτελευταίο κρούσμα στην Ελλάδα είναι η αγωγή εναντίον του Αlterthess και της δημοσιογράφου Σταυρούλας Πουλημένης από στέλεχος της «Ελληνικός Χρυσός», που ζητά 100.000 ευρώ ως αποζημίωση γιατί τόλμησε να δημοσιεύσει το απολύτως αληθές ρεπορτάζ που αφορά την καταδίκη από το Πρωτοδικείο Πολυγύρου στις 27 Οκτωβρίου του 2020 του Ευστ. Λιάλιου, τομεάρχη των Μεταλλείων Ολυμπιάδας, και του Μ. Θεοδωρακόπουλου, πρώην διευθύνοντος συμβούλου της εταιρείας, για ρύπανση του νερού στην Ολυμπιάδα και στο Στρατώνι ύστερα από αναφορές του Δήμου Αριστοτέλη αλλά και καταγγελίες πολιτών το 2015.

• Ο Τάσος Σαραντής και η «Εφ.Συν.» διώκονται από την WRE -Ανώνυμη Οικοδομική Εταιρεία Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας- για το ρεπορτάζ του με τον τίτλο «Οι ανεμογεννήτριες «γεννούν” βιομηχανία διώξεων», που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα στις 29/12/2019. Με την αγωγή η εταιρεία αξιώνει το ποσό των 225.000 ευρώ για «δημοσίευση ψευδών, συκοφαντικών και προσβλητικών για την εταιρεία ισχυρισμών, προσβάλλοντας βάναυσα το νομικό πρόσωπο της εταιρείας και θίγοντας ευθέως την επιχειρηματική δραστηριοποίησή της» και μάλιστα «στο πλαίσιο ενός γενικού ενορχηστρωμένου σχεδίου».
  
  

Φωτογραφίες: Δημήτρης Αλεξούδης