Οι Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα (RSF) κατέγραψαν φέτος 533 φυλακισμένους δημοσιογράφους, αριθμός που αυξήθηκε κατά 13,4% σε σχέση με την καταγραφή για το 2021 (πέρυσι οι κρατούμενοι δημοσιογράφοι ήταν 488), με τους περισσότερους να βρίσκονται στην Κίνα (110), τη Μιανμάρ (62), το Ιράν (47), το Βιετνάμ (39) και τη Λευκορωσία (31).

Η έκθεση της RSF καταγράφει επίσης 57 θανάτους δημοσιογράφων (18,8% πάνω από τους αριθμούς του 2021), κυρίως λόγω του πολέμου στην Ουκρανία, 65 ομηρίες και 49 αγνοούμενους, όλοι αριθμοί αυξημένοι σε σχέση με εκείνους του 2021 και 2020, χρονιές κατά τις οποίες είχαν, όπως επισημαίνει η έκθεση, «ιστορικά χαμηλά επίπεδα».

Οκτώ δημοσιογράφοι σκοτώθηκαν τους πρώτους έξι μήνες του πολέμου. Μεταξύ αυτών ήταν ο Maks Levin, ένας Ουκρανός φωτορεπόρτερ που πυροβολήθηκε εσκεμμένα από Ρώσους στρατιώτες στις 13 Μαρτίου, και ο Frédéric Leclerc-Imhoff, ένας Γάλλος βιντεορεπόρτερ του τηλεοπτικού καναλιού ειδήσεων BFMTV, ο οποίος σκοτώθηκε από σκάγια από έκρηξη οβίδας ενώ κάλυπτε την εκκένωση των αμάχων.

Η RSF καταγράφει τον μεγαλύτερο αριθμό φυλακισμένων γυναικών στην ιστορία της (δημοσιοποιεί αντίστοιχη έκθεση από το 1995), καθώς καταγράφει ότι συνολικά κρατούνται 78 γυναίκες, αύξηση ρεκόρ, σχεδόν 30% σε σύγκριση με το 2021. Οι γυναίκες αντιπροσωπεύουν πλέον σχεδόν το 15% των κρατουμένων δημοσιογράφων, σε σύγκριση με λιγότερο από 7% πριν από πέντε χρόνια.

Η Κίνα έρχεται πρώτη στη λίστα με τους περισσότερους κρατούμενους δημοσιογράφους. Η χώρα, όπου τα επίπεδα λογοκρισίας και η παρακολούθηση έχουν φτάσει σε ακραία επίπεδα, ο αριθμός των φυλακισμένων δημοσιογράφων φτάνει τους 110.

Εντυπωσιακά είναι τα «νούμερα» και στο Ιράν, μια χώρα που δεν συγκαταλεγόταν ποτέ μέχρι σήμερα στην «πεντάδα» με τους περισσότερους κρατουμένους, τώρα εμφανίζεται Τρίτη στη λίστα. Αντιπροσωπεύοντας τη μεγάλη καταστολή, η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν, με 47 κρατούμενους, έγινε ο τρίτος μεγαλύτερος δεσμοφύλακας δημοσιογράφων στον κόσμο, μόλις ένα μήνα μετά την έναρξη των μαζικών διαδηλώσεων.

Μεταξύ των πρώτων δημοσιογράφων που συνελήφθησαν ήταν δύο γυναίκες, η Nilufar Hamedi και η Elahe Mohammadi, οι οποίες προσπάθησαν να τραβήξουν την προσοχή στον θάνατο της νεαρής Ιρανής Mahsa Amini και τώρα αντιμετωπίζουν τη θανατική ποινή.

«Τα δικτατορικά και αυταρχικά καθεστώτα γεμίζουν τις φυλακές τους πιο γρήγορα από ποτέ φυλακίζοντας δημοσιογράφους. Αυτό το νέο ρεκόρ στον αριθμό των κρατουμένων δημοσιογράφων επιβεβαιώνει την πιεστική και επείγουσα ανάγκη να αντισταθούμε σε αυτές τις αδίστακτες κυβερνήσεις και να επεκτείνουμε την ενεργό αλληλεγγύη μας σε όλους εκείνους που ενσαρκώνουν το ιδανικό της δημοσιογραφικής ελευθερίας, ανεξαρτησίας και πλουραλισμού», λέει ο Κριστόφ Ντελουάρ, Γενικός Γραμματέας του RSF.

Και δεν μπορούμε παρά να συμφωνήσουμε καθώς και στη χώρα μας, μπορεί να μην καταγράφουμε υψηλά ποσοστά κρατουμένων δημοσιογράφων, αλλά αν κάποιος κατέγραφε τις παράνομες προσαγωγές και συλλήψεις ρεπόρτερ εν ώρα καθήκοντος θα ήμασταν στις τοπ 10 του κόσμου - μόνιμα για τους χειρότερους λόγους.

Η έκθεση του RSF κάνει αναφορά και σε μερικές από τις πιο «εντυπωσιακές» υποθέσεις της χρονιάς, συμπεριλαμβανομένης αυτής του Ιβάν Σαφρόνοφ, ενός από τους καλύτερους ερευνητές δημοσιογράφους της Ρωσίας, ο οποίος καταδικάστηκε σε 22 χρόνια φυλάκιση για αποκάλυψη «κρατικών μυστικών» που ήταν άμεσα διαθέσιμα στο διαδίκτυο.

Ο Ντομ Φίλιπς, επίσης, Βρετανός δημοσιογράφος του οποίου το τεμαχισμένο σώμα βρέθηκε σε απομακρυσμένο σημείο του βραζιλιάνικου Αμαζονίου, όπου είχε πάει για να ερευνήσει τις προσπάθειες τοπικών ομάδων ιθαγενών για την καταπολέμηση της λαθροθηρίας, της παράνομης εξόρυξης χρυσού και της αποψίλωσης των δασών, και άλλες πολλές περιπτώσεις για τις οποίες μπορεί και να μη μάθουμε ποτέ.

Οι δημοσιογράφοι δεν είναι παιδιά ενός κατώτερου Θεού για να μην έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους υπόλοιπους πολίτες. Η ελευθερία του Λόγου είναι από τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα και το κυριότερο δικαίωμα που στερούνται οι δημοσιογράφοι, ακόμα και στις χώρες της «διαφωτισμένης» Ευρώπης.

Η δημοκρατία δεν μπορεί να λειτουργήσει όταν μερίδα ανθρώπων, οι οποίοι τυχαίνει να είναι υπεύθυνοι για την ενημέρωση των πολιτών, στερούνται την ίδια τους τη φωνή, με παράνομες και απάνθρωπες πρακτικές. Η δημοκρατία δεν μπορεί να παραμείνει ζωντανή όταν εφαρμόζονται παράνομες και απάνθρωπες πρακτικές.