Η εισαγγελέας κ. Στόγια συνολικά είχε μια σύγχρονη ματιά, σε επαφή με την πιο πρόσφατη νομολογία, σχετικά με τους ορισμούς των σεξουαλικών εγκλημάτων, αλλά και μια τάση να προστατέψει τις καταγγέλλουσες από πιθανό επανατραυματισμό. Στην περίπτωση της πρώτης καταγγέλλουσας στάθηκε στο γεγονός των τριών διαφορετικών καταγγελιών: στο ΣΕΗ, στον εισαγγελέα και στην ανάκριση. Μεταξύ τους είχαν ουσιώδεις διαφορές, τόσο ως προς την φύση των εγκλημάτων, άρα και το κατηγορητήριο, όσο και ως προς την συνοχή ή την προσθήκη περιστατικών. Η εισαγγελέας δεν αμφέβαλλε για την μη γνώση νομικών όρων, καθώς είναι η δουλειά του πρώτου εισαγγελέα να χαρακτηρίσει νομικά τις καταγγελίες, αλλά για το γεγονός πως στην κατάθεσή της στην ανακρίτρια ανέφερε τον βιασμό, κάτι που δεν είχε αναφέρει στον εισαγγελέα. Τόνισε πως δεν θα είχε αμφιβολίες αν είχε διαφοροποιήσεις κατά την πρώτη καταγραφή στο ΣΕΗ και μετά οι καταγγελίες στον εισαγγελέα και την ανακρίτρια είχαν συνάφεια.

Σχετικά με τον ισχυρισμό της πρώτης καταγγέλλουσας πως είχε ξεχάσει τον βιασμό, ανέφερε πως: «Ήταν ένα περιστατικό που της είχε ξανασυμβεί; Ήταν το συνήθως συμβαίνον; Η πρώτη καταγγέλλουσα υποβάθμισε τα γεγονότα λέγοντας ότι αυτά συμβαίνουν στο θέατρο. Αν ήταν έτσι για ποιο λόγο το απώθησε ως γεγονός;» για να συμπληρώσει ότι «όλοι οι επιστήμονες που εξετάσθηκαν συμφώνησαν σε ένα πράγμα, ότι το βίωμα του βιασμού δεν μπορεί να σβήσει από τη μνήμη του θύματος». Η εισαγγελέας συνέχισε και με άλλα σημεία της κατάθεσης της πρώτης καταγγέλλουσας που της δημιούργησαν εύλογες αμφιβολίες, τις οποίες και ανέφερε.

«Αδυνατώ να καταλήξω στο τι ακριβώς συνέβη. Έχω αμφιβολίες. Μπορεί να συνέβησαν τα γεγονότα όπως τα λέει η καταγγέλλουσα στο δικαστήριο, αλλά το δικαστήριο δεν μπορεί να καταδικάσει με αμφιβολίες» τόνισε, εξηγώντας το σκεπτικό της αθώωσης λόγω αμφιβολιών. Αν επιτρέπετε ένα μικρό σχόλιο, οι αμφιβολίες όταν η δικαιοσύνη λειτουργεί όπως πρέπει, είναι πάντα υπέρ του κατηγορουμένου. Στην ίδια βάση κινήθηκε και η εισαγγελέας.

Απόπειρα βιασμού στο θέατρο

Στον αντίποδα, η κ. Στόγια εξήρε την αξιοπιστία της δεύτερης καταγγέλλουσας, ζητώντας την ενοχή του Πέτρου Φιλιππίδη για την απόπειρα βιασμού με την επισήμανση πως η μαρτυρία «τίκαρε όλα τα κουτάκια» ώστε να θεωρηθεί απόπειρα βιασμού: Βία, εξαναγκασμός, άσκηση υπέρτερης δύναμης, απουσία συναίνεσης. Αφού πρώτα περιέγραψε την καταγγελία των όσων είχαν προηγηθεί, όπου μάλιστα γνωστός του Πέτρου Φιλιππίδη φέρεται να είχε συστήσει την δεύτερη καταγγέλλουσα ως ανιψιά του για να την προσέξει (σ.σ. το οποίο αφέθηκε να εννοηθεί πως μπορεί να είχε στόχο την προστασία της επιζησάσης), ακολούθησε η επανάληψη της δραματικής περιγραφής. Αρχικά επισήμανε η εισαγγελέας την απόλυτη ομοιότητα των δύο καταθέσεων της δεύτερης καταγγέλλουσας και στην συνέχεια προχώρησε στην περιγραφή.
Πρώτα ανέφερε πως της πρότεινε να κάνει αντικατάσταση άλλης ηθοποιού για την παράσταση «Ο Μπακαλόγατος» και για αυτό το λόγο της έδινε προσκλήσεις για μία θεατρική εβδομάδα (8-9 ημέρες, πλην τις ημέρες ρεπό), να έρχεται στο θέατρο, να παρατηρεί τον ρόλο και να μιλάνε για αυτόν. Όπως αποδέχθηκε η εισαγγελέας, της ανέφερε πως θα της έδινε και το σκριπτ με τις σκηνοθετικές οδηγίες ώστε να μάθει τα λόγια. Ώσπου μια μέρα της ζήτησε να πάει στο θέατρο νωρίτερα, πριν την παράσταση. Εκείνη την ώρα δεν υπήρχε κανείς, ούτε στο ταμείο ούτε στο θέατρο, και την καθοδήγησε τηλεφωνικά πώς να μπει στο θέατρο από την πίσω πόρτα.

Στη συνέχεια η εισαγγελέας προχώρησε στην περιγραφή της καταγγελίας της επίθεσης. Η αίθουσα του δικαστηρίου χωρίς καμία υπερβολή «πάγωσε». Η εξιστόρηση της καταγγελίας ήταν τόσο λεπτομερής και περιγραφική, που αν παρατηρούσες στο δικαστήριο, άλλες έπιαναν το χέρι του διπλανού ή της διπλανής τους, άλλες και άλλοι δάκρυζαν και από την πλευρά του περιβάλλοντος του Πέτρου Φιλιππίδη δεν μπορούσες να μην παρατηρήσεις το κατέβασμα του κεφαλιού και τους αναστεναγμούς. Θέλεις για το γεγονός πως η εισαγγελέας έβαζε το πρώτο καρφί στο φέρετρο της πιθανής καταδίκης του Πέτρου Φιλιππίδη; Θέλεις για το ανατριχιαστικό της περιγραφής; Θες γιατί όλα αυτά έβγαιναν από το στόμα της εισαγγελέως που αποδεχόταν την καταγγελία στην ολότητά της; Το ζήτημα είναι πως η δεύτερη καταγγελία, συγκλόνισε την αίθουσα. Η δε εισαγγελική λειτουργός ανέφερε πως, κατ' αυτήν, ο κατηγορούμενος οδήγησε την καταγγέλλουσα σε ένα άδειο θέατρο με σκοπό να τη βιάσει, πως στην αρχή λόγω της αντίστασης ο ηθοποιός ερεθίστηκε ακόμα περισσότερο και όταν η καταγγέλλουσα άρχισε να φωνάζει πως ο ηθοποιός, σύμφωνα με την καταγγελία της, «ξενέρωσε» (σ.σ. με έναν υπαινιγμό βιολογικού «ξενερώματος»- απουσία στύσης) και την άφησε να φύγει. Έπειτα η κ. Στόγια ανέφερε πως πιστεύει την καταγγελία πως συνέχιζε να την προσεγγίζει και να την απειλεί πως θα της καταστρέψει την καριέρα αν δεν υποχωρήσει, αποδεχόμενη την καταγγελλόμενη απειλή «την επόμενη φορά δεν θα μου ξεφύγεις» και πως γνωρίζει πού μένει.

Ύστερα η εισαγγελέας προχώρησε στην ανάλυση σχετικά με το καθεστώς φόβου που βίωνε η καταγγέλλουσα. Δεχόταν άμεσες και έμμεσες απειλές, φοβόταν, είχε εύθραυστη ψυχολογία, ήταν μόλις 22 ετών, ένιωσε πως απειλούταν και πως δεν είχε καθαρή σκέψη.
Σημείο-κλειδί στην εισήγηση της εισαγγελέως ήταν το ερώτημα πως «αν αυτό που συνέβη σύμφωνα με τον Πέτρο Φιλιππίδη ήταν συναινετικό, γιατί δεν πήρε τον ρόλο; Γιατί δεν συνεργάστηκαν ποτέ (σ.σ. η καταγγελία ανέφερε αντικατάσταση άλλης ηθοποιού στο θέατρο); Γιατί δεν έπαιξε σε κάποια από τις δύο σειρές του Mega;».

Η τρίτη καταγγελία και δεύτερη απόπειρα βιασμού

Όσο αφορά την τρίτη καταγγέλλουσα, η εισαγγελέας πάλι υιοθέτησε την καταγγελία της επιζησάσης χωρίς αστερίσκους: Ξεκίνησε με το πώς στοιχειοθετείται απόπειρα βιασμού: Είχε την έλλειψη συναίνεσης, χρήση βίας, εξαναγκασμό και υπέρτερη δύναμη του δράστη. Αργότερα συμπλήρωσε: «Η καταγγέλουσα κατά την κατάθεση της είχε πάθει κρίση εκείνη τη στιγμή. Έκανε σαν αγρίμι και προσπαθούσε να αποτρέψει τον κατηγορούμενο από το εγκληματικό σχέδιό του, που ήταν να του κάνει πεολειχία. Μέσα στον πανικό της της είχε μείνει η εντύπωση πως ήταν κλειδωμένη η πόρτα». «Είναι εκείνη η στιγμή που λες, πώς δεν το έκανα; Γιατί δεν δοκιμασα να ανοίξω; Και τα βάζεις με τον εαυτό σου» μας κατέθεσε η ίδια η καταγγέλλουσα εδώ στο δικαστήριο.

Η θέση του κατηγορουμένου απέναντι στην κατηγορία είναι πως υπήρχε ερωτική διάθεση. Αν η συναίνεση έχει συναινετικά χαρακτηριστικά γιατί δεν τον αναζήτησε αργότερα; Γιατί δεν επιδιώκει να τον συναντήσει ξανά; Έγινε λόγος για το ημερολόγιό της. Πώς είναι δυνατόν, είπε η υπεράσπιση, για αυτό που της συνέβη να μη γράψει κάτι; Και γιατί να γράψει; Γιατί να καταγράψει κάτι φρικτό που της συνέβη. Οι σελίδες εκείνες τις ημέρες είναι κενές. Είναι ενδεικτικό κι αυτό.

Συνολική εκτίμηση των δύο καταγγελομένων αποπειρών

Η εισαγγελέας στάθηκε στις δύο διαφορετικές απόπειρες και, κρίνοντας τις ομοιότητες, έκανε λόγο για modus operandi (σ.σ. τρόπο λειτουργίας/δράσης) του κατηγορουμένου, ενώ και στις δύο περιπτώσεις διέκρινε πως ο κατηγορούμενος ερεθιζόταν από την αντίσταση των φερόμενων θυμάτων.

Δεν μπορούσε να δεχθεί ότι νέες ηθοποιοί του λένε όχι. Είχε το σύνδρομο του εξουσιαστή, βρισκόταν στο απόγειο της καριέρας του, νόμιζε μπορούσε να έχει ό,τι ήθελε, όποια ήθελε

«Καταχράστηκε την ισχυρή του θέση, ο κατηγορούμενος ενεργώντας με έπαρση, έχοντας εξουσιαστική συμπεριφορά, συμπεριφερόταν σαν κακομαθημένο παιδί που δεν μπορούσε να ακούσει όχι. Και όταν άκουγε το όχι γινόταν αγρίμι. Το όχι το άκουγε σαν ναι. Δεν μπορούσε να δεχθεί ότι νέες ηθοποιοί του λένε όχι. Είχε το σύνδρομο του εξουσιαστή, ο μάρτυρας Μπιμπίλας κατέθεσε για τον αυτοκράτορα Φιλιππίδη. Βρισκόταν στο απόγειο της καριέρας του νόμιζε μπορούσε να έχει ό,τι ήθελε, όποια ήθελε. Μας είπε δεν είχε λόγο να βιάσει, αναρωτιέμαι χρειάζεται λόγος; Ο βιαστής σκέφτεται έχω το δικαίωμα να κυριαρχώ επί του άλλο ατόμου…».

Στην αρχή της συνεδρίασης και ενώ ο κατηγορούμενος ζήτησε συμπληρωματική απολογία και παρουσίασε στοιχεία που κατ' αυτόν αποδείκνυαν την ύπαρξη οργανωμένου σχεδίου εναντίον του από εταιρεία πνευματικών δικαιωμάτων, η εισαγγελέας το απέρριψε αναφέροντας πως οι καταγγέλλουσες ούτε είχαν ούτε έχουν κάτι να κερδίσουν από την εμπλοκή τους στην υπόθεση, ενώ οι αρχικές καταγγέλλουσες ηθοποιοί δεν είχαν επαφή με τα φερόμενα ως θύματα, ώστε να μπορούν να συνωμοτήσουν. Ακόμα η εισαγγελέας υπογράμμισε πως δεν υπάρχει καμία απόδειξη ύπαρξης αρχηγού που να κρύβεται πίσω από την συνωμοσία. Νωρίτερα στην αίθουσα, στην αρχή της συνεδρίασης, κατά την διάρκεια της συμπληρωματικής απολογίας και, πιο ειδικά, κατά την διάρκεια της αναφοράς περί οργανωμένου σχεδίου εναντίον του με την συμμετοχή ενός εκ των συνηγόρων υποστήριξης της κατηγορίας, ξέσπασε μεγάλη ένταση στην αίθουσα, ενώ πολλά από τα θιγόμενα πρόσωπα (κατηγόρησε την Άννα Μαρία Παπαχαραλάμπους, τον αδερφό της και άλλες για την συνωμοσία) είχαν έντονες αντιδράσεις.

Η εισήγηση της εισαγγελέως δεν παρέλειψε να αναφέρει και να αναλύσει με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες όλες τις καταγγελλόμενες πράξεις, τις οποίες δεν γράφουμε αναλυτικά για να μην σοκάρουμε το αναγνωστικό μας κοινό.