Οι κινητοποιήσεις άρχισαν στο Υπουργείο Πολιτισμού, όπου μας περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη: Οι εργαζόμενοι στα Δημόσια Μουσεία, οι αρχαιολόγοι και όλοι όσοι θίγονται από το νομοσχέδιο για τα Μουσεία που ψηφίζεται την Δευτέρα, έδωσαν το παρών με τα δικά τους αιτήματα, αλλά στηρίζοντας ταυτόχρονα τα αιτήματα των καλλιτεχνών. Σε αντίθεση με προηγούμενες κινητοποιήσεις, το μεγάλο σώμα της συγκέντρωσης και της πορείας ήταν από τους σπουδαστές καλλιτεχνικών σχολών. Οι σπουδαστές που κάποιοι από αυτούς έχασαν και επισήμως την χρονιά τους, υπήρξαν ιδιαίτερα ευφάνταστοι στις διαμαρτυρίες τους, προτάσσοντας την τέχνη τους.

Λίγο μετά την μια το μεσημέρι και την συγκέντρωση στο Υπουργείο, ξεκίνησε η πορεία αρχικά προς το Σύνταγμα. Να τονίσουμε πως ήταν μια απόλυτα ειρηνική πορεία, σημάδι πως όταν δεν προκαλούνται οι διαδηλωτές, δεν υπάρχουν και επεισόδια. Μετά το Σύνταγμα και αφού πέρασε μπροστά από το Κοινοβούλιο, η πορεία κατευθύνθηκε στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού, στο Θέατρο REX η οποία βρίσκεται από χθες μετά την μια υπό κατάληψη. Εκεί υπήρξαν συνθήματα όπως «Για κάθε Λιγνάδη κι ένα βαθύ πηγάδι» ή «Και τώρα ενα σύνθημα που όλους μας ενώνει: Διώξτε τώρα την Μενδώνη. Η συνέχεια με χοροπηδητά και συνθήματα, για να συνεχιστεί η πορεία προς το Τσίλλερ και την εκεί κατάληψη.

Οι σπουδαστές της κατάληψης Τσίλλερ περίμεναν την πορεία διαμαρτυρίας έξω από το κατειλλημμένο κτίριο. Οι σκηνές από την συνάντηση των δύο ομάδων διαμαρτυρόμενων σπουδαστών ήταν ιδιαίτερα συγκινητικές, όπως μπορείτε να δείτε στα βίντεο και τις φωτογραφίες μας. Μετά την συνάντηση ακολούθησε μια σιωπηλή διαμαρτυρία περιμετρικά του κτιρίου για να μαζευτεί ο συγκεντρωμένος κόσμος στην είσοδο του κτιρίου.

Τα λόγια δεν είναι αρκετά να περιγράψουν το τι συνέβη. Πολλοί από τους σπουδαστές, έχοντας πλέον συνειδητοποιήσει πως χάνουν την χρονιά τους ήταν συγκινησιακά φορτισμένοι, όμως γνωρίζοντας πως αυτοί απλά εμμένουν στο δίκιο τους, δεν ήταν κάτι αρκετό να κάμψει την αγωνιστικότητά τους. Από τα παράθυρα του Εθνικού, μιλούσαν εκπρόσωποι της κατάληψης, ενώ σύντομα άρχισαν να παίρνουν τον λόγο και οι έξω. Ήταν μια βαθιά συγκινητική ατμόσφαιρα, όπου το να βλέπεις αυτά τα νέα παιδιά να υψώνουν τις γροθιές τους και να αγωνίζονται, απλά σε κάνει να αισθάνεσαι αισιόδοξος για το μέλλον. Γιατί μέσα στα άλλα, οι σπουδαστές των κρατικών σχολών ζητούν ισονομία ως προς τις παροχές. Στέγαση και σίτιση. Για να μπει μια παρένθεση, μπορεί κανείς να διανοηθεί τι σημαίνει σε αυτό το οικονομικό περιβάλλον, να μην μπορείς να εργαστείς; Όταν οι πρόβες και τα μαθήματα σου παίρνουν 10 με 12 ώρες την μέρα; Όταν και οι γονείς τους με το ζόρι τα βγάζουν πέρα; Αλλά αυτές είναι απορίες για όσους νοιάζονται.

Τα παιδιά αυτά, έχουν φέρει στα μέτρα τους το «Σε εσάς που με ακούτε» της Λούλας Αναγνωστάκη. Σε μια -όχι φανταστική- εποχή που η χώρα συνταράσσεται από πρωτοφανή φτώχεια και έλλειψη εμπιστοσύνης στην Πολιτεία. Το έχουν μετατρέψει «Σε εσάς που μας ακούτε», με δύο έννοιες: την απεύθυνση σε όλη την κοινωνία και τον υπαινιγμό πως μετά από σχεδόν 50 μέρες είναι κάποιοι που δεν τους ακούνε. Που ενώ μπορούσαν να αποσύρουν το Προεδρικό Διάταγμα, είναι τόση η αλαζονεία τους να μην φανούν συγκαταβατικοί στα προβλήματα του κόσμου, έχοντας αυτούπνωτιστεί με τα παραμύθια που πουλάνε στην τηλεόραση, που πλέον πιθανή απόσυρση του Προεδρικού Διατάγματος και της τροπολογίας θα αποτελεί μια πολιτική ήττα. Ενώ στις αρχές του Ιανουαρίου, θα μπορούσαν απλά να πουν πως «άκουσαν τις ανησυχίες των καλλιτεχνών» και το θέμα θα έληγε εκεί. Έχουμε να κάνουμε με μια απόλυτα λάθος πολιτική στρατηγική, με το ΠΔ85 να μην προσφέρει ορατά κέρδη πλην της στήριξης των κολλεγιαρχών. Για ένα προεδρικό διάταγμα που θα αποσυρθεί εάν υπάρξει νέα Κυβέρνηση. Στην ουσία σπρώχνουν τον καλλιτεχνικό κόσμο να καταψηφίσει τις πολιτικές αυτές της Κυβέρνησης διαμέσου της κάλπης. 

Το «Σε εσάς που με ακούτε, αναφέρεται στην κατάρρευση της κοινωνίας, τις περιθωριοποιημένες ομάδες, την μετανάστευση, τον νεοφασισμό, την καταστροφή των δομών που κρατούν μια κοινωνία ενωμένη. Και είναι απόλυτα εύστοχος ο παραλληλισμός των σπουδαστών με το σημερινό πλαίσιο, που αν δεν οδηγήσει σε νέο ρεκόρ αποχής και απαξίας της πολιτικής, σίγουρα έχει οδηγήσει σε έλλειψη εμπιστοσύνης προς κάθε έναν φορέα εξουσίας. Αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο της Κυβέρνησης προς την κοινωνία, μέσα από τις ιστορικές στιγμές που έζησαν σήμερα αυτά τα παιδιά ενάντια στην κρατική αυθαιρεσία. Το μόνο πράγμα που μπορείτε να είστε σίγουροι, είναι πως αυτή η γενιά που ξεκινά από τα καλλιτεχνικά γυμνάσια και φτάνει μέχρι τους απόφοιτους καλλιτεχνικών σχολών, μόνο απολιτίκ δεν θα είναι. Και ευχαριστούμε για αυτό.

Οι καθηγητές που παραιτήθηκαν

Κατά την διάρκεια της συγκέντρωσης στο κτίριο Τσίλλερ του Εθνικού, ανακοινώθηκε πως παραιτήθηκαν οι καθηγητές των σπουδαστών. Αργότερα ανακοινώθηκαν τα ονόματά τους εν μέσω «υπόκλισης εν τη απουσία τους». Με διαρκές χειροκρότημα από όλους τους παρευρισκόμενους. Σαράντα τρεις καθηγητές και καθηγήτριες παραιτήθηκαν προσπαθώντας να διαφυλάξουν την ακεραιότητά τους και στηρίζοντας τους μαθητές τους. Το Υπουργείο Πολιτισμού, απλά διακίνησε τις συμβάσεις τους σε σάιτ που υποστηρίζουν είτε την οικογένεια Μητσοτάκη, είτε την Νέα Δημοκρατία, παρέα με το αφήγημα πως «Παραιτήθηκαν εκ του ασφαλούς οι καθηγητές του Εθνικού Θεάτρου καθώς είχε λήξει η θητεία τους.

Τα χρηματοδοτούμενα οικόσιτα της Κυβέρνησης που ντροπιάζουν το επάγγελμά μας, για αρχή λένε ξεκάθαρα ψέματα. Αυτό αποτελεί ψευδή είδηση. Fake news. Πως το λένε στην διάλεκτο της Λίστας Πέτσα; Δεν έληξε η θητεία τους αλλά η τρίμηνη σύμβασή τους. Παραιτήθηκαν δε και από την ανανέωση της σύμβασης! Οι καθηγητές υπέγραφαν τρίμηνες συμβάσεις η οποίες ανανεώνονταν εντός ενός μήνα μετά την λήξη τους. Φυσικά -ελπίζουμε να είναι αυτονόητο- δεν θα μπορούσαν να αλλάξουν καθηγητές στο μέσον της χρονιάς. Εκτός και αν το Υπουργείο Πολιτισμού, οι φυλλάδες της Οικογένειας και το κοινό τους νομίζουν πως το Εθνικό... αλλάζει 43 καθηγητές κάθε τρεις μήνες! Αυτό αποτελεί ένα τέρας παραλογισμού. Αρκεί να σημειωθεί πως ακόμα και ο Γιάννης Λιγνάδης, όταν τον είχε προσλάβει ο αδερφός του Δημήτρης Λιγνάδης στο Εθνικό, είχε 18μηνη σύμβαση. Οι τρίμηνες συμβάσεις όχι μόνο αποτελούν ντροπή για το Εθνικό, αλλά δεν θα έπρεπε καν να υπάρχουν.

Να υπενιθμίσουμε πως οι καθηγητές δεν ήταν ακραίοι: Στην ανακοίνωσή τους ανέφεραν πως δεν θα παρατούνταν αν έστω είχαν εγγυήσεις πως θα γίνονταν βήματα προς την σωστή κατεύθυνση. Απόλυτος σεβασμός λοιπόν για τους παιδαγωγούς αυτούς και Δάσκαλους που δεν δίστασαν να ρισκάρουν το μέλλον των ίδιων και των οικογενειών τους για να υποστηρίξουν τους μαθητές τους. 

Με τα δικά τους λόγια:

Εμείς, οι καθηγήτριες και οι καθηγητές της Ανωτέρας Σχολής Δραματικής Τέχνης του Εθνικού Θεάτρου, εκφράζοντας την αντίθεσή μας στο ΠΔ 85/2022 που υποβαθμίζει τις σπουδές, δημιουργεί μια σειρά από προβλήματα στον εργασιακό τομέα και απαξιώνει τον κλάδο των παραστατικών τεχνών, ανακοινώσαμε στις 24 Ιανουαρίου 2023 την απόφασή μας να παραιτηθούμε από τα καθήκοντά μας στις 8 Φεβρουαρίου 2023, αν δεν υπήρχε στο μεταξύ μια ουσιαστική τροποποίηση του Προεδρικού Διατάγματος. Στηρίξαμε με αυτόν τον τρόπο και τις βασικές διεκδικήσεις των σπουδαστών, που είχαν προχωρήσει στην κατάληψη της Σχολής. Στην εκπνοή της προθεσμίας που δώσαμε, δηλαδή στις 7/2, ο υφυπουργός Πολιτισμού κ. Γιατρομανωλάκης κάλεσε εκτάκτως μια αντιπροσωπεία μας και παρουσίασε τις πρωτοβουλίες που είχε ήδη λάβει το τελευταίο διάστημα σχετικά με το ζήτημα (συμπεριλαμβανομένης της πρόσφατης τροπολογίας) καθώς και μια σειρά από προθέσεις για μελλοντικές βελτιώσεις. Θεωρούμε ότι αυτές οι προτάσεις δεν ικανοποιούν τα βασικά αιτήματά μας καθώς δεν υπάρχει μέχρι στιγμής καμία δημόσια δέσμευση για ουσιαστική τροποποίηση του ΠΔ 85/2022 σχετικά με την ένταξη των αποφοίτων καλλιτεχνικών σχολών στην κατηγορία Τ.Ε. (Τεχνολογικής Εκπαίδευσης) και την αναγνώριση / διαβάθμιση των σπουδών τους.
Εν γνώσει, λοιπόν, της κρισιμότητας της κατάστασης και της σοβαρότητας αυτής της απόφασης, προχωρούμε μετά λύπης στη διακοπή της συνεργασίας μας με τη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και παραιτούμαστε από τις τρέχουσες συμβάσεις ή / και από την ανανέωση των συμβάσεων μας για το δεύτερο εξάμηνο σύμφωνα με το πρόγραμμα σπουδών της χρονιάς. Ας αναλάβει η Πολιτεία τις ευθύνες που της αναλογούν απέναντι στις σπουδάστριες και τους σπουδαστές που κινδυνεύουν να χάσουν τη χρονιά τους, αλλά και απέναντι στο κύρος της Σχολής του Εθνικού Θεάτρου της χώρας, που υπονομεύεται από το εν λόγω Προεδρικό Διάταγμα.

Οι καθηγητές Ανέστης Αζάς / Ιώ Βουλγαράκη / Αλέξανδρος Βούλγαρης / Χαράλαμπος Γωγιός / Χρήστος Δήμας / Φωκάς Ευαγγελινός / Εβίτα Ζημάλη / Θάλεια Ιστικοπούλου / Γρηγόρης Ιωαννίδης / Αλεξάνδρα Καζάζου / Σίμος Κακάλας / Αλεξία Καλτσίκη / Διονύσης Καψάλης / Χαρά Κεφαλά/ Μαρία Κεχαγιόγλου / Κατερίνα Κοζαδίνου / Ρηνιώ Κυριαζή / Παναγιώτα Κωνσταντινάκου / Γεωργία Μαυραγάνη / Γιάννης Μετζικώφ / Θωμάς Μοσχόπουλος / Κωνσταντίνος Μπουμπούκης / Γιάννης Νταλιάνης / Βίκυ Παναγιωτάκη / Θάνος Παπακωνσταντίνου / Αγλαΐα Παππά / Κωνσταντίνα Πιτσιάκου / Γιώργος Σαμπατακάκης / Πέτρος Σεβαστίκογλου / Αγγελική Στελλάτου / Σύλλας Τζουμέρκας / Ιωάννα Τουμπακάρη / Άγγελος Τριανταφύλλου / Πρόδρομος Τσινικόρης / Λένα Φιλίπποβα / Ταξιάρχης Χάνος / Νίκος Χατζόπουλος / Αργυρώ Χιώτη

VIDEO: Το 20/20 στο δρόμο: Διαμαρτυρία Καλλιτεχνών για την υποτίμηση των πτυχίων τους

Φωτογραφίες: Μαρία Γαλάτη, Κωνσταντίνος Βρεττός, Σοφοκλής Αρχοντάκης
Κάμερα: Μαρία Γαλάτη
Επεξεργασία/Μοντάζ: Αντώνης Παπαβομβολάκης
Ρεπορτάζ/Κείμενο: Σοφοκλής Αρχοντάκης