Στη συνείδηση των περισσότερων ανθρώπων τα τρένα και οι σταθμοί ήταν πάντοτε σημείο δακρύων. Απ' τις ιστορίες της ξενιτιάς που ακούγαμε απ' τους παλιούς, μέχρι τους (κλισέ) ερωτικούς αποχαιρετισμούς των ταινιών που ταυτιζόμασταν βλέποντάς της. Με happy end. Με την ελπίδα του καλύτερου που ίσως να έρχεται και του μοτίβου πως η ζωή συνεχίζεται θα ζήσουμε χαρούμενες ημέρες στο μέλλον…

Στο χθεσινό τρένο που έκανε το δρομολόγιο Αθήνα-Θεσσαλονίκη μπορεί τα παραπάνω να μην συνέβησαν πριν οι επιβάτες επιβιβαστούν στον συρμό, αλλά κάπου ίσως να ακούστηκε ένα "πρόσεχε παιδί μου εκεί στον βορρά, έχει κρύο" και ένα "κάλο ταξίδι φιλαράκι, θα τα πούμε το Πάσχα πάλι από κοντά".

Οι γονείς χαιρέτησαν τα παιδιά τους, οι κολλητοί έδωσαν το χέρι στους σχολικούς τους φίλους.

Πολλοί όμως γνώριζαν και προειδοποιούσαν για την ανύπαρκτη ασφάλεια των συγκεκριμένων τρένων, καιρό τώρα: Αποκάλυψη "βόμβα": Η ΤΡΑΙΝΟΣΕ φέρνει στην Ελλάδα τρένα που καταργήθηκαν ως επικίνδυνα στην Ελβετία

Πρώτοι απ' όλους οι ίδιοι οι εργαζόμενοι της εταιρείας οι οποίοι τόσο καιρό φώναζαν για τις άθλιες συνθήκες που υπήρχαν στους συρμούς και τους σταθμούς της «Hellenic Train», χωρίς όμως κάποιος να τους δώσει σημασία. Μάλιστα είχαν προειδοποιήσει ότι θα έχουμε τραγικό συμβάν.

Όλες οι απεργίες κρινόντουσαν παράνομες. Και εμείς οι ίδιοι οι πολίτες, πολλές φορές δείχναμε να μην μας αρέσει κάτι τέτοιο.

Μπορώ να θυμηθώ αρκετό κόσμο στα social media να καταδικάζει κάθε μορφή απεργίας των ΜΜΜ λέγοντας ότι "Να, κάνουν πάλι απεργία οι τεμπέληδες" και "Παίρνουν τόσα λεφτά και μιλάνε κιόλας". Οι... τεμπέληδες είχαν όλο το δίκιο με το μέρος τους. Κανείς δεν τους άκουσε όμως...

Αυτοί που "παίρνουν τόσα λεφτά και μιλάνε", τόσο καιρό δούλευαν κάνοντας ο καθένας τη δουλειά τριών μαζί γιατί δεν υπήρχε προσωπικό. Αυτοί που έκαναν παράνομες (σύμφωνα με την Κυβέρνηση) απεργίες έδιναν καθημερινά το 300% του εαυτού τους για να μην φτάσουμε σε κάποιο δυστύχημα και να μην θρηνήσουμε θύματα!

Το βράδυ της Δευτέρας οι υπερδυνάμεις τους, τους πρόδωσαν. Δεν άντεξαν άλλο...Δεν άντεξαν καθημερινά να αντιμετωπίζουν σοβαρότατα προβλήματα στα δρομολόγια λόγω βλαβών. Δεν άντεξαν τα συστήματα να είναι "εμπειρικά και χειροκίνητα" και να υπάρχει σταθμάρχης που κουνάει τις ράγες το 2023.Δεν άντεξαν...

Και έτσι, δεκάδες γονείς σε όλη τη χώρα δεν ήξεραν ότι η αγκαλιά που πήραν τα παιδιά τους για να τους ευχηθούν καλό ταξίδι ήταν και η τελευταία. Χιλιάδες επίσης, έπιασαν τα δικά τους με το που γύρισαν απ' τη δουλειά, το σχολείο, τον καφέ, και τα έσφιξαν τόσο δυνατά γιατί μόνο και μόνο στη σκέψη ότι αυτά θα μπορούσαν να είναι στη θέση των ψυχών που χάθηκαν, λύγησαν...

Γιατί στην Ελλάδα ο άνθρωπος κοστίζει φτηνά!

Κοστίζει τόσο ώστε να μην υπάρχουν φανάρια και σηματοδοτήσεις σε συρμούς που κάνουν αποστάσεις ακόμα και άνω των 500 χιλιομέτρων.

Κοστίζει όσο μια απευθείας ανάθεση.

Μια φθηνή ιδιωτικοποίηση.

Κοστίζει τόσο, όσο μια απλή παραίτηση. Τίποτα παραπάνω...

Άλλωστε, οι ζωές των ανθρώπων που έμπαιναν στα τρένα ήταν κυρίως ένα πράγμα: αναλώσιμες.