Φωτορεπορτάζ: Μάριος Λώλος

Πέμπτη 16.03, ημέρα πανελλαδικής απεργίας, μια ακόμα ημέρα αφιερωμένη στα θύματα των Τεμπών. Άλλη μια μέρα που η πλατεία ξεχείλιζε κόσμο, φωνές απέραντες που ζητούσαν δικαιοσύνη.

Η πορεία ξεκίνησε από τα Προπύλαια με τερματικό σταθμό το Σύνταγμα. Η προσέλευση του κόσμου ήταν και πάλι τεράστια. Ένας ποταμός με παλμό. Ήταν μια ειρηνική και ήρεμη συγκέντρωση, όπως ακριβώς όλες οι άλλες.

Τα μπλοκ έφταναν το ένα μετά το άλλο μπροστά από την Βουλή και αποχωρούσαν και πάλι προς την αφετηρία τους. Ξαφνικά, από του πουθενά, ξεπρόβαλε μια αύρα έξω από τον Εθνικό Κήπο, με την συνοδεία μιας, μπορεί και παραπάνω, διμοιρίας. Άρχιζες να καταλαβαίνεις ότι κάτι δεν πάει καλά και όσο αυτή πλησίαζε προς τους διαδηλωτές, αυτό το συναίσθημα γινόταν μεγαλύτερο.

Και τότε έγινε αυτό που ήταν προσχεδιασμένο και καλά μελετημένο από πριν. Στο κάτω μέρος της πλατείας, στην συμβολή των οδών Όθωνος και Φιλελλήνων, μια διμοιρία εξαπέλυσε εντελώς αναίτια επίθεση εναντίων διαδηλωτών που βρίσκονταν στο σημείο, κάνοντας χρήση χημικών.

Το σημείο ήταν περικυκλωμένο από αστυνομία και το πλήθος κόσμου που βρισκόταν εκείνη την στιγμή στην πλατεία άρχισε να τρέχει, σε μια προσπάθεια να σωθεί από τα χημικά, που χρησιμοποιήθηκαν από την αστυνομία, εκτός από αναίτια, σε υπερβολικό  βαθμό. Η μυρωδιά του δακρυγόνου σε έπνιγε ακόμα και αν βρισκόσουν μακριά από το σημείο ρίψης τους.

Η αύρα πλέον είχε καταφέρει να σπάσει εντελώς την διαδήλωση και τα επεισόδια ανέβηκαν και στο πάνω μέρος της πλατείας. Η ρίψη χημικών συνεχίστηκε, η αστυνομική αυθαιρεσία βρίσκει πρόσφορο έδαφος για να τεθεί σε εφαρμογή.

Τον Οκτώβριο του 2022, σε ομιλία του σε εκδήλωση του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε αναφέρει χαρακτηριστικά ότι «δεν μπορεί ένα κράτος να προστατεύσει τους πολίτες του αδιαφορώντας για τα δικαιώματα τους. Αυτό μας διαχωρίζει τελικά από τα αυταρχικά καθεστώτα».

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα «ηγέτη» που κανονικοποιεί τον αυταρχισμό, ντύνοντάς τον με το περιτύλιγμα του φιλελευθερισμού.

Ένα αυταρχικό καθεστώς χρειάζεται μια αστυνομία που δεν λογοδοτεί, αλλά λειτουργεί με μόνο γνώμονα την καταστολή. Και το καθεστώς του Κυριάκου Μητσοτάκης αυτό το έχει πετύχει.

Έχει δημιουργήσει ένα σώμα άψυχων όντων που λειτουργούν αποκλειστικά και μόνο κατασταλτικά, ξέροντας ότι δεν θα τιμωρηθούν. Και λειτουργούν έτσι απέναντι σε πολίτες που ασκούν ένα νόμιμο δικαίωμα τους, την απεργία, για να διεκδικήσουν, επίσης νόμιμα, δικαιώματα που το κράτους τους έχει στερήσει.

Ο αυταρχισμός, ως πολιτική πρακτική αποσκοπεί στο «σαμποτάζ» της λογοδοσίας από τους πολιτικούς δρώντες και μεταξύ άλλων χαρακτηρίζεται από μυστικότητα, παρεμπόδιση της έκφρασης και παρεμπόδιση της πρόσβασης στην πληροφορία. Ο αυταρχισμός αντιλαμβάνεται τα κοινωνικά προβλήματα ως προβλήματα ασφάλειας και εφαρμόζει το δόγμα «νόμος και τάξη», στο οποίο πιστεύει, για να τα καταστείλει.

Ένα αυταρχικό καθεστώς θέλει να εμφυσήσει τον φόβο προκειμένου να μας κάνει να αυτοπεριοριστούμε. Η παρουσία της αστυνομίας στην πορεία και η χρήση υπέρμετρης βίας σε βάρος των διαδηλωτών δείχνει ακριβώς αυτός.

Η κυβέρνηση, θέτοντας υποδόρια ή και όχι, το δόγμα «νόμος και τάξη» σε εφαρμογή, πετυχαίνει μια ανεπαίσθητη μετατόπιση από την δημοκρατία στον αυταρχισμό. Οι πολιτικές και οικονομικές κρίσεις των καιρών μας αποτελούν θεμέλιο για την ανάδυση αυταρχικών προσωπικοτήτων στην πολιτική σκηνή. Όλα  αυτά που βιώνουμε είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου. Η προάσπιση της δημοκρατίας και των δημοκρατικών θεσμών πλέον αποτελεί έκτακτη ανάγκη και οφείλουμε να τα υπερασπιστούμε.