Σύντομο Ιστορικό του Προβλήματος

Το πρόβλημα προέκυψε από τη διάσπαση του Φ.Π.Ψ. και τη δημιουργία αυτόνομων τμημάτων Ψυχολογίας και ουσιαστικά προϋπάρχει από το 1993 και ύστερα. Μέχρι τότε ίσχυε αυτό:

"Πτυχίο του τμήματος φιλοσοφίας, παιδαγωγικής και ψυχολογίας, με κατεύθυνση στην ψυχολογία, Α.Ε.Ι. και μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών, μέχρι τη δημοσίευση του παρόντος νόμου, στην ψυχολογία ή κλάδο αυτής, της ημεδαπής ή ισότιμου της αλλοδαπής, διάρκειας ενός (1) έτους και έχουν αποδεδειγμένα τριετή τουλάχιστον, μέχρι τη δημοσίευση του παρόντος νόμου, κύρια επαγγελματική απασχόληση ως ψυχολόγοι".

Όταν αυτό καταργήθηκε, χωρίς αλλαγή στα προγράμματα σπουδών του τμήματος, εξακολουθούσαν να διδάσκονται αρκετά μαθήματα ψυχολογίας και όχι φιλολογίας, όπως θέλει το εκπαιδευτικό σύστημα να «βαφτίζει» τις γνώσεις των εν λόγω αποφοίτων. Ενώ να σημειωθεί χαρακτηριστικά πως έκαναν και μάθημα Στατιστικής. Κάτι που ναι μεν συναντάται στην Ψυχολογία, μα όχι στην Φιλολογία.

Το 2018 η σύγκλητος των Πανεπιστημίων (Αθήνας, Θεσσαλονικής και Ιωαννίνων ) και το Υπουργείο Παιδείας αποφασίζουν τη διάσπαση του τμήματος και τη δημιουργία αυτοτελών τμημάτων (Ψυχολογίας, Φιλοσοφίας κ.λπ). Τότε συνέβη το εξής πρωτότυπο: όσους φοιτητές τους έπιασε η διάσπαση, ως εν ενεργεία σπουδαστές (σε περιπτώσεις πενταετούς ή εξαετούς φοίτησης) είχαν το δικαίωμα επιλογής και μεταφοράς των σπουδών τους στο τμήμα Ψυχολογίας, με αποτέλεσμα να μπορούν να λάβουν την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος ολοκληρώνοντας τις σπουδές τους. Στην Θεσσαλονίκη τα πράγματα διορθώθηκαν. Οι υπόλοιποι αναμένουν.

Δηλαδή σε φοιτητές με ημερομηνία εισαγωγής το ίδιο έτος, για παράδειγμα το 2014, αυτοί που αποφοίτησαν το 2018 βγήκαν «Φιλόλογοι», ενώ όσοι αποφοίτησαν το 2019 τελείωσαν «Ψυχολόγοι»! Η μοναδική διαφορά τους ήταν πως οι πρώτοι τελείωσαν στην ώρα τους και οι δεύτεροι από ένα εξάμηνο ή περισσότερο αργότερα! Ταυτόχρονα οι μαθητές και σπουδαστές είχαν μηδαμινή ενημέρωση για τα επαγγελματικά δικαιώματα του τμήματος, τόσο πριν από τις πανελληνίες όσο και κατά την διάρκεια των σπουδών τους, ενώ κανείς δεν είχε την παραμικρή ενημέρωση πως μετά την διάσπαση μπορούσαν να επεκτείνουν χρονικά τις σπουδές τους, ώστε να έχουν πτυχία με αντίκρισμα στην αγορά εργασίας και άδεια ασκήσεως επαγγέλματος Ψυχολόγου.

Ο αιώνιος παραλογισμός της γραφειοκρατίας

Οι απόφοιτοι Φ.Π.Ψ. ουδέποτε δούλεψαν ως Φιλόλογοι διότι το πτυχίο τους κρίθηκε ανεπαρκές για την πρόσληψή τους. Την ίδια στιγμή ο στρατός χαρακτήρισε τους άντρες απόφοιτους ως Ψυχολόγους και στρατεύτηκαν ως τέτοιοι. Άλλοι απόφοιτοι εργάστηκαν σε Δήμους ως Ψυχολόγοι, ενώ έτεροι απόφοιτοι πήραν επιδοτήσεις από προγράμματα όπως το ΕΣΠΑ με ΚΑΔ Ψυχολογίας. Ως κερασάκι στην τούρτα, άλλες ευρωπαϊκές χώρες τους αναγνώρισαν ως Ψυχολόγους και πήραν άδεια να δουλέψουν εκεί αποδεχόμενες τα μεταπτυχιακά και την προύπηρεσία τους. Για το δε ΑΣΕΠ είναι... «σύμβουλοι» και όχι Φιλόλογοι!

Η πραγματικότητα στον εργασιακό τομέα

Στην Ελλάδα ούτε τα μεταπτυχιακά ήταν αρκετά ώστε να αποκτήσει ένας απόφοιτος άδεια ασκήσεως επαγγέλματος.
Για να το εξηγήσουμε απλά, οι απόφοιτοι αυτοί δεν ζητούν τίποτα περισσότερο από το να τεθούν κάποιοι όροι σχετικά με το πως θα μπορέσουν να αποκτήσουν άδεια ασκήσεως επαγγέλματος. Χωρίς αστερίσκους για τους όρους που μπορεί να τεθούν από το Υπουργείο και τα Πανεπιστήμια, αρκεί να είναι εφικτοί. Ακόμα και αν πρέπει να συμπληρώσουν κάποια μαθήματα. Οι «λύσεις» των Κολλεγίων θα τους κόστιζαν από 5.000 έως 10.000 ευρώ, κάτι ανεπίτρεπτο σε αυτή την χρονική συγκυρία.

Τη δεδομένη στιγμή, το ζητούμενο είναι η αναγνώριση των επαγγελματικών τους δικαιωμάτων, βάσει των μαθημάτων που φαίνονται στην αναλυτική τους βαθμολογία. Γιατί είναι παραλογισμός να βαφτίζονται φιλόλογοι χωρίς Λατινικά, με 2 Αρχαία και 2 Ιστορία. Αυτό μειώνει υπερβολικά τις πιθανανότητες εύρεσης εργασίας τους.

Να σημειωθεί πως οι απόφοιτοι τριετών προγραμμάτων των πολυαγαπημένων Κολλεγίων της ιδιωτικής εκπαίδευσης με τα αντίστοιχα ή και λιγότερα μαθήματα από αυτά που αφορούν τους απόφοιτους ΦΠΨ, κατεύθυνσης Ψυχολογίας, έχουν άδεια ασκήσεως επαγγέλματος και περισσότερα επαγγελματικά δικαιώματα από τους εν λόγω προσφεύγοντες. 

Επαναλαμβάνουμε πως οι απόφοιτοι αυτοί στην πράξη δεν ζητούν να τους χαριστεί κάτι, αλλά να τεθούν όροι ως προς την απόκτηση άδειας ασκήσεως επαγγέλματος. Την δεδομένη στιγμή είναι «κρεμασμένοι» με ένα πτυχίο επίσης κρεμασμένο σε κάποιον τοίχο, χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα.