Σήμερα το μεσημέρι, ένας αστυνομικός πυροβόλησε στον αέρα με απραγματικά πυρά για εκφοβισμό έξω από την ΑΣΟΕΕ, σε κεντρικότατο σημείο της πόλης, την στιγμή που δεκάδες άνθρωποι βρίσκονταν στο σημείο.

Ας το πάμε από την αρχή. Μια ομάδα περίπου 35 ατόμων με καλυμμένα τα πρόσωπά τους βγήκαν από το Πανεπιστήμιο και έκλεισαν την οδό Πατησίων, βάζοντας φωτιά σε κάδους.

Την  ώρα που έστηναν τα οδοφράγματα, πέρασε ένα περιπολικό της Άμεσης Δράσης από το σημείο, και σύμφωνα με τους αστυνομικούς, μια ομάδα ατόμων άρχισε να πλησιάζει απειλητικά προς το μέρος τους.

Αστυνομικός που βρίσκονταν στο περιπολικό άρχισε να πυροβολεί στον αέρα.

Οι αστυνομικοί ισχυρίζονται ότι το περιπολικό δέχθηκε επίθεση με αντικείμενα και πέτρες και ότι επιχείρησαν να τους εγκλωβίσουν, πυροβολώντας μέρα μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας, παραβιάζοντας μάλιστα, την εντολή του κέντρου να μην περάσει από το σημείο.

Ας υποθέσουμε τώρα ότι οι αστυνομικοί όντως δέχτηκαν επίθεση και ότι το πολεμικό σκηνικό που περιγράφουν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα (πράγμα απίθανο, αλλά ας προχωρήσουμε).

Ένας αστυνομικός, λοιπόν, χωρίς κανέναν προφανή λόγο, πυροβολεί, έξω από Σχολής, την ώρα που στο σημείο βρίσκονται δεκάδες φοιτητές.

Αυτός ο αστυνομικός, ο οποίος μάλλον δεν έχει εκπαιδευτεί κατάλληλα ώστε να μπορεί να διαχειρίζεται προβληματικές καταστάσεις, πολιτισμένα και με βάση τους κανονισμούς, πάτησε με απίστευτη ευκολία την σκανδάλη, χωρίς δεύτερη σκέψη, γιατί όπως είπε "υπήρξε ανάγκη εκφοβισμού".

Είναι εξαιρετικά προβληματικό τέτοιοι αστυνομικοί να τοποθετούνται από την ίδια την υπουργό Παιδείας εντός των Πανεπιστήμιων, σε χώρους πολιτισμού και διάχυσης της γνώσης, την στιγμή που με την πρώτη διαφωνία δεν διστάζουν να απειλήσουν φοιτητές με όπλο.

Τα Πανεπιστήμια είναι χώροι ελεύθερης μετάδοσης αξιών και ιδεών.  Είναι χώροι πολυφωνίας, στους οποίους δεν υπάρχει ιεραρχία στους ρόλους του καθενός. Είναι όλοι ίσοι. Το Πανεπιστήμιο είναι ένας χώρος αλλαγής και κριτικής, καθώς η γνώση δεν μπορεί να αποκτηθεί χωρίς αμφισβήτηση. Το Πανεπιστήμιο είναι αντισυμβατικό. Ο καθένας μπορεί να ντύνεται, να εκφράζεται και να υπάρχει εντός αυτού όπως θέλει.

Σε αντίθεση με την αστυνομία, στην οποία υπάρχει αυστηρή ιεραρχία και όλοι λειτουργούν υπό τις εντολές κάποιου ανώτερου. Εδώ, εντοπίζεται το ζήτημα της εξουσίας, που προσδίδει ένα σύμπλεγμα ψευδούς ανωτερότητας σε εκείνους που φορούν αυτήν τη στολή.  Η αστυνομία είναι παραδοσιακή και πιστεύει βαθιά στην διατήρηση του status quo. Αγαπά την πειθαρχία, την υπακοή και την εκτέλεση διαταγών.

Πώς αυτοί οι δύο τόσο διαφορετικοί κόσμοι μπορούν να συνυπάρξουν σε έναν τόπο πνευματικότητας όταν "εκείνοι" πατούν την σκανδάλη τόσο αδιάφορα;

Πώς θα νιώθουμε ασφάλεια να μιλάμε και να πράττουμε ελεύθερα, όταν ένα "ξύλινο χέρι" μας απειλεί συνεχώς;

Πώς θα εξασφαλίσει το υπουργείο ότι οι ιδεολογικές διάφορες ανάμεσα σε φοιτητές και καθηγητές με την αστυνομία δεν θα προκαλέσει εντάσεις;

Πάντα η αστυνομική βία είναι αναίτια. Πως θα εξασφαλίσουμε ότι αυτό δεν θα συμβεί και εντός των σχολών μας;

Ας υποθέσουμε, επίσης, ότι ο πυροβολισμός στην ΑΣΟΕΕ από αστυνομικό ήταν ένα τυχαίο, μεμονωμένο περιστατικό και ότι η Πανεπιστημιακή αστυνομία δεν θα φέρει βαρύ οπλισμό εντός του Πανεπιστημίου.

Η βία όμως μπορεί να ασκηθεί με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους. Το πιο απλό παράδειγμα είναι το face control, αλά πορτιέρη σε κυριλέ κλαμπ. Αν θέλει να μπει στη σχολή του ένας «αντισυμβατικός» φοιτητής ή καθηγητής (γιατί δεν ντύνονται όλοι με κουστούμια και δεν κρατούν όλοι δερμάτινους χαρτοφύλακες), που στα μάτια του αστυνομικού είναι «αναρχικοί», «άπλυτοι», «μπάχαλοι» κ.τ.λ., τότε είναι απίθανο ο αστυνομικός να μην του επιτρέψει την είσοδο; Μάλλον όχι.

Οι αυθαιρεσίες που έχουν διαπράξει οι αστυνομικοί κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων, την περίοδο της καραντίνας, σε διάφορες άλλες περιστάσεις, αποδεικνύουν ότι δεν μπορεί αυτός ο «οργανισμός» να παρέχει ασφάλεια, αλλά μονάχα φόβο, όχι μόνο σε φοιτητές και καθηγητές, αλλά και στις οικογένειες και στους φίλους αυτών.

Αν βάλεις λοιπόν στον ίδιο χώρο αυτούς τους δύο κόσμους, θα είναι σαν να φέρνεις σε επαφή βενζίνη και φωτιά. Η αστυνομία θα προσπαθήσει να «καλουπώσει» το Πανεπιστήμιο, να το μετατρέψει σε στρατώνα. Και τότε δεν θα είναι πια ελεύθερο. Δεν θα είναι πια Πανεπιστήμιο. Ίσως αυτός τελικά να είναι ο σκοπός.