Του Πέτρου Κατσάκου*

Από περιόδους κύησης 22 μηνών, μητέρες που κυριολεκτικά μασούν τα χέρια τους για να ταΐσουν τα μικρά τους και που μπορεί να πεθάνουν και από την πείνα προκειμένου να μην αφήσουν ανυπεράσπιστα τα αυγά τους, γύρω μας υπάρχουν συγκλονιστικά παραδείγματα μητρικής αφοσίωσης και παρότι η Γιορτή της Μητέρας δεν επεκτείνεται στο ζωικό βασίλειο με καμία πραγματική έννοια, αξίζει έστω και για μία ημέρα να σκεφτούμε τις προκλήσεις, τις δυσκολίες αλλά και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μη ανθρώπινες μητέρες του κόσμου μας.

Μπορεί οι άνθρωποι να είναι οι μόνοι που έχουν αφιερωμένη γιορτή γι' αυτό, αλλά στο ζωικό βασίλειο, κάθε μέρα είναι η Ημέρα της Μητέρας καθώς το άγριο και ανόθευτα προστατευτικό μητρικό ένστικτο σε διαφορετικά είδη είναι τουλάχιστον ίσο, και σε ορισμένες περιπτώσεις ίσως και ισχυρότερο, από το ανθρώπινο. Βιολογικά προγραμματισμένα να διατηρούν το είδος τους προστατεύοντας και φροντίζοντας τα μικρά τους, ορισμένα είδη καταβάλλουν απίστευτες προσπάθειες για να το πετύχουν πολλές φορές μέσα σε ένα αφιλόξενο και επικίνδυνο περιβάλλον. Στον αντίποδα κάποια άλλα είδη κακοποιούνται βάναυσα από τον άνθρωπο που χρησιμοποιεί και εκμεταλλεύεται την μητρότητα αποκλειστικά ως μηχανισμό αναπαραγωγής με σκοπό το κέρδος. Εξάλλου, δε θα υπήρχαν βιομηχανίες ζώων (είτε μικρής είτε μεγάλης κλίμακας), χωρίς την επαναλαμβανόμενη τεχνητή και υποχρεωτική γονιμοποίηση και γέννηση. Παράλληλα η ανθρωπότητα έχει επιτρέψει σε ένα διατροφικό κατεστημένο να καταλύσει τη μητρότητα στα λεγόμενα παραγωγικά ζώα με ένα τεράστιο και παντοδύναμο βιομηχανικό κλάδο να εκμεταλλεύεται μια κορυφαία μητρική στιγμή όπως αυτή του θηλασμού απαγορεύοντας σε εκατομμύρια νεογέννητα ζώα να θηλάζουν την μητέρα τους.

Μητέρες στη γαλακτοβιομηχανία

Γαλακτοκομικά προϊόντα, σημαίνει να παίρνεις το γάλα από μια μητέρα που δεν της επέτρεψαν ποτέ να ταΐσει τα δικά της παιδιά. Αυτό γίνεται ακόμα πιο κατανοητό αν παρακολουθήσουμε τη ζωή μιας τυπικής αγελάδας στη γαλακτοβιομηχανία. Μια αγελάδα που την παίρνουν από τη μητέρα της αμέσως μετά τη γέννησή της. Μεγαλώνοντας χωρίς τη μητέρα της και μόλις φτάσει σε ηλικία 18 μηνών, μένει έγκυος για πρώτη φορά με το ζόρι. Μετά από εννέα μήνες φέρνει στον κόσμο το μωρό της, το οποίο της το αφαιρούν μέσα σε λίγες ώρες. Όντας ένα βαθιά μητρικό ζώο, αυτό είναι απίστευτα αγχωτικό τόσο για αυτήν όσο και για το μωρό. Το γάλα που το σώμα της παράγει για να ταΐσει το μωρό της το παίρνει στη συνέχεια ο άνθρωπος αντλώντας το από τους μαστούς της δύο φορές την ημέρα. Μια πρακτική που συνήθως προκαλεί επώδυνες φλεγμονές στους μαστούς της. Λίγους μήνες μετά τον τοκετό, ένα ανθρώπινο χέρι γονιμοποιεί την αγελάδα και αυτός ο κύκλος επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο, με τα μωρά της να αφαιρούνται κάθε φορά. Έχοντας εκτραφεί επιλεκτικά για να παράγει αφύσικο όγκο γάλακτος, το σώμα της εξαντλείται σε νεαρή ηλικία και στη συνέχεια την παίρνουν και τη σκοτώνουν για χάμπουργκερ. Τα αρσενικά μοσχάρια που γέννησε τα πήγαν σε ένα σφαγείο μόλις πέντε ημερών και τα σκότωσαν, ενώ τα θηλυκά της μεγάλωσαν για να υποφέρουν όπως εκείνη στη γαλακτοβιομηχανία.

Μητέρες στη βιομηχανία αυγών

Τα αυγά του εμπορίου είναι το προϊόν ενός από τα χειρότερα μέρη της βιομηχανικής πτηνοτροφίας, του εκκολαπτηρίου. Οι νεοσσοί που γεννιούνται στη βιομηχανία αυγών εκκολάπτονται σε τεχνητές θερμοκοιτίδες μέσα σε τεράστιες αποθήκες. Τόσο οι μητέρες όσο και οι νεοσσοί στερούνται το δέσιμο που ξεκινά με τις μητέρες κότες να μιλάνε στους νεοσσούς τους ενώ είναι ακόμα μέσα στο αυγό. Οι νεοσσοί στη βιομηχανία αυγών δεν έχουν ποτέ την ευκαιρία να μάθουν να αναγνωρίζουν τη φωνή της μητέρας τους ή να κελαηδούν μια μέρα περίπου πριν από την εκκόλαψη. Για κάθε όρνιθα που γεννιέται, γεννιέται κι ένας αρσενικός νεοσσός. Οι αρσενικοί νεοσσοί δεν μπορούν να γεννήσουν αυγά και έτσι δεν έχουν καμία αξία για τη βιομηχανία. Αυτά τα αρσενικά κοτοπουλάκια αλέθονται ζωντανά ή πνίγονται με διοξείδιο του άνθρακα την πρώτη μέρα της ζωής τους ως «απόβλητα» της βιομηχανίας.

Μητέρες στη βιομηχανία χοίρων

Το ζαμπόν, το μπέικον και η χοιρινή μπριζόλα δεν είναι τίποτα παραπάνω από την σάρκα ενός γουρουνιού που όταν γεννήθηκε ένα χέρι το πήρε μακριά από την μητέρα του και ακρωτηριάστηκε. Μέσα σε 72 ώρες από τη γέννηση, οι εργαζόμενοι στα χοιροστάσια κόβουν τις ουρές των αρσενικών χοιριδίων, σχίζουν τα ούλα και τους ξεριζώνουν τα δόντια πριν ακόμα αυτά βγουν και φυσικά τα ευνουχίζουν χωρίς αναισθησία ή την παραμικρή φαρμακευτική ανακούφιση από τον πόνο. Στην άγρια φύση, τα γουρουνάκια απογαλακτίζονται από τις μαμάδες τους σε ηλικία 4-6 μηνών ενώ τα θηλυκά συνηθίζουν να μένουν κοντά με τις μητέρες τους για όλη τους τη ζωή. Ωστόσο, στα χοιροστάσια τα χοιρίδια θα θηλάσουν όσο είναι απαραίτητο και στην συνέχεια θα απομακρυνθούν από τις μητέρες τους αφού αυτές με την χορήγηση ειδικών φαρμάκων θα γονιμοποιηθούν άμεσα. Τα γουρουνάκια για τους επόμενους 6 με 8 μήνες ως την σφαγή τους θα ζήσουν στοιβαγμένα σε μικροσκοπικά κελιά ή κλουβιά ενώ οι μητέρες τους θα περάσουν 3-5 χρόνια μια μαρτυρική ζωή ακινητοποιημένες σε ειδικές μεταλλικές κατασκευές όπου δεν τους επιτρέπεται η παραμικρή κίνηση.

Πηγή: Αυγή, 13/5/2023

@istories_xoris_foni