Λίγο ακόμα έμεινε. Μια νύχτα μέχρι τις εκλογές. Ό,τι είναι να είναι, πλέον, θα γίνει, το αποτέλεσμα έχει γραφτεί απλά δεν το έχουμε μάθει. Έτσι είναι και εκτός συγκλονιστικού απροόπτου αυτό δεν αλλάζει.

Ναι, αυτό το κείμενο είναι ακόμα ένα για τις εκλογές τις οποίες έρχονται. Λίγο πιο ιδιαίτερο όμως και αυτό γιατί είμαι 25 χρόνων. Πραγματικά θέλω να ελπίζω ότι τα άτομα στην ηλικία μου θα έχουν τέτοια παρουσία στις κάλπες όπου θα καταφέρουν να επηρεάσουν σε μεγάλο βαθμό το εκλογικό αποτέλεσμα.

Δεν θέλω να κρύβομαι, το μεγαλύτερο μέρος της νεολαίας είναι απογοητευμένο από όλους και από όλα. Με το δίκιο του. Όλα αυτά τα χρόνια φορτωθήκαμε τεράστιο βάρος. Ευθυνών, ενοχών και κατηγοριών χωρίς να φταίμε σε τίποτα. Μόνο και μόνο γιατί έτυχε να είμαστε μέρος της GEN Z.

Ακούσαμε ότι φταίγαμε στην πανδημία για τη διασπορά του Covid και νιώθαμε τον φόβο ότι αν κολλήσουν οι γονείς μας κορονοϊό θα είναι εξαιτίας μας. Την ίδια ώρα η κυβέρνηση είχε ρημάξει τα δημόσια νοσοκομεία...

Δουλέψαμε στην εστίαση για ένα... χαρτζιλίκι. Την ίδια ώρα όπου τα ένσημα των περισσότερων ήταν μισά, οι ώρες πάνω από 8 με νόμο πλέον και τα λεφτά δεν έφταναν ούτε καν για βοηθήσουμε στο σπίτι μας. Την ίδια ώρα η κυβέρνηση πουλούσε τη ΔΕΗ σε ιδιώτες και είδαμε τους γονείς μας να πιάνουν το κεφάλι τους πάνω από λογαριασμούς των 600 ευρώ...

Παιδιά έφυγαν για σεζόν λέγοντας «'ντάξει, 900 ευρώ θα παίρνω, τέλεια είναι» και αναγκάστηκαν να μείνουν σε σπίτια που με το ζόρι έχουν πόρτες και να δουλεύουν 7 μέρες την εβδομάδα, με δηλωμένες ούτε τις μισές. Την ίδια ώρα η κυβέρνηση σχεδόν κατήργησε την επιθεώρηση εργασίας αφήνοντας τους εργοδότες να κάνουν ό,τι θέλουν...

Οι περισσότεροι από εμάς είχαν κάποιον μακρινό γνωστό ή γνωστό γνωστού, που είχε κάποιο άτομο στο μοιραίο τρένο των Τεμπών. Εκεί που κάποιοι ένα βράδυ, έβαλαν τα παιδιά του κόσμου στον συρμό και αυτά δεν ξαναβγήκαν ποτέ. Την ίδια ώρα η κυβέρνηση την επομένη μέρα για την ακρίβεια, θα έκανε τα εγκαίνια της τηλεδιοίκησης, ενώ εκείνη έπαψε να λειτουργεί πλήρως από το 2019 μετά από πυρκαγιά, ενώ νωρίτερα υπολειτουργούσε...

Και αν ψηφίσει όλη η νεολαία θα αλλάξουν όλα τα παραπάνω, θα γίνουν καλύτερα; Μάλλον όχι. Ίσως αλλάξουν μερικά, ίσως τίποτα, μακάρι όλα.

Αν ψηφίσει όμως η νεολαία θα δώσει το μήνυμά της. Ότι είναι εδώ και ότι κανένας δεν έχει το δικαίωμα να μιλάει για αυτήν και σε αυτήν, όπως θέλει.

Ας ψηφίσει ό,τι θέλει, ό,τι πιστεύει, ό,τι νιώθει. Αλλά να ψηφίσει.

Όπως προείπα είμαστε η GEN Z, έχουμε έναν κόσμο μπροστά μας να προσπαθούμε να αλλάξουμε. Καθημερινά. Με τις εκλογές δεν θα καταφέρουμε κάτι τέτοιο, αλλά θα δείξουμε ότι δεν είμαστε αυτό που πιστεύουν, θα δείξουμε ότι είμαστε καλύτεροι.

Ας το κάνουμε, όσοι έχουμε τη δυνατότητα, για αυτούς που δεν μπορούν γιατί δουλεύουν σεζόν και η κυβέρνηση τους απέκλεισε ενώ έδωσε το δικαίωμα στον Jonathan από την Αυστραλία όπου έχει να πατήσει το πόδι του στην Ελλάδα 20 χρόνια.

Ας το κάνουμε για όλα τα παραπάνω και για όσα παλέψαμε, ο καθένας με τον τρόπο του, αυτά τα τέσσερα χρόνια. Τώρα είναι η ευκαιρία. Να φύγουν από πάνω αυτοί που τόσο πολύ θέλαμε να διώξουμε τόσο καιρό. Και μετά, αν δούμε ότι πάλι είναι ίδια τα πράγματα, να κάνουμε ακριβώς το ίδιο!

Ας το κάνουμε και για τα παιδιά που «έφυγαν» στις 28 Φλεβάρη και για έναν μήνα, κάθε βδομάδα, γεμίζαμε τους δρόμους σε όλη τη χώρα για να δείξουμε σε αυτήν την κυβέρνηση ότι δεν τη θέλουμε άλλο. Τώρα είναι η ευκαιρία. Και είναι χρυσή.

Δεν μπορώ να δεχθώ ότι έστω και ένα άτομο που γέμισε την Αθήνα εκείνες της ημέρες δεν θα πάει να ψηφίσει, ακόμα και άκυρο.

Περάσαμε τόσα αυτά τα τέσσερα χρόνια και σε όλα φωνάξαμε ότι είμαστε εδώ και δεν θα παίζουνε με τις ζωές μας. Φτάσαμε στην τελευταία πίστα, ας το κάνουμε για ακόμα μια φορά, κρίμα να χαθεί στο 90'.

Πάμε λίγο...