Ξυπνάω στο μικροκλίμα του σπιτιού. Φτιάχνω καφέ, ανοίγω κινητό. Περνάει πρώτα αυτό: «Κλειστά τα πάρκα της Αττικής λόγω καύσωνα». Γελάω και πατάω κλικ. Να διαβάσω το ρεπορτάζ από «Το Κουλούρι». 

Φευ! Η είδηση είναι αληθινή. Αληθινή; Το τσεκάρω.

«Η Περιφέρεια Αττικής για λόγους ασφάλειας και περιορισμού του κινδύνου πυρκαγιάς προχωρεί με εντολή του Περιφερειάρχη Γ. Πατούλη στο κλείσιμο των Πάρκων και Αλσών αρμοδιότητάς της. Μεταξύ αυτών είναι το Πάρκο Τρίτση, το Πεδίον του Άρεως, ο λόφος Φινοπούλου και το Αττικό Άλσος. Οι χώροι θα παραμείνουν κλειστοί μέχρι νεωτέρας και η κατάσταση θα αξιολογείται ανάλογα με τα νέα δεδομένα».

Το ψάχνω παραπάνω. Τα πάρκα θα μείνουν κλειστά, για να μην καούν. Καθώς υπάρχει κίνδυνος πυρκαγιάς, γιατί ξερά χόρτα και κλαδιά είναι εκεί έτοιμα να κάνουν παρανάλωμα την ωραία μας πόλη. Οπότε αφού δεν τα καθαρίσαμε -τι να πρωτοκάνει πια μια Περιφέρεια- για να μην καούν αυτά και η ωραία μας πόλη, μπορούμε να καούμε εμείς. Ζωντανοί στο τσιμέντο.

Όμως και εδώ οι άρχοντες έχουν προνοήσει, κάνοντας τσεκ, μόλις χθες. Έβαλαν τους εργάτες να δουλεύουν στο αγαπημένο επιτραπέζιο παιχνίδι του Κώστα Μπακογιάννη «Φτιάχνω μια πόλη όπως μου αρέσει, όποτε θέλω, όπως θέλω» και το συμπέρασμα ήταν σαφές: ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΟΥΜΕ ΕΤΣΙ ΕΥΚΟΛΑ. Αφού άντεξαν οι εργάτες στο απέραντο εργοτάξιο του Δήμου Αθηναίων με 145 βαθμούς Kελσίου, όλα είναι υπό έλεγχο.

Όπως σαφέστατα είναι υπό έλεγχο η ανάπλαση του κέντρου της Αθήνας, που έχει γίνει σαν το γιοφύρι της Άρτας. Καθώς δεν έφτανε το ανελέητο, τρομακτικό, πανάκριβο φιάσκο του μεγάλου περιπάτου, δεν έφταναν οι καταπληκτικές τσιμεντένιες δημιουργίες σετ με το υπόλοιπο άφθονο τσιμέντο, οι φοίνικες και οι ψευδοπιπεριές ήρθαν και τα ταλαίπωρα πλατάνια. Που έπαθαν μεταφυτευτικό σοκ. Καθώς δεν φυτεύονται δέντρα Ιούλιο μήνα, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε εκλογές όποτε φυτεύονται δέντρα και έτσι 83 μεγάλα πλατάνια στέκονται ξερά, ημίξερα ή προσεχώς ξερά, στα ωραία μας εργοτάξια, ίδια με το ξερό κεφάλι των αρχόντων μας.

Το μόνο που μπορώ πλέον να σκεφτώ ως δικαιολογία για το απίστευτο χάος της πόλη κατακαλόκαιρο, είναι ότι εκείνοι που παίρνουν τις αποφάσεις έχουν αυτό που παθαίνουν οι μεγάλοι σε ηλικία άνθρωποι. Και ξεπατώνουν ότι πράσινο υπάρχει γιατί δεν τους αρέσει ΚΑΘΟΛΟΥ. Ήταν κακό, δάγκωνε, θα έριχνε το σπίτι, θα μας έτρωγε ζωντανούς, θα γινόταν ένα τεράστιο κράκεν που θα ισοπέδωνε την Ακρόπολη.

Τώρα που είπα Ακρόπολη θυμήθηκα και το εκεί τσιμέντο που δένει αρμονικά με την υπόλοιπη ξερή, σκαμμένη, σκονισμένη πάλη. Μην παθαίνουν πολιτισμικό σοκ όσοι - για τελευταία φορά τουρίστες αποφάσισαν να μας επισκεφθούν. Γιατί αν τα καταφέρουν, επιβιώσουν και γυρίσουν πίσω στις πατρίδες τους θα έχουν να διηγηθούν πόσες ώρες περίμεναν στον τσιμεντωμένο ιερό βράχο να δουν το μνημείο, χωρίς σκιά, χωρίς εύκολη πρόσβαση, χωρίς ελπίδα καμιά. Και χωρίς ασανσέρ για άτομα με αναπηρία, αφού λειτουργεί όποτε και αν θέλει.

Είπα επιβιώσουν και θυμήθηκα το ΕΚΑΒ. Τώρα που τα συνδυάζω όλα υπάρχει μεγάλη πιθανότητα οι άρχοντές μας να είναι τελικά πολύ παραπάνω ευφυείς από αυτό που εκτιμώ και να έχουν σχέδιο. Να κάτσουμε σπίτι μας ήσυχοι και ασφαλείς (το έχουμε ξανακάνει - θα λογαριαστούμε μετά) μην τυχόν και πάθουμε θερμοπληξία και πεθάνουμε στα εργοτάξια του Κωστή και γίνει το επιτραπέζιο ταινία τρόμου, καθώς ασθενοφόρο δεν υπάρχει. Κι αν υπάρχει, δεν υπάρχουν Εκαβίτες. Παρόλο που το ΕΚΑΒ ενισχύθηκε φουλ με μπάτσους και πυροσβέστες.

Ωπ, πυροσβέστες, να και το κούμπωμα. Ποιος θα σβήσει ρε αλήτες τα πάρκα που θέλετε να πάτε και να βάλετε φωτιές αφού δεν έχουμε ούτε πυροσβέστες;

Στην Πανεπιστημίου και συγκεκριμένα στη συμβολή με την Εμμανουήλ Μπενάκη, εργάτες δούλευαν για τον Μεγάλο Περίπατο, το φως είδαν και άλλες αντίστοιχες. Σύμφωνα με το πρακτορείο Eurokinissi, οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν στις 14:07. (EUROKINISSI/ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ)

Η Αθήνα στην τουριστική εποχή της είναι όλη σκαμμένη και μοιάζει με απέραντο εργοτάξιο. Πανεπιστημίου, Βουκουρεστίου, Ακαδημίας. Πηγή: Facebook

Ο Άδωνις Γεωργιάδης, η (τσιμεντένια προφανώς) κολόνα του τόπου, έκανε tweet αποδεικνύοντας όλα τα παραπάνω: «Δεν αφήνουμε κανέναν πίσω μόνο του».