Αυτό δείχνει ανά περίπτωση πως είτε οι υποψήφιοι θέλησαν να θέσουν κάποια ζητήματα στον εσωτερικό και δημόσιο διάλογο, αρχές και κατευθύνσεις, είτε πως εκπροσώπησαν συγκεκριμένες τάσεις.

Στους 3 υποψηφίους με χαμηλότερες πιθανότητες ανάδειξης προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, θεωρούμε τους Ευκλείδη Τσακαλώτο, τον Νίκο Παππά και τον Στέφανο Τζουμάκα. Ας ξεκινήσουμε από αυτούς και ας καταλήξουμε στις υποψηφιότητες της Έφης Αχτσιόγλου και του Στέφανου Κασσελάκη που είναι και τα φαβορί και αουτσάιντερ αντίστοιχα.

Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος έχει την στήριξη της Ομπρέλας του ΣΥΡΙΖΑ. Μιας τάσης στο εσωτερικό του κόμματος που προτάσσει τις πιο αριστερές θέσεις. Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος στην ομιλία του μίλησε -ανάμεσα σε άλλα- για την φορολογία του πλούτου και το δικαίωμα να μπορεί κάποιος να μιλήσει για την φορολογία του πλούτου, τις ριζοσπαστικές αρχές που πρέπει να έχει ο ΣΥΡΙΖΑ και για το τμήμα Δικαιωμάτων του κόμματος, του οποίου οι ανακοινώσεις όπως ανέφερε να πρέπει να βρίσκουν τον δρόμο τους και στον πολιτικό λόγο. Όχι μόνο δηλαδή να γράφονται οι καταγγελίες, αλλά να υποστηρίζονται από τα στελέχη, ακόμα και αν δεν είναι αρεστά στο ευρύ κοινό. Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος ζήτησε να γυρίσει η μάχη στις κεντρικές ιδέες.

Ο Νίκος Παππάς βρίσκεται σε μια αδύναμη θέση. Από την στιγμή που καταδικάστηκε από το Ειδικό Δικαστήριο, όλοι -ακόμα και ο ίδιος- γνωρίζουν πως ακόμα και να εκλέγονταν θα βρίσκονταν στο στόχαστρο της Νέας Δημοκρατίας. Παρ’ όλα αυτά, εκπροσωπώντας τον εαυτό του και μερίδα των Προεδρικών, έκανε λόγο για την «διασφάλιση της πολιτικής και κοινωνικής ευρύτητας». Ουσιαστικά έκανε ένα κάλεσμα για μια ευρύτερη αριστερά με «ρεαλισμό και ριζοσπαστισμό», δηλαδή ένα κόμμα εξουσίας με αριστερές αρχές αλλά απεύθυνση μέχρι το προοδευτικό κέντρο. Μιλώντας σε αυτό το κοινό, μίλησε και για τα ελληνοτουρκικά και για την «σχετικοποίηση της εθνικής κυριαρχίας» κάνοντας λόγο για Εξωτερική Πολιτική ιδιωτικής χρήσης, που εξυπηρετεί προσωπικά τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Εκπροσωπεί μια πιο κεντρώα τάση του ΣΥΡΙΖΑ που θεωρεί την κεντροαριστερά και το κέντρο ως μοναδικό δρόμο προς την εξουσία.

Ο Στέφανος Τζουμάκας κατά πάσα πιθανότητα θέλησε να ενδυναμώσει τις διαδικασίες και να εισφέρει στον διάλογο κάποιες αριστερές θέσεις. Με μεγάλη ιστορία από την μεταπολίτευση έως σήμερα, με βασανιστήρια από τα ΕΑΤ-ΕΣΑ στην πλάτη του κυριολεκτικά και μεταφορικά, θέλησε να θέσει την εμπειρία του στην διάθεση του ΣΥΡΙΖΑ. Ανέφερε πως «όλες τις μεγάλες αλλαγές τις έζησε μέσα από κρίσεις, εκτός από το 1981», κρίνοντας τις Κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης σε διαφορετικά σημεία της ομιλίας του. Απεικόνισε τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως υπηρέτη συμφερόντων, αναφέροντας πως πρέπει να αναδειχθούν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές και να μην σταματούν στο πρόσωπο του Πρωθυπουργού, καλώντας σε σύγκρουση με τους ολιγάρχες. Μίλησε για σταθερότητα στην ενέργεια και εθνικοποιήσεις στην ενέργεια και τις τράπεζες. Ζήτησε ο ΣΥΡΙΖΑ να δώσει αξιόπιστες εναλλακτικές λύσεις, ανταγωνιζόμενος τα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα. Δεν δίστασε να κατακρίνει την ΕΕ πως πλέον απλά ακολουθεί τις ΗΠΑ και να κρίνει την πολιτική των ΗΠΑ. Ανέφερε πως οι πυρκαγιές συμφέρουν μόνο τις συμμορίες οικοπεδοφάγων και στάθηκε στις αλλαγές χρήσης γης. Πως οι καμένες εκτάσεις κηρύσσονται αναδασωτέες αλλά δεν αναδασώνονται. Εισέφερε και αυτός στο συνέδριο μια πιο αριστερή οπτική, ζητώντας ευθεία σύγκρουση.

Η Έφη Αχτσιόγλου έχει υποστηρικτές και συμπάθειες σε όλες τις τάσεις και τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ παρότι και η ίδια συγκαταλέγονταν ως παλαιά προεδρική. Ξεκίνησε υπερασπιζόμενη το έργο του ΣΥΡΙΖΑ αναφέροντας πως πολεμήθηκε από τους εγχώριους και ξένους ιδεολογικούς αντιπάλους. Έκανε την αυτοκριτική της για τις πολιτικές του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά στάθηκε στην ανάκτηση της πολιτικής κυριαρχίας και την έξοδο από τα μνημόνια. Τοποθέτησε την «κόκκινη γραμμή» πως «ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι με όλους, αλλά με τους πολλούς και για τους πολλούς και ενάντια στην ελίτ, τα τζάκια και την ολιγαρχία». Αναφέρθηκε πως το εκλογικό αποτέλεσμα δεν σημαίνει πως η Κυβέρνηση μπορεί να παρανομεί, ούτε πως η αναγέννηση της άκρας δεξιάς αφήνει περιθώρια για εφησυχασμό. Στάθηκε στις χαμένες ζωές στον Έβρο ως αυτό που είναι, ζωές, στην οικολογική καταστροφή στην Δαδιά, την καταστροφή περιουσιών και την απουσία του κράτους. Κατηγορώντας την Κυβέρνηση πως εκφασίζει την Ελληνική κοινωνία. Ανάμεσα στα άλλα στάθηκε στην πολιτική τρομοκρατίας της Κυβέρνησης που παρουσιάζει τον φόβο και την φτώχεια ως «ασφάλεια» και μονόδρομο, ενώ δεν παρέλειψε να πει πως η Κυβέρνηση δημιουργεί την αισχροκέρδεια. Αποκάλεσε την προάσπιση των εργατικών δικαιωμάτων ως «Αποστολή» του ΣΥΡΙΖΑ. Μίλησε για τα δικαιώματα λίγο πιο έντονα από τους συνυποψηφίους της, κάτι που φάνηκε και στις ατάκες ή τις παύσεις της που χειροκροτήθηκαν.

Ο Στέφανος Κασσελάκης ήταν ο υποψήφιος που μίλησε λιγότερο από όλους. Έδωσε μια νέα ζωντάνια στην εσωκομματική μάχη για την Προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ με την παρουσία του. Αρχικά πήρε την θέση πως τα μεγάλα συμφέροντα τον πολεμούν. Αργότερα ως «ακαδημαϊκός μετανάστης» στάθηκε στο brain drain και τους πολίτες που φεύγουν στο εξωτερικό για να επιβιώσουν, ενώ μίλησε για το δικαίωμα στο Ελληνικό Όνειρο. Μίλησε για ολιγοπώλιο στο ρεύμα, ακαταδίωκτο των τραπεζιτών, Predator στα σπίτια μας και καμένα ζώα και δέντρα στις αυλές μας. Ζήτησε να υπάρξουν προκριματικά ψηφοδέλτια για το κοινοβούλιο και την αυτοδιοίκηση, με μια αμεσοδημοκρατική οπτική λέγοντας πως με αυτή την κίνηση ο ΣΥΡΙΖΑ θα πάψει να είναι κόμμα του lobbying. Φάνηκε λιγότερο πρόθυμος για μια βαθιά πολιτική ανάλυση αναφέροντας όμως όλα τα ζητήματα που απασχολούν τον μέσο ψηφοφόρο του ΣΥΡΙΖΑ.

Η οπτική του υπογράφοντος

Οι Τσακαλώτος, Παππάς και Τζουμάκας σε κάθε περίπτωση θέλησαν να θέσουν κάποια πράγματα στο τραπέζι, στον δημόσιο διάλογο για τον ΣΥΡΙΖΑ. Από τους τρεις ο Παππάς θα έχει την καλύτερη αντιμετώπιση από πλευράς ψήφων με ένα ποσοστό κοντά ή πάνω από τον Στέφανο Κασσελάκη. Ο Νίκος Παππάς έχει τα ντεζαβαντάζ της καταδίκης και της κοινής δεξαμενής στήριξης με την Έφη Αχτσιόγλου. Ενστικτωδώς, μια σκέψη είναι πως υπήρξε ειδική αναφορά στα ελληνοτουρκικά από τον Νίκο Παππά, γιατί θα ήταν ένα κεφάλαιο στο οποίο δεν θα αναφέρονταν οι υπόλοιποι. Το έφερε υπό ρεαλιστικό πρίσμα, πως η Ελλάδα δεν έχει σαφή διπλωματική συνοχή, αυτοσχεδιάζοντας και αφήνοντας περιθώριο στον Ερντογάν. Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος εκπροσώπησε την Ομπρέλα με τον καλύτερο τρόπο, με την διαφορά πως δεν τον στηρίζουν όλα τα μέλη της Ομπρέλας, καθώς έχει διαρροές προς την Έφη Αχτσιόγλου. Ο Στέφανος Τζουμάκας είπε αυτά που έπρεπε να πει ως παλιός αντιστασιακός, ως άνθρωπος με πολιτική εμπειρία και γνώση, και προσπάθησε να πολιτικοποιήσει την συζήτηση βγάζοντάς την από την τηλεόραση και τα κοινωνικά δίκτυα που δεν κρύβει πως δεν συμπαθεί. Τα κατάφερε σε έναν πολύ καλό βαθμό.

Ο Στέφανος Κασσελάκης έχει παρόν και μέλλον και μπορεί να προσφέρει πάρα πολύ στο επικοινωνιακό κομμάτι. Είναι έξυπνος, έκανε ένα απίστευτο ντεμαράζ στα κοινωνικά δίκτυα σεμιναριακού επιπέδου και μπορεί να ανοίξει την πόρτα σε ένα διαφορετικό κοινό για τον ΣΥΡΙΖΑ. Βέβαια, η επικοινωνιακή «σφαλιάρα» στην συνέντευξη με τον Πάνο Χαρίτο του έχει στοιχίσει τα πάντα και δείχνει μη επαρκώς διαβασμένος για τις αγωνίες της Αριστεράς. Κάτι που έσπευσε να διορθώσει σε έναν βαθμό στο συνέδριο. Αυτός όμως που ακούσαμε στο συνέδριο δεν ήταν ο Στέφανος Κασσελάκης, αλλά ο λογογράφος του που κινήθηκε σε μια εντελώς διαφορετική οπτική από τον Κασσελάκη στα κοινωνικά δίκτυα ή την τηλεόραση. Κάτι που κρίνεται ως κακή επιλογή, έπρεπε να υπάρξει μια «γέφυρα» μέχρι την εμφάνιση στο συνέδριο. Ιδανικά ο Στέφανος Κασσελάκης έπρεπε να κινηθεί στο μοτίβο που κινήθηκε. Έλληνας της διασποράς είναι ο άνθρωπος, έχει διαφορές στην οπτική που βλέπει να πράγματα, δεν είναι απαραιτήτως κακό, ούτε είναι ξένος προς τα δικά μας προβλήματα που σε ένα βαθμό είναι παγκόσμια. Η υποψηφιότητα Κασσελάκη δεν υποστηρίζεται από την ελληνική Δεξιά και τα προσκείμενα ΜΜΕ σε αυτήν, αυτό λέγεται εκ του πονηρού, όμως ίσως οι ολιγάρχες των μίντια να την θεωρούν λιγότερο επικίνδυνη ή πιο εύκολη να χτυπηθεί. Η ανάγνωση του υπογράφοντος είναι πως θα κινηθεί κοντά στις ψήφους του Νίκου Παππά και λίγο πάνω από αυτές αν οι υποστηρικτές του Παππά πιστέψουν πως κινδυνεύει η Έφη Αχτσιόγλου.

Η Έφη Αχτσιόγλου έχει τους περισσότερους από τους λεγόμενους Προεδρικούς και τους περισσότερους αν όχι όλους από τους υπογράφοντες των 6+6 θέσεων στο πλευρό της, περιτριγυρίζεται από συμβούλους της ηλικίας της που καταλαβαίνουν την νέα γενιά και την μεγαλύτερη, η παρουσία της στο συνέδριο έδειξε πως θα έχει την στήριξη ενός πολύ μεγάλου μέρους της Κεντρικής Επιτροπής, κάτι που μένει να επιβεβαιωθεί από τα μέλη. Η γυναικεία ψήφος παίζει ρόλο αλλά όχι τόσο δυναμικό, από την άποψη πως δεν μιλάμε για ένα κόμμα που κάνει διακρίσεις φύλου. Αυτό έχει να κάνει με την ευρύτερη νοοτροπία του κόμματος που δεν αφήνει περιθώρια για σεξισμό. Ή υπάρχουν κάποια περιθώρια για τοξική αρρενωπότητα όπως άφησε η ίδια στο 39ο λεπτό της ομιλίας της να εννοηθεί, φωτογραφίζοντας 1-2 βουλευτές και κάποια τρολ των κοινωνικών δικτύων. Η Έφη Αχτσιόγλου βγήκε με αυτοπεποίθηση και Προεδρικό προφίλ, μίλησε για την Αριστερά και την κοινωνία, μίλησε ενάντια στον ρατσισμό ενώ στάθηκε πολύ στα εργασιακά και όχι μόνο δικαιώματα. Στο χειροκρότημα των συνέδρων έχει ήδη εκλεγεί.

Η διαδικασία είχε σεβασμό και πνεύμα συναγωνισμού παρά ανταγωνισμού και όσες από τις κάπως περίεργες δηλώσεις είδαν το φως της δημοσιότητας, λέχθηκαν εκτός συνεδρίου. Εντός συνεδρίου η μια ατάκα του Στέφανου Κασσελάκη, ευχαριστώντας την Έφη Αχτσιόγλου για την στήριξη όπου ανέφερε πως την θαυμάζει «ως γυναίκα πολιτικό και μητέρα», είναι μάλλον μια απευθείας μετάφραση από την αμερικάνικη πολιτική σκηνή. Εκεί η μητρότητα και ειδικά από επιτυχημένες γυναίκες στον τομέα τους, τονίζεται ως άξια θαυμασμού. Αντίστοιχα η αναφορά της Έφης Αχτσιόγλου που ανέφερε στην ομιλία της «Να ξέρουν καλά εκεί έξω ότι τα ομοφοβικά παραληρήματα έναντι του συνυποψηφίου μας θα μας βρουν απέναντι, ένα σώμα» δεν έκρυβε ατζέντα, ούτε ήθελε να στερήσει από τον Κασσελάκη την εκπροσώπηση της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας. Κάθε μια από τις δύο ατάκες αβρότητας δούλεψε ως μια υπενθύμιση πως η επόμενη μέρα πρέπει να βρει την αξιωματική αντιπολίτευση ενωμένη, παρά διαιρεμένη. Αν οι υποψήφιοι είχαν πολιτικό κέρδος που εξέφρασαν τον θαυμασμό τους ή την στήριξη αντίστοιχα, ναι είχαν, γιατί κανείς δεν θέλει να βλέπει δύο εσωκομματικούς αντιπάλους να τρώγονται.

Ας μάθουμε να είμαστε καλοπροαίρετοι με τους ανθρώπους αντί να είμαστε καχύποπτοι.