Ο επιχειρηματίας, ο ολιγάρχης ή ο όμιλος υπερβαίνουν τον νόμο, υπερβαίνουν ακόμα και τις συμφωνίες που έχουν κάνει οι άνθρωποι από την αρχαιότητα, πως κάθε άνθρωπος στην θάλασσα διαζώζεται. Αντ' αυτού γυρνάνε την πλάτη και σαλπάρουν.

Το κρατικό μονοπώλιο στις δολοφονίες έχει αλλάξει χέρια, παλιά μόνο ο χωροφύλακας ή ο αστυνομικός μπορούσε να σε δολοφονήσει, πλέον μπορεί ο καθένας να αποφασίσει αν θα ζήσεις ή αν θα πεθάνεις. Στον Έβρο ή τον Πειραιά. Πλέον οι υπάλληλοι ενός ομίλου μπορούν να δολοφονήσουν έναν συμπολίτη μας με αναπηρία και τα κυρίαρχα Μέσα Ενημέρωσης να πουν πως «έπεσε»!

Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, σύμφωνα με πληροφορίες, ο Αντώνης Καρυώτης ήθελε να πάει από τον Πειραιά στο Ηράκλειο Κρήτης. Σύμφωνα με τον Υπουργό Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, πέρασε τον έλεγχο εισιτηρίων, αργότερα κατέβηκε για αδιευκρίνιστο λόγο και επιχείρησε να επιβιβαστεί ξανά. Ο υπάλληλος –δεν έχουμε επιβεβαιώσει αν ήταν ο ύπαρχος, το Νο2 του πληρώματος- τον έσπρωξε επανειλημμένα μέχρι που έπεσε στην θάλασσα και τα απόνερα της μηχανής τον τσάκισαν στην προβλήτα.

Τέσσερα μέλη του πληρώματος, κατηγορούνται για ανθρωποκτονία από κοινού. Είναι εντελώς περίεργο που δεν έχει προστεθεί στις κατηγορίες και η εγκατάλειψη ναυαγού.

Ο Αντώνης έμενε στο Άγιο Νικόλαο Λασιθίου, όπου ζούσε με τις δύο αδερφές του στις εργατικές κατοικίες. Βιοπαλαιστής όπως όλοι μας, πάλευε για το μεροκάματα. Ζούσε για την επόμενη μέρα. Ο Αντώνης είχε πρόσφατα χάσει την μητέρα του. Ήταν μέλος πενταμελούς οικογένειας και για όσους μετρούν την ανθρώπινη ζωή με τους κανόνες, είχε εισιτήριο στην κατοχή του. Αλλά όσοι μιλάνε για την ύπαρξη του εισιτηρίου ή όχι πρέπει να τσεκάρουν αν είναι άνθρωποι ή αν έχουν μεταμορφωθεί σε μικρά τέρατα του καπιταλισμού και της νομιμότητας που απορρέει από το χρήμα.

Ο Αντώνης ταξίδευε συχνά και ήταν γνώριμο πρόσωπο. Κάποιοι κάνουν λόγο για άτομο με ελαφριά νοητική υστέρηση. Ούτε αυτή η πληροφορία δεν έχει ακόμα επιβεβαιωθεί επίσημα (βάλτε και το πιθανό στίγμα ή ταμπού σε κλειστή κοινωνία και καταλαβαίνετε τους πιθανούς λόγους), αλλά αυτό το ενδεχόμενο κάνει τα πράγματα χειρότερα. Πολύ χειρότερα.

Μιλάμε για πλήρη εκφασισμό της κοινωνίας που ξυπνάει με Σπαρτιάτες και κοιμάται με Καιάδες

Αυτή η Κυβέρνηση και τα Μέσα Ενημέρωσης των ολιγαρχών έχουν δημιουργήσει μια κοινωνία τεράτων. Μια κοινωνία που απορεί στα κοινωνικά δίκτυα αν ο δολοφονημένος είχε κόψει εισιτήριο. Αν είχε χαρτιά ή ήταν παράτυπος. Πρέπει κάποια στιγμή να θέσουμε τις κόκκινες γραμμές μας. Απέναντι στο Κράτος και τους κανίβαλους που ταΐζει ανθρωποθυσίες στο όνομα του ελληνικού επιχειρείν, του «φράχτη της πατρίδας μου» ή του χρώματος του δέρματος.

Σύμφωνα με το eKriti ο αδερφός του Αντώνη δήλωσε τα εξής «Είμαι σοκαρισμένος, δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω αυτό που συνέβη στον αδερφό μου. Έχω δει το βίντεο με τον αδερφό μου πολλές φορές από χτες το βράδυ και πραγματικά πρόκειται για δολοφονία. Τον σκότωσαν, είναι αδιανόητο...»

Πόσο αδιανόητο;

Τόσο αδιανόητο 

«Ενημερώνουμε τους κύριους επιβάτες πως η καθυστέρηση απόπλου του πλοίου οφείλεται σε περιστατικό που έγινε στο λιμάνι του Πειραιά. Το πλοίο δεν έχει καμία ευθύνη για το συμβάν. Ευχαριστούμε για την κατανόηση.»

Αυτή ήταν η ανακοίνωση που ακούστηκε από τα μεγάφωνα του πλοίου. Ύστερα το Attica Group βρήκε 29 λέξεις και τις έβαλε σε ανακοίνωση.

«Η Διοίκηση της Attica Group, συγκλονισμένη από το τραγικό περιστατικό που έλαβε χώρα στο λιμένα Πειραιά, δηλώνει ότι συνεργάζεται με κάθε αρμόδια Αρχή για την πλήρη διαλεύκανση του συμβάντος».

Συγκλονισμένοι, ναι. Συγκλονισμένοι από το βάρος των ευθυνών τους. Συγκλονισμένοι από τις αντιδράσεις του επιβατικού κοινού που μπορεί να συναντήσουν. Συγκλονισμένοι για το μέλλον τους και τίποτα παραπάνω.

Παραβιάσεις

Μετά από επικοινωνία της καλής συναδέλφου Μαρίας Κεφαλά, προκύπτουν τα εξής:

Το Λιμενικό είναι υποχρεωμένο να βρίσκεται στο σημείο μέχρι τον απόπλου του πλοίου.

Απαγορεύεται να ξεκινάς με την μπουκάπορτα ανοιχτή.

Βάσει του ναυτικού δικαίου όχι μόνο οφείλεις να κάνει τα πάντα να διασώσεις άνθρωπο στην θάλασσα, αλλά σε περίπτωση παράβασης κανονισμών έχεις την υποχρέωση να τον βάλεις στην καμπίνα του πλοιάρχου ή του Α’ Μηχανικού και να καλέσεις τις αρχές.

Στην περίπτωσή μας είδαμε να πετάνε τον άνθρωπο στην θάλασσα και οι δύο από τους τρεις να γυρίζουν την πλάτη. Εκτός από αυτόν που αποφάσισε πως η ζωή του Αντώνη δεν έχει την ίδια αξία με τους κανονισμούς επιβίβασης. Αυτός παρέμεινε να κοιτάζει.

Πλοιοκτήτες: Οι "ιερές αγελάδες" της Ελλάδας

Οι πλοιοκτήτες είναι από τα αγαπημένα παιδιά της Κυβέρνησης. Τους κάλεσε ο Πρωθυπουργός και το παρεάκι του να παρακαλέσει για εκπτώσεις γιατί ο τουρισμός είχε γονατίσει. Τον δε Αύγουστο οι περισσότεροι είχαν βγάλει ήδη εισιτήριο. Λίγο επικοινωνία και λίγο ρεαλισμός. Ο Πρωθυπουργός τους κάλεσε εθελοντικά να ρίξουν τις τιμές «και θα τα βρούμε». Γιατί ο Πρωθυπουργός δεν μπορεί να επιβάλει κάτι. Παρακάλεσε. Όταν ενδυναμώνεις έτσι μια εταιρεία, δίνεις εξουσία χωρίς όρια και στους υπαλλήλους της. Στα καράβια που πάνε Ιταλία έχουν μέχρι και μυστικές φυλακές κατά παράβαση κάθε κανονισμού.

Τα έβγαλε το ρεπορτάζ του Solomon και δεν έγινε τίποτα. Μαντέψτε όμως: Είναι η ίδια μητρική εταιρεία. Είναι η Attica Group με τις μυστικές φυλακές και η ίδια εταιρεία που υπάλληλοί της δολοφόνησαν έναν άνθρωπο. Όταν το χρήμα μεταφράζεται σε εξουσία που υπερβαίνει τους νόμους, αυτά συμβαίνουν. Πραγματικά αναμένουμε με ανυπομονησία τι θα σκαρφιστούν πάλι. Αν θα βγάλουν μια εταιρική κοινωνική ευθύνη για να ξεπλύνουν την δολοφονία. Στον καπιταλισμό του Μητσοτάκη, οι ολιγάρχες έχουν δικαίωμα ζωής και θανάτου πάνω στον πολίτη. Στον νεοφιλελεύθερο εσμό που ζούμε χάνονται βασικά δικαιώματα του πολίτη.

Ένας από τους ηρωικούς επιβάτες που δεν κοίταξε την δουλίτσα του, δήλωσε τα εξής στο ieidiseis:

«Στις 9 το βράδυ της Τρίτης ήταν προγραμματισμένη η αναχώρηση του πλοίου από τον Πειραιά. Την ώρα που δεκάδες άνθρωποι βρίσκονταν στο κατάστρωμα και έβλεπαν τον απόπλου, συνέβη το σοκαριστικό περιστατικό», ανέφερε.

«Ο άνθρωπος μπήκε μέσα στο καράβι κανονικά, στη συνέχεια βλέπουμε τον ύπαρχο και άλλα μέλη του πληρώματος να τον σπρώχνουν προς τα έξω. Μπορεί να μην είχε εισιτήριο, αλλά δεν σημαίνει ότι πρέπει να τον σπρώχνεις, τον αφήνεις να μπει μέσα και τον κατεβάζεις στην Κρήτη, φωνάζεις τις Αρχές», συνεχίζει, περιγράφοντας τις σοκαριστικές στιγμές που εκτυλίχθηκαν μετά την πτώση του 36χρονου στο λιμάνι.

«Όλος ο κόσμος φώναζε να τον αφήσει να μπει, ήταν φως φανάρι ότι θα πέσει στη θάλασσα. Για ένα εισιτήριο δεν τον σπρώχνεις. Τον βλέπουμε να πέφτει στη θάλασσα και το πλήρωμα απλά αδιαφορεί. Δεν κάνει καμία προσπάθεια διάσωσης, του γυρίζουν την πλάτη, δεν του πετάνε σωσίβιο και φεύγουν σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Ήταν υποχρεωμένοι να καλέσουν τις Αρχές, αλλά δεν έκαναν τίποτα», λέει. «Ήταν σοκαριστική η απάθεια στο βλέμμα τους. Στο καράβι επικράτησε χαμός, όλοι φωνάζαμε, οικογένειες, παιδιά είδαν όλοι τι συνέβη. Ήταν λες και ήμασταν σε video game», περιγράφει ο κ. Δημήτρης, τονίζοντας πως οι επιβάτες ήταν αυτοί που ειδοποίησαν τις λιμενικές αρχές.

«Εμείς πήραμε τηλέφωνο το λιμεναρχείο για να καταγγείλουμε το περιστατικό, το πλοίο είχε ξεκινήσει κανονικά. Μερικοί επιβάτες πήγαν στον καπετάνιο και αυτός τους έκλεισε την πόρτα. Είναι πρωτοφανές. Δεν έδειξαν κανένα ενδιαφέρον. Μάλιστα έβγαλαν και μία ανακοίνωση, ότι δεν φέρουν καμία ευθύνη, προσπαθώντας να μας βγάλουν τρελούς», τονίζει και συνεχίζει, «Στη συνέχεια βγαίνει νέα ανακοίνωση τρία τέταρτα μετά το σοκαριστικό περιστατικό, πως επιστρέφουμε στον Πειραιά. Εκεί ανέβηκε το ανακριτικό, όπου δώσαμε κατάθεση για όσα έγιναν, συλλαμβάνοντας παράλληλα μέλη του πληρώματος και τον καπετάνιο. Τέσσερις παρά αναχωρήσαμε και πάλι για Κρήτη».

«Το περιστατικό αντικατοπτρίζει την κοινωνία στην οποία ζούμε και την αδιαφορία για τον συνάνθρωπο. Κανείς δεν έκανε κίνηση για να σωθεί ο άνθρωπος, ούτε στο λιμάνι», κατέληξε ο επιβάτης.

Χάνονται προαιώνιες συμφωνίες της Ανθρωπότητας, όπου όχι μόνο δεν πετάμε άνθρωπο στην θάλασσα αλλά αυτός διασώζεται. Δεν φεύγουμε και όλα μια χαρά και μας καλεί το Λιμεναρχείο όταν έχουμε φτάσει στην Αίγινα για να επιστρέψουμε. Δεν ξέρω αν μπορείτε να το καταλάβετε αλλά δολοφόνησαν έναν άνθρωπο, έφυγαν σαν να μην συμβαίνει τίποτα και επέστρεψαν όταν ξύπνησε το Λιμεναρχείο που οι υπάλληλοί του έπρεπε να είναι εκεί την ώρα του συμβάντος αλλά μέτραγαν τους γλάρους.  

Ο εκφασισμός της ελληνικής κοινωνίας δεν μας αφορά όλους.
Οι δολοφονίες μεταναστών δεν μας αφορούν όλους.
Οι δολοφονίες ΑΜΕΑ επιβατών δεν μας αφορούν όλους.
Όμως συλλογική ευθύνη δεν υπάρχει. Απέναντι στα αποβράσματα που αναρωτώνται αν ο Αντώνης είχε εισιτήριο (επιβεβαιωμένο από το Λιμεναρχείο αλλά δεν έχει καμία σχέση) πρέπει να πάρουμε θέση. Οφείλουμε να παίρνουμε θέση σε κάθε λεπτό της ζωής μας, όσο δεν μας δολοφονεί το κράτος και οι εταιρείες. Σε κάθε έκφανση αυτής οφείλουμε να υψώσουμε ανάστημα, αλλιώς θα μας καταπιεί και εμάς το σκοτάδι.