Ανάμεσα στα δεκάδες άτομα που επιχειρούν στην Καρδίτσα χωρίς την παραμικρή βοήθεια, βρέθηκαν και τέσσερις φοιτητές μέλη του Κινήματος Φοιτητών Ιατρικής. Ο Δημήτρης μας περιγράφει το τι αντίκρισε στον Βλοχό και τον Παλαμά Καρδίτσας. Στην κουβέντα που προετοίμαζε την μαρτυρία, οι λέξεις θρίλερ και κόλαση βρήκαν τον δρόμο τους να εκφραστούν. Δηλώνοντας τις απελπιστικά άθλιες συνθήκες που επιβιώνουν κάποιοι από τους πλημμυροπαθείς συμπολίτες μας.

Αν διανοηθεί κανείς πως προέρχονται από πρόσωπο που επιχειρούσε εθελοντικά, δεν μπορεί κανείς να φανταστεί πως το βιώνουν οι ίδιοι άνθρωποι που αγωνίζονται να παραμείνουν ζωντανοί κάτω από αυτές τις συνθήκες. Χρησιμοποιείται η λέξη επιχειρούσε, γιατί οι εθελοντές κάνουν το έργο που θα έπρεπε να κάνει το κράτος, οι Δήμοι και η Περιφέρεια.

Η μαρτυρία του Δημήτρη Θάνου από τον Βλοχό και τον Παλαμά

«Όλα ξεκίνησαν όταν μια φοιτήτρια ιατρικής είχε πληροφορίες για την κατάσταση στην Καρδίτσα από τον θείο της που είναι γιατρός και αποφασίσαμε να κατέβουμε 4 φοιτητές, να δούμε την κατάσταση από κοντά και να βοηθήσουμε εθελοντικά. Να τους πάμε πράγματα και εξοπλισμό. Η ίδια είχε οδηγίες τι πράγματα να έχουμε μαζί μας, τι εξοπλισμό και αποφασίσαμε να κατεβούμε το Σάββατο.

Αυτό που είδαμε είναι πολύ χειρότερο από αυτό που νομίζαμε. Αν ξέραμε τι θα δούμε εκεί κάτω, θα παίρναμε πολλά περισσότερα μέτρα προστασίας μας. Πήραμε μια στολή σαν αυτές που είχαμε επί covid και από μέσα φορούσαμε τα κανονικά μας ρούχα. Επαναλαμβάνω: αν ξέραμε τι θα συναντήσουμε θα φορούσαμε πολλά περισσότερα προστατευτικά από μέσα.

Όταν φτάσαμε εκεί πάθαμε σοκ και αυτό που είδαμε πρώτα ήταν ένα κτίριο, πάνω στο δρόμο που έμοιαζε με παλιά ταβέρνα και είχε διαλυθεί. Εκεί άφηναν τα πράγματα και το υλικό που έφερναν οι εθελοντές. Ρούχα, φαγητό, είδη πρώτης ανάγκης, τα πάντα. Εκεί είδαμε κάποιους κατοίκους που ήταν απελπισμένοι και είδαμε και μια γυναίκα, καθηγήτρια Λυκείου, που είχε κατέβει από την Θεσσαλονίκη, μόνη της, εθελοντικά και είχε αναλάβει τον συντονισμό της κατάστασης.

Εντυπωσιάστηκα με την συγκεκριμένη, γιατί μας είπε πως το κάνει εδώ και ένα μήνα, από τότε που ξεκίνησαν οι πλημμύρες.Πήρε ένα αμάξι και κατέβηκε να βοηθήσει. Από τότε είναι κάτι σαν αρχηγός εκεί, κάνει κουμάντο, συντονίζει τα πάντα. Τους εθελοντές τα τρόφιμα και τα υλικά. Τέτοιους σπουδαίους ανθρώπους μόνο σε αντίστοιχες καταστάσεις θα συναντήσεις. Υπήρχαν και άλλες συντονίστριες με εμπειρία που φρόντιζαν για τα πάντα.

Αυτή μας χώρισε σε ομάδες, εμάς και κάποιους άλλους που ήρθαν από Αθήνα, πρόσκοποι και άλλοι εθελοντές, μας χώρισε και μας έστειλε σε σπίτια που έχουν προτεραιότητα για να καθαριστούν, σε σχέση με τις ανάγκες της οικογένειας που έμενε στο καθένα. Η κατάσταση είναι αυτή που βλέπεις στις φωτογραφίες. Συν το γεγονός πως από κοντά υπάρχει μια απίστευτη μυρωδιά σαν βόθρος. Όλα τα σπίτια έχουν αυτή την λάσπη με αυτή την μυρωδιά, γεγονός που σημαίνει πως το περιβάλλον είναι απόλυτα μολυσματικό. Όσοι πήγαμε πήραμε μεγάλο ρίσκο.

Έτσι, κάθε ομάδα έμπαινε σε ένα σπίτι, με τα μέτρα προστασίας που είχε φέρει ο καθένας μας και βοηθούσε να βγουν όλα τα πράγματα έξω, τα οποία είχαν καταστραφεί και να καθαριστεί όλος ο χώρος. Φυσικά δεν υπήρχε καμία κρατική βοήθεια. Οτιδήποτε γίνονταν όλα από εθελοντές.
Μιλάμε για απόλυτη φρίκη που μόνο σε ταινίες θα δεις. Ήταν απερίγραπτο.

Αφού καθαρίσαμε ένα σπίτι, οι φοιτητές ιατρικής αποφασίσαμε να φύγουμε από εκεί και αποφασίσαμε να επισκεφτούμε το Κέντρο Υγείας Παλαμά, καθώς ως υγειονομικοί θέλαμε να δούμε πως μπορούμε να βοηθήσουμε πάνω στο αντικείμενό μας και να βοηθήσουμε με τις γνώσεις μας. Στο Κέντρο Υγείας συναντήσαμε δύο γιατρούς που δεν είχαν πολύ δουλειά και ρωτήσαμε τι γίνεται με αυτούς τους ανθρώπους, που έμεναν σε αυτά τα σπίτια και που τους έχουν πάει.

Μας είπαν πως τους έχουν πάει σε ένα μέρος που φιλοξενούνται. Αυτό το μέρος ήταν ένα γήπεδο μπάσκετ. Πήγαμε στο γήπεδο. Τους έχουν εγκαταλείψει εκεί και τους δίνουν ένα πιάτο φαγητό την μέρα. Αναζητήσαμε κάποιον υπεύθυνο, αλλά δεν βρήκαμε κανέναν. Οι κάτοικοι εκεί πέρα, οι περισσότεροι ήταν λαϊκοί άνθρωποι, όπου είχαμε μια αδυναμία να συνεννοηθούμε για τις ανάγκες τους.

Αλλά καταλάβαμε ότι είναι εκτεθειμένοι σε αρρώστιες. Δεν είχαν καμία ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Δεν γνωρίζουν που θα καταλήξουν. Πόσοι θα μείνουν εκεί, πόσοι θα μετακινηθούν αλλού (σ.σ. Η δημοσιογραφική υποψία είναι πως πρώτα χρειάζονται άμεση ψυχολογική υποστήριξη. Είναι πιθανό να βρίσκονται σε μετατραυματικό σοκ. Η περιγραφή της εγκατάλειψης, μπορεί να έχει προκαλέσει και παραίτηση σε κάποιους από τους ανθρώπους που έχασαν τα πάντα).

Υπάρχουν ηλικιωμένοι που δεν ξέρουν ποια είναι η φαρμακευτική τους αγωγή, κινδυνεύουν άμεσα και πραγματικά δεν βγάλαμε άκρη. Προσπαθήσαμε να μάθουμε τι φάρμακα παίρνουν, αν έχουν και ποιος τους τα δίνει, αλλά δεν πήραμε απάντηση. Δώσαμε το τηλέφωνό μας σε κάποιους από αυτούς και ζητήσαμε να μας πάρουν τηλέφωνο αν βρεθεί κάποια άκρη. Να ξέρουμε πώς να τους βοηθήσουμε. Δεν μας πήρε ποτέ κανείς.

Αυτοί οι άνθρωποι για περισσότερο από ένα μήνα κοιμούνται σε ράντζα με μια κούτα με όλα τους τα πράγματα δίπλα, σε αμφίβολες υγειονομικές συνθήκες. Ωστόσο, η ενημέρωση των ίδιων είναι πως η κατάσταση στο γήπεδο μπάσκετ είναι αρκετά καλή σε σχέση με την κλειστή δομή στο Κουτσόχερο...

Η κατάσταση εκεί πέρα όσο περνούν οι μέρες θα γίνεται όλο και χειρότερη. Αν αρχίσουν πάλι οι βροχές και χειροτερέψει ο καιρός, θα χρειαστούν πάλι άμεση βοήθεια. Χρειάζονται εθελοντές. Από τον βομβαρδισμό καινούριων ειδήσεων έχει ξεχαστεί αυτό το θέμα. Αυτοί οι άνθρωποι δεν ξέρουμε αν θα μπορέσουν να ανακάμψουν ποτέ».

Θέλουμε να ευχαριστήσουμε τον Δημήτρη Θάνο για την μαρτυρία του και τις φωτογραφίες. Χρησιμοποιήθηκαν ακόμη δημόσια αναρτημένες φωτογραφίες του Γιάννη Βαγιαννά και της Βασιλικής Κοϊμτζίδου που ανέβηκαν στην πλατφόρμα Facebook.