Ξέρετε τι σημαίνει αυτό;

Ξέρετε τι συμβαίνει εκεί;

Θα σας εξηγήσω με την τριπλή ιδιότητα που έχω. Δημοσιογράφος, μητέρα μαθητή στο Καλλιτεχνικό Σχολείο Γέρακα και πρόεδρος του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων του.

Η ανακοίνωση των παιδιών έλεγε το εξής:

«Διαμαρτυρία έχει προγραμματιστεί να λάβει χώρα από τα Καλλιτεχνικά Σχολεία της Αττικής στις 1 Δεκεμβρίου, στις 11:30 π.μ., στην πλατεία Συντάγματος.

Τα καλλιτεχνικά μας σχολεία, ως εστίες δημιουργικότητας και πολιτισμού, αντιμετωπίζουν κρίσιμα ζητήματα που αφορούν τόσο τη ποιότητα της εκπαίδευσης όσο και τις υποδομές που μας παρέχουν (υλικοτεχνικές, κτηριακές).

Οι λόγοι της διαμαρτυρίας μας είναι οι εξής:

1. Κάλυψη των εκπαιδευτικών κενών: Απαιτούμε τον μόνιμο διορισμό καθηγητών ειδικοτήτων και την έγκαιρη τοποθέτησή τους στις σχολικές μονάδες.

2. Κτηριακές υποδομές: Ζητούμε κατάλληλες υποδομές για τη διεξαγωγή καλλιτεχνικών μαθημάτων, προσαρμοσμένες στις ιδιαίτερες ανάγκες του εκπαιδευτικού διαδικαστικού μας. Συγκεκριμένα, τη κατασκευή των κτηρίων που αναμένονται στα Καλλιτεχνικά σχολεία Αθήνας, Αργολίδας, Ηρακλείου και Θεσσαλονίκης και τη μετεγκατάσταση του καλλιτεχνικού σχολείου Περιστερίου.

3. Πιστοποίηση επιπέδου σπουδών: Απαιτούμε την πιστοποίηση του επιπέδου σπουδών στα καλλιτεχνικά μαθήματα και την υποχρεωτική αναγνώρισή του.

4. Κατάργηση Π.Δ. 85: Απαιτούμε την άμεση κατάργηση του προεδρικού διατάγματος 85 (Π.Δ. 85), το οποίο υποβαθμίζει την τέχνη, τους καθηγητές μας και εμάς τους μαθητές. Σας καλούμε να παραστείτε και να καλύψετε τη διαμαρτυρία μας, προκειμένου να δοθεί φωνή στα αιτήματά μας και να επιτευχθούν οι αναγκαίες βελτιώσεις».

Χορεύοντας χωρίς... καθηγητές: Η απίστευτη ιστορία των κενών στα Καλλιτεχνικά Σχολεία

Το σχολείο που πέρασε ο γιος μου, έχει δύο αίθουσες χορού. Όχι όμως και δασκάλους χορού. Το σχολείο που πέρασε ο γιος μου, είναι καλλιτεχνικό. Τα παιδιά που -στα 11 τους χρόνια- δίνουν εξετάσεις στο χορό, στα εικαστικά και το θέατρο και περνάνε την πόρτα του, είναι ελάχιστα. Δεκαεπτά -όταν έδωσε εκείνος- σε κάθε κατεύθυνση. Κι ας διαγωνίζονται εκατοντάδες. Με το ίδιο ταλέντο, την ίδια αγάπη, το ίδιο πάθος. Για την τέχνη.

Το σχολείο που πέρασε ο γιος μου, είναι το Καλλιτεχνικό Γυμνάσιο Γέρακα. Κι όπως και τα υπόλοιπα λιγοστά δημόσια καλλιτεχνικά σχολεία της χώρας κουβαλάει την αίγλη που του προσδίδουν τα παιδιά του. Και την αδιαφορία της πολιτείας.

Τρεις μήνες μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς το σχολείο μας, δεν έχει δασκάλους χορού και κινηματογράφου.

Για την ακρίβεια, κανένα Καλλιτεχνικό δεν έχει δασκάλους χορού και κινηματογράφου. Και για ακόμη περισσότερη ακρίβεια αυτό είναι ένα ζήτημα μέγιστο, ένα άλυτο μυστήριο, μια τεράστια δυσκολία που χρονίζει. Και αποτελεί δυσεπίλυτο, ανυπέρβλητο πρόβλημα από την αρχή λειτουργίας των Καλλιτεχνικών σχολείων. Μαζί βέβαια με όλα τα γνωστά χρονίζοντα αλλά και νέα (λόγω κάκιστης κυβερνητικής διαχείρισης) λειτουργικά θέματα της Δημόσια εκπαίδευσης.

Οι διαμαρτυρίες, οι καταγγελίες, οι ερωτήσεις, οι αναφορές, τα υπομνήματα από όλους τους αρμόδιους φορείς στοιβάζονται σε κάποιο συρτάρι και πληθαίνουν κάθε χρόνο.

Ακούει κανείς; Προφανώς και όχι. Με κάθε λογής προσχήματα.

Έχει πλέον παγιωθεί η πρακτική η έναρξη της διδασκαλίας των μαθημάτων του χορού και του κινηματογράφου να γίνεται μετά τα Χριστούγεννα. Αν οι μαθητές των μουσικών και καλλιτεχνικών σχολείων αδυνατούν να παρακολουθήσουν τα μαθήματα της ειδικότητάς τους, είναι απόλυτα λογικό το συμπέρασμα πως η αισθητική αγωγή και η καλλιτεχνική εκπαίδευση κάθε άλλο παρά προτεραιότητα της ηγεσίας του ΥΠΑΙΘ και της κυβέρνησης είναι.

Κάθε χρονιά οι σύλλογοι των σχολείων παλεύουν με το ζήτημα. Με δεκάδες επιστολές και τηλεφωνήματα, από όλους τους φορείς προς κάθε υπεύθυνο, καθώς και αναφορές στη Βουλή από τα κόμματα χωρίς κανένα αποτέλεσμα.

Τι συμβαίνει με τις ειδικότητες

Οι καθηγητές χορού και κινηματογράφου των Καλλιτεχνικών Σχολείων βρίσκονται σε ένα παράξενο καθεστώς. Ενώ είναι πλέον επί της ουσίας Εκπαιδευτικό Προσωπικό και κατάλληλο για την διδασκαλία των σχετικών μαθημάτων που διδάσκονται στα Καλλιτεχνικά Σχολεία επί σειρά ετών, από την ίδρυσή τους, το 2004, δεν έχουν ΠΕ.

Όσον αφορά τους καθηγητές χορού, αυτό οφείλεται στο πτυχίο τους και σε ένα ιδιόρρυθμο καθεστώς με το οποίο οι σχολές χορού λειτουργούσαν 19 χρόνια. Για 19 χρόνια οι σχολές χορού ήταν αδιαβάθμητες. Οι καθηγητές χορού θεωρούνταν απόφοιτοι λυκείου, αφού οι σχολές χορού υπάγονται στο ΥΠΠΟ, το οποίο δεν ακολούθησε τις διατάξεις του Παιδείας σε αλλαγές που έγιναν το 2000. Δεν ήξεραν τι να κάνουν κάποιες καλλιτεχνικές σχολές και τις άφησαν... στον αέρα. Έτσι χορευτές με υποτροφίες και μεταπτυχιακά από το εξωτερικό επέστρεφαν, χωρίς να μετράει τίποτα από αυτά, γιατί δεν μετρούσε το πτυχίο. Μέσα σε αυτό το διάστημα των 18-19 ετών ιδρύθηκαν τα Καλλιτεχνικά Σχολεία.

Η Λυδία Κονιόρδου τον Ιούλιο του 2019, μετά από πιέσεις, κατάφερε να αναγνωριστούν τα πτυχία του χορού, αλλά μόνο όσων αποφοίτησαν μέχρι το 2003.

Το θέμα των προσλήψεων και της μη ύπαρξης ΠΕ πάει βαθιά πίσω στα λειτουργικά θέματα των σχολών αυτών. Βασικό πρόβλημα είναι ότι πρέπει να συνεννοηθεί/συνεργαστεί του Υπουργείου Παιδείας με το Πολιτισμού για τα παραπάνω. Κάτι που δεν έχει επιτευχθεί μέχρι σήμερα.

Η Ένωση Καθηγητών Χορού και Κινηματογράφου Καλλιτεχνικών Σχολείων έχει θέσει το ζήτημα με Υπόμνημα στο Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων και στο Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής καθώς και μια σειρά αιτημάτων για την άρση των αδικαιολόγητων και δυσμενών διαφοροποιήσεων των συνθηκών πρόσληψης των Καθηγητών Χορού και Κινηματογράφου στα Καλλιτεχνικά Σχολεία.

Κύριο και Βασικό Αίτημα:

* Διεκδίκηση σύστασης Κλάδου Εκπαιδευτικού Προσωπικού Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης (ΠΕ) Χορού και Κινηματογράφου σύμφωνα με το άρθρο 6, παρ 1 του ν.2817/2000 (ΦΕΚ Α` 78).Οι Καθηγητές είναι εξοπλισμένοι με επαγγελματικά όσο και ακαδημαϊκά προσόντα, αλλά αντιμετωπίζονται ως ανειδίκευτοι, ιδιώτες, ωρομίσθιοι εκπαιδευτικοί (ΔΕ) ενώ, οι συνάδελφοι τους, Καθηγητές Θεάτρου και Εικαστικών, που συνεργάζονται μαζί τους κατά την διάρκεια της σχολικής χρονιάς , με τις ίδιες υποχρεώσεις, είναι αναπληρωτές και μόνιμοι με Εκπαιδευτικό Κλάδο ΠΕ.

Δευτερεύοντα αλλά εξίσου Σημαντικά Αιτήματα:

* Έγκαιρη δημοσίευση της προκήρυξης για την πρόσληψή των Καθηγητών Χορού και Κινηματογράφου στα Καλλιτεχνικά Σχολεία και όχι μετά την έναρξη της εκάστοτε σχολικής χρονιάς με αποτέλεσμα οι προσλήψεις να λαμβάνουν χώρα μερικούς μήνες αργότερα και τα μαθήματα των αντίστοιχων Κατευθύνσεων να ξεκινούν κάθε χρόνο με ουσιαστική καθυστέρηση.

Γιατί δεν έχουν καλυφθεί μέχρι σήμερα τα κενά

Η προκήρυξη για την κάλυψή τους δημοσιεύεται αργά. Τον Σεπτέμβρη, συνήθως μετά την έναρξη των μαθημάτων των σχολείων. Για να προσληφθούν, με ωριαία αντιμισθία, οι καθηγητές πρέπει να καταθέσουν τα δικαιολογητικά μέχρι κάποια ημερομηνία τον Οκτώβρη. Και οι ενστάσεις που αφορούν στη μοριοδότηση των προσόντων των υποψηφίων έπρεπε να υποβληθούν μέσα σε προθεσμία 5 εργάσιμων ημερών από την ημερομηνία ανάρτησης, στην ιστοσελίδα www.minedu.gov.gr του «Προσωρινού Αξιολογικού Πίνακα».
Έτσι κυλάει, κάθε χρόνο, με τα παιδιά που περνάνε στις κατευθύνσεις χορού και κινηματογράφου να ματαιώνονται ξανά και ξανά, να σκέφτονται να φύγουν, να νιώθουν νωρίς-νωρίς την απαξίωση του κράτους.

Φωτογραφίες: Μαρία Γαλάτη/Μαρία Κεφαλά