Μια υπόθεση που συντάραξε την κοινή γνώμη μας δείχνει πως σε κάποιες περιπτώσεις τα πράγματα δεν λειτουργούν όσο καλά θα έπρεπε.

Ο καταδικασμένος μαστροπός της Ηλιούπολης κατέθεσε μήνυση ενάντια στην Ε, η υπόθεση πέρασε από 2-3 εισαγγελείς (εκ των πραγμάτων) και το συμπέρασμα ήταν πως έπρεπε να ασκηθεί (μια χωρίς νόημα) δίωξη στην 19χρονη.

Τι ισχύει από τον νόμο για αυτές τις περιπτώσεις και ο ρόλος του Αρείου Πάγου, που η κα Αδειλίνη, ζήτησε να μάθει την Δευτέρα τις συνθήκες της δίωξης και ακόμα απάντηση δεν έχει πάρει κανείς.

Ας αρχίσουμε με τον Άρειο Πάγο

Το ανώτατο δικαστήριο της χώρας, με παραγγελία της προέδρου Γ. Αδειλίνη, κάλεσε σε διερεύνηση κάτω υπό ποιες συνθήκες παραπέμπεται σε δίκη η 19χρονη. Ας το δούμε πάλι αυτό: Ο Άρειος Πάγος ζήτησε να μάθει γιατί παραπέμπεται σε δίκη η 19χρονη, ενώ ως διαπιστωμένο θύμα trafficking, δεν φέρει ευθύνη για τα αδικήματα που -πιθανώς- έχει διαπράξει κατά την περίοδο εκείνη.

Μάλιστα η κυρία Πρόεδρος επικαλέστηκε δημοσιεύματα ιστότοπων, ένα από τα οποία έγραψε ο γραφών ως ανυπόγραφο κείμενο ροής. Χαιρόμαστε που ο Άρειος Πάγος ενημερώνεται από δημοσιεύματα για τα της δικαιοσύνης. Χαιρόμαστε που ο Άρειος Πάγος δεν έχει ενημερώσει ακόμα την κοινή γνώμη για την απάντηση που ζήτησε να λάβει αυθημερόν και αν θα προχωρήσει η δίωξη.

Σίγουρα δεν χαιρόμαστε όταν 3 εισαγγελείς που πήραν στα χέρια τους την μήνυση κατά της 19χρονης, δεν ζήτησαν την πρωτόδικη απόφαση που καταδεικνύει πως η 19χρονη ήταν θύμα trafficking, οι μαστροποί καταδικάστηκαν και ως εκ τούτου δεν φέρει νομική ευθύνη για πράξεις κατά την αιχμαλωσία της.

Η ανώνυμη καταγγελία είναι επώνυμη – Κατέθεσε μήνυση ο αστυνομικός προαγωγός ΔΜ

Σε μια εκδικητική κίνηση ο αστυνομικός προαγωγός, έχοντας κάθε δικαίωμα, κατέθεσε μήνυση για την περίοδο που η Ε, τελούσε υπό «αιχμαλωσία» και όντως θύμα trafficking στα χέρια του πρώτου μαστροπού Ντάνιελ.

Η μήνυση λοιπόν του Δημήτρη Μ. στέκεται σε μηνύματα μεταξύ του πρώτου μαστροπού Ντάνιελ και της 19χρονης. Σκοπός; Ο άσκοπος επανατραυματισμός της και ένα δικαστικό/οικονομικό μπούλινγκ. Το πρόβλημα είναι για ποιον λόγο κανείς δεν ζήτησε την πρωτόδικη απόφαση. Γιατί τέτοιος φόβος, τέτοια τυπικότητα και νοοτροπία «δεν μπλέκω»;

Ειδικά όταν ο νόμος ορίζει πως οι πράξεις κατά την περίοδο που ένα άτομο τελεί θύμα κυκλώματος trafficking, δεν μπορεί να διώκεται τουλάχιστον όχι μέχρι το Εφετείο.

Το τυπικό

Για το τυπικό του πράγματος οι κατηγορίες είναι δύο: Κατοχή μικροποσότητας χασίς (χωρίς να υπάρχουν απτά στοιχεία για αυτό, παρά μόνο αναφορά στην δικογραφία χωρίς να εξεταστεί το αληθές) και το βιβλιάριο υγείας-εργασίας.

Το βιβλιάριο υγείας εργασίας για νόμιμα εκδιδόμενα πρόσωπα και μανικιουρίστ-κομωτές/κομμώτριες, αφορά μια ακτινογραφία θώρακα, έλεγχο για αυστραλιανό αντιγόνο και αιματολογικές εξετάσεις. Αντίστοιχες εξετάσεις πλην των αιματολογικών οφείλουν να κάνουν οι εργαζόμενοι στην εστίαση.

Το οξύμωρο και η ειρωνεία

Το οξύμωρο του ζητήματος είναι πως ένα θύμα trafficking που τελεί υπό αιχμαλωσία και εξαναγκασμό και εξαναγκάζεται παρά την θέλησή του, δεν εργάζεται νόμιμα και ως εκ τούτου δεν έχει νόημα να κάνει αυτές τις εξετάσεις.

Βαθιά ειρωνικό είναι πως αποτελεί το ίδιο άρθρο με το οποίο διώχθηκαν οι οροθετικές κάποιες εξ’ αυτών εξαρτημένες από ουσίες που κρεμάστηκαν στα μανταλάκια από τον Ανδρέα Λοβέρδο. Διώχθηκαν για βαριά σκοπούμενη σωματική βλάβη την ώρα που έπρεπε να διωχθούν οι μαστροποί που τις εξανάγκαζαν.

Πλέον, εδώ που βρίσκεται το ζήτημα δεν έχει κανέναν λόγο η απόσυρση της δίωξης, οφείλει να εκδικαστεί και η 19χρονη να ξεμπερδεύει. Το ζήτημα είναι γιατί κανένας από τους τρεις εισαγγελείς που χειρίστηκαν τη μήνυση, δεν την έθεσε στο αρχείο και έπειτα γιατί δεν παρενέβη ο Άρειος Πάγος. Είναι πολλά τα μάτια που δεν είδαν την πρωτόδικη απόφαση και το πώς περιγράφονται τα πραγματικά περιστατικά.