Η Κυβέρνηση συκοφαντεί την Αξιωματική Αντιπολίτευση χωρίς καμία εξήγηση. Μεταχειρίζεται μια ψευδή είδηση, ένα fake news, για να της ρίξει το φταίξιμο για την αποφυλάκιση Λιγνάδη. Σε κάθε κανάλι, κάθε βουλευτής ή πολιτευτής της Νέας Δημοκρατίας που καλείται να σχολιάσει μεταχειρίζεται αυτό το ψέμα. Γιατί; Γιατί είναι η γραμμή του κόμματος. Πώς το πράττουν ανενόχλητοι; Γιατί ελάχιστοι τηλεοπτικοί δημοσιογράφοι έχουν εξηγήσει στο τηλεοπτικό κοινό πως η αποφυλάκιση ήρθε με έναν νόμο του 2010 και όχι με τον Νόμο για την Αποσυμφόρηση των Φυλακών του 2019.  

Ουσιαστικά η Κυβέρνηση, για πολλούς λόγους, προσπαθεί να αποτινάξει τη ρετσινιά για την τοποθέτηση του Δημήτρη Λιγνάδη στο «τιμόνι» του Εθνικού Θεάτρου. Να αποτινάξει τη ρετσινιά από την μαρτυρία του Γιάννη Λιγνάδη πως ούτε η Υπουργός Πολιτισμού Λ. Μενδώνη, ούτε ο Υφυπουργός Πολιτισμού Ν, Γιατρομανωλάκης με αντικείμενο τον Σύγχρονο Πολιτισμό, ζήτησαν την παραίτησή του. Ο Δημήτρης Λιγνάδης παραιτήθηκε ύστερα από προτροπή του αδερφού του και περισυλλογή του ίδιου, σύμφωνα με την μαρτυρία. Ήμασταν μπροστά.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως επί υπουργίας Μενδώνη σε διυπουργικό νομοσχέδιο, καταργήθηκαν οι διαγωνισμοί και ο Δ. Λιγνάδης τοποθετήθηκε με απευθείας ανάθεση. Αυτό ισχύει για όλους τους καλλιτεχνικούς διευθυντές επί υπουργίας της. Το απολύτως παράλογο όμως είναι πως αντί η Κυβέρνηση να βγει σε όλα τα κανάλια και με όλα της τα στελέχη και να πει «Έχουμε εμπιστοσύνη στην Ελληνική Δικαιοσύνη. Η Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη. Υπάρχει η διάκριση των εξουσιών» και η κουβέντα θεσμικά να τελειώσει εκεί, μεταχειρίζεται ένα ψέμα με όλες της τις δυνάμεις. Άρα είτε στην Κυβέρνηση νιώθουν ένοχοι, είτε μεταχειρίζονται ένα τραγικό γεγονός όπως είναι μια υπόθεση με ενοχή για κατά συρροή βιασμούς ανηλίκων, για να πλήξουν τον άμεσο αντίπαλό τους. Σε κάθε περίπτωση αυτή η στάση είναι βαθιά ανήθικη και βαθιά αναγνωρίσιμη: είναι η τακτική της Εναλλακτικής Δεξιάς ή Alt Right.

Η ρητορική της Εναλλακτικής Δεξιάς προστάζει πως «δεν έχει την παραμικρή σημασία αν λες αλήθεια ή ψέματα», το σημαντικό είναι να πείσεις το ακροατήριο. Μερικά παραδείγματα της Alt Right είναι πως «Δεν υπήρχαν νεκροί στο Πολυτεχνείο», «Ο Ομπάμα είναι μουσουλμάνος» ή το «No, you have not been to Samos». Γνωστότερα πρόσωπα αυτής είναι ο Ντόναλντ Τραμπ, ο Βίκτoρ Όρμπαν, ο Ζαΐρ Μεσσίας Μπολσονάρου (σ.σ. ναι, αυτό είναι το όνομά του), ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Μπόρις Τζόνσον. Κοινός παρονομαστής, πως απευθύνονται σε άτομα δίχως κριτική σκέψη, σε χώρες με καταστραμμένη δημόσια παιδεία, που η Ελευθερία του Τύπου ορίζεται από το νεοφιλελεύθερο αφήγημα.